Morgunblaðið - 26.06.1937, Page 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 26. juní 1937..
íTleð morgunkaffinu —
Smáiúða, Rauðspretta, Ýsa,
Þyrsklingur, beinlaus og roð-
laus fiskur. Daglega nýtt. Fisk
& Farsbúðin, sími 4781.
Rabarbari nýuppteki*n 0,35
pr. 1/2 kg. — Sítrónur 0,25 pr.
st. —- Þorsteinsbúð, Grundar-
stíg 12. Sími 3247.
Alexandra hveiti í 10 pd.
ljofefí;,pokum á 2,75. Hveiti í
la-usri vigt 0.50 aura kg. Þor-
steinsbúð. Grundarstíg 12. —
Sími 3247.
K.aupi gamlan kopar. Vaid
Poulsen, Klapparstíg 29.
Brjefsefni. Smekkleg brjefs-
efni í mörgum litum og gerö
um, fást í Bókaverslun Sigurð-
ar Kristjánssonar, Bankastræti
3. —
Skráaröryggi (Patentlása)
sem fyrirbyggja að hægt sje
að dírka ðpp hurðarskrár, sel-
ur Alexander D. Jónsson,
Laugaveg 86.
Mjólkurbússmjör og osta í
heildsölu hjá Símoni Jónssyni,
Laugaveg 33. Sími 3221.
Vjelareimar fást bestar hjá
Poulsen, Klapparstíg 29.
Stangaveiði við KaldárhöfTa
I Efra-Sogi. Veiðileyfi seld á
staðnum. Áætlunarferðir frá
Bifreiðastöð Islands. Sími 1540.
Einkennileg tilviljun í útvarp-
inu vakti athygli manna á
kosningadaginn á sunnudaginn
var, sem kom mörgum hlustendum
fyrir eins og fyrirboði þess sem
í vændum var fyrir Alþýðuflokk-
inn.
Lesnar voru ýmsar tilkynning-
ar í útvarpið, sem venja er- til fyr-
ir kl. 8 að kvöldi. Meðal þeirra
var tilkynning frá Alþýðuflokkn-
um, um að kosningaskrifstofa
flokksins hjer í Reykjavík væri
í alþýðuhúsinu Iðnó. Bn rjett þeg
ar það liafði verið sagt, og eftir
var síðari hluti tilkynningarinnar
um símanúmer skrifstofunnar o.
þessh., varð þulan að hætta vegna
þess að þá var klukkan 8 og út-
varpsklukkan byrjaði að slá.
Klukkan sló sín 8 högg í miðri til-
kynningunni frá flokknum. Högg
hennar eru dimm, og datt ýmsum
hlustendum því í hug, sem á þetta
hlýddu: „Skyldi útvarpsklukkan
að þessu sinni hafa slegið sín
dimmu högg, sem táknrænt merki
þess, að nú hallaði undan fæti fyr-
ir Alþýðuflokknum og þingmenn
hans yrðu að þessu sinni ekki
nema átta?
*
Arpad Palasthy í bænum Mic-
halvce í Tjekkóslóvakíu
hefir þagað í tuttugu ár.
Veturinn 1917 var hann í stríð
inu og lenti í skotgröf á austur-
vígstöðvunum. Sór hann þess þá
dýran eið með sjálfum sjer, að
ef haun slvppi lifandi úr þessu
víti, skvldi hann steinþegja í 20
ár.
Hann komst lifandi heim til
sín og hjelt heitið vel. Allir hjeldu
að hann hefði fengið áverka, er*
hefði gert hann heyrnar- og mál-
lausan, og varð hann að sætta
sig við það.
En einn góðan veðurdag kom
hann inn í brauðsötubúð til son-
ar síns og fjekk sjer köku. Hann
snæddi kökuna með bestu lyst og
ljet síðan bombuna springa.
,,Hún er góð þessi“, sagði hann
glaðlega og fjekk sjer aðra, ,með-
an sonur hans starði á hann sem
steini lostinn.
* i
5
Danskt srnáblað eitt segir frá
því, að á íslandi geysi svínapest,
en nú sje búið að reisa 250 km.
gaddavírsgirðingu á Vesturland-
inu, þar sem pestin sje skæðust,
svo að svínin hlaupi ekki á brott 1
og beri veikina með sjer í önnur j
hjeruð(!) Þeir lialda auðsjáanlega j
þar, að hjer á íslandi sjeu úti-
gangs svín eins og voru í Dan-1
mörku í gamla daga.
*
í Lodz í Póllandi er 65 ára
gömul kona, sem virðist hafa öðl-
ast eilífa æsku. Þó hún sje lcomin
þetta til ára sinna, lítur hún út
eins og 22 ára gömul stúlka. Hún
hefir verið gift í 37 ár og hefir
aldrei orðið misdægurt. Hún kær
ir sig hvorki um kaffi nje tóbak,
en þiggur glas af víni endrum og
eins.
Friggbónið fína, er bæjarins
besta bón.
