Morgunblaðið - 12.03.1937, Blaðsíða 8

8
Föstudagur 12. mars 1937. .
,triinnf/ínnttr
Skíðahúfur fást bestar á af-
greiðslu Álafoss.
Hraðfrystur fiskur, beinlaus
og roðlaus, 50 aura y2 kg. Pönt-
unarfjelag Verkamanna.
Vjelareimar fást bestar hjá
Poulsen, Klapparstíg 29.
Kaupi gamlan kopar. Vald.
Pouisen, Klapparstíg 29.
Kaupi íslensk frímerki hæsta
verði og sel útlend. Gísli Sig-
urbjörnsson, Lækjartorgi 1. —
Opið 1—4.
Kaupi gull og silfur hæsta
verði. Sigurþór úrsmiður, Hafn-
arstræti 4.
Húsmæður. Hvað er pönnu-
fiskur? Kostar aðeins 50 aura.
Bæjarins besta fiskfars 50
aura. Fiskpylsu- ogMatargerð-
in, Laugaveg 58, sími 3827.
Kla.ðaskápar einsettir og tví-
settir, og margt fleira af ódýr-
um húsgögnum, tökum einnig
notuð húsgögn upp í viðskifti.
ódýra Húsgagnabúðin, Klapp-
arstíg 11. Sími 3309.
í&ivnninacw
Friggbónið fína, er bæjarins
besta bón.
Otto B. Arnar, löggiltur Út-
varpsvirki, Hafnarstræti 1S. —
Sími 2799. Uppsetning og við-
gerðir á útvarpstækjum og loft-
netum.
Ba U xí G U N JÖ li A t> í
Morgunblaðið með morgunkaffinu
Margir eru eflaust þeirrar
skoðunar, að alt það
„stærsta“ í heiminum sje í Ame-
ríku, en svo er nú samt ekki.
Stærsti banki í heimi er Bank of
England, stærsta bókasafn í heimi
er Landsbókasafnið í París, í því
eru meira en 3 miljónir bóka.
Stærsta leikhús í heimi er hin
mikla ópera í París, flatarmál
leikhússins er rúmlega 1 hektari.
Stærsti háskóli heimsins er í C^-
iro í Egyptalandi. Kennarar eru
þar 310 og stúdentarnir 10 þús.
Stærsta broncelíkneski veraldar er
í Leningrad, af Pjetri mikla, lík-
neskið er 1100 tonn að þyngd.
Stærsta höll í heimi er Escorial
við Madrid, og sem mjög hefir
komið við sögu í sambandi við
styrjöldina á Spáni. Að ganga í
gegnum öll herbergi hallarinnar
tekur minst 4 daga. Þessi volduga
höll er 240 metrar á lengd og 190
metrar á breidd. Vegalengdin
gegnum öll herbergi hallarinnar
er um 200 kílómetrar.
Að lokum má þó minnast á, að
stærsti skýjakljúfur í heimi er
Empire Building við 34. götu í
New York, sem er 85 hæðir. Á
þakinu er lendingarmastur fyrir

Kjallaraíbúð eða lítið sjer
hús, óskast til leigu 14. maí.
Sími 3309 og 2896.
loftför, svo hæð byggingarinnar
er í alt 380 metrar.
*
Ungur maður einn í Englandi
lifði viðburðaríkan dag um dag-
inn.
Foreldrar hans, sem voru fyrir
löngu skilin, giftu sig bæði sama
dag — en þó ekki hvort öðru.
Maðurinn sat veislu þeirra
beggja, fyrst var hann í brúð-
kaupi föður síns og síðan í brúð-
kaupi móður sinnar, og á báðum
stöðum hjelt hann aðalræðuna
fyrir brúðhjónunum.
*
lycerin, sem er mjög þýðing
armikið efni í tilbúningi
meðala og einnig á sviði tækninn-
ar, liefir stigið um alt að 300% í
verði síðustu 4 árin.
Er þetta talið stafa af hinum
miklu hernaðarráðstöfunum stór-
veldanna á seinni árum, en glyce-
rin er mikið notað við fram-
leiðslu sprengiefna.
