Morgunblaðið - 22.02.1938, Qupperneq 5

MORGUNBLAÐIÐ
5
Imðjudagur 22. febr. 1938.
—— JfRorgtmMa&tö---------------------------------
Útgef.: H.f. Árvakur, Reykjavík.
Ritstjórar: J6n Kjartansson og Valtýr Stefánsson (ábyrg?5arma?Sur).
Auglýsingar: Árni Óla.
Ritstjórn, auglýsingar og afgreibsla: Austurstræti 8. — Sími 1600.
Áskriftargjald: kr. 3,00 á mánubi.
/' i íausasölu: 15 aur^ eintakið — 25 aura meb Lesbók.
STJÓRNARSAMVIHNAN
Ræða síra Bjarna Jóns-
sonar, flutt við vígslu
„Sæbjargar“
Síra Bjarni Jónsson flytur vígsluræðuna.
Miðstjórn Framsóknarflokks-
ins hefir verið að halda
. aðalfund lijer í bænum undan-
farið. Þar var að sjálfsögðu rædd
stjórnarsamvinnan og svohljóð-
andi ályktun gerð:
„Aðalfundur miðstjórnar Fram-
: sóknarflokksins álítur rjett að
leitað sje eftir samkomnlagi við
Alþýðuflokkinn um stuðning við
ríkisstjórn og afgreiðslu mála á
yfirstandandi Alþingi“.
Aftan við þetta hónorð til Al-
þýðuflokksins var hnýtt eftirfar-
andi:
„Framsóknarflokkurinn hafnar
samstarfi við flokka, sem ekki
vinna undandráttarlaust á þing-
ræðis- og lýðræðisgrundvelli til
framdráttar sínum málum. Flokk-
urinn fördæmir alveg sjerstaklega
pólitíska starfsemi þeirra manna,
sem leita til erlendra valdhafa
- eftir fyrirlagi um íslensk stjórn-
mál“.
Fyrri liðurinn í þessari samþykt
var óþarfur, því að vitað er, að
Framsóknarflokkurinn hefir und-
anfarið verið að semja við Al-
þýðuflokkinn og er þeim samn-
ingum sennilega að mestu lokið,
þótt ekkert hafi verið látið uppi
um þá opinberlega ennþá.
Síðari liðurinn í ályktún mið-
Stjórnar Framsóknarflokksins er
nánast hlægilegur. Það á víst að
heita svo, að þessum lið ályktun-
. arinnar sje beint til kommúnista.
Alyktunin er sýnilega gerð til
þess, að þóknast þeim mörgu óá-
nægðu kjósendum Framsóknar-
flokksins, sem hafa fordæmt makk
flokksins við óaldarlýð lcommún-
ista.
Miðstjórn og þing Framsóknar-
flokksins hafa oft áður sent frá
sjer svipaðar ályktanir og þessa
gagnvart kommúnistum. En hvað
hefir svo orðið ofan á, þegar til
kosninga hefir komið?
Það er ekki ár liðið síðan al-
mennar alþingiskosningar fóru
hjer fram. Kom það nokkursstað-
ar í ljós við þær kosningar, að
Fram sóknarflokkurinn f ordæmdi
pólitíska starfsemi kommúnista?
Verkin sýna merkin. Hvað skyldu
þeir vera margir, þingmenn Fra.m
sóknarflokksins, sem beinlínis
voru kosnir á þing með atkvæð-
um kommúnista, þeirra manna,
„sem leita til erlendra valdhafa
eftir fyrirlagi um íslensk stjórn-
mál“ ? Væri ekki reynandi að
spyrja þingmenn Kangæinga, Ár-
nesinga, Mýramanna, Skagfirð-
inga, Eyfirðinga og Norð-Mýl-
inga ?
Nú kynni éinhver að halda, að
hugur Framsóknarmanna til
kommúnista væri breyttur frá síð-
ustu alþingiskosningum. En þá er
því til að svara, að tæpur mán-
uður er liðinn síðan fram fóru
hreppsnefndarkosningar í flestum
eða öllum stærri kauptúnum lands
dns. Við þær kosriingar hafði Fram
sókn samfylkingu með kommún-
istum á þeim stöðum, sem það
gat haft úrslitaþýðingu. Nægir í
því sambandi að minna á kosn-
inguna í Borgarnesi og á Sauð-
árkróki.
Með þessar staðreyndir að baki,
hlýtur slík ályktun, sem miðstjórn
Framsóknarflokksins gerði, að
vera næsta skopleg.
Framsóknarflokkurinn hefir við
allar kosningar sýnt í verkurn, að
hann er reiðubúinn að taka hönd-
um saman við ofbeldis- og bylt-
ingaflokk kommúnista, svo fram-
arlega sem það getur haft. þýð-
ingu fyrir úrslitin. Hann hefir í
þessu efni haft nákvæmlega sömu
aðferðina og Alþýðuflokkurinn.
Báðir liafa þessir flokkar verslað
með atkvæði kommúnista við all-
ar undanfarandi kosningar og sein
ast nú í janúarmánuði s.l.
