Morgunblaðið - 16.03.1937, Blaðsíða 5

]|»riðjudagur 16. mars 1937,
MORGUNBLAÐIÐ
I
Viv«\:
yrsta iandsmót skíðamanna.
Jón Þorstemsson.
sigurvegari í 18 km.
göngu. Myndin er tekin
strax eftir að hann kom
a8 marki.
Efst til vinstri: Jón Þorsteinsson stekkur 27 metra; að neðan Skíða-
skálinn á laugardaginn. i miðju: Jón Þorsteinsson kemur að marki
í 18 km. göngunni; að neðan: Alfreð Jónsson stekkur 28y2 metra.
Lengst til hægri: Þátttakendur úr Skíðafjel. Sigluf jarðar, sem unnu
Thule-bikarinn; að neðan: Steinþór Sigurðsson úthlutar verðlaunum.
Á iniðri myndinni sjest Jón Þorsteinsson með bikarinn.
Myndir: Morgunbl.
Fyrsta landsmóti skíða-
manna hjer á landi er
lokið. Mótið fór fram með
Linni mestu prýði, án sl.ysa
<eða mistaka, sem sýnir að
við íslendingar erum komnir
*vel á ve.c: í bessari íjirótt, jió
liún sje tiltölulega ung- hjá
okkur, í joeirri mynd sem
liún er nú iðkuð.
Þátttakendur og: starfs-
■;menn mótsins, sem og: áhorf-
ondur, munu seint ffleyma
þessum tveimur dög-um, sem
anöt'ið stóð yfir. Veður yat
ekki verið ák.jósanlegfra báða
da^ana, stilliloan 0£ heiður
fiíihinn með g-lampandi sól.
Beykvíkingar hafa þó nokkra
:ástæðu til að kvarta, jtar sem in-
ílúensan hjó stórt skarð bæði í
'þátttakenda- og áhorfendahópinn.
R. varð að aflýsa þátttöku í
ímótinu, Ármann misti úr marga
góða menn og varð að fylla skörð-
:in með mönnum, sem minni þjálf-
ffln höfðu hlotið, og Skíðafjelag
tfteykjavíkur, fjölmennasta Sldða-
-Ænenn til keprii í 18 km. göngunni.
Yfirburðir skíðamannanna frá
Siglufirði og ísafirði voru miklir,
<en þáð er þó ekki eingöngu inflú-
nnsunni að þakka.
Við Reykvíkingar verðum oft
að láta okkur nægja skíðafæri,
■ sern Siglfirðingar og ísfirðingar
myndu ekki líta við, auk þess sem
við eígum miklu lengra að sækja
í snjó heldur en þeir.
*
Reykvískir skíðamenn hafa ekki
’f)urft að kvarta undan snjóleysi í
vetur, að minsta kosti finst okkur
•svo. Flestum skíðamanna okkar
mun nú finnast ágætt skíðafæri í
nærliggjandi fjölum, „aðeins nokk
'uð hart“ eins og við segjum. Rn
íSiglfirðingarrtir og Isfirðingarnir
sögðu við mig*, er jeg. talaði við
þá um færið:
„í svona skíðafæri myndi eng-
inn fara á skíði heima".
A þessu má sjá að aðstaða skíða-
mannanna utan af landi er ólíkt
betri en hjer hjá okkur.
Frá Siglufirði er 15 mínútna
gangur að skíðaskála Siglfirðinga:
snjór liggur þar.svo að segja all-
an veturinn.
*
Síðan veturinn 1931 hefir skíða-
þróttinni farið afar mikið fram
Laust eftir hádegi á laup,-
ardaginn, um það leyti
sem búið var að setja lands-
mót skíðamanna við Skíða-
skálann í Hveradölum,
kváðu alt í einu við drunur
mikl-A*, os: þóttust menn
fiugvjelarhreyfli.
Þó menn ættu ekki von á flug-
vjel þarna upp frá, litu allir upp
í loftið, en engin flugvjel sást,.
Skvringin á flugvjelardrunun-
um xom þó brátt, því upp veginn
frá Kolviðarhóli kom vængjalaus
flugvjelarskrokkur á fleygiferð og
rann á skíðum.
Farartæki þetta stefndi heint á
Skíðaskálann, og er það kom heim
á hlað, þyrlaðist snjórinn alt í
einu upp í lcringum farartækið og
það stöðvaðist.
Er hreyfillinn hafði stöðvast
stigu út úr vjel þessari kvenmað-
ur og karlmaður; voru það syst-
kinin frá Vatnskoti í Þingvalla-
sveit, Katrín og Pjetur, börn Sím-
onar Pjeturssonar. bónda þar.