*
arie Kulcar er fögur stúlka
í Budapest. Hún setti frum
legt met um daginn, er hún var
valin fegurðardrotning í 10. ginn,
en jafnframt dæmd um leið fyrir
vasaþjófnað í 50. sinn.
Þegar hún gekk fram- á sviðið,
hylt af áhorfendum og kjörin feg-
urðardrotning í 10. sinn á æfinni,
kom lögreglan og tók hana fasta.
Við nánari rannsókn kom í ljós,
áð hún hafði tekið út hegningu
fyrir þjófnað 49 sinnum áður.
TJm dagiiin var liinn fallegi
hvíti liestur hertogans af Wind-
sor fluttur frá London til Genúa
og var ferðinni heitið tii Vín.
Hest þenná gaf Georg V. Ját-
varði syni sínum. Hesturinn er
meðhöndlaður með mestu virð-
ingu.
*
Maður fær góða lýsingu á Dön-
um í Ameríku, þegar maður lítur
í dönsk-amerísk blöð.
Lýsing á fundum í dönskum fje
lögum lýkur venjulega á þessæ
leið:
„Að lokum var fram borið ósvik
ið danskt „buff“, og kaffi og:
eplaskífur á eftir.
*
í kappræðum: Eftirfarandi rök-
færsla(!) er liöfð eftir fundar-
manni einum á kosningafundi á
Jótlandi:
„Það er ekki eitt einasta orð
satt í helmingnum af þeim Iygum.
sem mótstöðumaður minn hefirr
fram að færa!“
Auglýsingasí
I I
I Morgunblaðsins er 1600.
►
ROBERT MILLER:
SYNDIR FEÐRANNA.
svipur á andlit hans, og hann sagði í illgirnislegum
tón:
„Hvernig líður eiginmanninum V ‘
Elísabet leit snögglega upp, rjóð í kinnum og svar-
aði fljótlega:
„Jeg er ekki gift. Hefir pabbi sýnt þjer kortið? —
Halda kannske fleiri en þú, að jeg sje gift?“
„Jæja, eruð þið þegar skilin, ef jeg mætti spyrja?“,
hjelt hann afram háðslega, og bætti síðan við: „Hjóna-
skilnaðir eru, eins og maður veit, daglegt brauð í
Ameríku".
,^Jeg hefi alls ekki verið gift“, mælti hún. „Ef þú vilt
fá skýringu, er hún sú, að dr. Payne leyfði mjer að
uota nafn sitt, svo að jeg gæti á þenna hátt fengið að
verar í friði fyrir þjer“.
„Einmitt það. Þá hefir þú líklega flutt heim til hans
— í Jviðurkenningarskyni fyrir greiðasemina", sagði
hann með nöpru háði.
Elísabet stóð á fætur, án þess að mæla orð og gekk
fram að dyrunum, en hann stökk á fætur og sagði með
litrandi.-^öddu:
„Elísabet, afsakaðu, þú mátt ekki reiðast — jeg er
ntan við mig af því að sjá þig — jeg veit ekki hvað
jeg segi'*
En Elísabet fór út án þess að virða hann svars.
Það var ákveðið, að Sir David og Elísabet færu til
London seinni hluta vikunnar. Sir David fekk nú
. afnaðarlegá Aársaukaköst á hverri nóttu og hann sá,
að nú var títMmr kominn að hann xjeti skera sig upp.
Auk þess fann Ifeinn, að það mátti ekki dragast lengur
úr þessu, ef hanf átti að þola uppskurðinn.
Elísabet hafði^kki komið til Fullerton ennþá.Hún sá
; ð það Vai' rjett^pm faðir hennar sagði,að þau yrðu að
fara í heimsókn þangað, til þess að særa ekki Sir Jam-
cs. En hún hafði frestað förinni þangað til á fimtu-
dag, næsta dag ætluðu þau til London. Hún sá, að það
var skylda liennar að gefa Georg skýringu á trúlofun
hennar og Walthers, sem hafði verið opinberuð rjett
eftir að hún hafði gefið honum loforð sitt. Nú gat hún
gert það, þegar hún hafði engar skyldur gagnvart
Walther lengur. En hún kveið fyrir. Það gat vel litið
út, eins og hún væri að mælast til þess, að hann tæki
hana í sátt. En ekkert var henni fjarri skapi. Hún
vissi að Georg var skapstór og stoltur. Sjálf var hún
engu síður stolt, og þessvegna hafði hún frestað heim-
sókn sinni eins lengi og hún frekast gat. En nú var það
ekki hægt lengur.
