Morgunblaðið - 27.09.1935, Síða 8

8
njL.
MORGtJNBLAÐIÐ
Föstudagrinir 27. sept. 1935.
Xaufi&itapuc &ZChyt*nvnycu:
Veggmyndir og
fjölbreyttu úrvali
götu 11.
rammar í
á Freyju-
Kaupi ísl. frímerki, hæsta
verði. Gísli Sigurbjörnsson,
Lækjartorgi 1 (opið 1—4 síðd.)
JörS eða grasbýli, helst ekki
langt frá Reykjavík, verður
keynt í skiftum fyrir hús á góð-
um Itað í Reykjavík.
Kaupi gamlan kopar. Vald.
Poulsen. Klapparstíg 29.
Fleiri tegundir smárjettir alt-
af tilbúnir, heitir eða kaldir.
Komið og reynið viðskiftin.
Laugavegs Automat. Sími 3228.

Kennari með kennaraskóla-
prófi og nokkurri sjermentun í
mállim. ** óskar eftir kenslu,
gegn fæði. Sími 2501, frá kl.
1—3 og 6—7 síðdegis.
Góða stúlku vantar í vist til
Geir Zoega í Hafnarfirði. Sími
9155.
Postulínsmálning. — Byrja
kenslu 1. október. Væntanlegir
nemendur beðnir að gefa sig
fram. — Svafa Þórhallsdóttir,
Laufási, sími 3091.
FæSi. Gott fæði og einsta'k-
ar máltíðir, með sanngjörnu
verði, er selt í Ingólfsstræti 9.
Munið fisksímann 1689 og
reynið viðskiftin.
Fæði og einstakar máltíðir i
Café Svanur við Barónsstíg.
Góður matur. Sanngjarnt verð.
Toppasykur
Púðursykur,
Flórsykur,
fæst í
Mælska.
Danskt dagblað lýsir mælsku
þanni<r:
Ef maður segir hægt og rólega,
að svart sje hvítt, er það enda-
leysa. En ef maður öskrar það
eins og’ ljón og slær með hnefan-
um í borðið um leið — er það
mælska!
i.
Nytt met.
Flugmaðurinn, sem hefir fastar
flugferðir milli Berlín og Kaup-
mannahafnar hefir sett nýtt met
j í hraða. Hann hefir flogið á milK
borganna á 73 mínútum, eða einni
klukkustund og 13 mínútum.
Hjúskaparhamingjan arfgeng.
Læknar tvdir í Kaliforníu hafa
komist að þeirri niðurstöðu, að
[hjúskaparhamingjan sje arfgeng.
!Nær 87% af- hamingjusömum
'hjónum hafa átt foreldra, sem
; lifað hafa í hamingjusömu
hjónabandi.
— Hvað finst þjer Jón, á jeg
að halda áfram að líkjast Gretu
Garbo, eða líkar þjer betur við
Marlene ?
Okkar ágæfa
Húgmjöl

frá Aalborg Ny-Dampsmölle,
kémur nú með e.s. Brúarfossi. Geta því allir viðskiftavinír
okkar, sem hafa pantað það, fengið það eftir daginn á.
morgun.

