Morgunblaðið - 02.10.1935, Síða 8

1
MORGUNBLAÐIÐ

Vetrarsjöl
Versl. Dyng'ja.
Skermar Úr silki Og perga-
Kasimírsjöl. Þýsku og sænsku ken-nir Ár-’
sæll Árnason. Sími 3556 og
4556.
Bamavagnar og kerrur tekn- afar ódýrir. Hatta- & , „Spírella4*. MuniS eftir hinum
ar til viðgerðar. Verksmiðjan she™abuðin, Austurstræti 8. viðurkendu „Spírella“-Iífstykkj-
Vagninn, Laufásveg 4 j Kaupi gamlan kopar. Vald. u“' Þau, eru haId8ióð og fara
_________________ _ í V T A 1 TTl rt ll lrrt Wl rt -Ert V, / ^ __i.
Ungur maður með tungu- ‘ ^ou^sen- Klappa-rstíg 29.
|Vel við líkamann. Gjöra vöxt-
ínn fagran. Skoðið sýnishorn á
málaþekkingu óskar eftir kenn- Kaupi ísl. frímerki, hæsta Bergstaðastræti 14. Sími 4151.
arastarfi úti á landi. Sími 3664. yerði. Gísli Sigurbjörnsson, Til viðtals kl. 2—4 síðd. Guð-
Regnhlífar teknar til viðgerð- ,Lækjartorgi 1 <°PiS X~4 síðd-> rún Helgadóttír.
ar. Breiðfjörð, Laufásveg 4.
!
t Eikarskrifborð. Nokkur ný Slysavarnafjelagið, skrifstofa
[ og vönduð eikarskrifborð til Hafnarhúsinu við Geirsgötu.
:sölu á kr. 125.00. — Góðir Seld minningarkort, tekið móti
! greiðsluskilmálar. Einnig alls gjöfum, áheitum, árstillögum
1 konar húsgögn smíðuð eftir m. m.
I pöntun. Upplýsingar á Grettis-
uilartau í kápur og kjóla götu 69, frá kl. 2-

og pils, í góðu úrvali, frá 3,25
mtr. Versl Dyngja.
*— -------------------------i
Nýkomnar kápu- og kjóla-
tölur, mikið úrval. — Versl.
Dyngja.
-7.
Veggmyndir og rammar í
fjölbreyttu úrvali á Freyju-
götu 11.
Rúgbrauð, franskbrauð og
normalbrauð á 40 aura hvert. j
Kjólasilki og blúsusilki frá Súrbrauð 30 aura. Kjarnabrauð]
2,25 mtr. Versl. Dyngja.
í 30 aura. Brauðgerð Kaupfjel.
Silkisokkar í úrvali frá 2.90 j ReykÍavíkur- Sími 4562.
parið. Ekta silkisokkar á 4,65
parið. Barnasokkar, allar stærð-
ir frá 1.55 parið. Hosur og
sportsokkar í úrvali. Verslunin
Ðyngja.
Hvert sem þjer flytjið, þá
7 trdriTt^.
jf Söngkonan: „Væri jeg fleygur
fugl —--------“
— Áheyrandi: -Já, og maður

••••••««*•••••••••••••••••••
• •••••••••••••••••••••••• •'
• •
Timl$ufver§luii
Pk W. Jmmhmmm & 511 iil
Stofnuð 1824.
Símnefni: Granfuru — Carl-Lundsgade, Köbenhavn C.
Selur timbur í stærri og smærri sendingum frá Kaup-
mannahöfn. — Eik til skipasmíða. — Einnig heila
skipsfarma frá Svíþjóð.
Hefi verslað við ísland í meir en 80 ár.
• •
• •
::
::
• •
•m
• m
• 9i
• •
• •
• •
• •
• •
::
::
•m
«■*
•«t
i
•••••«•••••••*•<
•«•
»* • mmmmrnmmmm
»••••••••••<
Sokkabandastrengir, mjóir og verður samt altaf næst í Nýju liefði mec sjer byssu.
breiðir, nýkomnir. — Versl. Fiskbúðina, Laufásveg 37, sími
Ðyngja.
4052.
