Morgunblaðið - 11.02.1941, Blaðsíða 8

IHlorgtmMa&ft
Þriðjudagur 11. febrúar 194!
nfinniir
VENUS RÆSTIDUFT
drjúgt — fljótvirkt — ódýrt.
Nauðsynlegt á hverju heimili.
HÚSGÖGNIN YÐAR
Znundu gljáa ennþá betur, ef
þjer notuðuð eingöngu Rekord
búsgagnagljáa.
HAMINftJUHJÓLIB
KAUPUM FLÖSKUR og GLÖS
háu verði. Sækjum samstundis
Sími 5333. Flöskuversl. Kalk-
ofnsvegi við Vörubílastöðina.
MEÐALAGLÖS og FLÖSKUR
keypt daglega. Sparið millílið
in» og komið til okkar, þar sem
þjer fáið hæst verð. Hrínglð I
!■!»>* 1616. Við sækjum. Lauga-
vegs Apótek.
KAUPUM FLÖSKUR
itórar og smáar, whiskypela,
flðs og bóndósir. Flöskubúðin,
Sergstaðastræti 10. Sími 5395.
iækjum. Opið allan daginn.
EFTIRMIÐDAGSKJÓLAR
blússur og pils altaf fyrirliggj-
andi. Saumastofan Uppsölum
Sími 2744.
HARÐFISKSALAN
Þvergötu, selur góðan og þurk-
aðan saltfisk. Sími 3448.
ÞAÐ ER ÖDÝRARA
að lita heima. Litina selur
Hjörtur Hjartarson, Bræðra-
borgarstíg 1. Sími 4256.
KÁPUR og FRAKKAR
fyrlrliggjandi. Guðm. Guð-
mundsson, dömuklæðskeri -
Klrkjuhvoli.
vj»

KONA EÐA STÚLKA
óskast í árdegis vist, Kristinn
Jónsson, vagnasmiður, Frakka-
Btíg 12.
OTTO B. ARNAR
Jögglltur útvarpsvirkl, Hafnar
Irtræti 19. Sími 2799. Uppsetn-
Ing og viðgerðir á útvarpstækj-
hm og loftnetum.
ÐE
Nýar
Sítrónur
vism
Laugaveg 1. Fjölnisveg 2.
JQ rqúÍ!Í húffitl rneá'
RITS raffibæiisdufti
0E
KAUPI OG SEL
allskonar
Verðbrfef og
fasfeignir.
Símar 4400 og 3442.
Garðar Þorsteinsson.
30
53. dagur
Ilún sá glögglega fyrir hug-
skotssjónum sínum, hvernig hún
hafði verið og hvað hún hafði
sagt. Hún mundi ekki orðin, en
hún skildi, að þetta fárveður, sem
hún hafði feykt yfir höfuð hans,
hafði verið að búa um sig altaf
síðan stríðið skall á, og allar von-
ir hennar hrugðust. Hún hafði
nefnt ísabellu, en í raun og veru
átt við þreytu, vonhrigði, ósigra.
Og Kester hafði hlustað á hana og
ekki skilið hana, af sömu ástæð-
um, þreytu, vonbrigðum, ósigrum.
Og þarna sat hún fyrir framan
arineldinn og gerði sjer ljóst, í
fyrsta sinni á æfinni, að hún gat
sjálfri sjer um kent, en ekki öðr-
um, þá ógæfu, er hana hafði hent.
Betty kom og sagði, að kvöld-
maturinn væri tilbúinn, en hún
sendi hana burt.
Loks stóð hún á fætur og fór
upp á loft. Hún stóð úti við svefn
herbergisgluggann og beið eftir
því, að Kester kæmi, en árangurs-
laust. Það var farið að birta, og
henni hafði ekki komið dúr á auga.
En húu hafði lært, að enginn gat
gert henni jafn mikið tjón og hún
sjálf hafði gert.
★
Það var barið að dyrum, og
hún stökk á fætur, full eftirvænt-
ingar. En það var aðeins Betty.
Hún var hissa, þegar hún sá,
að Eleanor var alklædd.
„Eruð þjer þegar komnar á fæt-
ur, Miss Eleanor ?“, sagði hún
undrandi. Eleanor var búin að
gleyma því, að hún hafði ekki
háttað um nóttina, en vonaði mi,
að Betty tæki ekki eftir því að
rúmið var ósnert.
„Já“, svaraði hún. „Hvað er þjer
á höndumu?“
Betty afhenti henni hraðsendi-
brjef frá New Orleans. Utaná-
skriftin var vjelrituð og Eleanor
var„ svo vonsvikin, að hún ætlaði
varla að opna brjefið. Loks reif
hún þó upp umslagið og blað úr
bók og tvær blaðaúrklippur fjellu
niður í kjöltu hennar. Brjefið var
frá föður hennar.. Hann sendi
henni aðeins kveðju og sagðist
vona ,að hún hefði gagn af þessu.
Eleanor hafði varla rænu á að
líta á þetta, en fór brátt að lesa
úrklippurnar. New York. 2. mars.
stóð skrifað á þær.
I smáklausu þar Aar sagt frá
því, að breska herskipið „Queen
EIisabeth“, sem nú væri í Dardan-
ellasundi, notaði heilan balla af
bómull í hvert sinn og hleypt væri
skoti úr hinum 15 þumlunga fall-
byssum skipsins.
