Morgunblaðið - 28.07.1938, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Fimtudagur 28. júlí 1938.
Þegar krónprinshjónin lögðu af stað:
Krónprinshjórdn. Myndin tekin um borð í Dr. Alexandrine.
r
Islensk kona í Leipzig
hefií 180 manns í heimili
C'rú Salóme Nagel, dóttir Þorleifs heit. Jónssonar póst-
A afgreiðslumanns, var meðal farþega á e.s. Goða-
fossi frá útlöndum síðast.
Frú Salóme er búsett í Leipzig, þar sem hún og maSur
hennar, dr. Nagel, hafa stóran tungumála- og heimavistarskóla
(„Pádagogium fur fremde Sprachen“). Hefir hún ekki komið
heim til íslands í ellefu ár samfleytt.
Schmeling segir frá ósigri
sínum: Sex vikur á sjúkra-
húsi eftir högg Louis.
MAX SCHMELING er komiim heám til Þýskalands. Aðeina
nánustu frændur og vinir hans tóku á móti honum á jám-
brautarstoðinni. Hann hafði óskað þess, að ekkert veður yrði gert úr
heimkomu sinni.
Hann liggur nú á sjúkrahúsi í Berlín. Þrjár vikur á hann að
liggja rúmfastur þar, og þrjár vikur lá hann á sjúkrahúsi í New
York. Joe Louis hefir ekki sparað kraftana, er hann sló hann hið
fræga nýrnahögg nóttina fyrir 22. júní síðastliðinn á Yankee Stadiou
í New York!
— Þetta er í fyrsta skifti
sem jeg tek mjer sumarleyfi í
10 ár, sagði frúin, er frjettarit-
ari frá Morgunblaðinu hitti
hana að máli í gær. En hingað
kom jeg síðast fyrir ellefu árum
ásamt manni mínum dr. Nagel.
I þetta sinn gat hann ekki kom-
ið með mjer, því að við getum
ekki yfirgefið skólann bæði í
einu.
— Þið starfrækið stóran
skóla í Leipzig?
— Já, tungumálaskóla, í
sambandi við heimavistarskóla
fyrir stúlkur. Aðaláhersla er
lögð á tungumálakenslu, versl-
unarmál og brjefaskriftir, og í
sambandi við það, hraðritun, og
vjelritun. Námið er all erfitt.
Námskeiðin standa yfir í S—4
mán. hvert. Mikil áhersla er og
lögð á að láta nemendur fá æf-
ingu í að tala það mál, sem þeir
leggja stund á. T. d. er því jafn-
afci komið svo fyrir í heimavist-
inni, að þær stúlkur, sem
stunda sama mál, sje saman,
tali á því máli sín á milli, sitji
saman við matborðið o. s. frv.
— Þjer veitið heimavistinni
forstöðu?
— Já, jeg hefi fyrir stóru
heimili að sjá. Venjulega erum
við um 120 í heimiái, en þegar
flest er, í apríl og maí, er heim-
iíisfólk um 180.
Við gerum okkur far um að
gera alt sem heimilislegast, svo
að heimavistin líkist meira
stóru heimili en skóla. Við önn-
umst stúlkurnar að öllu leyti.
Enda eru þær fæstar frá Leip-
zig, koma víða að og oft í fyrsta
sinni að heiman. Foreldrum þyk
ir þá gott að vita þær á heim-
ili, þar sem eftirlit er haft með
þeim og þær eru ekki of frjáls-
ar.
— Hafa íslenskar stúlkur
verið á heimavistaskóla yðar?
— Já, nokkrar, áður en gjald
eyrisvandræðin skullu á. En
flestar eru þýskar, þó oft komi
stúlkur frá hinum öðrum Norð-
urlöndum.
— Hvað hafið þjer dvalið
lengi erlendis?
— 1 16 ár, segir frú Salóme.