Hepburn sern karlmaður. ^
Katharine Hepbrun, hin dáða,sedt
40.000 tegundir ilmvatna.
Það kann að vera sumum ánægju
efni, að alls eru í heiminum skrá-
fjörutíu þúsund —
Standlampar og borðlampar j Þeir, sem vilja tryggja sjer ma . Hollywood> virðist fœr £|teg. ilmvatna. Jafnvel þeir, sem
hvergi odyrari en í Hatta- & góðan mat yfir veturmn, gen Um þessar mtmdir er j hæatar kröfur setja, ættu að
skermabúðinni, Austurstræti 8. svo vel að lita mn a Klappar- að ]eika aðalhlutverklð j stórri |geta valið úr, eitthvað, sem þeim
Skermagrindur seljast fyrir, S^lg ____________________ kvikmynd og leysir það af hendi|hkar’
hájfvirði í Hatta- & skerma- Munið fisksímann 1689 og með mestu prýði — þó að hún Neftóbak betra en ekkert.
búðinni, Austurstræti 8.
reynið viðskiftin.
sje þar ungur maður.
1
Litvinoff er mesti reykingar-
maðurinn í allri Þjóðabandalags-
samkundunni. Hann reykir Havana.
vindla, á þykt við barnshandlegg.
og þykir leitt, að stranglega er
bannað að reykja á fundum Þjóða
bandalagsins- En nú hefir ind-
verski fulltrúinn, Sir Devis Bray,
kent honum að taka í nefið, og er
það Litvinoff nokkur sárabót.
Allir Reykvíkingar lesa auglysingar Morgunblaðsins.
FAMGIM FKA XOBOLSK. 51.
utÆ þeir hljóðlega eftir ganginum og hlustuðu góða
stund áður en þeir áræddu að fara yfir salinn.
Dauðakyrð var, og aðaldyrnar stóðu opnar upp
á gátt.
„Hvaða leið eigum við að fara?“ spurði Rex.
„Eigum við að læðast gegnum garðinn og vita,
hvort við finnum Símon?“
„Nei“, sagði hertoginn dapur í bragði, „það
stoðar ekkert. Ef hann er ekki tekinn til fanga
e&a særður til ólífis, ætti hann nú að vera kominn
til Maríu Lou. Við getum sjálfsagt laumast í
kring, út í framgarðinn við hliðarbyggingarnar.
Þar er best skjól.“
„Heldurðu að líði yfir þig, ef við verðum að
hlaupa? Jeg get vel borið tvo þína líka, ef jeg
er undir það búinn.“
„Það líður ekki yfir mig,“ sagði hertoginn. „En
ef við skyldum verða viðskila, mætumst við í húsi
Maríu Lou, en ekki fyr en við höfum hrist Rúss-
aaa af okkur.“
„Við skiljum ekki“, sagði Rex. „Ertu tilbúinn?"
Sem svar við þessu, gekk hertoginn út fyrir og
fór að skríða áfram með fram veggnum. Hinum
megin voru þjettir runnar, og yfir þeim dimmur
næturhimininn, með blikandi stjörnum.
Hertoganum hrökk blótsyrði, er hann rakst á
manninn, sem Símon hafði skotið, fyrir neðan
gluggann. Hann var steindauður. Nú komu þeir
fram hjá byggingunni, þar sem þeir höfðu verið
innilokaðir sem fangar, og þar endaði múrvegg-
urým.
Þeir skimuðu út fyrir runnana og spertu eyru og
augu, en ekkert var að heyra nje sjá. Þó var
áhugsandi, að Leshkin hefði ekki skilið eftir varð-
jnenn, ef hann hefði farið að ná í fleiri menn.
Rex skreið á undan með byssuna á lofti. Á eftir
icom hertoginn, sem horfði athugull í allar átti»
Hljóðlega skriðu þeir áfram í snjónum og komu
loks fyrir hornið á útbyggingunni. —
Rex og draugalegur dáti, sem stóð þar á verði,
hleyptu af bysum sínum samtímis. Rússinn fell
fram yfir sig með háu öskri, en Rex hneig aftur
á bak og tók de Richleau með sjer í fallinu.
