Morgunblaðið - 01.10.1936, Side 6

6
MORGUNBLAÐIÐ
Fimtudagur L október 1936,
StyðjiQ hlutaveltu
Sjáltstæðismanna!
Ávarp frá hlutaveltu-
nefndinni.
SJÁLFSTÆÐISMENN hafa nú eignast
sumarskemtistað, og engum blandast
hugur um hversu mikil nauðsyn er að
bæta staðinn til þess að hann geti orðið fullkom-
inn að mannvirkjum, eins og hann er fullkominn
frá náttúrunnar hendi.
Skemtistaðarmálinu var hrint af stað, fyrst og’ fremst fyrir
áhuga, fórnfýsi og samheldni Sjálfstæðismanna. Ávaxtanna af
þessu nutu þúsundir manna á öllum aldri á þessu sumri, sem nú
er að kveðja.
Sjálfstæðismenn hafa
J
nu
fundið þann stað, þar sem þeir
munu koma saman í framtíð-
inhi til útiskemtana, þar sem
menn geta hvílst og notið heil-
jiæmrar útivistar á sólbjörtum
sumardögum. Þeir eru ákveðnir
í því að gera þennan stað svo
úr garði, að þar skorti ekkert
sem verða má til að gera stað-
inn fullkominn. En til þess þarf
áframhaldandi áhuga, fórnfýsi
og samheldni.
Væntanlegar umbætur kosta
mikið fje og verður nú hafist
handa að safna því meðal
flokksmanna. Einn liður í þess-
ari söfnun er, að ákveðið hefir
verið að halda hlutaveltu' til
ágóða fyrir skemtistaðinn.
Hlutaveltan verður haldin
í Iþróttahúsi K. R. n. k.
fimtudag 8. þ. m.
MINNI EYSTEINS.
PRAMHALD AP 3. SÍÐU
Bækurnar kvaðst, Steinþór hafa
tekið úr bókaskáp Ásgeirs Pjet-
urssonar, bróður Ouðmundar Pjet-
urssonar símritara. Kvaðst Stein-
þór hafa haft leyfi Árna Agústs-
sonar til þess að „pantsetja"
bækurnar. Arni kannaðist þó ekki
við þetta, enda átti hann ekki
með að leyfa þetta, þar sem hann
átti ekki bækurnar.
En Steinþór gerði meira en að
pantsetja hækurnar; hann reyndi
að selja þær og afhenti að lok-
um í umboðssölu, þar sem hók-
salinn vildi ekki kaupa.
Að því er snertir bók. Jónasar
Jónssonar frá Hriflu, sem var
meðal þeirra bóka, er Steinþór
Næstu daga mun verða leit- jfðk úr ^ókaskáp Asgeirs Pjeturs-
að til Sjálfstæðismanna í Rvík|sonar’ skýrði Ás^eir lögreglunni
og Hafnarfirði og farið fram á
að þeir leggi eitthvað af mörk-
um eftir getu hvers eins. Von-
andi þarf ekki að hvetja Sjálf-
stæðismenn til að taka vel í
þetta mál.
Einnig mun skrifstofa Varð-
arfjelagsins taka við gjöfum og
veita allar upplýsingar, sem
snerta hlutaveltuna. — Sími
skrifstofunnar er 2339. Skrif-
stofan mun og sjá um að mun-
ir verði sóttir til þeirra er þess
óska.
Sjálfstæðismenn- vinnið allir
að því að gera þetta að stærstu
og veglegustu hlutaveltu ársins.
Hlutaveltunefndin.
þannig frá, að þá bók hefði hann
fengið að láni hjá bróður sínum,
Guðmundi Pjeturssyni símritara.
Guðmundur símritari kvað
þetta rjett vera, en hann kvaðst
hafa fengið bókina að láni hjá
Eysteini Jónssyni fjármálaráð-
herra. Og „við nánari athugun“
kveðst Eysteinn ráðherra minn-
ast þess, að þetta muni rjett vera.
