Morgunblaðið - 12.06.1936, Blaðsíða 5

5

%
Föstudaginn 12. júní 1936.
^mXmmmmmmmmmmmmm^mmmmmmmmm^^émmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmrnm
T*jv7oXvT\Xir<i>TSTi .-»-*•«f f * * jt. •> v.
Minningarorð um
Sigríði Þórarinsdóltir
frá Drnmboddsstððuni.
1886 — 12. júní — 1936.
Slgríðui’ var fædd að Drumb-
oddsstöðum í Biskupstungum 12.
júní 1886. Foreldrar hennar voru
Þórarinn Þórarinsson, bóndi að
Ðrumboddsstöðum, og Gróa Þor-
steinsdóttir, kona hans. Yoru þau
bæði af góðum ættum og merk-
um.
Föður sinn misti Sigríður þeg-
ar hún var 7 ára gömul. Móðir
hennar helt áfram búskap, og
rjeðist til hennar Olafur Hjartar-
son, sonur merkisbóndans Hjartar
Eyvindssonar frá Austurhlíð. Var
það heimilinu hið mesta lán, því
iað Olafur var gæðamaður og börn-
unum var hann einkar góður og
velviljaður.
Sigríður ólst upp lieima við
sömu kjör og önnur sveitabörn á
þeim tímum. Lærði hún öll þau
vinnubrögð er tíðkast í sveitum,
en fór ekki heldur á mis við bók-
lega fræðslu. Skólagangan var að
vísu ekki önnur en lítilsháttar far-
kensla. En heimilisfólkið var bók-
hneigt; var lesið upphátt allar
kvöldvökur, og rækilega rætt um
- efni þess, er lesið var. Slíkt hefir,
sem kunnugt er, orðið mörgum
greindum og eftirtektarsömum
unglingi góður skóli, og það varð
hann þeim Drumboddsstaðasyst-
kinum í fylsta mæli. Ekki stundaði
Sigríður þó bóknám utan heimil-
is, en lærði ung klæðasaum og
matreiðslu. Var. hún bæði verklag-
in, og svo mikilvirk að orð var á
gert. Saumaði hún mikið bæði
heima og anngrs staðar, og var
vinna hennar eftirsótt.
Haustið 1911, liinn 17. október,
•giftist hún Jóhanni Ólafssyni frá
Helli í Ölfusi. Þau reistu bú að
Austurveg- í Laugardal vorið eftir,
fluttu að Kjóastöðum í Biskups-
tungum 1923, en til Reykjavíkur
vorið 1930. Þeim varð 5 barna
auðið og lifa 4 þeirra, dætur tvær,
Gróa og Rannveig, báðar kennar-
ar að mentun og stöðu, og synir
tveir, Ólafur, 17 ára, stundar nám
í Gagnfræðaskóla Reykvíkinga, og
Þórarinn, 7 ára gamall. Einn son-
ur, Þorfinnur, dó á barnsaldri.
Síðastliðið sumar veiktist Sig-
ríður af blóðleysi, að talið var, og
lagðist á sjúkrahús. Voru vinir
hennar í fyrstu vongóðir um bata,
• en þær vonir brugðust, og' þyngdi
henni er haustaði, uns hún andað-
ist 16. október síðastliðinn, rúmra
49 ára að aldri, og hafði verið í
hjónabandi rjett 24 ár.
Æfisagan er ekki margbrotin
fremur en annara íslenskra alþýSu-
kvenna. En Sigríður sjálf verður
ógleymanleg þeim, er kyntvist
henni til nokkurra muna. Hún var
örlynd og viðkvæm, en glaðlynd
■ og gamansöm. Sálarlífið var auð-
ugt og ört, og öll andleg kyrstaða
var henni fjarri. Þess er áður
getið, að hún var prýðisvel greind.
En oftast hugsaði hún með hjart-
: anu og talaði af tilfinningu. Rök-
fim gat hún verið, ef talið tók þá
stefnu. En best lýstu gáfur hennar
sjer í eldsnörum tilsvörum, er
leiftruðu í einum svip, og sýndu
betur en nokkrar skýringar
'hvernig málin litu út frá hennar
hlið. Mörg svör hennar eru ó-
gleymanleg kunningjum hennar,
hvort sem skoðanirnar áttu sam-
leið eða ekki. Hún var trygglynd,
og gleymdi aldrei gömlum vinum,
og var óhrædd að taka svari þeirra
er henni fanst þess þurfa.
