Morgunblaðið - 01.07.1936, Blaðsíða 8

M 0 R t5 ffíT B‘1. i§!B
Míðvikudagfinn 1. jiiK 1936L

Jídufis&ajutv
Kaupið leikíöng í Leik-
fangakjallaranum, Hótel Heklu
Sími 2673. Elfar.
Sfeersta úrval rammalista. —
Kaupi Soyjuglös, allar teg
undir, háu verði. Ásvallagötu tanrömmun ódýrust. Verslunin T'\ emantinn hefir lengi verið
27, kl. 2—5. i ETofi.1 r on ^ mprlroctnr n>mietninn TTnviv, nn
Katia, Laugaveg 27.
Glæný stórlúða í öllum fisk-
búðum Hafliða Baldvinssonar.
Hangikjöt nýreykt. Nordals-
fehús. Sími 3007.
merkastur gimsteina. Hann er
harðari en nokkurt annað efni, og
Bílar til sölu á bílawerkstæði
Þorsteins og Tryggva, Hverfis-
götu 6.
Nýtt gróðrarsmjör. — Ágæt
tólg. Ódýrt hangiflot. Kaupfje-
lag Borgfirðinga, sími 1511.
Hvalsporður, saltaður. Nor-
dalsíshús, sími 3007.
Kaupi gamlan kopar. Vald.
Poulsen, Klapparstíg 29.
KAUPUM allar tegundir ull-
artuskur hreinar. Hátt verS.
ifgr. Álafors, Þingholtsstræti 2.
Trúlofunarhringana kaupa
menn helst hjá Áma B. Bjöma-
■jmi, Lækjartorgi.
Kjotfars og fiskfars, heima- „ , . , , „ ^ *
- . „ , , af pvi dregur hann nafn sitt. Það
tilbuið, fæst daglega a Frí- , , _ c
i • i • • o o' • ooor, o . er upprunalega dregið af gnska
kirkjuvegi 3. Simi 3227. Sent ® . ®
,. . orðinu adamas, sem hyðir: hinn o-
heim. .
_________________________________ sigrandi.
Trúlofunarhringar hjá Sigur- Sennilega voru það Grikkir sem
'Ör, Hafnarstræti 4. fyrstir manna fluttu stein þenna
til Evrópu. Það mun hafa verið eft-
ir Indliandsför árið 327 f. Kr. Um
langt skeið voru demantsnámurnar
í Indlandi merkastar, og margir
Ábyrjuð púðaborð, íslensk
munstur, falleg, ódýr í Versl.
Gunnþ. Halldórsdóttur & Co.
Gefjunarfataefnin góðu í Úr- af stærstu og fegurstu demöntum
vali á Laugavegi 17. Klæða- heimsins eru komnir þaðan. En
verslunin, Guðm. B. Vikar. — nú kemur um 90% af allri dem-
Sími 3245. antaframleiðslu heimsins frá Suðnr-
Rugbrauð, franskbrauð og Afríkll‘ Auk demantanámanna þar
normalbrauð á 40 auia hvert. hafa demantar fundist í British
Súrbrauð 30 aura. Kjarnabrauð r,ulneu- Ástralíu, Sumatra, Kína,
30 aura. Brauðgerð Kaupfjel. Bandaríkjunum og á Borneo.
Reykjavfkur. Sími 4562. *
Elskendur geta verið hjer í friði,
því að garðurinn er einka-
fjölbreyttu úrvali á Freyju- eign. Lögreglan má ekld koma
götu 11.
Kaupí gull og silfur hæsta
yerði. Sigurþór Jónsson, Hafn-
arstræti 4.
Vjelareimar fást bestar hjá
Poulsen, Klapparstíg 29.
Kaupi gull hæsta verði. Árni
PJörnsson, Lækjartorgi.
Kaupi íslensk frímerki hæsta
verði. Gfsli Sigurbjörnsson,
Lsékjartorgi 1. Sími 4292. Opið
1—4 síðd.
Húllsanmuff
Lokastlg 5.
inn fyrir hliðið í
Þannig hljóðar auglýsing á
hliði trjágarðs nokkurs í Banda-
ríkjunum. Eigandi selnr aðgang,
en lætur elskendurna vita um leið
, og þeir fara inn, að þeir geri það
jnpp á eigin ábyrgð. — Mörgu
finna Ameríkumenn npp á til þess
Gluggahreinsun og loftþvott- að græða peninga!
ur. Sími 1781.
Oraviðgerðir afgreiddar fljótt
og vel af úrvals fagmönnum
hjá Árna B. Björnssyni, Lækj-
artorgi.
llJundar treysta mikln meira á
■*■ þefvísi sma en sjón, og er
það löngu kunnugt. Nú hefir
enskur augnlæltnir og hugsvits-
maður, dr. F. Kembel, rannsakað
sjón hunda og komist að þeirri
niðurstöðu, að þeir sjái yfirleitt
sex sinnum ver heldur en menn.