Hún stóð fyrir framan stóra og fallega spegilinn í
svefnherbergi sínu og var að greiða sjer. Hið brúna og
lokkaða hár hennar, sem hafði verið stuttklipt, þegar
hún fór til Ameríku, var nú orðið svo sítt, að hún
tók það. saman með lítilli spennu í hnakkanum, svo að
það fjell í liðum niður á hinn fagra háls hennar.
Henni datt í hug, hversu líf hennar í New York
hefði verið ólíkt því, sem nú yrði. Hún hafði orðið að
rífa sig eldsnemma upp úr rúminu á morgnana í ís-
köldu herberginu og rjett aðeins gefið sjer tíma til
þess að greiða yfir hár sitt og líta í litla 10 aura speg-
ilinn, áður en hún þaut af stað, til þess að korna í tæka
tíð í saumastofuna.
Hún horfði í spegilinn og sá, að hún var farin að
fríkka aftur. Hún var ánægð yfir því, vegna þess, að
hún vildi ógjarna, að Georg grunaði neitt hve illa æfi
og öinurlega hún hefði átt í Ameríku. Hún ákvað að
segja honum, að hún hefði fyrir tilviljun lent á ágætis
heimili hjá konu að nafni Páyne, og- hefði dvalið þar
til þess að fela sig fyrir Walther og komast undan því
að giftast honum. Og í raun og veru var það líka satt.
Aðalatriðið var að láta eins og þau væru hinir gpðu
nágrannar frú Fullerton og Westend, eins og í gamla
daga.
Eftir morgunverð stóð bifreiðin tilbúin fyrir utan
dyrnar. Miss Tylor fylgdi þeim út og hlúði að Sir
David með mikilli umliyggju og breiddi skiixnt'eppiði
yfir hann. Hún veifaði brosandi til þeirra þegar bif-
reiðin fór af stað, en þegar þau voru komin úr aug-
sýn hvarf brosið af andliti hennar. Hún hugsaði sitt
um sjúkdóm Sir Davids. Henni leist ekki á útlit hans„
hve andlitsdrættir hans voru oi-ðnir slappir og hör-
undsliturinn gagnsær og gulleitur. Hún þóttist viss um
að sjúkdómurinn væri hættulegri en hann vildi vera
láta. En þegar hún átti tal um það við Elísabetu, ljet
hixn eins og hún væri sailnfærð um, að alt væri vel
yfirstaðið eftir 5-6 vikur. Og hún hughreysti hana með
því, að hið holla sjávarloft við víkina myndi hafa svo-
heilnæin áhrif á hann, að hann myndi hressast fljót-
lega.
Sir James var himinlifandi yfir að sjá þau. Hann
greip báðar hendur Elísabetar og kysti þær riddara—
lega og sagði, að hún væri fallegri en nokkru sinni
áður.
Georg var úti á akri, þegar þau komu, en hann kom
inn litlu síðar. Hann heilsaði þeim glaðlega og bauð
þau hjartanlega velkomin. Síðan spurði hann, hvort
Fulli hefði þekt hana og sýnt nokkur gleðilæti við að
sjá hana.
Sir James stakk upp á því við Sir David, að þeir
tefldu eina skák, og sagði gletnislega um leið, að þau
ungu vildu heldur ganga niður að ströndinni í góða
veðrinu en húka inni hjá þeim.
Þau höfðu ekki annars úrkosta en að ganga út
sanían.
Um stund töluðu þau um daginn og veginn, og live
veður væri fagurt. Elísabet var að tína anemonur, sem
hún fann á milli visinna laufblaða, þegar hiin alt í
einu sagði, án þess að líta upp:
„Georg, jeg skulda þjer skýringu á hinni undar-
legu hegðun minni gagnvart þjer, áður en jeg fór til
Ameríku. Iíamingjan má vita, hvað þú hefir hugsað
um mig, en jeg gat ekki ltomið öðru vísi fram. Jeg var
knúð til þess að trúlofast Walter, af orsökum, sem jeg