Morgunblaðið - 29.07.1936, Qupperneq 8

MÖRGUNBLAÐIÐ
Míðvikuda£inn 28i jólí 1930i/'

^JCaufis&afiuc
Kjötfars og fískfars, heima-
tilbuið, fæst daglega á Frí-
kirkjuvegi 3. Sín«i 3227. Sent
heim.
Jersey-buxur á börn og full-
orðna, nýkomið, litlar birgðir.
Verslun Guðrúnar Þórðardótt-
«r, Vesturgötu 28.
Kroquet. Leikfangakjallaran-
usi Hótel Heklu, sími 2673.
Garðblóm, falleg og ódýr,
eru seld á Suðurgötu 10, sími
4881.
Veggmyndir og rammar í
fjölbreyttu úrvali á Freyju-
götu 11.
Rugbrauð, franskbrauð og
normalbrauð á 40 ama hvert.
Súrbrauð 3j0 aura. Kjarnabrauð
30 aura. Brauðgerð Kaupfjel.
Reykjavíkur. Sími 4562.
Kaupi gull og ailfur hæsta
yerði. Sigurþór Jónsson, Hafn-
iarstræti 4.
Kaupum sultuglös, með lok-
um, á 15 til 25 aura glasið.
Sanitas, Lindargötu 1.
Reyktur rauðmagi. Nordals-
$i£&yntoinqao
Café — Conditori — Bakarí,
Laugaveg 5, er staður hinn»
vandlátu. - Sími 3873. ó. Thor-
berg Jónsson.
Friggbónið fína, er bæjariní
besta bón.
íshús. Sími 3007.
Kaupi gamlan kopar. Vald.
Poulsen, Klapparstíg 29.
Vjelareimar fást bestar hjá
Poulsen, Klapparstíg 29.
Trúlofunarhringana kaupa
menn helst hjá Árna B. Bjðrns-
•yni, Lækjartorgi.
Kaupi íslensk frímerki hæsta
veirði. Gísli Sigurbjörnsson,
Lækjartorgi 1. Sími 4292. Opið
1—4 síðd.
■ » ■— 1 '■ ■■■■■■■ ■■■
Kaupi gull hæsta verði. Árni
Björnsaon, Lækjartorgi.
Trúlofunarhringar hjá Sigur-
\ór, Hafnarstræti 4.
£.
Kaupið IeikfBng í Leik-
fangakjallaranum, Hótel Heklu
Sími 2673. Elfar.
Stærsta úrval rammalista. —
Innrðmmtm ódýrust. Verslunin
Katla, Laugaveg 27.
Slysavarnafjelagið, skrifstofa
Hafnarhúsinu við Geirsgötu.
Seíd minningarkort, tekið móti
gjöfum, áheitum. árstiílögum
m. m.
Fasteignasalan, Austurstræti
17 annast kaup og sölu fast-
eigna. Viðtalstími 11—12 og 5
—7 e. h. Sími 48-25. Jósef M.
Thorlacíus.
'mm — !!.■■■ •
Kvenmaður, vanur alskonar
matargerð (iðnað), getur feng-
ið atvinnu. Umsóknir með upp-
lýsingum og meðmælum send-
ist A. S. 1., merktar „100“.
Gluggahreinsun og loftþvott-
ur. Simj-4781.______________
Oraviðgerðir afgreiddar fljótt
og vel af úrvals fagœönnum
hjá Átna B. Björnssyni, Lækj-
artorgi.
Það kemur stundnm fyrir, að
jeg lít í Alþýðublaðið. Og
svo var í gær. Þar er grein um
„hundafund11, kynvillu og kjöltu-
rakba, er Olafur Friðriksson fyr-
verandi ritstjóri hefir skriftað fyr-
ir vin sinn Finnboga Rút, og hand-
leiðslu Jónasar Þorbergssonar í
því efni.
Jónas Þorbergsson, sem sleit sig
upp íir Frasóknarbásnum um helg-
ina er nú lagður af stað, til að aug-
lýsa „hlutleysi" sitt norður á
Ströndum.
