Morgunblaðið - 31.12.1939, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 31. des. 1939.
„En ef kona Simons hefði ekki
tekið við mútum?“, sagði Tony
lávarður eftir drykklanga stund.
„Þá hefði jeg orðið að finna upp
á einhverju öðru“,
„En ef Heron hefði staðið inni'
í herherginu á meðan þú fluttir
húsgögnin?"
„Þá hefði jeg líka orðið að finna
eitthvert annað ráð, en takið eftir
því, að í lífi manns eru ávalt hent-
ug augnablik, kannske ein mínúta,
eða nokkrar sekúndur, en nóg til
þess að maður getur gripið ham-
ingjuna. Þess vegna ráðlegg jeg
ykkur að grípa tækifærið á með-
an það gefst, þegar ykkur liggur
eitthvað mikið á. Farið að mínum
ráðum í þeim efnum. Ef ekki hefði
verið hægt að múta konu Simons,
ef Heron hefði verið allan tím-
ann í herberginu, ef Coehefer
hefði gáð betur að brúðunni —
nú, þá hefði jeg fengið hjálp ein-
hversstaðar frá — jeg hefi ekki
hugmynd um hvernig — en eit.t-
hvað hefði viljað mjer til. Þarna
sjáið þið hvað þetta var alt blátt
áfram! og auðvelt“.
„Hvenær verður kunnugt um
flótta harnsins í París?“, spurði
Tony eftir nokkra þögn.
„Það hafði enginn hugmynd um
það er jeg fór frá París“, sagði
Blakeney hugsandi á svip. „Flótt-
anum hefir verið haldið svo leynd-
um, að jeg er að hugsa um hvaða
ótugtarbrögð þrjóturinn hann Her-
on hefir í huga. Og nú vil jeg
ekki hafa neitt málæði lengur“,
hætti hann við glaðlega. „Nú stíga
allir á hak, og þú, Hastings, verð-
llllllllinilllllHlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
| Framhaldssaga
tiiiifiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiimiHmiiiimr
ur að fara varlega. Örlög Frakk-
lands hvíla í þínum höndum“.
„En þú, Blakeney?“, hrópuðu
þeir allir þrír, næstur því um leið.
„Jeg kem ekki með ykkur, en
trúi ykkur fyrir barninu. Fyrir
alla muni, gætið hans vel! Farið
strax til Nantes. Þið ættuð að geta
verið þar um 10 leytið. Einn ykk-
ar fer strax til Rue la Tour, nr. 9.
Berjið að dyrum. IGamall maður
mun ljúka upp fyrir ykkur. Segið
þetta eina orð við hann: „Enfant“.
Hann svarar: „De roi“. Afhendið
honum barnið og megi hamingjan
verða ykkur hliðholl fyrir alla þá
hjálp, sem þið hafið veitt mjer“.
„En þú, Blakeney?“, sagði Tony
óttasleginn.
„Jeg fer aftur til Parísar“, sagði
hann rólega.
„Það er ómögulegt“.
„Jú, einmitt þess vegna“.
„En hvers vegna? Hamingjan
góða. Percy, skilurðu hvað þú ert
að gera?“
„Fullkomlega' ‘.
„Þeir munu gera alt, sem í
þeirra valdi stendur til þess að
ná í þig — þú getur verið hand-
viss um að þeir vita nú þegar hver
það er, sem hefir leikið svona á
þá“.
„Jeg veit það“.
„Og samt ætlar þú að snúa aft-
ur til Parísar?“
Gleðilegt nýár!
Þökk fyrir gamla árið.
Raftækjaeinkasala ríkisins.
Gleðilegt nýár!
Þökk fyrir viðskiftin á liðna árinu.
Jóh. Norðfjörð,
Austurstræti 14.
Gleðilegt nýár!
Blikk- og stállýsistunnuverksmiðja
J. B. Pjeturssonar.
Óskum öllum viðskiftavinum vorum
Gleðilegs nýárs
með þökk fyrir viðskiftin á liðna árinu.
Bakarameistarafjelag Reykjavíkur.
Litli píslaruotturinn
Eftir ORCZY BARÓNESSU
„Og samt fer jeg aftur til París-
ar“.
„Blakeney!“
„Þetta er þýðingarlaust, Tony.
Armand er í París. Jeg sá hann í
Temple í fylgd með Chauvelin“.
„Hamingjan góða“, sagði Hast-
ins lávarður.
Hinir voru hljóðir. Til hvers
væri að reyna að sýna honum fram
á hve hættulegt þetta var. Einn
fjelaga þeirra var í hættu. Arm-
and St. Just, bróðir Marguerite
Blakeney! Percy dytti aldrei í hug
að yfirgefa hann.
„Einn okkar verður vitanlega
að vera með þjer“, sagði Sir
Andrew eftir nokkra þögn.