Dugnaði hennar til allra verka
var viðbrugðið. Henni virtist ó-
venju Ijett um vinnu, enda mátti
segja að hugurinn bæri hana þar
hálfa leið, og var það víst áhugi
hennar og eldfjör, sem stjórnaði
störfum hennar fremur en líkams-
þreltið. Var hún sjaldan glaðari
en þegar byrja skyldi á nýju
starfi, og hræddist enga áreynslu.
Hafði hún engu síður áhuga á
störfum utan bæjar en innan, með-
an hún bjó í sveit, og ljet sig alt
þess konar miklu skifta.
Eins og að líkum ræður, mat
kona með slíkri skapgerð andlegu
gæðin ekki minna en þau efnis-
legu, og dæmdi menn meir eftir
því hvernig þeir fellu henni í geð
en eftir ytra borði. Eitt sinn, er
hún var unglingsstúlka varð hún
í gamni all-hvassyrt urn karlmenn
og taldi þá gallagripi mikla. Sagði
þá einliver að ilt mundi að eiga
hana fyrir konu, og mundi liún
verða kröfuhörð við mann sinn.
Þá mælti Ólafur Hjartarson með
sinni venjulegu hægð -. „Ekki er
jeg hræddur um það, ef henni
þykir nógu vænt um hann“.
Hún varð svo lánsöm að eign-
ast myndarlegan mann, sem „henni
þótti nógn vænt um“. Jóhann,
maður hennar, er hinn besti dreng-
ur, skynsamur vel, stiltur og vand-
aður, og prúðmenni svo mikið, að
aldrei ber út af, hvorki heima nje
heiman. Hjónaband þeirra var
stofnað í hrifningu æskunnar, og
sambúðin bar þess ætíð merki. Móð-
urást Sigríðar var heit og innileg
og umhyggja hennar fyrir börnum
sínum var viðbrugðið, ekki síst um
framtíð þeirra og andlegar þarfir.
Hún fann sárt til þess, er hún elt-
ist, að hún hafði ekki notið meiri
bóklegrar mentunar í æsku, og varð
það því eitt hennar aðal áhugamál,
að afla börnum þeirrar fræðslu,
er hiin hafi sjálf farið á mis
við.
Mun það mestu hafa valdið
er þau lijón fluttu til Reykjavík-
ur, að þar var hægra að láta
börnin njóta skólafræðslu.
Það er oft sagt og aldrei of
mikið úr því gert, hver harmur
er ltveðinn að manni og börnum
við fráfall góðrar og mikillar eig-
inkonu og móður. Svo var og
hjer, ekki síður en annars staðar.
En mundi það ekki lílta vera
blessun, að fá að hverfa hjeðan,
áður en annmarkar ellinnar taka
að þyngja, og lama fjör og fram-
kvæmdaþrek. Hún hefir skilið
róleg við litla soninn sinn, hjá
góðum föður og umhyggjusömum
systkinum. Hún lifir í minningu
manns og barna, vina og kunn-
ingja ung og glöð, fjörmikil og á-
hugasöm. Slíka mynd hefir hún
vafalaust sjálf kosið að skilja
eftir. Viktoiía Guðmundsdóttir.
—------------------
MORGUNBLAÐIÐ
frát Vorhúsum
Bjarni Guðmundsson frá Vor-
húsum, verður jarðsunginn í dag.
Hann var fæddur að Ólafsvöll-
um í Njarðvíkum, 2. dag októb.
1864; hann var einn af 10 börn-
um merkislijónanna Guðmundar
sál. Bjarnasonar og Guðrúnar
Andrjesdóttur, er lengi bjuggu að
Ólafsvöllum. Með foreldmm sín-
um flutti hann að Grund í Vatns-
leysustrandarhreppi. Sem elsta
ystkini — þá um tvítugt —- og
ifram um mörg ár, vann liann
ijá foreldrnm sínum og fyrir
mgri systkinum af miklu kappi
ig dúgnaði, það sem orka leyfði.