Hitt er ofur skiljanlegt, að
Framsóknarflokkurinn reyni í
lengstu lög að lialda því leyndu
fyrir bændum, að hann sje að
makka við kommúnista. Og ein-
mitt þess vegna er flokksstjórnin
við og við að gera ályktun, svip-
aðri þeirri, sem miðstjórnin send-
ir nú frá sjer.
Af sömu ástæðu myndi það
koma sjer illa fyrir Framsóknar-
flokkinn, ef Hjeðinn Valdimars-
son yrði nú ofaná í Alþýðuflokkn-
um. Afleiðing þess yrði sú, að
Jón Baldvinsson, Haraldur Guð-
mundssön, Emil, Finnur, Vilmund
ur, Sigurjón og þeir aðrir í mála-
liði Alþýðuflokksins myndu þurk-.
ast út af Alþingi. En afleiðing
þess yrði aftur sú, að þá yrði
Framsóknarflokkurinn að ganga
hreint að verki og semja beint og
fyrir opnum tjöldum við þá menn,
sein hann hefir hingað til aðeins
viljað semja við í myrkrinu.
Kommúnistar hafa hvað eftir
annað- lýst yfir því, að þeir væru
fúsir til samninga vði Framsókn.
Hingað til hefir Framsókn ekki
þurft þeirra samninga með á Al-
þingi, vegna málaliðs Alþýðu-
flokksins, sem þar hefir setið. En
nú bendir margt til þess, að hjer
verði stórfeld breyting á, þar sem
Hjeðinn virðist vera að leggja
undir sig Alþýðuflokkinn.
Það gæti vitanlega liaft óþægi-
legar afleiðingar fyrir Framsókn,
ef Hjeðinn yrði ofan á í Alþýðu-
flokknum. Þá yrði hann að opin-
bera fyrir alþjóð skyldleika sinn
við kommúnista og það gæti verk-
að illa á bændur. En Morgunblað-
ið er fyrir sitt leyti ekki í vafa
um, áð Framsókn myndi eftir sem
áður semja við rauðu fylkinguna.
Og þá yrði áreiðanlega ekki verið
að minna á mennina, „sem leita
til erlendra valdhafa eftir fyrir-
lagi um íslensk stjórnmál“.
Ðr. Áleixandrine kom frá útlönd-
um á sunnudag og fór í gærkvöldi
vestur og norður um land.
Mjer er það gleði, að stíga á
skipsfjöl í dag.
Kristin kirkja er oft starfandi,
er sorgin sækir sjómannastjett og
sjómannaheimili heim.
Hve gott að mega ávarpa sjó-
menn á gleði- og heillastund.
Oss er í dag bent á líf, starf,
hjálp og gleði.
Með fögnnði er nýtt skip boðið
velkomið, og almenn gleði ríkj-
andi, af því að hið nýja skip er
björgunarskip. Það er auðsjeð, að
„Sæbjörg er velkomin.
Jeg sje, að það, sem lijer er að
gerast, er í nánum skyldleika við
hið heilaga.
Ávarpið „bjarga þú“ hefir
gejmist um aldaraðir. Það voru
lærisveinar á litlum bát í ofviðri,
þeir kölluðu þannig á drottinn.
Aldrei gleymist sagan um læri-
sveinana, sem voru á bátnum, er
lá undi.r áföllnm. En drottinn stóð
hjá þeim og sagði: „Verið hug-
liraustir".
í heilagri ritningu er. svo oft
talað um sjómennina og starf
þeirra, sem sigla um höfin. Einn
kapítuli Nýja testamentisins er
með rjettu nefndur sjóferðakapí-
tuli. Það er 27. kap. í Postula-
sögunni. Er þar sagt frá mönn-
um, sem eru staddir í hafróti og
miklum háska. Þar grípa menn til
bjargráða, en hættan er bersýni-
leg. Á því skipi er meðal farþeg-
anna einn maður, öruggur og hug
rakkur, þó að liann sje fangi.
Hann er fangi, en frjáls í hugsun
og greind. Páll postuli var á skipi
þessu. Postulinn gjörðist björgun-
armaður. Með ró og festu ávarp-
aði hann skipshöfnina: „Nú ræð
jeg yður, að þjer sjeuð með ör-
uggum huga. Á þessari nóttu stóð
hjá mjer engíll þess Guðs, sem
jeg þjóna, og sagði: „Vertu ó-
hræddur. Guð hefir náðarsamlega
gefið þjer alla þá, sem með þjer
eru á sjóferðinni“. Verið því menn
með öruggum liuga“.
Á þessari hátíðisstund tek jeg
mjer þessi orð í munn: „Verið
með öruggum huga“. Jeg segi það
við Slysavarnafjelagið, við karla
og konur, seni hjer hafa starfað
með fórnfýsi og áhuga.
Jeg bið starfi þessu blessunar.
Heill göfugu starfi.
Guð styrki hvern frækinn og
frjálsan mann,
sem framför sannasta þekkir,
sem landslýðinn bætir og berst
fyrir liann,
uns bresta þeir síðustu hlekkir.