*
Á 2. síðu Alþýðublaðsins er svo-
hljóðandi frjettagrein:
Rænda brúðurin heitir spaugileg
gamanmynd frá Metro-Goldwyn-
Meyer, sem Gamla Bíó sýnir núna.
Aðalhlutverkin leika Robert Yoing
og Bvelyn Venable.
Á 4. síðu í blaðinu stendur
svohljóðandi fregn:
Rænda brúðurin heitir myndin,
sem Gamla Bíó sýnir um þessar
mundir. Br það gamanmynd frá
Metro-Goldwyn-Meyer. Aðalhlut-
verkin leikla Robert Young og
Evelyn Venable.
*
Sama fregnin tvisvar, og er ekki
ástæða til að finna að því, því
þetta er alveg satt og rjett, en blað-.
inu er fremur ósýnt um að flytja
sannleihfann.
Þetta reyndist líka ofraun, þe«g-
ar betur var að gáð. Því á 4. síðu
blaðsins er auglýsing um að mynd
sú, sem Gamla Bíó sýnir heiti:
„Rauða brúðurin".
Þeir eru altaf við rauða lifinn,
Alþýðwblaðsmenn.
*
Örverpi.
Það er skemtilegt sambland áf
fáfræði um íslenskt mál og nátt-
úrufræði, sem lýsir sjer í smá-
grein einni í sama blaði. Þar er
sagt frá því, að þriggja ára hæna
í BræðrapartL hafi verpt örsmáu
eggi á stærð við litla fingurbjörg.
Segja ritstjórarnir að slíkt :sje
„mjög sjaldgæft, ef ekki dæm-a-
laust“.
Binhver gárungi hefir sennilega
spýtt þessu í Alþýðublaðsmenn til
þess að prófa fáfræði þeirra.
Annars veit flest fólk, sem kom-
ið er til vits og ára, að slík egg
heita örverpi og eru algeng.
Talað er líka um andleg ör-
verpi. En þar eru hæg heimatökin
fyrir Alþýðublaðið, því nokkur
„eintök“ af þeim eru, sem kunn-
ugt er starfandi við ritstjórn blaðs-
ins.
*
iðin ei’u 2000 ár síðan menn
fyrst tóku upp hraðritnn.
En hraðritun sú, var vitaskuld æði
frábrugðin þeirri hraðritnn, sem
nú er notuð.
Maðurinn, sem fyrstur fann upp
á hraðritun hjet Tiro, og var skrif-
ari hjá Cicero. Hann notaði sjer
hraðritun sína árið 64 f. Kr.
Árið 63 f. Kr. er Cæsar hjelt
varnarræðu sína fyrir Catilina, var
ræða hans hraðrituð, svo og ákæru
ræða Catos yngra. Þessi ræða Oa-
tos er sn eina af ræðum hans, sem
óbrjáluð hefir varðveist. En það
var af því, :að hún var hraðrituð.
*
Belgínmaður . einn hefir sagt
blaðamönnum frá þeirri fyrirætlun
sinni, að hann ætli að fara í loft-
belg yfir Atlantshaf, austur yfir
hafið. Hann kveðst vera svo san*n-
færður nm að vindar blási stöðugt
austur yfir, þegar upp í loftið kem-
ur, að bann telur víst að hann.
komist heilu og höldnu yfir.
*
f Rockefeller stofnuninni í Ne\v-
“ York lxafa menn í 24 ár geymt
hjartavef úr liænuunga og haldið'
lífinu í honum fram á þenna d-ag.
Þetta lifandi kjöt, fær nseringu;;
í vökva, sem til þess er gerður og
úrgangsefni eru leidd í burtn gegn
um pípur.
Þessir 24 ára gömlu hjartavöðv-
ar hreyfast. En ekki er hægt að-
sjá á þeim nein ellimörk þó þeir
sjeu oi'ðnir mörgum sinnum eldri.
en noltkur hæna getur orðið.