*
Hjónaband. S. I. laugardag
voru gefin saman í hjónaband af
sjera Bjarna Jónssyni ungfrú
Anna Einarsdóttir og Jón Hans-
.son Hoffmann, Kárastíg 8.
SJÁLFVI RKt
ÞVOTTAEFNI
ötkoðUok
QJðrir«þ vottion
mjallfivftann á 9
þass að haaa sj'e
nuddaður «0?
b I a i k) a ð u r.
Það, sem vekja mun athygli í
sambandi við þessa frásögn lög-
reglunnar, er minnisleysi Ey-
steins ráðherra, þegar lögreglu-
fulltrúinn spurði hann á dögunum
um þessa bók Jónasar Jónssonar.
Þá mintist ráðherrann ekki þess,
að bókin hefði nokkurntíma í
hans vörslu verið.
En þegar Guðmundur símritari
Pjetursson ber það síðar fyrir lög
reglunni, að hann hafi fengið hók-
ina að láni hjá Eysteim, man ráð-
herrann alt í einu, að bókin hafði
verið í hans vörslu og að hann
hafði lánað Guðmundi bókina!
En það er gott að minni ráð-
herrans hefir batnað. Kanske
minnið eigi enn eftir að batna
svo, að ráðherrann fari að muna
hvernig hann hefir glatað vasa-
bókinni. Máske nú komi upp úr
kafinu, að ráðherrann hafi einn-
ig lánað einhverjum góðkunn-
1 ingja og flokkshróður þá frægu
' hók.
Framhald al 3. siðii:
Min stórfenglega sorgarathöfn.
presturinn Quentel, er hingað
kom með Aude, hann er prestur
við sjóliðaspítala í Brest. Hann
var aðstoðarprestur við athöfn-
ina. Djákni var sr. Jóhannes
Gunnarsson, en subdjákni var sr.
Liedekerken. Sr. Boots stjórnaði
messusöng, að því leyti, sem söfn
uðurinn annaðist sönginn.
Kirkjufýlkingin gekk út á
götuna, þar sem kisturnar stóðu.
Þar las hinn franski prestur hæn,
og stökti vígðu vatni á kisturnar.
Þá byrjaði líkhringing frá hin-
um hljómmiklu klukkum Landa-
kotskirkju, og voru níi kisturnar
bornar hver af annari í kirkju.
Báru sjóliðar franskir kisturnar,
og voru 8 um hverja kistu. En
þar eð þær eru tvöfaldar, zink-
kistur innan í trjekistunum,
reyndust þær allþungar fyrir
hina vösku sjóliðsmenn.
Meðan kisturnar voru hornar í
kirkju, stóðu skátarnir meðfram
kirkjustígnum, með drjúpandi
fánastengur.
Kistunum var raðað á hvíta
hurðarstóla um þvera kirkjuna
framan við kórinn.
Nú gekk líkfylgdin í kirkju, og
fyltist kirkjan á svipstundu.
Sjóliðar þeir, . sem kisturnar
háru, skipuðu sjer umhverfis kór-
inn. En önnur sveit sjóliða gekk
í kirkjuna og stóð heiðursvörð
við kisturnar, með sverðin við
hlið.
Skátaf.ylkingin gekk síðust í
kirkju, og stóðu skátar, meðan á
messunni stóð, í tveim röðum inn
eftir kirkjugólfi.
Biskup skrýddist nú messu-
skrviða í hásæti sínu.
En messugerðin hófst með því
að söngsveit iitvarpsins, undir
stjórn Páls ísólfssonar, söng inn-
göngusálminn „Requiem ætern-
am“ (Eilífu hvíld), með lagi
Cherubini. Og enn söng útvarps-
söngsveitin „Kyrie eleison“
(Drottinn miskuna þú oss) með
lagi eftír sama höfund.
Söngur þessi hljómaði ákaflega
vel í hinni háhvelfdu kirkju, og
voru allir viðstaddir þegar mjög
snortnir af hinni hátíðlegu at-
höfn.