¥
II) aðþurkur eða „frottér“-þurk-
■*“* ur voru fundnar upp 'af til-
viljun.
1 þurkuverksmiðju nokkurri hil-
nðu vefnaðarvjelarnar, og það var
svo ilt að gera við þær, að verk-
smiðjueigandinn varð sjálfur að
hjálpa til að gera við þær. Þegar
því var lokið, þerraði hann olíu
og óhreinku af höndum sjer með
þeim þnrkum, sem ónýtst höfðu.
Sjer til mikillar undrunar fann
hann, að þessar þurkur voru bæði
mjúkar og þerruðu fljótt og vel
og náðu af honum olíunni á miMu
skemri tíma en aðrar þurkur.
Honum kom þá til hugar að
framleiða þurkur, eftir fyrirmynd
hinna ónýtu, þannig að láta þræð-
ina mynda lykkjur á yfirborðinn,
svo að þuikurnar yrði eins og
loðnar.
Þetta gerði hanU, og nýu þurk-
urnar flugu út, og hann græddi
of fjár á þessari „uppgötvun".
*
Móðir; Stína mín, hann bróðir
þinn segist hafa sjeð þig kyssa
þennan leiðinlega, kandidat hjerna
í portinu í gærkvöldi.
Stína: En sú lygi! Og svo var
líka svo dimt að liann gat ekki
sjeð neitt.
í kvöld kl. 8V2. Op—
inbert kveðjusam-
sæti fyrir Adjutant
og frú Molin. Ræð-
ur, hljómleikar, samsöngvar,.
tvísöngur. Yeitingar. Aðg. 1.00„
Aðgöngumiðar fást við inn-
ganginn.
q.i. 1 ........... ......— •
Sundhöllin á Álafossi er opiHi
aftur frá kl. 9 árd. til kl. 9
síðd. Allir velkomnir. Best að>>
baða sig í Sundhöllinni á Ála-
fossi.
Cftfé — Conditori — Bakarí,,.
Laugaveg' 5, er staður hinna.
vandlátu. - Sími 3873. Ó. Thor-
berg Jónsson.
Friggbónið fína, er bæjarsns
besta bón.
Fasteignasalan, Austurstrætfc
17 annast kaup og sölu fast-
eigna. Viðtalstími 11—12 og 5-
—7 e. h. Sími 4825. Jósef M...
Thorlacíus.
Slysavarnafjelagið, skrifstofa.
Hafnarhúsinu við Geirsgötu.
Seld minningarkort, tekið móti
gjöfum, áheitum. árstillögum>
m. m.
Munið 1 krónu máltíðimar fii
Heitt og Kalt.
ftUBY M. AYRES:
PRISCILLA. 60.
„Jeg hefi aldrei verið neitt fyrir þjer“. Hún
horfði reiðilega á hann. ,,En þú ert afbrýðissamur.
Nú skilst mjer — þú ert afbrýðissamur! Jeg trúi
því ekki, að fólk tali um okkur — nema Dorothy
Blindloss. — Þetta er aðeins afsökun fyrir--“
Jónatan var orðinn mjög fölur, en honum tókst
að stillá skap sitt, og sagði rólega.
„AfbrýðÍsemi mín, kemur ekki þessu máli við. Ef
þjer stendpr ekki á sama, þó fólk segi--“
„Að jeg sje ástfangin af Dal“, tók hún fram í í
stríðnistón. „Þú getur sparað áminningar þínar. —
Það er ekki líklegt, að jeg verði nokkurn tíma ást-
fangin aftur“.
„Þú hefir aldrei verið ástfangin“, sagði Jónatan
hæglátlega. „Þú heldur það aðeins sjálf — en einn
góðan veðurdag sjerðu, að þjer hefir skjátlast“.
„Hvernig vogar þú að tala svona!“
Dauft bros færðist yfir alvarlegt andlit hans.
„Við skulum ekki rífast, Priscilla. Jeg vildi að-
eins segja þjer þetta, — þú gerir auðvitað það,
sem þjer sýnist“.
Hún hugsaði sig um stundarkorn og sagði svo
hægt:
„Hvað á jeg að gera, ef Egerton má ekki hjálpa
mjer? Vilt þú kannske gera það í hans stað?“
„Með mestu ásægju“.
„Hvað sem Dorothy segir?“
„Hvað sem allur heimurinn segir".
Hún stóð þegjandi um stund.
„Jæja, þá fer jeg með þjer í skíðaferð á morg-
un“, sagði hún stuttaralega. „En jeg segi þjer það
fyrirfram, að jeg verð ekki skemtileg---“
„Jeg er við því búinn, að þú verðir ekki eins
elskuleg við mig og hr. Egerton“.
