Morgunblaðið - 17.01.1936, Page 8

MÖRGUNBLAÐIÐ
Föstudaginn 17. jan. 1936.
5

Húllsaumur
Lokastíg 5.
Otto B. Arnar löggiltur út-
varpsvirki, Hafnarstræti 11. —
Sími 2799. Uppsetning og við-
gerðir á útvarpstækjum og loft-
netum.
Úraviðgerðir afgreiddar fljótt
og vel af úrvals fagmönnum
hjá Áma B. Björnssyni, Lækj-
artorgi.
Tek að mjer vjelritun. Friede
Pálsdóttir, Tjarnargötu 24. Sími
2250.
Sokkaviðgerðin, Tjarnargötu
10, 2. hæð, gerir við lykkjuföll
í kvensokkum, fljótt, vel og
ódýrt. Sími 3699.
ðr dagbókarblöðum
Reykvíkings.
Sannudagsblað Tímamanna,
„Dvöl“, lognaðist út af um
áramótin, hefir a. m. k. ekki sjest
á ferli síðan um jól. Mælt er að
rit þe'tta hafi dáið úr leiðindum.

Dömuklippingamar í Kirkju-
stræti 10 eru unnar af æfðum
fagmannr. Sími 1697.
Tannlækningastofa Jóns Jóns-
sonar læknjs, Ingólfsstræti 9,
opin daglega. Sími 2442.
2303 er símanúmerið í Búr-
inu, Laugaveg 26.
Munið Permanent í Venus,
Austurstræti 5. Ábyrgð tekin á
öllu hári.
Kaupí gamlan kopar. Vald.
Poulsen, Klapparstíg 29.
j A (þýðublaðið birti um það
j fregn, að sænska jafnaðar-
, mannastjórnin vilji lækka tekju-
, og eignaskattinn. En vegna þe'ss
| að fregnin passar ekki sem best
í „kram“ Alþýðuflokksins, hefir
blaðið feitletraða fyrirsögn fyrir
fre'gninni, þar sem sagt er að jafn-
aðarmannastjórnin vilji hækka
skattana. Þetta er ósvikin Alþýðu-
blaðsblaðamenska.
*
Fiskimálaráðunautur Oscar Sund
í Bergen hefir ritað grein um at-
vinnuskilyrði í Vestur-Grænlandi.
Ritgerð hans er í „Polaraarbog".
Þar segir hann að 60,000 manna
muni geta lifað af fiskiveiðum í
Grænlandi, ef atvinnulífið verði
leýst þar úr fjötrum einokunar.
*
Annar Norðmaður, Lidtveidt að
nafni, ritar grein um landbúnað-
arhorfur á Grænlandi. Hann
kemst að þeirri niðurstöðu, .að
þar sje ein miljón hektara af
ræktanlegu landi, og þar verði
m. a. hægt að fá fóður fyrir 60C
þús. fjár.
•
Kona ein í Englandi vildi skilja
við mann sinn vegna þess að hann
hugsaði meira um knattspyrnu en
eiginkonu sína.
Málið var lagt í dóm, er komst
að þeirri niðurstöðu, að ef menn
mættu ekki hafa áhuga fyrir
knattspyrnu í Englandi, þá væri
þar ólifandi fyrir margan eigin-
mann. Hún fekk því ekki skilnað.
*
j Móðir ein gerði þá fyrirspurn
í blaði, hvernig hún ætti að fara
1 að því að fá dóttur sína til þdss
að æfa sig á píanó. Þó hún borg-
aði dótturinni 50 aura, þá hefði*
það engin áhrif.
Blaðið getur þess til, að 50 aura
verðlaunin hafi orðið áhrifalaus,
vegna þess að einhver nágranninn
hefði borgað telpunni krónru
! *
I Elsti maður í heimi er nói talinn
vera maður að nafni Memo í
; Peuleme'r í Tyrklandi. Hann
kveðst vera 141 árs. Hann er við
góða heilsu.
j Fyrirrennari hans, sem „elsti
maður“ Zaro Agha, þóttist vera
, ennþá eldri. En áður en hann and-
aðist fóru meún að efast um að
hann segði rjett til um aldur sinn.
*
Sagan endurtekur sig. Hitlers-
sinnar notuðu í kosningabaráttu
kjarnyrðið „Hitler eða glundroði“
(Kaos). Sósíalistar í Danmörku
tóku upp þessá hugmynd nasist-
anna við síðustu kosningar og
hrópuðu: „Stauning eller Kaos“.
