Morgunblaðið - 14.07.1939, Síða 8

JHwgttttMfaÆið
Föstudagur 14. júlí 1939-
9
JfoiiftS&OjtUC
FREÐÝSA
lúðuriklingur, ísl. bögglasmjör,
og reyktur rauðmagi. Þorsteins-
búð, Hringbraut 61, sími 2803,
Grundarstíg 12, sími 3247.
NÝSLÁTRAÐ
tryppakjöt kemur í dag. Buff
á 1,20 % kg. Vöðvi á 1 kr. y2
kg. Steik 0,75 y2 kg. Súpukjöt
ö>55 l/2 kg. Nýr rabarbari á
0,30 y2 kg. Frosið dilkakjöt.
Nýr lundi væntanlegur. Von.
Sími 4448.
GOTT PAPPASAX
óskast til kaups. Magni, Þing-
holtsstræti 23.
EFTIRMIÐDAGSKJÓLAR
eumarkjólar og blúsur í úrvati.
Saumastofan Uppsölum, Aðal-
stræti 18. —- Sími 2744.
BIFREIÐAR TIL SÖLU,
5 og 7 manna. Ennfremur y%
tons vagnar með palli og 2
manna húsi. Stefán Jóhanns-
son. Sími 2640.
KALDHREINSAÐ
þorskalýsi sent um allan bæ. —
Björn Jónsson, Vesturgötu 28.
Sími 3594.
DÖMUFRAKKAR
ávalt fyrirliggjandi. Guðm. Guð
mundsson, .klæðskeri. Kirkju-
hvoli. Sími 2796.
ÞORSKALÝSI.
Laugavegs Apóteks viðurkenda
þorskalýsi í sterilum ílátum
kostar aðeins 90 aura heilflask-
an. Sent um allan bæ. —
Sími 1616.
KAUPUM FLÖSKUR
glös og bóndósir af flestum teg-
undum. Hjá okkur fáið þjer á-
valt hæsta verð. Sækjum til
yðar að kostnaðarlausu. Sími
5333. Flöskuversl. Hafnarstr. 21
FÓÐRUM DÖMUTÖSKUR.
Leðurgerðin h.f.
Hverfisgötu 4. Sími 1515.
KAUPUM FLÖSKUR,
stórar og smáar, whiskypela,
glös og bóndósir. Flöskubúðin,
Bergstaðastræti 10. Sími 5395.
Sækjum. Opið allan daginn.
SP ART A—Dreng jaf öt.
Laugaveg 10 — við allra hæfi.
MEÐALAGLÖS
Fersólglös og Soyuglös, keypt
daglega. Sparið mlilliliðina og
komið beint til okkar ef þið
viljið fá hæsta verð fyrir glös-
in. Laugavegs Apótek.
EFTIRMIÐDAGSKJÓLAR
sumarkjólar og blúsur í úrvali.
Saumastofan Uppsölum, Aðal-
stræti 18. — Sími 2744.
KAUPUM
aluminium, blý og kopar hæsta
verði. Flöskubúðin Bergstaða-
stræti 10. Sími 5395.
KÖRFUSTÓLAR,
margar tegundir. Smekkleg á-
klæði. Verð við allra hæfi. —
Körfugerðin, Bankastræti 10.
VENUS SKÓGLJÁI
mýkir leðrið og gljáir skóna af-
burða vel.
Rauða akurlilfan og rænda brúðurin
„Dóttir mln hefur svikið miy i trygðum —“
Kemogam hertogi dvelur landflótta
í Englandi eftir byltinguna í Frakk-
landi. ann vill gifta dóttur sína, Yv-
onne, Martm-Boget, sem þykist vera
auðugur bankastjóri frá Brest og heit-
ir að hjólpa konungssinnum í Frakk-
landi fjárhagslega, ef hann fær Yvonne.
En í raun og veru er hann Pierre Adet,
sem fyrir 4 árum hefir staðið fyrir
uppreisn ó móti hertoganum, orðið ao
flýja, en faðir hans verið hengdur sak-
laus. Ætlar hann nú að hefna þessa.
Anthony lávarffur hefir fengið leyni-
lega orðsendingu um, að Yvonne, sem
hann elskar, sje í hættu og fær hann
hana til þess að giftast sjer á laun,
meðan prinsinn af Wales dregur at-
hygli hertogans frá þeim.
. „Og Martin-Roget, tengdasonur
Kernogans hertoga, á betur að
geta veitt slíkan stuðning en
bankastjórinn Martin-Roget, sem
ekkert samband hefir við aðals-
menn“, sagði prinsinn þurlega. „En
jafnvel þó svq sje“, bætti liann
við alvarlegri, „getið þjer ekki
verið viss um, að fortíð Martins-
Rogets sje eins og hann hefir sagt
yður. Biskupinn í Brest kann að
hafa gert þetta í bestu trú-----“.