„Já! Jeg ætlast til að Hastings
og Tony farið með barnið til
Nantes; því næst verðið þið að
hraða ykkur til Calais og vera
einhversstaðar í námunda við
„Day Dream“; skipstjóranum
tekst einhvernveginn að ná sam-
bandi við ykkur. Biðjið hann um
að vera í námunda við Calais. Jeg
vonast til að þurfa bráðlega á að-
stoð hans að halda. Og farið nú
báðir á bak“, bætti hann við glað-
lega. „Þegar þú ert tilbúinn, Hast-
ings, rjetti jeg þjer barnið. Hann
er öruggur í fanginu á þjer“.
Síðan voru ekki töluð fleiri orð.
Það var búið að gefa skipanir og
ekki annað að gera en að hlýða
þeim. Hastings og Tony teymdu
tvo hesta út úr skógarþykninu út
á veginn og stigu á bak, og litli
snáðinn, semi þessir menn höfðu
lagt svo mikið erfiði á sig til að
frelsa, var settur í hnakkinn fyrir
framan Hastings.
„Gættu hans vel“, kallaði Blak-
eney. „Ríðið þið greiðlega þar til
þið komið til Nantes. Hamingjan
veri með ykkur“.
FRAMH. AF ÞRIÐJU SÍÐU.
þar sem ákveðið er að óheimilt
sje að hækka hundraðshluta a-
lagningar frá því sem hann áð-
ur hefir verið. Og var verksvið
verðlagsnefndar látið ná til fleiri
tegunda en áður. Allar þessar
ráðstafanir valda kaupsýslu-
mönnum erfiðleika. Þó á hinn
bóginn skuli ekki hjer feldur
dómur á rjettmæti þeirra eða
nauðsyn.
ERFITT AÐ FÁ VÖRURNAR.
Vandamál viðskiftanna við út
lönd eiga sumpart rót sína að
rekja til þeirra erfiðleika, sem
hjer hafa verið undanfarin ár.
En sumpart eru þau sprottin af
styrjaldarástandinu.
Vegna þess, hve við höfum
keypt mikið af vörum til lands-
ins með löngum gjaldfresti,
hefir vörum í mörgum tilfellum
verið eytt, áður en þær voru
greiddar. Vörurnar hafa, sem
fyr segir, með því eina móti
fengist innfluttar, að frestur
fengist.
Nú er þetta gerbreytt. Láns-
eða greiðslufrestur víða úr sög-
unni, sumpart vegna þess, að
menn hafi orðið að leita til
;iýrra viðskiftasambanda, en
IJestarnir hurfu út í myrkrið.
*■ Blakeney og Ffoulkes stóðu
hljóðir þar til hófadynurinn heyrð-
ist ekki lengur, þá sagði Ffoulkes
alt í einu:
„Hvað á jeg að gera, Blaken-
ey ?“
„Eins og nú er ástatt, kæri vin-
ur, held jeg að verði best að þú
takir einn hestanna, setjir hann
fyrir vagninn og farir síðan sömu
leið og þú komst“.
„Já“.
„Haltu svo áfram kolavinnunni
hjá La Vilette-hliðinu og reyndu
að komast hjá því eins og hægt
er, að vekja eftirtekt á þjer. Þeg-
ar þú hefir lokið vinnu á kvöldin
þá vertu tilbúinn með hestinn og
vagninn á sama stað, sem þú vart
í kvöld. Er þú hefir gert þetta
næstu þrjár nætur í röð án þess
að hafa heyrt frá mjer, þá farðu
heim til England og segðu Mar-
guerite, að jeg hafi, með því að
fórna lífi mínu fyrir bróður henn-
ar, fórnað því fyrir hana!“
„Blakeney — -—“
„Jeg hefi víst talað öðruvísi en
jeg er vanur. Það er það sem er
að“, sagði hann og lagði hönd
'sína fast á öxl vinar síns. „Jeg er
víst að verða deigur, Ffoulkes.
Það er heila málið. Hafðu ekki
áhyggjur af því. Jeg gæti trúað,
að barnið, sem jeg hjelt í fangi
mínu í kvöld, haf haft þessi áhrif
á mig. Jeg vorkendi snáðanum
litla svo mikið, og mjer datt í
hug, að ef til vill liefði jeg frelsað
hann frá óhamingju til þess að
hann lenti í öðrum hörmungum.
Jeg sá óhamingjusvipinn á and-
liti hans. Mjer varð ljóst, að verk
okkar mannanna eru lítils virði
auk þess fæst ekki gjarna gjald-
frestur á tímum eins og nú, þeg-
ar vöruverð er mjög breytilegt.
Nú verðum við því að gera
tvent í senn, að greiða vörur
sem til landsins koma út í hönd,
og samtímis skulda fyrir þær
vörur, sem löngu eru innfluttar
og búið er að eyða. Hlýtur þetta
að valda talsverðum erfiðleik-
um á næstunni.