Jeg samgleðst þeim, sem hjer
hafa unnið heillaríkt verk með
öruggum huga. Slysavarnafjelagi
Islands, öllum deildum þess, flyt
jeg árnaðaróskir.
Það er með þakklátri gleði
hugsað Uni, hvernig vonirnar ræt-
ast. Sú gleði býr hjá oss, er vjer
horfum á skipið. Mættu á skipinu
rætast þessi orð: „Jeg blessa þig,
og blessun skalt þú vera“.
Guð blessi þetta skip, að það
megi sigla undir krossfána þjóð-
arinnar til hjálpar, að þegar til
þess sjest, megi vonir lifna í
brjóstum manna, að þegar hrópað
er í ölduróti og •náttmyrkri: „Sæ-
björg kemur“, þá aukist mönnum
hugrekki og þor. Jeg bið þess, að
þegar Ijós þess sjást, megi birta í
hjörtum þeirra, sem eiga í erfiðri
baráttu. Jeg veit, að á mörgum
heimilum verður vonin öruggari,
af því að Sæbjörg er úti á hafinu.
Guð láti lieill fylgja þessu skipii
og giftu nafni þess. Þá mun þakk-
lát gleði búa á mörgum sjómanna-
heimilum, af því að Sæbjörg ber
nafn með rjettu, af því að hún
vinnur hið fagra starf, að hjálpa
sjómönnunum til þess að ná þeirri
höfn, sem þeir þrá.
Tengjum bjartar vonir yið þetta
skip.
Stendur sá við stjórnvölinn,
er stýrir öllu vel.
Guð gefi góðu málefni sigur.
Gleðjumst yfir því, að sjá fánann
við hún yfir farsælu skipi.
Blessað sje skipið. Blessuð sje
skipshöfnin.
Til þeirra, sem hjer eiga að
starfa, beini jeg þessum orðum:
„Verið karlmannlegir. Alt sje í
kærleika gjört“. Hjá vöskum
mönnum skal djörfung og gleði
fylgja þróttmikln starfi.
Margir senda skipverjum góðar
óskir.
Ut á haf í Alvalds nafni,
ei er hugur veill;
Guð í hjarta, Guð í stafni,
gefur fararheill.
Guð gefi fararheill bæði í birtu
og á næturvökum.
Heill björgunarstarfinu.
Heill Slysavarnafjelaginu.
Heill skipinu.
Heill skipshöfninni.
Það er mjer gleðiefni, að Slysa-
varnafjelag Islands hefir falið
mjer að vígja þetta skip.
Lýsi jeg yfir því, að björgun-
arskútan Sæbjörg er vígð í nafni
Drottins, vígð til hjálpar og björg
unar.
Birta Guðs blessunar Ijómi yfir
þessu skipi, yfir þeim, sem bjarga,
og yfir þeim, sem verður bjargað.
Að lokinni ræðu lýsti síra
Bjarni Jónsson drottinlegri bless-
un yfir starfinu, skipinu og skip-
verjum.
Minningarorð um
frú Ásthildi Höllu
Guðmundsdóttur
Hún andaðist að lieimili sínu,
Vitastíg 10, 8. þ. m., eftir
örstutta en þjáningarfulla sjúk-
dómslegu.
Ásthildur sáluga var fædd hjer
í bænum 17. apríl 1911 og var því
tæpra 27 ára að aldri. Hún var
dóttir Guðmundar Pjeturssonar
lækuis og frú Elínbjargar Run-
ólfsdóttur konu hans. Hún giftist
eftirlifandi manni sínum, Jóni Er-
lendssyni, árið 1929. Þan hjónin
eignuðust þrjár dætur, og eru
tvær á.lífi, sem eru nú 5 og 7 ára
að aldri.
Ásthildur var ein í hópi hinna
allra myndarlegustu íslensku
kvenna; hún var prýðilega verki
farin, gestrisin og gjöful, það sem
efni leyfðu, og sjerstaklega um-
hyggjusöm um heimili sitt. Hún
var ástrík móðri barna sinna og
góður förunautur manns síns. Má
því geta nærri, hvert skarð er fyr-
ir skildi hjá manni hennar og móð-
ur lansu telpunum, því brjóst-
gæði hennar og nærgætni beind-
ist nú fyrst og fremst að þeim og
einnig að öðrum, sem bágt áttu
og á vegi hennar urðu, hvort held
ur voru menn eða málleysingjar.
Hún var orðlagðnr dýravinur.
Þó hin látna kona væri nú ekki
eldri að árurn, hafði hún þó flest-
um fremur orðið að þola misvindi
lífsins. Skulu þau atvik ekki rakin
hjer, enda líka eru þau óútkljáð
mál. En þess má geta, að í hinni
þjáningarfullu banalegu kom það
skýrt í ljós, að hin látna var full
komlega" óhrædd og örugg að
ganga á guðs síns fund, þegar hún
vissi, liver endalokin yrðu, og áð-
ur en hún tók síðustu andvörpin
fól hún ’ í hans föður hendur sig
sjálfa og ástvini sína. Hún hafði
ekkert að óttast, hún var trúuð
kona og guð er góður.
Blessuð sje minning hennar.
Kunnugur.