Pv
J.
Allir Reykvíkingar lesa auglýsingar Morgunblaðsins.
FAN61M FRA TOBOLSK. 48.
í skjóli við lágan múrvegginn. „Þá geta þeir sjeð
hvar við erum.“
„Jeg hefi ekki einu sinni neitt til þess að skjóta
með,“ sagði hertoginn beiskjulega. „Á mínum
aldri á maður skilið að vera skotinn, þegar mað-
ur%Idytnir vopnunum heima.“
„Því var jeg búinn að gleyma,“ sagði Rex og
Ijet skammbyssu í hönd hans. „Jeg fann hana,
þegar þið voruð farnir.“
Þegar þeir voru komnir út á enda múrveggsins
á framhlið hússins, gátu þeir greint þök á lægri
hliðarbyggingum, sem höfðu auðsjáanlega sloppið
við eldinn.
„Hvað eigum við nú að gera?“ spurði Símon.
„Við snúum við,“ svaraði Rex óðara. „Við get-
um falið okkur betur í rústunum, og þeir koma
áreiðanlega bráðlega hingað.“
1 sama vetfangi heyrðu þeir mannamál fyrir
neðan, setningar á stangli og svör. Ljósgeisla brá
fyrir á einu þaki hliðarbygginganna. Með Símon í
broddi fylkingar skriðu þeir sömu leið til baka.
1 Úih' leið og hann kom fyrir hornið rakst hann
á álútan náunga, sem stóð þar í hnipri. Hann kom
því ekki við að skjóta, en greip um kverkar Sí-
moni. Veltust þeir báðir út á þakið. Símon spark
aði frá sjer og braust um. Hann bjóst á hverri
sekúndu við því, að þeir myndu hrapa fyrir brún-
ina og hálsbrjóta sig. Símon hafði manninn undir
og sló í blindni í andlit hans, en hann reyndi að
komast hjá höggunum og átakið um kverkar hans
varð æ fastara. Honum sortnaði fyrir augum og
fekk suðu fyrir eyrun, hann heyrði Rex segja eins
og langt í fjarska:
„Stattu þig, drengur. Láttu hann koma ofan á,
þá skal jeg sprengja á honum skallann.“
Sfrtion gerði eina tilraun enn, og velti sjer til.
Rússinn hjelt, að hann væri búinn að sigra, og
kastaði sjer yfir hann með æðisgengnum hlátri.
En hláturinn endaði í stunu, þegar Rex mölbraut
hauskúpu hans með byssuskeftinu. Átakið um
kverkar Símoni losnaði og hann var aftur laus
og liðugur.
Við hávaðan af slagsmálunum á þakinu, komu
Rússarnir hlaupandi í áttina til þeirra. —
de Richleau skaut með köldu blóði fjórum skot-
um á þá. Óp heyrðust, ein kúlan hafði auðsjáan-
lega hitt. Mennirnir tvístruðust, en brátt varð her-
toginn að leita sjer skjóls á bak við múrvegg-
inn fyrir nýrri skothríð.
„Hjálpaðu mjer hjerna, Símon,“ hvíslaði Rex,
og Símon hjálpaði honum til þess að koma líkama
dauða dátans fyrir hjá veggnum. En óðara er
höfuð hans varð sýnilegt bak við veggin dundu
skotin á honum, og ein kúlan kom í brjóst hans.
„Taktu byssuna hans, Símon,“ hertoginn spark-
aði til vopninu, sem lá við fætur hans, og Símon
náði í það.
„Sjáið þið gluggan þarna,“ mælti Rex og benti
í áttina til aðalbyggingarinnar. „Þangað verðum
við að komast."
„Nix,“ svaraði Símon. „Hann er áreiðanlega
20 metra í burtu.“
„Árans snjórinn,“ tautaði hertoginn. „Strax og
við förum hjeðan, geta þeir rakið spor okkar.“
„Við verðum að reyna það.“ Rex var ákveðinn.
„Ef þeir gera atlögu að þakinu, á báðar hliðar,
er úti um okkur. En ef við komumst inn um glugg-
ann, getum við veitt þeim viðnám fram undir
morgun — eða jafnvel sloppið frá þeim gegnum
garðinn.“
„Nei, það er satt“, svaraði de Richleau. „Hjer
getum við ekki verið“, þarna kemur einhver ná-
ungi, — hann verður að fá eina skothríð.“
Rex tók í handlegg hans.
„Hinkraðu aðeins við. „Jeg ætla að skríða út á
hinn enda þaksins og vita, hvort nokkur er þar.
Þegar þú heyrir mig skjóta, skaltu láta snáðan
fá það, sem hann á skilið. Og Símon, bíddu ekki
eftir hertoganum, en taktu til fótanna undir eins-
og jeg hj^ypi af. Gangi ykkur báðum vel!“
Áður en þeir gátu svarað, var hann kominn af"
stað meðfram þakrennunni.
„Um þetta er ekkert að tala, Símon,“ sagði her-
toginn, og miðaði á manninn, sem skreið hægt
áfram. „Hikið ekki eina sekúndu, eftir að jeg
hefi skotið. Ef þjer eruð ekki kominn inn um
gluggann þegar jeg kem að honum, getur það
kostað mig lífið!“
Þeim fanst tíminn óendanlega lengi að líða
þessa stuttu stund, sem þeir biðu, og fingur þeirra
voru stirðir af kulda. Alt í eiriu kvað við skot
úr þeirri átt, sem Rex hvarf í. Hver taug í Símoni
var spent til hins ýtrasta, og hann stökk til sem
örskot. Að baki hans hljóp skotið úr byssu her-
togans. Símon skaust inn um gluggann og hertog-
inn var á hælunum á honum.
Byssukúla þaut hvæsandi framhjá og á sama
vetfangi stóð hertoginn við hlið hans.
„Sáuð þjer Rex?“, stundi hann. „Hann er ekki
með fullu ráði!“
„Nix, hvað var að?“
„Hann reisti sig upp fyrir múrvegginn, til þess
að draga athygli þeirra að sjer!“
„Heill og sæll, vona, að hann hafi bjargað sjer“
de Richleau gægðist út um gluggann, en hörf-
aði fljótt inn aftur, þegar kúla small í vegginn
rjett við hlið hans. Símon fór að rannsaka her-
bergið með vasaljósi sínu.
Fyrir utan gluggann, sem þeir komu inn urn,
var annar gluggi, sem sneri út að steinþrepunum
og garðinum bak við höllina. Undir honum var
stórt op í gólfið. „En sú mildi, að við komum
ekki inn um þennan glugga“, sagði hann og hló.
„Slöktu ljósið,“ hvíslaði hertoginn reiðilega.
Símon slökti ljósið og læddist út að hurðargætl-
inni. Sjálf hurðin var með öllu rifin burt. t
„Haldið þjer, að þeir komi þessa leið?“ spurði
hann.