Hún ljet sem hún heyrði ekki sneiðina.
„Ágætt. Hvenær eigum við að Ieggja af stað?“
„Hvenær sem þú vilt“.
„Viltu koma með mjer upp á fjallið, þangað
sem við fórum í dag?“
„Jeg skal koma með þjer, hvert sem þú vflt“.
Hún hló lágt.
„Hvað skyldi Dorothy segja?“
„Það kemur ekki mjer við, hvað ungfrú Blind-
loss segir“.
„Jæja, þá er þetta ákveðið. Eigum við að koma
inn og dansa?“
„Já, ef þig langar til þess. Eins og þú veist,
dansa jeg ekki vel“.
Þau fóru inn í danssalinn. Priscilla var rjóð í
kinnum 0g augu hennar voru óvenju skær.
Hún var reið við Jónatan, en henni tókst vel að
dylja það. Hún ætlaði sjer ekki að láta honum
haldast uppi að tala svona við sig.
Hún dansaði hvað^ eftir annað við hann um
kvöldið, hló dátt og masaði við hann, eins og þau
væru mestu mátar. En með sjálfri sjer hugsaði
hún. — Þetta get jeg aldrei fyrirgefið honum —
aldrei!
Þegar hún var komin upp í herbergi sitt, barði
Joan að dyrum hjá henni.
„Má jeg koma inn?“
„Já, hvað heldur þú, barn“.
Joan settist á sinn vana stað við fótagaflinn.
„Dorothy er fokvond við þig“, sagði hún.
„Við mig?“
„Já, af því að þú hefir unnið hr. Corbie“.
„Jeg vissi ekki, að Dorothy hefði einkarjett á
honum“.
„Það hefir hún heldur ekki. En hún vildi það
gjarna. Vesalings hr. Corbie-------“
„Hvers vegna segir þú það?“
„Þú verður reið, ef jeg segi það“.
„Nei, segðu það--------“
„Jeg held, að þú sjert á góðri leið með að gera
hann óhamingjusaman í annað sinn“.
Priscilla fór í slopp sinn.
„Hver veit, nema hann eigi það skilið“, sagði
hún kuldalega.
„Æ, nei, hann er óvenju geðugur“.
Priscilla sat þegjandi um stund. Svo Ieit hún
beint framan í Joan.
„Hvað segir fólkið um okkur Egerton?“, spurði
hún. „Það er ekki til neins fyrir þig að þræta fyrir
það — jeg sje á svip þínum, að þú hefir heyrt
það“.
Joan var sárleið á svip.
„Hann hefir í raun og veru varla vikið frá þjer“„
sagði hún loks. „Og það er ekki nema eðlilegt, að
konu hans mislíki það“.
„Á jeg sök á því? Hún ætti að gæta hans betur“..
Joan hugsaði sig um augnablik. Svo sagði hún
gætilega.
„Þú hefir líklega ekkert hugsað út í það sjálf?“
„Ert þú líka á móti mjer?“, sagði Priscilla
beiskjulega. „Mjer stendur nákvæmlega á sama
um hann, en hann er eini maðurinn, sem bauðst
til þess að hjálpa mjer“.
„Já, jeg þóttist vita að þú kærðir þig ekki um
hann, en hann er mjög hrifinn af þjer. Maður
þarf ekki annað en sjá svipinn á andliti hans, þeg-
ar þú ert nálægt. Það er auðvitað rangt, en vesa-
lings maðurinn getur ekki gert við því, að hanm
er hrifinn af þjer-------“
Priscilla kastaði frá sjer hárburstanum.
„Mjer finst þetta alt saman andstyggilegt",
sagði hún æst. „Getur maður ekki átt kunningja,
án þess að fólk fari að stinga saman nefjum? Mjer
þætti gaman að vita, hver hefir byrjað á þessari
slúðursögu?“
Joan hristi höfuðið, og áhyggjusvipur skein úr
hinum dökku, barnslegu augum hennar.
„Það er ekki að vita. En jeg vildi óska, að þú
værir ekki svona mikið með honum-----------“.
„Jeg hefi í hyggju að gera, eins og mjer býður
við að horfa“.
Joan var skelkuð er hún sá reiðisvipinn á and-
liti vinstúlku sinnar.
„Finst þjer það ekki illa gert gagnvart konu
hans?“
„Er það ekki illa gert að bera út slúðursögur
um mig? En þú þarft engar áhyggjur að haía,
Joan. í fyrramálið fer jeg í skíðaferð með Jónatan.
Kannske það sje líka rangt“.
„Hefir hann beðið þig að koma með sjer?“
Priscilla hló kuldalega.
„Ef jeg á að vera hreinskilin — þá var það jeg„»
sem bað hann að komá með mjer“, sagði hún.