Þá tónaði hiskup hæn fyrir þá
framliðnu. En sr. Liedekerken sub
djákni tónaði pistilinn úr Páls-
brjefi t.il Þessalóníkumanna.
Þá söng sr. Boots og safnaðar-
kórinn sálminn „Dagur reiði, dag
ur hræði“ (Dies iræ), en sr. Jó-
hannes tónaði síðan guðspjallið.
Sjérstakur ræðustóll hafði ver-
ið settur upp fyrir hiskup í fram
anverðum kór. Þar var nú út-
varpstæki.
Nú flutti hiskup líkræðu sína.
Mælti hami á franska tungu, en
frönsku talar hann sem væri hún
móðurmál hans.
Ræðu sína flutti hann af næmri
tilfinningu, en með þeim skör-
ungsskap, sem honum er lagið.
Lýsti hann fyrst hinu ægilega
slysi, söknuði þeim og harmi, sem
það hefir valdið í Frakklandi, og
samúð þeirri, sem komið hefir
hjer í Ijós í því tilefni.
Hann lýsti æfistarfi og afrek-
um dr. Charcot, mannkostum
hans, m. a. trúrækni hans, en
hana hafði hann m. a. sýnt með
því að gefa Landakotskirkju lík-
neski af Jeanne d’Are.
Hann talaði og um fjelaga dr.
Charcot og hinn mikla harm ætt-
ingjanna, er beima sitja og áttu
von á að fagna þeim heilum á
húfi.
Eftir ræðuna hvarf biskup frá
hásæti og fór nú hin kirkjulega
athöfn fram, það sem eftir var,
fyrir altari.
Kórdrengir komu nú með reyk-
elsisker og var reykelsi borið
fyrir altari.
En útvarpskórinn söng „Mi-
sere mini mei“ (Aumkið mig).
Þá tónaði hiskup „Prefatiu“
fyrir altari. Yar síðan hringt
bjöllum í kór.Byrjaði nú lágasöng
ur, og var sungið „Sanctus".
Þá var haldið uppi altarissakra
menti, en heiðursvarðmenn hljesu
í lúðra, og Ijetu þá skátar þeir, er
á kirkjugólfi stóðu, íánastengur
drjúpa, en hermenn hjeldu sverð-
um á lofti.
Því næst söng útvarpskórinn
„Pie Jesu“. Þá tónaði hiskup
„Faðir vor“. Þá söng sr. Boots
og safnaðarkórinn „Agnus dei“.
Þá neytti hiskup altarissakra-
mentis. Þá tónaði sr. Quentel
„Requiescant in pace“. Þá las
biskup lokaguðspjallið við há-
sæti, klæddist kórkápu og söng
yfir kistunum og stökti yfir þær
vígðu* vatni og veifaði reykelsi.
Síðan skrýddist biskup stór-
kápu og kórdrengir skipuðu sjer
til útgöngu, en líkhringjng hyrj-
aði.
Gekk nú skátafylkingin fyrst
úr kirkju, og stóð sem fyr tveim
megin við kirkjustíginn. Þá
gengu iít kórdrengir, prestar og
biskup.
Þá gengu sjóliðarnir fram og
báru kisturnar úr kirkju. Voru
þær settar á hurðarstóla á kirkju-
stígnum. En síðan óku hílar
fram, einn og einn, og voru kist-
urnar settar á bílana við kirkju-
hliðið við Túngötu.
Alls voru líkvagnar 12.
Þá hófst líkfylgdin að skips-
hlið. í fararhroddi gekk skáta-
sveitin, þá lúðrasveit Reykjavík-
ur, þá kirkjufylkingin, kórdreng-
ir, prestar og biskup með
kross í fararbroddi. Þvínæst
komu líkvagnarnir. Gekk hin
vopnaða sveit, sem verið hafði á
heiðursverði í kirkjunni, með
fyrsta vagninum, þar sem var
kista dr. Charcot, en sjóliðar þeir,
er verið höfðu líkmenn, gengu
samhliða hinum vögnunum.