Sími 1380. LITLA BILSTOÐIN Er nokkuð atór
Opin allan sólarhringinn.
I Ameríku eru menn ekki að
bögglast við að leysa krossgátur
blaðanna sjálfir, til þess að vinna
verðlaunin. Þar eru sjerstakir
menn, sem fást við það að leysa
krossgátur fyrir fólk. Þeir taka
50 aura fyrir hverja krossgátu og
senda hana síðan til blaðanna í
nafni þess, sem borgar.
* *
Fógetinn í smásókn einni í Dan
mörku liafði blóðrautt brennivíns
nef — og þótti fá sjer nokkuð oft
í staupinu.
Einu sinni mætti aðal bindind-
ispostuli sóknarinnar honum á
götu og sagði:
— Þjer eyðileggið yður alger-
lega á því að drekka svona mik-
ið. Þjer kunnið ekkert meðalhóf
— eins og dýrin. Þegar t. d. hest-
urinn er leiddur að vatnstroginu,
drekkur hann rjett aðeins til þess
að slökkva þorstann — en heldur
ekki áfram.
— Má vel vera, sagði fógeti. En
það stendur lieldur enginn hestur
liinum megin við trogið hans og
segir í sífellu: Skál, gamli!
*
Þvottabjörninn er mesta þrifn-
aðarskepna. Hann lætur sjer ekki
nægja að þvo sjer, fyrir hverja
máltíð, heldur skolar hann líka
venjulega fæðu sína úr vatni, áður
en hann jetur hana.
*
IParísarborg rændu nokkrir
þjófar heilu Inisi um dag-
inn. Þeir komu með stærðar flutn-
ingabifreiðar undir alla inuan-
stokksmuni. Síðan tóku þeir allar
lrurðir og glugga úr húsinu og
hjeldu eftir það ótrauðir áfram
verki sínu, rifu niður húsið og,
höfðu það á brott með sjer.
Þegar lniseigandinn kom heim
lii' suinarfríi sínu, var ekki eftir
steinn yfir steini af lnisinu.
Nágrannar hans höfðu haldið að
þarna væru verkamenn að verki,
er hefðu átt að sjá um að flvtja.
húsið.
*
— Jeg segi þjer það í eitt skiftii
fyrir öll. Jeg er fyrir löngu orðinn
dauðleiður á að hlusta á þig tala.
um fyrri manninn þinn.
— Viltu kannske heldur að jegc
tali um þann næsta?
— Ætlið þjer að bíða á meðan
jeg pressa buxurnar?
Steindórsprent
prentar fyrir yður
Aðalstrœti 4 ■ Sími 1175
MtaiaBaaMca
WILLIAMSON:
46.
gYSTURNAR FRA DUMULM
og horfa beint framan í hann, meðan hún beið eftir
að heyra, hvað hann vildi henni.
„Jeg hefi verið lijer síðan kl. 8“, sagði liann, „Mig
langaði til þess að tala við yður strax og þjer kæmuð
mður“.
„Hvað vilduð þjer sagt hafa ?“ Hún reyndi að vera
eins köld og ákveðin á svip og hann.
En þegar hún lieyrði svar hans, færðist aftur líf og
fjör í augu liennar.
„Jeg kom til þess að biðja yður afsökunar fyrir
framkomu mína í gær“.
Hún fekk ákafan lvjartslátt.
„Jeg bið yður afsökunar á öllu, sem jeg sagði og
gerði“, hjelt hann áfram. „Við nánari yfirvegun held
jeg, að þjer hafið viljað vel, þegar þjer vöruðuð mig
við berberginu. Ef þjer hafið einhverntíma hugsað sem
svo, að það væri aðeins gott, ef eitthvað ilt henti mig
þar, þá er jeg að minsta kosti viss um, að það hefir
ekki verið nema stutta stund — og þjer hafið ekki
valið mjer þetta kerbergi af þeim ástæðum. En þó að
svo væri, hefði jeg ekki tekið það nærri mjer, ef þjer
hefðuð ekki síðar reynt að telja mjer trú um, að þjer
kærðuð yður um mig. Það tvent átti ekki saman og
kom illa heim við þá skoðun, sem karmaður hefir á ungri
stúlku, þó að kaun þekki kvenfólk ekki mikið. Jeg
befðí átt að vita, að dóttir Gormes lávarðar gat ekki
verið — verið eins og jeg freistaðist til að halda nn
stund. Og ef þjer hafið verið að vinna fyrir systur
yðar, er enn skammarlegra fyrir mig að hafa notað
/wjer þá aðstöðu. Eina afsökunin fyrir framkomu minni
er kannske sú, að jeg gleymdi mjer gersamlega. Jeg
vissi ekki hvað jeg gerði, og jeg blygðaðist mín. Þess
vegna. bið jeg yður að fyrirgefa mjer það, sem jeg
gerði“.