Upphaflega var ferðínni aðeins
heitið til Danmerkur. Þar ætl-
aði jeg að dvelja i/2 ár. Síðan
fór jeg í heimsókn til bróður
míns, Jóns Leifs og ætlaði að
dvelja þar eitt ár. Lagði jeg þar
stu»d á barnahjúkrun. En end-
irinn varð sá, að jeg ílengdist
þar í landi og nú eru liðin ell-
efu ár síðan jeg hefi getað
gefið mjer tíma til þess að
skreppa heim. Svona eru ann-
irnar miklar.
— En hve lengi verðið þjer
hjerna í þetta sinn.
— Það verður ekki mjög
lengi, svarar frúin. — Jeg býst
við að fara heim þ. 20. ágúst.
En jeg er ánægð yfir að vera
komin heim. Mjer finst jeg
ekki hafa komist úr sambandi
við landið, þó að jeg hafi ekki
komið heim svona lengi. Að
vísu hefir mikið breyst fljótt á
litið hjer í höfuðstaðnum, en
það er alt til bóta, að því er
mjer sýnist.
Knattspyrniífjelagið Valur I. fl.
Æfing- í kvöld kl. 7]/2 á íþrótta-
vellinum.
Island í liíandi mynd-
um: Sýning dr. V.
Hoffmanns
T gærkvöldi hafði dr. Victor
Hoffmann sýningu í Gamla
Bíó á lifandi myndum, sem
hann hafði tekið á ferðalagi
hjer um land í fyrrasumar.
Hann hefir ferðast hjer um
landið í þrjú sumur að undan-
förnu til þess að taka kvik-
myndir, og enn ætlar hann að
ferðast hjer í sumar.
Kvikmynd þessi var nokk-
urskonar hringferð um landið.
Byrjaði hún á Reykjanesi, svo
var farið austur í Víkurfjöll,
yfir Mýrdalssand og hraunið
að Kirkjubæjarklaustri og
Fossi á Síðu (bæinn og Dverg-
hamrar). Þá var ferð yfri Skeið-
arárjökul og nokkrar myndir
af landslagi í Öræfum. Síðan
var farið yfir Breiðamerkur-
sand, sýnt Almannaskarð og
Lónið. Þá komu myndir frá
Djúpavogi og Reyðarfirði. Það-
an var farið að Hallormsstað
(sýndar myndir úr skóginum),
svo yfir Jökulsá á Brú að
Möðrudal á Fjöllum. Næst var
komið við hjá Dettifossi, síðan
á Húsavík. Þaðan farið upp að
Mývatni (gígarnir hjá Skútu-
stöðum, Kálfastrandarvogar,
Leirhnúkur, Slútnes). Svo var
brugðið upp mynd úr Öxnadal
og annari af Yatnsdalshólum.
Þá voru myndir úr Reykholts-
dal og af Hvítárbrú.
Dr. Hoffmann skýrði mynd-
irnar vel og rösklega. Var á-
nægjulegt að heyra hvað hann
hafði miklar mætur á gamla
íslenska bæjarstílnum, og ýrns-
ar myndirnar voru einmitt af
sveitarbæjum með gamla bygg-
ingarlaginu.' Sj erstaklega híafði
hann orðið hrifina af Hofi í ör-
æfum. Af kauptúnum þótti hon-
um Húsavík bera af.
Á eftir ávarpaði Helgi Briem
dr Hoffmann og þakkaði hon-
um fyrir skemtunina og menn-
ingarstarf hans.
Læknir Schmelings í Berlín, dr.
Gohrbandt, segir að röntgenmynd
ir hafi leitt í ljós, að tvær rispur
langsum og ein þversum sjeu 4
einum hryggjarlið hans. En ekki
er hægt að sjá á röntgenmynd
uiium, hve djúpar þessar rispur
eru.
Þrátt fyrir miklar kvalir, fyrst
og fremst líkamlegar, virðist
Schmeling glaður og reifur og
gamansamur jafnt eftir sem áð-
ur.
Afbragðs
hnef aleikam aður.
„Það segir sig sjálft, að Joe
Louis er afbragðs hnefaleikamað-
ur. Það kom í ljós strax og kepn-
in hófst“, sagði Schmeling við
blaðamann, sem hefir heimsótt
hann á sjúkrahúsið í Berlín.