„Biskupinn í Brest lætur sjer
jafn ant um málstað konungs vors
og trúarbragða og jeg sjálfur. —
Hann veit, að jeg mun bera full-
komið traust til hvers þess, er
hann gefur meðmæli sín. Hann
hefir varla misnotað þá vitneskju".
„Eruð þjer viss um, að hinn á-
gæti biskup hafi ekki verið þving-
aður .... “
„Já, alveg viss, Monseigneur“,
svaraði hertoginn ákveðinn. „Eins
og nokkur geti beitt ofbeldi við
jafn hátt standandi kirkjunnar
mann og biskupinn í Brest?“
VII.
ú varð stutt þögn, og klukk-
an á arinhillunni sló eitt.
Hans hátign prinsinn leit á Lady
Blakeney, og húu brosti og ltink-
aði kolli. Sir Andrew Ffoulkes
hafði laumast á burtu.
„Jeg skil“, sagði prinsinn ai-
vörugefinn og sneri sjer að her-
toganum. „Og jeg hið yður afsök-
uuar, ef jeg hefi verið ókurteis.
Þjer hafið nú varpað ljósi yfir
ýmislegt, sem hvorki jeg, — nje
aðrir vinir yðar hjer, — höfum
skilið til þessa. Jeg hafði meira að
segja ætlað mjer að mæla eindreg-
ið með vini mínum, Anthony Dew-
hurst, lávarði, sem er mjög hrifinn
af dóttuu yðar“.
„Þó að ósk yðar hátignar sje
sama og skipun“, svaraði hertog-
inn, „leyfi jeg mjer að taka það
fram, að óskir mínar, viðvíkjandi
dóttur minni, eru aðeins sprottuar
af trygð og skyldu við konung
minn, Lúðvík XVII., og er því
ekki á mínu valdi að breyta þeim“.
r,Guð fyrirgefi þjer, þrjósku-
fulla flón“, tautaði prinsinn á
ensku og sneri sjer frá hertogan-
um, svo að hann heyrði ekki til
hans, En upphátt sagði hann með
uppgerðar blíðu:
„Viljið þjer ekki spila við okk-
ur, hertogi? Lánið er að yfirgefa
mig, og jeg treysti því, að þjer
hafið hepnina með yður. Við verð-
um að græða af Blakeney í kvöld!
Hann hefir verið svo fjári heppinn
síðustu vikurnar".
Eftir þetta var ekki talað meira
um Yvonne de Kernogan. Föður
hennar fanst framtíð hennar þeg-
ar hafa verið alt of mikið rædd af
þessu fólki, sem hafði verið fram-
hleypið, að hans skoðun, og hafði
einkennilega háttu, þó heldra fólk
væri. t
Hvað kom þessu fólki, eða prins-
inum við, hvað hann, Kernogan
hertogi, ætlaðist fyrir með fram-
tíð Yvonne?
Martin-Roget var að vísu ekki
af aðalsættum, en hann var vell-
auðugur og hafði lofað að veita
nokkrum miljónum í sjóð konungs-
sinna, ef Yvonne de Kernogan
yrði konan hans. Nokkrar miljónir
— ef til vill meira fje síðar, og
trygð við málstað konungssinna
var á þessum tímum jafn mikils
virði og alt það „bláa“ blóð, sem
flaut í æðum Anthony Dewhurst
Iávarðar.
Það fanst að minsta kosti her-
toganum þessa nótt, meðan prins-
in-n hjelt honum við spilaborðið
fram undir morgun.
IV. KAPÍTULI.
Faðirinn.
I.
lukkan var næstum því orðin
10 næsta morgun, er Kerno-
gan hertogi sat nð morgunverði á
heimili sínu, Laura Place, og hrað-
boði kom með brjef til hans. —
Honum datt strax í hug, að
brjefið væri frá Martin-Roget, er
væri ef til vill veikur, þareð hann
hefði ekki komið á dánsleikinn
kvöldið áður. Ilann tólt því við
brjefinu og opnaði það, án minstu
óróar. Og þó að brjefið byrjaði á
þessum orðum: „Kæri faðir“, brá
honum ekki í hrún. En hann varð
í raun og veru að lesa hrjefið
þrisvar sinnum, áður en liann
skildi til fulls, hvað í því stóð.
Hann var þó fullkomlega rólegur,
og liönd hans va? styrk. Og þegar
liann hafði lesið það til enda,
sagði hann við þjón sinn hátíð-
lega:
„Gefðu sendiboðanum öl að
drekka og segðu honum, að hann
þurfi ekki að híða eftir svari. Og
— heyrðu“, hætti hann síðan við,
„farðu þegar í stað til Martin-
Rogets og beiddu hann að koma
hingað sem fyrst“.
Þegar þjónninn var farinn, las
hertoginn brjefið í fjórða sinn. —
Hjer gat ekki verið um neinn mis-
skilning að ræða. Dóttir hans,
Yvonne de Kernogan, hafði strok-
ið með Anthony lávarði og gifst
honum á laun snemma um morg-
uninn, í St. James mótmælenda-
kirkjunni, og síðan einnig verið
vígð af kaþólskum presti.