Þá gekk söfnuðurinn, sem ver-
ið hafði í kirkjunni, ræðismaður
Frakka og yfirforingjar frönsku
skipanna fyrst, þá ríkisstjórnin
íslenska, þá ræðismenn o. s. frv.
Var farið austur Tiingötu, og
Kirkjustræti, norður Pósthús-
stræti, niður á Tryggvagötu, vest-
ur Tryggvagötu og síðan niður
á GrófarbryggjuJ
Alla leiðiná frá Landakoti og
niður að • höfn stóð mannfjöldi á
gangstjettum, ungir og gamlir,
með alvörusvip, er líkfylgdin fór
fram hjá. En mestur mannfjöldi
var við höfnina. Þar höfðu jnenm
klifrað upp á vöruhlaða, upp á
hiisaþök og hvarvetna sást til
manna, þar sem útsjón var að fá.
En þó svona mikill mannfjöldi
væri, bar livergi á trafala af
troðningi, eða að nokkur maður
raskaði þeim friði og þeim helgi-
blæ, sem verið hafði yfir allri
þessari stórfenglegu athöfn.
Þótti aðkomumönnum, sem var,
að þetta bera vott um hluttekn-
ing bæjarbúa og menniiigarbrag.
Er líkfylgdin kom fram á Gróf-
arbryggju, fór hún fram bryggj-
una austanverða og sneri síðan
upp bryggjuna vestanverða, þar
sem var flutningaskipið Aude.
Lúðrasveitin hafði leikið sorg-
argöngulög alla leiðina frá Landa-
koti, og ljek nú eitt lag á bryggj-
unni. Þá var blásið í lúður til
merkis um, að athöfninni væri
lokið, en fallbyssuskot dundu frá
L’Audacieux, er lá á ytri höfn-
inni.
Franski ræðismaðurinn Zar-
zechi og yfirforingjar frönsku
skipanna staðnæmdust við
fremsta líkvagninn við skipshlið.
Þar kvaddi ríkisstjórn þá og ræð-
ismenn, er í líkfylgdinni voru.
Yfirforinginn á L’Audacieux
Ijet þess getið þarna á bryggj-
unni við mann einn, er hann átti
þar tal við, að hann óskaði eft-
ir að kveðjur hans yrðu fluttar
til björgunarsveitarinnar á Akra-
nesi, sem fór með vjelbátnum
Ægi á strandstaðirin, og bát-
verja á vjelbátnum, fyrir vask-
lega framgöngu á strandstaðmnri,
svo og til heimilisfólksins . í
Straumfirði og á Álftanesi, fyrir
björgunarstarf ]>ess og drengi-
lega framkomu.
Er líkfylgdin livarf af Grófar-
bryggju og mannfjöldinn tók að
dreifast, var klukkan rúmlega 11.
Mesta athygli af þeim, sem í
líkfylgdinni voru, vakti Gonidec,
sá er lífs komst af úr strandinu.
Hann sat utarlega í kirkjunni viS
sálumessuna. Meðan á athöfninni
stóð, gat hann oft ekki tára
bundist.
Hann fer með franska herskip-
inu heimleiðis. Síðan hann kom
hingað til bæjarins úr Straum-
firði, hafa ýmsir reynt að gleðja
hann, og hefir hann eignast hjer
marga kunningja. Hann bað einn
þeirra í gær, að koma hjer á.
framfæri þakklæti sínu til þeirra,
sem greitt hafa götu hans, og
árna þeim allra heilla.
Hann kvaðst hafa tekið þvf
ástfóstri við þenna bæ, að hann
vildi helst vera hjer sem lengst.
LETÍ'It)
upplýsinga um brunatryggmgar og
ÞÁ MUNUÐ ÞJER
komast að raun um,
aS bestu kjörin
FINNA
menn hjá
Nordlsk
Brandforslkring A.s.
á
VESTURGÖTU 7.
Sími; 3569. Pósthólf: 1018,,