*
Ymsir hneykslast á því hve sumt
livenfólk eyðir miklum tíma í a#-
bera smyrsl í andlit sér. Eti fæst-
lar konur eyða eins miklum tíma
í það eins og t. d. sumir kvik-
myndaleikarar. Sagt er um Lon.
Chaney að hann væri 3 klst. á dag-
að laga. á sjer andlitið
HúsnœQi.
Maður í fastri stöðu óskar
eftir að fá leigða íbúð, 2—3-
herbergi og eldhús, með ný-
tísku þægindum, 1. okt. n.k.„
helst í Vesturbænum. Skilvís
greiðsla. — Upplýsingar í síma
3948.
Forstofustofa með húsgÖgn-
um til leigu nú þegar í Tjarn-
argötu 28. Sími: 3255.
ETHEL M. DELL:
ÁST OG EFASEMDIR \2.
inn bráðnar í fjöllunum, og fljótið rennur ort og mik-
i6 til......“
Pjetri tókst að styðja húsmóðnr sína áður ea hún fjell.
„Mem-Sahib verður að styðja »ig við þjón sinn“, sagði
hann í innilegum trúmenskntón. Hún ljet hann bera sig
i»n í tjaldið, án þess hún vissi hvert hún fór eða hvað
var að ske í kringnm hana.
„Mem-Sahib verður að hvíla sig“, sagði Pjetur, „jeg
ætla að fara og finna konu, sem getur hjálpað húsmóð-
Ur minni. En er Pjetur bjóst til að fara, hjelt Stella
honum kyrrum.
„Nei, nei,“ hrópaði hún, „það er ekki til neins, það
gengnr ekkert að mjer. En segðu mjer nánar frá þessu:
Hvernig vildi slysið til? Hvernig stóð á því, að Sahib-
kapteinn Iagðist til svefns á klöppinni?“
„Hvemig ætti þjónn Mem-Sahib að vita það ?“ spurði
Pjetur með auðsveipni“. „Það getur verið, að ópíumið
í vindlinnm hans hafi verið sterkara en vant. var ?“
„Opíum! — En hann reykti aldrei ópíum“. Stella
horfði með skelfingu á þjóninn. „Því get jeg ekki trú-
að“, og hún hristi höfuðið, eins og hún reyndi að telja
sjálfri sjer trxx nm að það væri ekki satt.
„Hvernig getur þjónn Mem-Sahib vitað það ?“ muldr-
aði Pjetnr á ný.
Stellu var það Ijóst að hún varð sjálf að taka málið
í sínar hendur. Hún varð að komast til botns í þessu
hræðilega máli,,og þótt hrollur færi nm hana, alla, sagði
hxín með myndugleik í röddinni:
„Pjetnr bíddu mín fyrir ntan og láttu gamla betlar-
ann einnig bíða. Undir eins og jeg hefi klætt mig
leggjum við af stað á slysstaðinn og leitnm hans.“
Er hún hafði klæðst, stóð hún eitt augnablik fyrir
inhan tjaldið og safnaði kröftnm. Hún fann ennþá til
svimakendar og óstyrkleika, en hún tók á öllum þeim
viljakrafti, sem hún átti til og gekk út nr tjaldinu. Hún
leit á vanskapaða betlarann; sem enn sat grafkyr á
hækjum sjer, með viðbjóði. Stella gekk hiklaust í átt-
ina til hans og staðnæmdist rjett hjá honum. En hann
sat grafkyr. Hann virtist vera svo langt fyrir utan alla
tilvem að Stella hikaði við að ávarpa hann.
Pjetur kom henni til hjálpar og var auðmýktin sjálf.
,Jxeyfir Mem-Sahib að jeg ávarpi hann ?“ apurði Pjet-
nr. Stella vjek sjer að honum og sagði vingjarnlega
„já, Pjetur minn, segðu honum hvers jeg óska“.
