Morgunblaðið - 27.01.1940, Síða 4

4
« H*Ö KXJTfcWB LA ÐIÐ
—
Íslensk skylmingastúlka |
Um nokkurt skeið hefir ung íslensk stúlka, ungfrú Lilla
Magnúsdóttir (Erlendssonar), stundað nám í skylmingalist í
Kaupmannahöfn. Hefir hún þegar getið sjer nokkurt frægðarorð
fyrir leikni sína, og hefir m. a. unnið bikar í skylmingakepni,
þegar ungfrú Lilla kemur heim frá námi, gerir hún ráð fyrir
að kenna hjer skylmingar. Hún sjest hjer á myndinni (lengst til
hægri) með kennara sínum, Olesen Magden, og einum námsfje-
laga sínum.
Fyrir opniiiti
fjöldum
Einhver skuggavinur, sem
kallar sig „Bændaflokks-
mann í Austur-Húnavatnssýslu“
sendir mjer kveðju sína í 3ja
tölubl. Tímans 9. þ. m. Hann
kallar þessa ritsmíð: Bak v,ið
tjöldin, opið brjef, og er sú fyr-
irsögn í fullu samræmi við þann
hugsunarhátt, sem kemur fram
í greininni.
Maðurinn byrjar á að prenta
brjef, sem hann segir, að jeg
hafi látið senda Bændaflokks-
mönnum hjer í sýslu. Jeg hef
nú ekki sjeð þetta brjef fyr en
jeg las það í Tímanum í gær-
kveldi, en ef það er ekki úr lagi
fært, sem jeg veit ekkert um, þá
ber það með sjer, að það er
skrifað af stjórn Sjálfstæðis-
fjelagsins hjer í sýslu. Það er nú
drengskapur út af fyrir sig, fá-
gætur að vísu, að eigna mjer
brjef, sem jeg hefi hvorki sjeð
eða átt nokkurn hlut að á einn
oða annan hátt. Það kann að
verða tekið til athugunar, af
þeim, sem brjefið skrifuðu og
kallar í sjálfu sjer ekki á neinar
athugasemdir frá minni hálfu.
En það er annað verra í „opna
brjefinu“ „bak við tjalda“-
mannsins, sem jeg finn ástæðu
til að segja um örfá orð, þó
efasamt sje að virða það svars.
Forystumaður Bændaflokks-
ins hjer í sýslu, Jón í Stóradal,
er nýdáinn eins og kunnugt er,
svo að segja á besta aldri og
flestum óvænt.
Við Jón vorum systkinasynir
eins og kunnugir vita. Okkur
ltom stundum illa saman út af
hjeraðsmálum og stjórnmálum,
en skildum að síðustu sáttir að
fullu. Jeg segi hjer ekki eitt orð
til að afsaka mína afstöðu í við-
skiftum okkar Jóns, eða til að
lýsa tilfinningum mínum
þegar jeg skildi við hann á bana
Jón Pálmason
frá Akri
sænginni fyrir stuttu. En þegar
jeg sje, að til er maður í þessari
sýslu, sem telur það nauðsyn-
legt, að grípa tækifærið fyrstu
vikuna sem Jón liggur í gröf
sínni og senda mjer svívirðinga
tóninn í blaðagrein út af því, að
okkur greindi stundum á, þá
?rð jeg að segja það, að undra
langt getur tuddamenskan
stundum gengið. Það gæti vel
átt við, þó einhver ummæli úr
ræðu eða riti, frá baráttu-
stundum fyrri ára væru rjett
eftir mjer höfð. En ekki bætir
það um, að það sem eftir mjer
er haft í þessu sambandi er sumt
rangfært, en sumt logið, og þó
jafnvel prentað innan tilvitnun-
armerkja, sem orðrjett.
Jeg veit, að Bændaflokkurinn
hjer í sýslu á svo marga drengi-
lega og greinda menn, að þessi
maður skrifar ekki í þeirra um-
boði. Greinin ber það líka með
sjer, að hún er skrifuð af fyr-
verandi en ekki núverandi
Bændaflokksmanni. Maður ver-
andi í þeim flokki mundi ekki
telja það virðingu sinni best
sæma, að vilja heiðra m.inningu
síns látna fyrirliða, með því að
nudda sjálfum sjer upp við lak-
asta hluta Framsóknarflokks-
ins strax og hann kemur frá
jarðarförinni. Honum fatast
heldur ekki smekkvísin með því,
að fremja þá athöfn í „Tíman-
um“.
Jeg hef nú jafnan kosið það
FRAMH. Á SJÖTTU SÖ)U.
Laugardagur 27. jan. 19401
Jöklajörð
Nú þjóta rafboð yfir Eiríks bygðir,
og ótal skíði lopts um strönd og fjörð.
Því munu flugi fylgja djúpar hygðir.
Vort Frón skal bera deilur undir gjörð.