Nú er af sem áður var, að
gera þyrfti ráðstafanir til þ ss
að hindra vöruinnflutning. Nú
er vandinn sá, að fá vörurnar
til landsins, sem nauðsynlegar
eru. Það er því spurning sem
leysa þarf á næsta ári hvort
leggja beri stein í götu þeirra,
sem kunna að geta fengið vörur,
og veita þeim leyfi, er ekki geta
náð vörunum. Mun reynslan
sýna, ef ekki vill betur til,
hvernig taka skuli á þessu máli.
Erfitt er um, það að spá,
hvernig viðskiftum verður hag-
að á næsta ári í aðaldráttum, og
hvaða leiðir reynast færar.
Sendir hafa verið samninga-
menn til beggja ófriðaraðila, til
að semja um viðskiftin fram-!
vegis. En ekki er það kunnugt
enn, hvað þeim hefir orðið á-
gengt.
ef það er ekki guðs vilji að við
vinnum þau“.
„Hefir þú áhyggjur út af Arm-
and, Percy?“, sagði Ffoulkes blíð-
lega.
„Já, hann hefði átt að treysta
mjer, eins og jeg treysti honum.
Hann hitti mig ekki á föstudag-
inn hjá Vilette-hliðinu og strax
vantreysti hann mjer. Hann hefir
kastað sjer í gin ljónsins. Jeg
vissi að jeg gat frelsað hana. Hún
er meira að segja á sæmilega ör-
uggum stað nú. Gamla konan, frú
Belhome, var látin laus daginn
eftir að hún var tekin föst, og
Jeanne Lange dvelur nú í húsi
við Rue St. Germain l’Auxerrois,
rjett hjá íbúð minni. Jeg fór með
hana þangað snemma í morgun.
Það var vitanlega auðvelt fyrir
mig“.
„En Armand veit ekki að hún
er frjáls?“
„Nei, jeg hefi ekki sjeð hann
síðan snemma á laugardagsmorg-
un, þegar hann kom og sagði mjer
al húið væri að taka hana fasta.
Er hann hafði gefið mjer loforð
um að hann vildi hlýða mjer fór
hann að hitta þig og Tony hjá La
Vilette-hliðinu, en sneri síðan
nokkru síðar aftur til Parísar og
beindi allri athygli velferðamefnd
arinnar að Jeanne Lange, með sín-
um bjánalegu spurningum. Ef
hann hefði ekki hagað sjer eins-
og hann gerði hefði jeg geta®
komið Jeanne Lange út úr París
í gærkvöldi, svo að hún hefði get-
að hitt ykkur hjá La Vilette-hlið-
inu eða Hastings í St. Germain.
En: það var haldinn sjerstakur
vörður við borgarhliðin, svo hún
slyppi ekki á brott og auk þess
varð jeg að gæta Dauphins. Hún
er á tiltölulega öruggum stað,
Fólkið, sem liún er hjá í Rue St„
Germaine l’Auxerrois, er trygt.
ens og er, en hve lengi það varir
veit jeg ekki. Hver veit. Jeg ver5
vitanlega að gæta hennar. Ogr
Armand. Veslings Armand. Gin
Ijónsins mun halda, honum föstum
tökum. Chauvelin og þorparar
hans réyna vitanlega að nota hann
sem agn til að ná í mig. Ekkerf,
af þessu hefði átt sjer stað, ef
Armand hefði treyst mjer“.
Sir Andrew var daufur í dálk-
inn er hann fór að sinna hestunum
og setja einn þeirra fyrir vagninn.
„Óg þú, Blakeney. Hvernig hef-
ir þú hugsað þjer að komast til
Parísar?“, sagði Sir Andre\y, er
hann hafði sett klárinn fyrir vagn-
inn.
„Jeg hefi ekki hugmynd um
það ennþá“, svaraði Blakeney, „en
það er ekki óhætt fyrir mig að
koma ríðandi. Jeg ætla að reyna
eit.thvert borgarhliðanna hjerna
megn við borgina. Jeg hefi vega-
brjef í vasanum ef með þarf“.
„Við skulum skilja hestana eft-
ir hjerna. Það getur ekki orðið
neitt að þeim. Kannske stela ein-
hverjir þeim, sem eru að flýja
undan böðlunum. Það væri þaði
besta. Jeg mun bæta vini mínum.,
bóndanum, hans tap við fyrstai
tækifæri. Vertu blessaður og sæll,
gamli vinur. Ef mögulegt er færð
þú frjettir af mjer í kvöld, ef
það er ekki hægt þá á morgun
eða þar næsta dag. Bless, og ham-
ingjan veri með þjer“.
„Guð veri með þjer!“, sagði Sir-
Andrew hrærður.
Framh.
Viðskiftin við útlönd