Morgunblaðið - 16.10.1936, Qupperneq 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 16. okt. 1936„
Í$ZÚí*fnfMfiaac
Athugið! að enn er tími til
að láta undirbúa garða undir
veturinn og laga nýjar lóðir.
Ef yður vantar mann til þessa
stájcfa þá hringið í síma 3110.
Nýir kaupendur að Morgun-
bláðinu fá blaðið ókeypis til
iseStkomandi mánaðamóta.
Friggbónið fína, er bæjarina
>eöta bón.
Geymsla á reiðhjólum. Reið-
hjðlaverkstæðið Valur, Kirkju-
strgeti 2. Sími 3769.
Café — Conditori — Bakarí,
Laugaveg 5, er staður hinna
vachdlátu. Sími 3873. Ó. Thor-
beirg Jónsson.
Spirella. Þær dömur, sem
æfla að fá Spirella lífstykki
fyrir jól, ættu að koma, sem
fyrst. Guðrún Helgadóttir, —
Bergðstaðastræti 14. Sími 4151.
Hitabrúsar og gler í þá, marg
ar gerðir, fyrirliggjandi. Versl-
unin Nova, Barónsstíg 27 —
Sími 4519.
Dagbókarblöð Reykvíkings
Kaupi íslensk frímerki hæsta
verði og sel útlend. Gísli Sigur-
björnsson, Lækjartorgi 1. —
Opið 1—5.
Kaupi guli og silfur hæsta
verði. Sigurþór úrsmiður, Hafn-
arstræti 4.
Kaupi gull hæsta verði. Árni
Björnsson, Lækjartorgi.
Kaupi Kreppulánasjóðsbrjef,
Veðdeildarbrjef og hlutabrjef í
Eimskipafjelaginu. Sími 3652,
kl. 11—12 og 4—6.
Vjeiareimar fást bestar hjá
Poulsen, Klapparstíg 29.
Trúlofunarhringana kaupa
menn helst hjá Árna B. Björns-
syni, Læicjartorgi.

'm
Jíaufis&afiuc
Nokkrir herraklæðnaðir fyr-
irliggjandi. Levi, Bankastræti
7.5
Nýr silungur í dag og á morg
urt, Fiskbúðin Frakkastíg 13.
Sí'mi 2651.
Kaupum næstu daga, sultu-
glös og flestar tegundir af
föjskum og glösum. Sanitas.
Stórt úrval af rammalistum.
Innrömmun ódýrust. Verslunin
Katla, Laugaveg 27.
(flúll«MiiiRitir
Lokastig 5.
Orayiðgerðir afgreiddár fljótt
og vel af úrvals fagmönnum
hjá Árna B. Björnssyni, Lækj-
■ artorgi.
Gluggahreinsun og loftþvott-
ur. Sími 1781.
Otto B. Amar, löggiltur út-
varpsvirki, Hafnarstræti 19. —
Sími 2799. Uppsetning og við-
gerðir á útvarpstækjum og loft-
netum.
Kaupi gamlan kopar. Vald.
Poulsen, Klapparstíg 29.
Sokkaviðgerðin, Tjarnargötu
10, gerir við lykkjuföll, stopp-
ar sokka, dúka o. fl., fljótt, vel,
ódýrt. Sími 3699.
Talsverður styr stóð um Al-
þingishúsbygginguna um
það leyti, sem hefja átti bygging-
una vorið 1880. Deildu menn að-
| allega um, hvar húsið ætti að
standa. I „ísafold" í maímánuði
\ 1880 segir svo:
„Alþingishússtæðið er nú fast-
ákveðið, eftir langan rekstur
fram og aftur, í kálgarði H. Kr.
Friðrikssonar yfirkennara, vestan
undir dómkirkjunni, gagnvart
styttu Thorvaldsens. Sökum þess,
að landshöfðingi var ófáanlegur
til að leyfa að reisa húsið á sjálf-
um Arnarhól — þótti honum sá
staður of afskektur fyrir þá, er
nota vildu bókasöfnin á vetrar
dag — rjeði erindisreki bygging-
armeistarans, eftir hans undir-
lagi, það af, að flytja það alveg
hurtu af Arnarhólstúninu; var
hann því með öllu fráhverfur, að
reisa það þar á öðru svæði en
sjálfum hólnum. Því er nú svo
komið, sem komið er, og er von-
andi, að menn, að öllum atvikum
íhuguðum, sætti sig við þessi úr-
slit málsins, ef húsið annars verð
ur eins og menn ætlast til“.
*
Breskir togaraskipstjórar, sem
stunda veiðar hjer við land,
kvarta oft undan því, er heim
kemur, að þeir hafi orðið fyrir
ýmsum búsifjum af hendi ís-
lenskra veiðiskipa. Spara þeir
ekki mörg orð og stór, er þeir
eiga tal um þetta við blaðamenn
heima hjá sjer.
