Morgunblaðið - 04.12.1937, Qupperneq 4

MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 4. des. 1937.
)) ftlM i OlSEH! ((
Umræðurnar um dósents
frumvarpið á Alþingi
FYRIRLIGG JANDI:
HRÍSGRJÓN. HRÍSMJÖL.
HVEITI. RÚGMJÖL.
SYKUR. KAFFI.
Sig. Þ. Skjaldberg
(Heildsalan).
**im LITLft BILSTÖBIM *"***-«*
Opin sllan sólarhringinn.
MorgunblaBiO maO morgunkaffinu
FRAMH. AF ÞRIÐJU SÍÐU
dómnefndarinnar. En jeg neita
því, að veitingavaldið eigi
nokkra sök á þessu. En þar sem
síra B. M. er óljúft að láta fyr-
irvaralaust af starfi og nokkur
hluti nemenda guðfræðideild-
ar hefir óskað að njóta hans
kenslu, tel jeg rjett að taka
nokkurt tillit til þessa. Jeg get
því fallist á — ef Alþingi veitir
til þess f je á f járlögum-að
ráða síra Björn til kenslu í guð-
fræðideild út ÞETTA kensluár
og að hann fái rjett til að prófa
sína nemendur.
Að lokum kvaðst ráðherrann
óska eftir útvarpsumræðum um
þetta mál, er það kæmi til 2.
umræðu, vegna þess hve mikið
umtal hefði um það spunnist.
Gísli Sveinssor^: Enda þótt
frumvarp þetta sje nokkuð al-
ment, er vitanlega tilefni þess
það, að tveir stærstu flokkar
þingsins vilja löggilda síra
Björn Magnússon til þess að
hafa áfram kenslu við guðfræði-
deild Háskólans. Lá því beinast
við, að láta sitja við þetta eitt
og alt annað kyrt liggja.
Sjálfstæðisflokkurinn vildi
ganga hreint til verks. En þar
sem Framsóknarflokkurinn
vildi fara aðra leið, sem trygg-
ir sömu niðurstöðu, ljet Sjálf-
stæðisflokkurinn þar við sitja.
0L
Þaer eru innan-
mattar, nota lít-
inn straum, gefa
góða birtu. — Gott
Ijós verndar aug-
un.
3EE3I
SRAM
Dekalnmen-l|ó«kúlur eru tryfi'ging fyrlr
lítfilS fttraumeyðslu.
Jeg játa, að það er óvana-
legt að þurfa skuli að grípa
til slíks ráðs, og auka þannig
byrðar hins opinbera. Hjer
hlaut því að vera mikið í húfi.
Tilefnið er líka kunnugt, skip-
un Sigurðar Einarssonar í dó-
sentsembættið, sem kom öllum
mjög á óvart, þar sem hann
hafði fallið við prófið — hið
eina löglega próf, sem á und-
an var gengið. Þessi embættis-
veiting væri óþolandi og óhaf-
andi. Með frumvarpinu ætti að
leiðrjetta þetta hneyksli og
þessvegna fylgdi Sjálfstæðis-
flokkurinn þessu máli.
Rakti G. Sv. þvínæst aðdrag-
anda og sögu þessa máls, skip-
un dómnefndar, niðurstöðu
hennar o. s. frv.
Allir hefðu unað þessari nið-
urstöðu, sagði G. Sv., nema
tveir menn, kenslumálaráð-
herrann og keppinauturinn S.
E., sem fjell við prófið. Enda
hafi það verið haft eftir S. E.,
að hann hefði loforð ráðherr-
ans fyrir embættinu, og myndi
ekki verða við annað unað, en
að hann yrði efstur — í sam-
kepninni. Þess vegna hefði þurft
að fá aðra niðurstöðu en þá, er
dómnefndin komst að.
Ráðherrann fer svo einstaka
leið til þess að fá aðra niður-
stöðu. Hann fær pólitískan
flokksbróður sinn hjer til þess
að leita til pólitísks flokksbróð-
ur erlendis, sem finna átti
mann, er hnekkja skyldi dómi
dómnefndar, eina dómstólnum
sem löglega gat dæmt. Hinn
erlendi maður fanst, og hann
komst að þeirri niðurstöðu, sem
ráðherrann fyrirfram óskaði
eftir.
Þessi aðferð ráðherrans væri
með öllu fordæmanleg og óþol-
andi.