Þetta skrifaði hún föður sínuín
í fáum orðum, sem áttu að lýsa
kærleika hennar til hans og barns-
legri, lotningu, en hann fann enga
G
V
amall sjervitringur, sem
'TnuJ
heima átti í Indiannapolis
í U. S. A. er nýléga látinn, níræð-
ur að aldri. Hann hefir augsýni-
lega viljað að jarðarför hans færi
vel fram, því fyrir fimm árum
helt hann aðalæfingu á sinni eigin
jarðarför. Fimm þúsund manns
voru viðstaddir æfinguna. Sjer-
vitringurinn hjelt sjálfur líkræð-
una yfir tómri eikarkistu og ræð-
an var svo hjartnæm að allir við-
staddir táruðust. Ekki fylgir það
sögunni hvort jafnmargir hafi ver-
ið við hina eiginlegu jarðarför
gamla mannsins eins og á æfing-
unni.
★
Sveitahónda einum leiddist, að
kvenfólk frá sumargistihúsi,
sem var rjett hjá bæ hans, styttþ
sjer altaf leið yfir óslegið tún
hans er það var á leið til bað-
strandarinnar. Hann hugsaði lengi
hvað hann ætti að gera til að fá
kvenfólkið til að hætta þessu og
árangurinn var skilti með eftir-
farandi áletrun:
„Hjer er eldri konum leyfilegt
að stytta sjer leið til strandarinn-
ar“. Bóndinn losnaði við rápið um
túnið upp frá þessu.
★
— Þetta málverk er eftir gaml-
an ítalskan meistara.
— Nú, hvernig veistu það með
vissu ?
— Jeg keypti það sjálfur af
honum og hann virtist vera að
minsta kosti áttræður.
★
— Þessi egg eru gömul, góða
mín.
— Það getur ekki verið. Jeg
keypti þau sjálf fyrir hálftíma í
matvöruversluninni.
★
— Þessi maður hefir gert mikið
til að halda bókmentunum uppi.
— Jæja, er hann skáld?
— Nei, en hann framleiðir bóka-
hillur.
★
Sjúklingurinn: Hefir lækninum
nokkurntíma orðið á alvarleg
skyssa ?
Læknirinn; Já, einu sinni, er jeg
læknaði miljónamæring á tveimur
dögum.
★
— Það kemur oft fyrir að fólk
villist á mjer og dætrum mínum.
— Það er ómögulegt. Þjer lítið
ekki út fyrir að vera svo gamlar,
að þjer gætuð verið móðir dætra,
sem líta eins ellilega út og þjer.
★
Á forngripasafninu.
— Og hjer, góðir álieyrendur,
er vasi, sem er minst 3000 ára
gamall. Það er ekki ólíklegt að
Farao hafi á sínum tíma litið hann
aðdáunaraugum.
— Ila, hvað segið þjer. Ilefir
Farao komið hingað.
undirgefni í þeim! Yvonne! Yv-
onne, dóttir hans, síðasta af-
sprengi ættarinnar, lilaupin á hrott
eins og drós! Yvonne, sem átti að:
vera stoð hans og stytta í ellinnL
Yvonne, huggun hans og ham-
ingja, sem hann ætlaði þó að fórna>
á altari konungsliollustu sinnar.
Framh.

VJELRITUN OG FJÖLRITUN
Fjölritunarstofa Friede Páls-
dóttur Briem, Tjarnargötu 24,..
sími 2250.
HREINGERNINGAR
Jón og Guðni — Sími 4967-
YFIRDEKTIR
hnappar úr leðri. Magni, Þing:-
holtsstræti 23.
OTTO B. ARNAR,
löggiltur útvarpsvirki, Hafnar—
stræti 19. Sími 2799. Uppsetn-
ing og viðgerðir á útvarpstækj-
um og loftnetum
SOKKAVIÐGERÐIN,
Hafnarstræti 19, gerir við kven->-
sokka. ljót afgreiðsla. — Sími
2799. Sækjum sendum.
ÍÍRœynntnifíw
VENUS-GÓLFGLJÁI
afburðagóður og fljótvirkur. —•
Ávalt í næstu búð.
FRIGGBÓNIÐ FlNA^ ^
er bæjarins besta bón.
BESTI FISKSÍMINN
er 52 75.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimniir
&Bb6td
6. tölublað 1939,
I nokkur eintök óskast keypt. =
I Þeir, sem vilja farga því, 1
| sendi það afgreiðslu Morgun- §j
blaðsins sem fyrst.
= §?.
Í!IIIIIIIII!llll!l1llllinil!iril!l!lll!lll!ll!IIIIIi!l!lll!lllll!l!i!iI!I!!iíIa
• FRAMKÖLLUN
J KOPIERING
• STÆKKANIR

Fljótt og vel af hendi leyst. I
F. A. THIELE •
Austurstræti 20. •