„Hann var bæði fljótur og öruggur
og hefir að líkindum aldrei fyr
sjest jafn mikill hraði á hnefa-
leikapalli. Og högg hans voru líka
vafalaust harðari en nokkurntíma
hafa verið gefin áður í hnefaleika-
kepni. En jeg var undir þetta alt
búinn. Jeg vissi, að Joe Louis
hafði farið mikið fram síðan jeg
sló hann í gólfið fyrir tveim ár-
um. Þá var Louis 22 ára, en nú
er hann 24 ára. En jeg var samt
viss um, áður en leikurinn hófst,
að jeg gæti staðist áhlaup hans
nokkrar lotur, þar til kraftar
hans væru farnir að þverra, eins
og títt er um áhlaupamenn eins
og svertingja“.
,,En jeg get alls enga skýringu
gefið á því, hvernig þetta gerð-
ist“, heldur Schmeling áfram.
„Frá því að jeg fekk nýrnahögg-
ið hakið), sem jeg raunar varð
lítið var við, veit jeg ekki neitt,
hvorki hve lengi jeg lá á pallin-
um, nje hvernig jeg stóð upp,
jeg var hlátt áfram máttvana.
Bn þegar jeg fór að skynja, hvað
hafði gerst, fann jeg til mikils
sársauka. Þetta er alt og sumt,
sem jeg get aagt um leikinn og
ósignr minn. Jeg get enga skýr-
ingu gefið á ósigrinum. Þetta er
eitt af því, sem getur komið fyr-
ir — og í þetta sinn kom það
fyrir imig.
Leikurinn heiðarlegur.
— En leikurinn var frá fyrstu
byrjun heiðarlegur“, bætir Schmel
ing við. Hann hefir tekið aftur
þau ummæli — gerði það strax í
New York — að höggið, sem
hann fekk, hafi verið „óheiðar-
legt“ (foul). „Joe Louis barðist
sem ósvikinn íþróttamaður“, seg-
ir Schmeling. „Jeg viðurkenni af-
dráttarlaust, að hann var ágæt-
lega undir kepnina búinn, högg
hans voru hörð, hann hæfði vel
og hann var öruggur og mark-
viss. Hann átti sigur sinn vissu-
lega fyllilega skilið“.
i-t
Max Schmeling.
Schmeling fór undan í flæm-
ingi, þegar hann var spurðnr að
því, hvort hann myndj v,ilja
ganga í annan leik við Joe Louis,
ef þess yrði kostur. (Lítil líkindi
ern þó til að þess verði nokkru
sinni kostur framar). En hann
segist þó á engan hátt hafa runn-
ið hnefaleikaskeið sitt á enda.
Tollurinn á íslenskum
iiostum í Þýska-
landi.
Tveir íslenskir hestar voru
fluttir liingað frá Þýska-
landi með Goðafossi síðast, vegna
þess að eigandi þeirra, dr.
Schweiaer, treystir sjer ekki til
þess að greiða toll af þeim þar.
Liðið er nú hálft annað ár frá
því að dr. Schwejzer tók hestana
með sjer utan.
Hann fekk að flytja þá með
sjer til Suður-Þýskalands um eins
árs skeið, án þess að greiða af
þeim toll, og síðar fekk hann
þenna frest framlengdan. Segist
hann hafa haft mikla ánægju af
hestunum þenna tírna og notað þá
til skemtireiðar.
En að því kom að hann varð að
greiða tollimi eða senda hestana
aftur til Islands og valdi hann
síðari kostinn. En þegar hingað
kom, var lagt hann við því að
hestarnir yrði settir hjer á landi,
samkvæmt lögum um varnir gegn
gin- og klaufaveiki. En útlit er
nú fyrir að ekki þurfi að skjóta
hestana, heldur verði þeir settir í
sóttkví umi nokkurt skeið.
Dr. Schweizer gerir ráð fyrir að
kaupa hjer hryssur til útflutn-
ings, þar sem tollur á þeim er
lægri en af hestum.