Að síðustu sýndi G. Sv. fram
á óvirðu þá, sem ráðherrann
sýndi Háskólanum með þessari
embættisveitingu og annari
framkomu í garð þessarar
stofnunar.
Haraldur Guðlmundsson
kvaðst fyrir sitt leyti ekki vera
í minsta vafa um, að dómnefnd-
in hefði níðst á Sigurði Einars-
syni, og því hefði verið full-
komlega rjettmætt að leita á-
lits erlends sjerfræðings.
Sveinbjörn Högnason kvaðst
ekki vera í vafa um, að veit-
ingavaldið væri hjer hjá ráð-
herra. En EF leitað er álits
sjerfræðinga um hæfni manna
til embættis við Háskólans, þá
á tvímælalaust eftir því að
fara, enda er það í samræmi við
lög og reglur Háskólans.
Hitt næði ekki nokkurri átt,
að fara eftir áliti, sem sjerstak-
ur maður fær eða útvegar —
hvort heldur það er ráðherra
eða annar.
Að síðustu kvaðst Svbj. H.
vilja þakka þeim G. Sv. og H.
G. fyrir góðar undirtektir undir
frumvarpið.
Gísli Sveinsson: Þakkir Svbj.
H. til mín tek jeg með því for-
orði, að flutningsmenn frum-
varpsins hiki hvergi og fylgi
því fram til sigurs.
En að því er snertir þakkirn-
ar til kenslum.'Jaráðherrans
vil jeg segja þetta:
Frumvarpið er í raun rjettri
ekkert annað en hlákalt van-
traust á ráðherrann og alt hans
athæfi í þessu máli.
Hvoit ráðherrann situr svo
áfram eftir þessi málalok, kem-
ur mjer ekki við.
Haraldur Guðmundsson: Út
af þeim ummælum G. Sv., að
frumvarpið sje vantraust á
mig, vil jeg aðeins segja það,
að jeg tel eðlilegt að flutnings-
mennirnir hafi sjálfir eitthvað
um þetta að segja. En svo vil
jeg bæta því við, að enn er ekki
sjeð hvað um frumvarpið verð-
ur. Spyrjum að leikslokum!
Sveinbjörn Högnason: G. Sv.
segir að frumvarp þetta sje
vantraust á kenslumálaráðherr-
ann. Þannig ber ekki að skilja
frumvarpið af hendi okkar
flutningsmanna. Hinsvegar
getur Framsóknarflokkurinn
ekki felt sig við aðgerðir
kenslumálaráðherrans í sam-
bandi við veitinguna í dósents-
embætti guðfræðideildar. En
fyrir flokknum vakir ekkert
vantraust með frumvarpinu,
heldur hitt, að fá bætt úr þeim
misfellum, sem orðið hafa.
Að síðustu sagði Sveinbjörn
G. Sv. það, að hann myndi ekki
skilja við þetta mál fyr en við-
unandi lausn væri fengin.
Enn töluðu G. Sv., Garðar
Þorsteinsson og Haraldur. G.
Sv. og Garðar víttu harðlega
þau ummæli ráðherrans um
dómnefndina, að hún hefði
„níðst“ á einum umsækjandan-
um, Sig. Ein.
Sagði Garðar, að það væri
hart að heyra slík ummæli af
munni þess ráðherra, sem stöðu
sinnar vegna ætti að gæta vel-
ferðar Háslcólans. En með um-
mælum sínum væri ráðherrann
að drótta því að dómnefndinni,
sem skipuð hefði verið fremstu
mönnum kirkjunnar á Islandi,
þ. á m. sjálfum biskupi lands-
ins, að þeir hefðu framið glæp-
samlegt athæfi. Því vitanlega
varðaði það refsiábyrgð samkv.
hegningarlögum landsins, ef
menn, sem falið er slíkt trúnað-
arstarf, er hjer um ræðir, færu
að eins og ráðherrann fullyrti
að dómnefndarmenn hefðu
gert. Ráðherrann bæri það á
dómnefndina að hún hefði
kveðið upp rangan dóm, ekki
þó þannig að hún hefði ekki
vitað betur, heldur á hinn veg-
inn, að hún hefði dæmt vísvit-
andi rangt. Og ekki nóg með
það, heldur hefði nefndin níðst
á einum keppendanna, sem hún
átti að dæma um. Þyngri sakir
væri ekki unt að bera á dóm-
ara og væri slíkt ósæmandi
með öllu af munni ráðherra.
Að lokum var frumvarpið
samþykt til 2. umr. og nefndar
með 21 samhlj. atkvæði.