Þess skylda er að máttkast og að muna.
Við minna hlut skal rjettur vor ei una.
Um frelsi íslands heldur veröld vörð.
Lát horfa augu heims til ystu ríkja,
er hliði norðurskauts á gátt er svift.
Gegn sið og lögum orðhefð á að víkja.
Sjá, aldamyrkvinn hefir grímu lypt.
Hjá djúpsins auðlegð Bretinn yppir brúnum,
og blakta erlend þjóðavje að húnum.
Frá hæðaveggjum starir stjörnuskrift.
1 lögum Eiríks lifði íslensk tunga.
Með landans máli bar hann hjör og skál.
Að rjettu nam hann óðal sitt hið unga,
við íslensk rök og voldug merkjabál.
Þótt meginhauður mannheims yrðu lokuð,
og menning jarðar væri smáð og okuð
ei deyr sú frægð, að- fluttust Atlamál.
Vor Sóley fagra, svipstór yfir höfum,
bar sögum vitni, fram að Rómastól.
En öld vor bjúghljóð, grúfir yfir grófum,
í guðadýrð, af tveggja dægra sól.
Lát birta sannleik, bergsins hóggnu stafi;
og berist flekklaust merki vort í trafi.
Hjá oss á norrænn andi höfuðból.
Á löngum rökkvum lifði þjóðarandi,
við lága arins glóð, en seiga trú.
Mun saga nokkur slík af lýð og landi.
Vjer lögðum yfir djúpin stefjabrú.
Vor göfga tunga tengdi rammar sifjar.
Eitt tákn, eitt orð vor málstofn endurrifjar.
Á fróni orktu allir, fyr og nú.
Hjer fer á eftir síðasta kvæðið sem Einar :
Benediktsson birti, svo vitað sje. Kvæðið
sendi Einar Morgunblaðinu frá Tunis árið
1931 og birtist það í Lesbók 9'. ágúst það ár.
Vor öldnu lög og sögu þjóðir þekkja;
hve þungt var undir fót, með hlekki sjálfs.
Hvort skal sig norrænn andi endurblekkja,
við orðaprang um snævalöndin frjáls.
Vor meginauðgi hafs og hauðra geymur
sjer hallar þungt að ísaströndum tveimwr.
í eining þeirra er afl og rjettur máls. ,
Vort kyn, vor örlög knýja Frón til dáða.
í kynnum Nýheims urðu djúp vor spor.
Og sjálfstætt fslands ríki skal hjer ráúða.
Lát rísa yfir Hvarfi frelsis vor.
Vjer eigum kost sem öllum heimi sæmir.
Af alþjóð metast rök og sjálf hún dæmir.
Á ríistum Garða sæki hlut sinn hvor.
t
Að austan flugu neistar norræns anda,
þá námust Garðars fögru ríkislönd.
En vestlæg eyþjóð Ijet sjer blóði blanda. *
Svo byggðist íslands sagnafræga strönd.
Og móti kveldátt skín í himinshæðum
vors hnattar uridur. Frerinn mikli í slæðuntn
Þar skyldi aldrei lyptast löglaus hönd.
Þá beinöld hrárra bráða mætti stádum
var brúðarherrans einkaveldi sett. j
Og villisjót nam yndi af eiturskálum.
Við okurborðin spik og skinn varð létt.
Til drýgra fanga væntust hirðir Hafnar.
Af hæstu völdum urðu reiddir stafnar.
Á nokkur saga til svo blakkan blett.
I
Á Suðurgöngu.m bundust mál á munni;
eitt minjastef bar nöfn um strönd og fjörð. \
Sá gestur mætur var er kvæðin kunni
þau kváðust jafnt á gnoð og yfir lijörð.
Svo brunnu stjörnur yfir himnahafL
Og heilög Róm Ijet geyma minnisstafi,
er þingskáld Helgi sannhjet Jöklajörð.
Einar Benediktsson.
^HIPAUTCEI^O
Esfa
Vegna setningar Alþingis og
fundahalda, sem boðuð hafa verið
um miðjan febrúar, verður tveim
næstu áætlunarferðum Esju flýtt
þannig, að burtferð frá Reykja-
vík verður sem hjer greinir:
f hraðferð til Akureyrar mánu-
daginn 29. þ. m. kl. 6 síðd. Vöru-
máttaka til hádegis sama dag.
í strandferð austur um land
sunnudaginn 4. febr. kl. 10 árd.
Vörumóttaka á föstudag 2. febr.
Koma skipsins á áætlunarhafnir
út um land breytist í samræmi
við framangreint. •
AUGAÐ hvilist Tmri r
með gleraugum frá I ÍIiLLL
KOLASALAN S.f.
Ingólfshvoli, 2. hæð.
Símar 4514 og 1845.
Best að auglýsa
í Morgunblaðinu.
NjrmnN &Olsen?í