Menn kusu Stauning, eins og þeir
höfðu kosið Hitle'r áður.
Nýir kaupendur að Morgun-
blaðinu fá blaðið ókeypis til
næstkomandi mánaðamóta.
JC&rui£ci'
Kenni bókband bæði nýbyrj-
endum og eins framhaldsnem-
um. Lögð er áhersla á að kenna
þannig að menn geti sjálfir
bundið sínar eigin bækur í
heimahúsum. Rósa Þorleifsdótt-
ir, listbókbindari, Lækjargötu
6 B.
Best að auglýaa
f morgunblaðinu.
Jáuyts&ajutv
Flautukatlar fást í Breið-
fjörðsbúð.
| Kaupi gull hæsta verði. Árni
Björnsson, Lækjartorgi.
j Matur og kaffi með sann-
gjörnu verði í Café Svanur við
I Barónsstíg.
Döf útilokar hurðarskelli. —
Hringið á skrifstofu Iðnsanr-
bandsins, Suðurgötu 3, sími
3232.
Kjötfars og fiskfars, heima-
tilbúið, fæst daglega á Frí-
kirkjuvegi 3. Sími 3227. Sent
heim.
Veggmyndir og rammar í
fjölbreyttu úrvali á Freyju-
götu 11.
Jeg hefi altaf notaðar bif-
reiðar til sölu, af ýmsum teg-
undum. Tek bifreiðar í umboðs-
sölu. Það gengur fljótast að
framboð og eftirspurn sje á ein-
um og sama stað.. Sími 3805-
Zophonías Baldvinsson.
Kaupi ísl. frímerki, hæsta
verði. Gísli Sigurbjörnsson..
Lækjartorgi 1 (opið 1—4 síðd.>
Silkisokkar á aðeins kr. 1.90-
parið í Versl. Ingibj.. Johnson-
Sími 3540.
Husmæður! Ef ykkur vantar
fisk þá hringið í síma 1669.
Sel gull. Kaupi gull. Sigur-
þór Jónsson, Hafnarstræti 4.
Allir Reykvíkingar iesa auglýsingar Morgunblaðsins.
Fimm menn um miljón. 13.
hafa verið að skemta þjer í níu mánuði, og ætl-
ast til, að allir aðrir hverfi úr sögunni á svip-
stundu“.
„Jeg kvarta aðeins yfir baróninum. Nú getur
hann dregið sig í hlje“.
„Getur hann það?“
„Þú ætlar líklega ekki að telja mjer trú um að
þjer lítist vel á manninn?“
Hún hugsaði sig um. „Je'g veit eiginlega ekki,
hvort mjer geðjast að honum eða ekki. Að vissu
leyti er hann aðlaðandi, og hann er laglegur. —
Hann hlýtur líka að vera bráðvel gefinn-------“-
„Nei, nú tölum við ekki meira um hann“, tók
hann fram í fyrir henni, og tók hana aftur í faðm
sinn.
Fyrir utan Kentucky, sat hún kyr í va'gninum, til
þess að taka upp varalit sinn og líta í spegilinn.
„Þú ert hræðilega harðhentur, Charles“, kvein-
aði hún.
„Og þú ert óleyfilega yndisleg“, svaraði hann í
-afsökunarróm. Strax og þau komu inn í salinn,
fóru þau að dansa. — Hitt fólkið var sest við
borð niðri í salnum og farið að tala um, hvað það
ætti að fá sjer að borða. Þegar hljómsveitin hætti
fað spila, Ieiddi hann hana að litlu drykkjuborði.
„Lucilla, jeg er víst ekki sjerlega skemtilegur í
kvöld, vina mín. Þessi náungi fer í taugarnar á
mjer. Við skulum sitja hjema dálitla stund“.
„Já, það skulum við gera. Við skulum fá okkur
kampavínscocktail og haldast í hendur, þá verður
alt gott“.
„Mjer líður þegar betur“.
Þau sátu þarna í tuttugu mínútur og alt var að
falla í Ijúfa löð á milli þeirra, þegar de Brest birt-
ist alt í einu. „Okkur finst við einmana og yfirgef-
in“, kveinaði hann. „Ungfrú Bessiter, veitist mjer
sú ánægja“, og hann hneigði sig djúpt.
„Ungfrú Bessiter vill ekki dansa þessa stund-
ina“, skaut Dutley inn í. Lucilla kinkaði kolli því
til samþykkis, og brosti um leið vingjarnlega til
hans.
Hann hneigði sig aftur. „Þá bíð jeg“.