,,En það sem þjer hjelduð um migt“
„Saft að segja finst mjer jeg ekki þurfa að biðjast
afsökunar á öllu sem jeg hjelt. Það er enn skoðun mín,
að þjer kafið ætlað að gabba mig. Jeg lái yður það þó
ekki eins mikið nú og áður, meðan jeg fann til brenn-
andi sársauka, eins og þjer hefðuð gefið mjer löðrung.
— í stað þess að bjóða mjer að kyssa yður — vegna
systur yðar“.
„Jeg vildi bara að úr því hefði orðið“, sagði Daura.
„Því að þá hefðuð þjer haldið loforð yðar“, flýtti liúu
sjer að seg.ja.
„Já, jeg liefði haldið það — og framið sjálfsmorð á
eftir. Jeg var þorpari við yður og svikari við sjálfan
mig, þegar jeg gerði þessa samninga við yður. En nú
langar mig til þess að biðja yður um að gefa mjer lof-
orð í staðinn fyrir það loforð, sem jeg gaf yður“.
„Hvaða loforð hafið þjer gefið mjer?“
„Það, að jeg skyldi láta eins og ekkert hefði í skor-
ist og koma á dansleikinn í kvöld. Það ætla jeg að
gera. En þá verðið þjer að lofa mjer því að freista
mín ekki eins og þjer hafið gert. Viljið þjer fju-irgefa
njjer framkomu mína í gær og gefa mjer þetta lof-
orð ?“
Daura átti í nokkru stríði við sjálfa sig. Síðan
svaraði hún báðum spumingunum neitandi.
Það var auðsjeð, að hann varð hissa á svari hennar.
„Þjer neitið því?“, sagði hann hvumsa.
„Já, það geri jeg“.
„Hefði jeg spurt yður þessa í gær, hefðuð þjer ekki
sagt nei. Nú finst yður það vera um seinan að koma
með afsökun. Jeð verð að segja yður það, að jeg fór
inn til Comvays, þegar jeg gerði ráð fyrir, að systir
. yðar væri farin. En jeg fór ekki til þess að njósna,
eða af því að jeg vantreysti yður. Jeg fór til þess að
biðja yður afsökunar. Breytir það nokkru?“
„Já, en ekki •alveg. Þó reyndi jeg að fyrirgefa
yður, þegar jeg sá, hve góður þjer voruð Niru,
þegar jeg sagði yður, að jeg — að jeg, nei, jeg get
ekki endurtekið það“.
„Jeg veit, við hvað þjer eigið. Eins og blóðið liafi
ekki ólgað í æðum mínum við tilhugsunina um það
síðan? En auðvitað vai' mjer l.jóst, að í raun og veru
kærðuð þjer yður ekki vitiuul um mig — það var að—
eins —“
„Víst gerði jeg það — þá. En.nú hata jeg' yður. Jeg -
segi yður það hreiiiskilnislega, og nú getið þjer gert
það sem yður sýnist!“
„Jeg geri eingöngu það,. sem jeg hefi ákveðið frá:
uppliafi“, svaraði hanu. „Þjer hugsið víst ekki.svo ilt
um mig, að jeg sje hefnigjarn?“
„Þjer virðist hafa hugsað alt mögulegt ilt um mig.
Hvers vegna skyldi jeg hafa betri hug til yðar? I gær
bað jeg' yður að tortryggja mig ekki. Jeg grátbað yður
að vera vingjarnlegur, þó að yður væri það ekki eðli-
legt, og' að dansa við mig á dausleiknUm. Nú bíðjið *
þjer afsökunar á því að þjer hafið verið að gera eins-
konar samninga, en komið um leið með tillögu um
nýja! Og ef þjer ætlið að vera svo náðugur að dansa.
við mig, má jeg ekki freista j-ðar. Nii bið jeg yður-
ekki að dansa við mig. Jeg krefst þess. Og jeg lof'a
engu. Jeg hata yður! Ef þjer dansið ekki við mig.
eruð þjer hugleysingi11.
„Ef þjer væruð karlmaður“, tautaði Troy, „þá mætt-
uð þjer —“. Henni fanst sein hann myndi helst vilja
ganga af henni dauðri.
„En nú er jeg ekki karlmaður“, sagði hún. „Jeg er
aðeins kvenmaður, og þess vegna ætla jeg að refsa ■
yður. Ef þjer hafið hug til þess að koma á dansleik-
inn með mjer, skuluð þjer verða ástfanginn af m.jer!'
Og jeg —“
„Og þjer — hvað ætlið þjer að gera?“, spurði hann
hásróma.
„Það fáið þjer að sjá — ef þjer viljið liætta eiu-
hverju!“
Æðarnar þrútnuðu á enni Troy, og augu hans leiftr-
uðu. „Jeg ætla að gera það“, sagði hann. „Jeg ætla aS
hætta öllu! Jeg sagði yður í gærkvöldi að jeg væri ekki
hræddur við yður. Það skal vera satt. Jeg þakka yður
fyrir aðvörunina. Nú get jeg varað mig. Þjer komist
ekki fet með mig“.