Skot hljóp af byssu hertogans upp í loft og
þyrlaði til greinum trjánna. Hann vatt sjer til og
miðaði á manninn. En það var óþarfi. Hermaður-
inn lá þarna steindauður í snjónum, með blóðið
vætlandi úr höfuðsári.
Rex lá kyrr, stundi og engdist sundur og saman
af kvölum. Hertoginn spurði einskis. Hann stóð á
fætur, tók byssuna í hægri hönd og dró Rex með
vinstri hendi inn á milli runnanna.
Hann reyndi svo mikið á sig, að blóðið fór að
renna úr sári hans aftur.
Hertoginn heyrði hávaða og fótatak úr þrem
áttum. Hann heyrði Leshkin gefa skipun, og að
vörmu spori stóð hópur manna umhverfis lík her-
mannsins. Einn þeirra kveikti á vasaljósi sínu og
hertoganum fanst mjög freisandi að skjóta á þá.
En það hefði verið óðs manns æði, því að þeir voru
fjórir saman, auk fulltrúans. Reiðileg skipun kvað
við, og ljósið var slökt. En hertoginn hafði sjeð,
að þeir gáfu allir gætur að þakinu.
Skothríð frá þeim í þá átt, styrkti hann í þeirri
trú, að þeir hjeldi, að fjelagi þeirra hefði verið
skotinn frá þakinu. Mennirnir pískruðu saman í
lágum hljóðum, síðan hurfu þeir.
Nú hefði verið ágætis tækifæri til flótta, ef Rex
hefði verið fær um það. Hertoginn andvarpaði.
Rex var hættur að stynja, en lá alveg hreyfingar-
laus. Ef hann væri nú dáinn. — Hertoginn beygði
sig niður að honum og hvíslaði blíðlega: „Rex“.
Honum til undrunar var óðara svarað „já“.
„Guði sje lof“, mælti hertoginn. „Jeg hjelt, að
þú værir dáinn. Ertu mikið særður?“
„Það lá skrambi nærri“, svaraði Rex og reisti
sig hægt upp. „Munaði einni tommu, að jeg kæm-
ist í himnaríki“.
„Kennir þig ekkert til? Ertu ekki særður?“
„Ekki vitund. Kúlan kom í stálspennuna á belt-
inu mínu. Drottinn minn dýri, hvað það var vont,
reglulegt högg í þyndina, svo að jeg misti and-
ann. Jeg er viss um, að jeg er gulur og grænn á .
maganum".
„Geturðu gengið — eða hlaupið, ef þess gerist
þörf? Þeir halda, að við sjeum enn uppi“.
Loks komst Rex á fætur.
„Þetta gengur. Við skulum þakka fyrir okkar
hjer. Við erum svei mjer búnir að fá meira en
nóg í kvöld“.
„Svo hlaupum við beint út frá húsinu“, hvíslaði
hertoginn. „Ef við förum í boga til vinstri, komum
við út á veginn“.
Þeir skriðu á höndum og fótum út úr runnunum
og meðfram trjánum, sem voru beggja megin vii
akbrautina.
Fótatak heyrðist til vinstri og þeir námu óðara.
staðar. Leshkin hafði auðvitað sett vörð. Nú fjar-
lægðist fótatakið aftur og þeir skriðu áfram, uns
þeir voru komnir svo langt, að þeir gátu staðii'
upp og gengið áfram.
Loks fundu þeir veginn. Og er þeir höfðu gengið
úr skugga um, að enginn veitti þeim eftirför,.
beygðu þeir að lokum út á veginn, sem lá að húsi.
Maríu Lou.
Þeir fóru fram hjá þrem smáhúsum við veginn,.
en alstaðar var dimt og hljótt. „Bara, að Simon
sje þar“, sagði Rex loks eftir langa þögn.
„Ef hann er ekki þar, sjáum við hann víst aldrei
framar“, svaraði hertoginn hnugginn.
Hjá Maríu Lou voru hlerar fyrir gluggunum, en
veik ljósrák gægðist út. de Richleau andvarpaði
um leið og hann opnaði dyrnar þakklátur fyrir aí
þeir hefðu náð að komast í þetta skjólshús. María
Lou stóð fyrir innan. Hræðslan skein át úr auguin