*
Úr blaðinu „Fishing News“ frá
26. sept. s. 1. hefir mjer borist úr-
klippa. Þar segir:
„Fleiri sögur um skemdarverk
íslenskra sjómanna berast með
Grimshy-togurum. Þegar togarinn
„Melbourne“ kom frá íslandi-,
sagði skipstjórinn, Harry Wicks,
frá því, að hann hefði tapað ljós-
dufli sínu á afar leyndardóms-
fullan hátt á íslandsmiðum.
„Við vorum að veiðum í Faxa-
flóa“, segir hann, „og höfðum
sett út dufl fýrir utan landhelgis
línu.
Um nóttina heyrðum við í ís-
lendingum á vjelbát, og alt í einu
sloknaði ljósið á duflinu. Við
hjeldum að eitthvað hefði bilað,
en um morguninn komumst við
að raun um, að duflið var horfið.
Tveim til þrem dögum áður
hafði togari frá Grimsby, „Anda-
nes“, bjargað skipshöfn af ís-
lenskum vjelbát, sem var að
brenna“, hætti Wick skipstjóri
við, „svo jeg býst við, að þetta
hafi átt að vera þakkirnar".
*
Það er náttúrlega leiðinlegt, að
íslenskum sjómönnum skuli vera
horið slíkt á brýn, sem sjálfsagt
er tómt slúður, en minna mætti
hreska togaraskipstjóra á, að það
er ekki svo lítið verðmæti, sem
þeir hafa eyðilagt fyrir íslensk-
um sjómönnum, með því að sópa
burtu línum þeirra og netum, og
það jafnvel alveg upp við land-
steina.
*
Kaupmannaliafnarbúar tveir
lentu í járnbrautarklefa
með bónda frá Jótlandi. Datt
þeim í hug, að gaman myndi vera
að draga dár að Jótanum og'
stungu því upp á því við hann,.
að þeir skyldu geta gátur.
i — Hvað eru margir í þcssum
jklefa? spurði annar borgarbúintti
J Jótann.
I — Á þetta að vera gáta?, spurði.
Jótinn.
— Já, getið þjer getið?
—- Já, 100, sagði Jótinn.
-— Hvernig þá það ?
— Jú, jeg 1, og svo tvö núll.
Eftir þetta varð nokkur þögn,..
i þangað til þeir óku framhjá húsi,.
1 sem var í smíðum.
— Hvað er þetta ?, spurði bónd-
inn.
— Fábjánahæli fyrir Jóta, svar-
aði annar Kaupmannahafnarbúinn.
— Já, það er skiljanlegt, ann--
ars hefði það fyrir löngu þurft
að vera komið upp.
*
Anton Daniel er fyrsti Zigaun-
| inn sem tekið hefir stúdentspróf.
Hann liefir nú þýtt biblíuna k.
móðurmál sitt.
Sjómenn, ferðamenn, og
Reykvíkingar; munið braut--
ryðjanda í ódýrum mat. Borð-
ið á Heitt & Kalt.
Byrjum 18. þ. m. að kenna,
sníða og taka mál. Saumastofan
Laugaveg 7. Sími 1059.
RUBY M. AYRES:
LlFIÐ KALLAR. 9#
að hjálpa henni yfír þrepskjöldinn, inn í hinn nýja
héini, sem hún hafði altaf þráð. Það var eitthvað í
hinu rólega augnaráði hans, sem rak allan kvíða á
flótta. Hún gleymdi Georg og hjónabandi sínu.
Hún sat við hlið hans í leikhúsinu, og hann sýndi
henni margt þekt fólk, sem var í leikhúsinu.
I hljeinu eftir fyrsta þátt fór Maisie frá þeirn, til
þess að tala við kunningjakonu sína, sem sat í stúk-
unni andspænis.
„Þú gleymir lcápunni þinni!“ kallaði Helena á eftir
henni.
En Samson varð fyrir svörum:
„Hún gerir það af ásettu ráði. Hún hefir gaman af
að lofa fólkinu að sjá nýja kjólinn sinn“.
Helena Jeit á hann hneyksluð á svip.
„Jeg hjelt, að þjer væruð vinur Maisie“, sagði hún.
„Það er jeg líka“, svaraði hann. „Og jeg er hrifnari
af henni en nokkurri annari stúlku sem jeg þekki.
Hvers vegna horfið þjer á'mig með þessum svip?“
„Mjer fanst það ekki fallegt, sem þjer sögðuð —
uiij kjólinn hennar“.
; Hann brosti eins og hann væri að taía við óvíta-'
barn.
„Jeg gætí éíns sagt það við hana sjálfa. Yið erum
alt£f tréiö ög bein hvort við annað. Hún veit, að jég
þekki hennar veiku hliðar og hjegómagirnd, og hika
ekki við að minnast á það — og sama er að segja. unf
hana gagnvart mjer. Jeg lield, að hreinskilni sje hinri
rjéftti grundvöllur sannrar vináttu“.
Helena forðaðist að mæta augnaráði hans. Eftir
nokkra þögn hjelt hann áfram með rólegri röddu:
„Maisie hefir sjálfsagt sagt yður heilmikið um mig?“
„Neí“. Svarið kom alt of fljótt til þess að geta verið
trúlegt.