þar í bæ, og er það mest því að
þakka, að Siglfirðingar fengu þá
ágætan norskan skíðakennara,
Helge Torvö. Þó Siglfirðingar
sjeu góðir göngumenn, bera þeir
langsamlega af í stökkunum, enda
hafa þeir lagt mesta rækt við að
Er menn sáu hver maðurinn
var kvað við í áhorfendahópnum:
„Það er Pjetur í Vatnskoti, það
hlaut líka að vera“.
Pjetur var nefnilega velþektur
fvrir hugvitssemi sína og hve lag
hentur hann er. T. d. byrjaði hann
fyrstur manna að flytja lifandi
silung liingað til bæjarins. Aðferð
hans var sú að á vörubíl hafði
hann kassa fullan af vatni og
gejrmdi silunginn þar í, en til þess
að silungurinn gæti lifað, útbjó
hann loftdælu og setti í samband
við eitt hjólið á bílnum. Með þess
um útbúnaði dældi hann hreinu
lofti í vatnið til silunganna. Þá
hefir hann fundið upp vatnsskíði
til að ferðast á á Þingvallavatni,
ásamt fleiru.
Þetta nýja farartæki hans, sem
nefna mætti skíðabíl, hefir hann
smíðað í vetur. I honum er rúm
fyrir fjóra menn. Hreyfillinn og
skrúfan er úr lítilli flugvjel og
hefir vjelin 20 hestöfl. Hún
brennir venjulegu bílabensíni.
æfa þau og hafa ágætis stökkpall,
sem hægt er að stökkva úr alt
að 46 metra. Lengsta stökk, sem
hefir ldotið staðfestingu hjá þeim,
er 43y2 metri, stokkið af Alfreð
Jónssyni, sem nú vann stökkkepn-
ina hjer.
Skíðabíll þessi getur náð geysi-
hraða, alt að 100—120 km. á
klukkustund á sljettu. Aftur á
mót.i vinnur hann ver upp brekk-
ur.
Pjetur Símonarson hefir útbú-
ið hemla á sleðabílinn, þannig að
hann getur stöðvað hann á stuttu
færi. Eru það járnhakar, sem
stingast niður í snjóinn.
Pjetur er í mestum vandræðum
með að sjá framundan sjer, þeg-
ar hreyfillinn er í gangi, en hann
segist ætla að titbúa spegla, sem
geri kleyft að sjá framundan sjer
á ferð.
Pjetur og Katrín systir hans
komu í skíðabílnum frá Þingvöll-
um og voru 1 klukkutíma og 15
mínútur á leiðinni.
Á laugardag og sunnudag tók
Pjetur farþega og ók þeim um ná-
grenni skálans, og þótti öllum,
sem reyndu, mikið til koma að
sitja í þessu nýstárlega farartæki.
(Sjá mjrnd bls. 3.)
yjelag íandsins, gat aðeins sent 5 bekkja, a,ð þær kæmu frá
Þegar „$kM!!linn“ kom að Skíðaskálanum.
Áhorfendur voru yfirleitt afar
hrifnir af stökkunum, en þó þótti
sumum þau nokkuð glæfraíeg.
Ein stúlka, sem sat í brekkunni
og liorfði á hlaupin, og sá einn
Siglfirðinganna koma í'ljúgandi
fram af pallinum, greip liöndum
fyrir andlit sjer og hrópaði: „Ó,
þetta þoli jeg ekki að horfa á!“
*
ísfirðinganiir tóku ekki þátt í
stökkinu, enda er sú íþróttagrein
lítið sem ekkert iðkuð þar vestra.
Aftur á móti eru þeir ágætir
göngumenn, en þó sjerstaklega
góðir í Slalom, eða krókahlaupi,
eins og það er kallað hjer. Frá
ísafirði að skíðaskála ísfirðinga
er um ldukkutíma gangur á skíð-
um, og er sagt, að þegar íarið er
þangað eða þaðan, sje jafnan
kappganga. ísfirskir sldðamenn
fá því ágæta æfingu í skíðagöngu
nokkurnveginn af sjálfu sjer.
Á ísafirði er mikill áliugi fyrir
skíðaíþróttinni og hefir skátafje-
lagið Einherjar þar forystuna.
Skíðabrekkur eru þar góðar.
*
Það skal tekið fram til að fyr-
irbyggja misskilning, að þetta sem
að framan er sagt, er á engan
hátt meint sem afsökun fyrir
Reykvíkinga, en hinsvegar má öll
um vera ljóst, að aðstæður til
skíðaiðkunar eru ólíkt verri hjer
en á Vestur- -og Norðurlandi.
Undirbúningur mótsins var
með ágætum, og þó sjer-
staklega hvað snerti 18 kílómetra
gönguna. Á Steinþór Sigurðsson
magister, mestar þakkir skilið
fyrir hvernig alt fór þar vel
fram. Hann mældi iit leiðina og
ljet merkja upp. Sögðu skíðamenn
1 FRAMH. Á SJÖTTU SÍÐU.