„Þjer getið 'verið viss um, að þjer fáið að bíða
lengi“, tautaði Dutley og horfði á eftir honum.
„Vertu nú ekki barnalegur“, sagði Lucilla hlæj-
andi. „Þú getur varla búist við, að hann taki trú-
lofun okkar hátíðlega. Hann hefir aldrei sjeð okk-
ur saman fyr“.
„Jeg skal sjá um, að hann taki hana hátíðlega,
vertu viss. Heldurðu, að við þolum einn kampa-
víns cocktail 1 viðbót?“
„Já, en vonandi þarf jeg ekki að gera mikið á
morgun“, andvarpaði hún.
„En það þarf jeg. Sir Matthew kemur klukkan
átta í fyrramálið, til þess að tala við mig“.
„Jeg skil ekki, að þeir skuli ekki láta þig í friði.
Ef þú hefðir nokkurn tíma skift þjer af rekstri fyr-
irtækisins, og hefðir vit á því, væri öðru máli að
gegna“.
„En það hefi jeg áreiðanlega ekki. Jeg er að
eins æðsti maður þar. Bara að jeg væri það ekki.
Jeg hugsa, að jeg dragi mig í hlje, þegar við erum
gift. Mig óar við brjefahrúgunrii, sem liggur á
skrifborðinu mínu.“
„Miljónamæringur, sem ekkert gerir, hefir engu
að síður sínar skyldur“, mælti hún.
„Það er ekki víst, að jeg verði miljónamæring-
ur alla æfi. Þætti þjer leiðinlegt, ef jeg væri það
ekki. Jeg myndi ekki sakna þess sjálfur“.
„Jeg elska peninga", játaði hún. „Og jeg fæ
ekki skilið, hvernig þú gætir hætt að vera milj-
ónamæringur. Fólk tekst á loft, bara ef það heyrir
nafnið Boothroyd nefnt. Þú hefir líka ágætis mann
til þess að stjórna fyrirtækinu. Sir Matthew gamla
Parkinson“.
„Sir Matthew er hygginn maður“, samþykti
Dutley.------„Hver þremillinn!“
Þarna stóð .de Brest í annað sinn fyrir framan
þau, með hárið snyrtilegar kembt en nokkru sinní"
áður, brosandi sínu hrífandi brosi, og hneigði sig
eins og hirðmaður. Dutley leit á hann ógnandi
augnaráði, án þess að segja orð.
„Jeg leyfi mjer að spyrja enn einu sinni, og
vona, að ungfrú Bessiter ætli ekki að vera svona
slæm við mig í alt kvöld?“
Eftir á var Dutley hissa á framkomu sinni. Hann
var venjulega stiltur og rólegur að eðlisfari og
hafði góða stjórn á sjer. Meðal kunningjanna 'var
alment álitið, að ómögulegt væri að koma honum
úr jafnvægi, og þó var enginn vafi á því, að hann
misti alt taumhald á skapsmunum sínum við þetta
tækifæri. „Látið okkur í friði“, sagði hann reiði-
lega. „Hversvegna haldið þjer stöðugt áfram að
trana yður fram?“
Lucilla horfði á hann steinhissa. De.Brest varó
ennþá fölari yfirlitum, en hann átti að sjer.
„Skiljið þjer ekki, hvað jeg er að segja“, spurði
Dutley og stóð upp. „Farið til hinna og látið okk-
ur í friði. Skiljið þjer ekki, að 'við viljum vera í
friði fyrir yður?“
„Mjer finst þjer vera nokkuð ósvífinn“, sagði de
Brest, og var nú farið að síga í hann.
„Jæja, yður finst það?“, Dutley stóð nú and-
spænis de Brest, sem var dálítið hærri en hann.
Það verður ekki vitað með vissu, hvort baróninn
ætlaði að slá eða ekki, en það var engu líkara, er
hann gekk eitt skref áfram, með krepta hnefa,
vonskulegur í.framan. Dutley, sem 'var snar í
snúningum og var nýkominn heim úr ferðalagi,
þar sem áflog voru daglegir viðburðir, lagði til
höggs með hnefanum, sem lenti beint á kjálka
barónsins. Gólfið var hált, og de Brest misti jafn-
vægið, fálmaði út í loftið með báðum höndum
og fjell aftur yfir sig. Dutley laut niður að hon-
um. „Mjer þykir þetta leitt“, sagði hann í afsök-
unarróm, og rjetti út höndina, til þess að hjálpa
honum á fætur. Hópur af fólki hafði safnast sam-
an í dyrunum. Þjónn kom hlaupandi að, og de