Pjetur gekk fyrir ókunna manninn og sagði: „Mín
göfuga frú, óskar eftir hjálp þinni“, sagði hann. „Henn-
ar náðuga tign bíður Jxín“.
Skjálfti fór nm vanskapaðan líkama betlarans. Það
var eins og hugsanir hans kæmu frá fjiarlægnm löndum.
„Jeg er þjónn hinnar náðugu frúar“, sagði hann með
hljómlausri og skjálfandi röddu. „Jeg lifi og dey eftir
skipun frá hennar hátign“.
Rödd hans var lík og hún kæmi úr fjarska, og hroll-
ur fór um Stellu, er hún hlustaði á hann tala. Hún
herti upp hugan og þvingaði sig til að láta ekki and-
stygð sína í ljósi. „Jeg óska að þú sýnir mjer staðinn,
þar sem Sahib-kapteinn fjell niðnr í hyldýpið“, sagði
hún. „Jeg verð að sjá það með eigin augum“.
Betlarinn hneigði sig niðnr í jörð fyrir framan hana.
,.Ef hin náðuga frú vill fylgja sínum auðmjúka þjóni“,
sagði hann um leið og h:ann reis á fætnr og haltraði a£
scað. Hún fylgdist á eftir honum og P.jetur gekk við
hlið hennar. Hún gekk þögul npp sama einstigið, sem
Dacre hafði gengið kvöldið áður, án þess að hann vissi
hvað í vændum var. Efst á klettasnös einni staðnæmd-
ist gamalmennið og beið komu þeírra.
„Yðar náð“, sagði hann. „Á þessnm stað skeði slysið“
Stella gekk fast upp að honum og sagði með titrandi.
röddu: „Og þú varst með lionum ? Þn fórst með han»«
hingað? “
Gamli maðurinn handaði frá sjer með hendmni.
„Yðar náð, jeg er þjónn hinna heilögu guða“, sagði
liann. „Jeg var með skilaboð til h'ans. Jeg vissi að guð-
irnir voru reiðir, og að skrifaö stóð að hinn hvíti Sahife
átti ekki að ganga á vígðri jörð. Jeg aðvaraði hann,
yðar náð, og yfirgaf hann síðan. Og nú hafa hinir heil-
ögu guðir framfylgt dómi sínum. Hinn hvíti Sahib er
dáinn?“
Stella horfði óttaslegin á manninn. Sannfæringar-
tónninn, sem var í rödd hans tók af allan vafa.
„Hann er geðveikur“, mnldraði hún að nokkru leyti
við sjálfa sig og að hálfu leyti við Pjetur. „Þffð er ekki .
um að villast, að hann hlýtnr að vera geðveikur“. Hú*
gekk ósjálfrátt framar á klettasnösina og horfði niður
í hyldýpið.
Gjáin var geysidjúp og hinn þungi árniður barst upp
til hennar og hljómaði eins og rödd sem kallar í fjarska.
Hrollur fór um hana, er hún hugsaði um hve ægilegt
væri að detta þarna fram af. Fyrir fótum hennar lá
vindilstúfur, sem Daere hafði verið að reykja áður e*
hann sofnaði síðasta svefninum. Vindillinn var talandi
tákn þess, að alt, sem gamli maðurinn hafði sagt, var ■
kaldur og raunverulegur sannleikur.
En þá einu sinni sneri liún sjer við til að virða öld-
'unginn fyrir sjer, en hlann var horfinn, við hlið hennar
stóð Pjetur einn, sem fylgdi hverri hreyfingu hennar ■
með óttaslegnu augnaráði. Þegar hann sá vonleysis-
glampann í augum hennar, færði hann sig nær hús-
móður sinni eins og tryggur hundur.
„Þjer ættuð að yfirgefa þenna stað Mem-Sa.hib,“ sagði
hann alvarlega og með biðjandi angnaráði. „Hjer er
lxlið dauðans“.
Einverukend greip Stellu heljartökum. Hún hljóðaði
og fórnaði höndunum móti morgunsólinni, s&m var að ■