Ekki trúi jeg því“, sagði hann. „Jeg er viss um,
að hun er þegar búin að segja yður, að jeg sje mjög
spiltur maður, og engin stúlka ætti að trúa orði af því
sem jeg segi“.
Helena lcit á hann á móti vilja sínum.
„Hún sagði, að þjer yrðuð ástfanginn af hverri konu,
sem yrði á leið yðar“, sagði hún þrákelknislega.
„Og varaði yður við mjer“, bætti hann við.
„Já“.
Hann laut nær heuni.
„Það var óþarfi, því að jeg er þegar orðinn hrifinn
af yður. Jeg varð hrifinn af yður í fyrsta skifti, sem
jeg sá yður. Jeg hefi ekki gleymt því, þó að þjer
hafið gert það. Þjer voruð úti í glugga, og jeg var í
bíl fyrir neðan. Munið þjer ekki eftir því?“
„Og þjer sögðuð, að þjer mynduð ekki eftir, hvar við
hefðum sjest“, sagði hún í ásakandi róm.
„Jeg ætlaði að vita, hvort þjer mynduð segja það“,
„Einmitt það!“
Hún hallaði sjer aftur í sætinu, Henni var mjög
órótt innanbrjósts.
„Mjer finst þjer fara með mestu fjarstæðu“.
Samson fór að hlæja.
„Yegna þess, að jeg segist vera ástfanginn af yður?
En það er engu að síður sannleikur!“
• Varír hennar titrnðn lnÁi gat mej érfiðismunum
stamað upp orðunum. ■
„Jeg kæri mig ekkí um þessháttar ásk - hún 'er
ekki eignar verð“
„Jú. yissuU ga i qjj ást er eignar verg‘<. svaraði S,am
son r,Áega. „Og jeg held, að þjer þráið há'ia, Mrs.
Úatimer“.
Helena rak Uþp íágt reiðióp.
„Hvernig dirfist þjer að segja þctta!“
„Jég bið yðiir að fyrirgefa mjer“. Hann dró stól sinn
nær. „Síst af öllu vildi jeg móðga yður. En þetta
Íívöld var eítthvað í augutu yðar, þegar þjer lituð
hiður til mín-------“
Helena stóð snögglega. 4 fætur.
„Nei, hættið, ef J>,jer % a,ld.ið svona áfram ,neyðist jeg
til þess að fa,ra“.
Samson stóð líka á fætur. Hann virtist einkennilega-.
fölur í andliti í hinni daufu birtu. Hann stilti sjer á..
milli Helenu og liurðarinnar.
„Jeg skal ekki minnast á þetta einu orði framar,-.
jeg lofa því. Viljið þjer ekki fyrirgefa mjer, Mrs.
Latimer og setjast hjerna lijá mjer aftur“.
Helena gekk aftur að sæti sínu, óstyrk af geðshrær •
ingu. Hún reyndi að vera reiðileg á svip. Hvernig"
vogaði hann sjer að tala svona við hana? Maður,. sem t
hafði aðeins sjeð hana einu sinni áður! Það var móðg- -
andi.
Maisie kom aftur þegar 2. þáttur var rjett að byrja..
„Lea var í hræðilega ljótum kjól“, sagði hún þreytu--
lega. „Og sú greiðsla! En reyndar þykist jeg Viss um,;.
að hún segir nákvæmlega það sama* ip mig“. Hún
andvarpaði um leið og hún settist. „Það cr, undarlegur
heimur, sem við lifum og hrærumst í. Finst þ’jgr það,
eltki, Helena?“
Helena svaraði ekki.
Hún var fegin, þegar leikurinn var úti og þau
hjelclu heimleiðis. Hún stakk u—n' • __ _ —,
-5 r-=uuinnt wrdSíí' íiattd--
úgg MáÍNÍc' 8$ förðáðíst, &fj suérta liönd fet,«ftröns, þeg-
ár hann lijálpaði þeim upp í vagnimi;
Fyrst þegar hann rar fariimv gat hún dregið and--
ann rólega.
'j.’Eil livað jeg héfi skéint mjer mjer“, píndí hún sig
til þess að segjá. Hún var dauðlirædd um að Maisie
færi að tala um hve þegjandaleg hún væri. .
Maisie fór að hlæja.
„Jæja, er það satt?“, sagði hún hæðnislega. Litlu >
síðar bætti hún við. „Martin er þá þegar byrjaður að .
játa þjer ást sína?“
Helena rjetti úr sjer í sætinu..
„Maisie, jeg get hatað þig, þegar þú talar svona“.
Maisie klappaði á hönd. hennar til þess að sefa hana.
„Afsakaðu! Þú verðnr að reyna að venjast hrotta-
legu viðmóti mínu. Jeg ætla ekkert ilt með því. Jeg
segi strax það, sem mjer dettur í hug. Martin veit það
vel og skilur það“.