í löngum og erfiðum sjúkdómi
föður síns var hann aðalstoð heim-
ilisins. Hann giftist 17. nóv. 1895
Guðrúnu Ásmundsdóttur frá
Gljúfri í Grímsnesi mestu ágætis-
konu. Þau eignuðust 4 börn, 1
son 0g 3 dætur, öll mjög mann-
vænleg. Elstu dóttur sína misti
hann uppkomna 22. nóv. 1924.
Harmaði hann hana mjög. Konu
sína misti liaun 10. ág. 1929, en
bjó eftir það með j’ngstu dóttur
sinni til dauðadags.
Búskap byrjaði hann í Tuðu-
gerði í Vatnsleysustrandarhreppi.
Fluttist þaðan að Brunnastöðum
og svo að Vorhúsum í sama hreppi
hvar hann bygði sjer bæ og bjó
þar í 20 ár eða þar til hann flutti
búferlum til Hafnarf jarðar 1925,
og andaðist þar eftir stutta legu
1. júní þ. á. umvafinn hjúkrunar-
örmum og umönnun yngstu dótt-
ur sinnar, Ólafíu, sem hann bjó
með, eins og Hka að hann í full-
um mæli naut ástríkis og umönn-
unar hinna annara barna sinna og
tengdabarna, sem búsett eru í Hafn-
arfirði.
EUin var honum friðsæl, æfi-
kvöldið rólegt, enda heimsótti
dauðinn hann í Hkingú við það
er móðir svæfir barn sitt.
Bjarni sál. bjó allan sinn búskap
í þurrabúð, má því nærri geta, að
oft hefir verið þröngt í búi hjá
einyrkjanum með barnahópinn
sinn, í þeim aflaleysisárum, sem
þá voru svo mjög tíð hjer á opn-
um bátum, og hann oftast háseti
sem reri fyrir sínum eina hlut —
þó afbragðs sjómaður væri. En
Bjarni sál. Ijet ekki hugfallast, því
hann var trúmaður mikill og
treysti guði.
Bjarni sál. var afbragðs tryggur
og traustur, og orðheldinn svo að
ekki brást, enda naut hann fulls
trausts þeirra, er hann þektu. Dul-
ur í skapi og fámáll um þá hluti
sem hann ekki persónulega skifti.
ti<3.

Nýtlsku svefn herbsrg ishúsgögn
til sölu með tækifærisverði, ef samið er fyrir su’jnudag.
Geymsla á húsgögnunum endurgjaldslaus, til 1. okt., ef vifl.
Upplýsingar í síma 2820, frá kl. 10—18.
SYKUR.
Annast kaup á sykrl bclnt frá London.
Bfóðið viðskiftamönnum yðar
aðeins það besta,
5ig. í?. 5kjalöberg.
(Heildsalan).
Skemtisamkoma
verður haldin að Ægissíðu sunnudaginn 14. þ. m., að til-
hlutan Lestrarfjelagsins Þörf. — Samkoman hefst kl. 5
síðd. Góður hljóðfærasláttur. Veitingar á staðnum.
Ferðir frá Bifröst.
LESTRARFJELAGIÐ ÞÖRF.
Hann var sjerstaklega ábyggileg-
ur í viðskiftum. Glöggur um al-
menn mál, og bókhneigður.
Eftir að Bjarni kom til Hafn-
arfjarðar gerðist hann verkamað-
ur á eyrinni sem kallað er, og va.nn
hann þar með sania vilja, tríi-
mensku og reglusemi sem ein-
kendu hann alt hans líf, en honum
mun hafa brugðið við árangur
iSju sinnar er þangað kom, frá því
sem áður var, enda ljet hann það
á sjá, því eftir fárra ára dvöl þar,
kom hann sjer upp myndarlegu
íbúðarhúsi, sem hann nú við dauða
sinn mun skulda ótrúlega lítið í-
Hans er sárt saknað a£ vinum,
vandamönnum, börnum og tengda-
börnum sínum, en jafnvel sárast
af smælingjunum, sem gráta sinn
horfna afa.
Blessuð sje minning hans.
10. júní 1936.
„Selfoss"
fer í kvöld til Önundarfjarðaj, og
þaðan til útlanda (Antwerpen).
Á 'IUl

Reynið pakka af
Araba fjallagrasa-kaffibætl
fæst alstaðar.