Þó Eleanor væri dauðuppgefin
reyndi hún að festa hugann við
að lesa líka blaðið. Það var ein
síða prentuð, rifin úr handbók í
efnafræði, og þar var grein um
sprengiefni. Þar var talað um skot-
ull, sprengítrjeni og fleiri efni,
sem hún vissi lítil deili á.
En smátt og smátt gleymdi
Eleanor rifrildinu við Kester og
hatrinu á ísabellu fyrir öðrum
hugsunum mikilvægari.
Hún fór inn í baðherbergi og
* +•
REGLUSAMUR MAÐUR
óskar eftir góðu herbergi. —
Fyrirfram greiðsla. Upplýsing-
ar í síma 2195.
Eftir GWEM BKI^TOW
baðaði augu sín úr köldu vatni og
fór síðan aftur inn í svefnherbergi
til þess að síma. Hún ætlaði að
tala við Sebasttian, bróður Kest-
ers, og símaði heim til hans, þar
sem hún gerði ráð fyrir, að hann
myndi ekki vera kominn á skrif-
stofuna. Hún revndi að tala hressi-
lega, er hann kom í símann.
„Sebastian“, sagið hún. ,,Þú færð
í dag brjef frá Kester, þar sem
hann biður þig að selja bómull. En
jeg síma til þess að segja þjer, að
hann hefir hætt við það. Hann
ætlar ekki að selja núna“.
„Hvers vegna ekki, Eleanor ?“
„Kester segir þjer það seinna.
En þú manst það fvrir alla muni,
að selja ekki“.
„Jeg ráðlegg ykkur þó eindreg-
ið til þess að selja. Þýskaland og
England —---------“
„Hefurðu nokkurntíma heyrt
getið um skotull, Sebastian?"
greip Eleanor fram í fyrir liou
um. „Sprengiefni í sambandi við
bómull f ‘
„Um hvað ertu eiginlega að
tala ?“
„Það stendur á sama. Seldu bara
ekki bómullina okkar“.
Hún lagði heyrnartólið á sím-
ann. Kraftar liennar voru þrotnir.
Hún flevgði sjer upp í rúm og
steinsofnaði í einu vetfangi.
Sólin var komin hátt á loft,
þegar hún vaknaði. Fyrst í stað
var liún undrandi vfir, hve lengi
hún hafði sofið og skildi ekki,
hvers vegna hún var í öllum föt-
unum. En síðan mundi hún alt og
stökk á fætur.
Kester var ekki kominn heim.
Það var auðsjeð að þjónustufólkið
var forvitið, en Eleanor ljet sem
hún tæki ekki eftir því. Hún tal-
aði við eldabuskuna, horfði á,
meðan Cornejía borðaði matinn
sinn og borðaði sjálf, þó hefði
hún enga matarlyst. Þegar húm
liafði baðað sig og skift um föt,
settist hún út á veröndina, hall-
aði sjer upp við eina súluna og
beið eftir að Kester kæmi.
Klukkan var næstum því orðin
tHtft'*,' \ ...
4, þegar hún heyrði í bílnum í
trjágöngunum. Hún stökk á fætur.
Og þegar Kester steig út úr bíln-
um, hljóp hún til móts við hann.
Þau tókust í hendur og sögðu bæði
í einu:
„Geturðu fyrirgefið mjer?“
Eftir það vissi hún varla, hvað
þau sögðu. Hún talaði um alt
mögulegt í belg og biðu og eins
gerði hann. Þau fóru inn í dag-
stofuna. Hún settist í legubekk-
inn fyrir framan arineldinn, en
hann kraup við fætur hennar og
lagði liöfuðið í kjöltu hennar.
Hún sagði honum, að hún liefði
verið búin að fyrirgefa jhonum
löngu áður en hann kom lieim og
]>að eina sem hún kærði sig um,
væri að vita að honum þætti enn
vænt um sig. En hann þurfti að
tala út.
★
Hann hafði alls ekki ætlað sjer
að fara til ísabellu, er hann yfir-
gaf hana. En hann var svo reið-
ur, að hann vissi ekkert livað
liann gerði. Áður en leið á löngu
var hann orðinn dauðadrukkinn.
Þó mundi hann vel alt sem skeð
hafði. Sjerstaldega mundi hann
vel eftir því, að veitingamaður-
inn í drvkkjukránni hafði grát-
beðið hann að aka ekki sjálfur bíln
um svona á sig kominn, og hann
hafði svarað, að hahn gæti stjórn-
að hvaða bíl sem væri, hvenær
sem væri. Hann muudi, að honum
hafði liðið betur þegar hann kom
út undir bert loft og hann hafði
ekið mjög varlega. En þegar fór
að renna af honum, 'mundi liann
greinilegar alt það illa, sem hún
liafði brigslað lioiium um. Og þá
varð hann á ný svo reiður, að hann
óskaði þess helst af öllu, að sjá
hana aldrei framar. Síðan liafði
hann ekið eftir vegnium meðfram
fljótinu, af gömlum vana, en brátt
sjeð, að hann gat eklti haldið bíln-
um á rjettri leið. Og hanu hafði
ekki verið ölvaðri en það, að finna,
að það myndi enda með ósköpum,
ef hann færi lengra. Rjett í því
uppgötvaði liann, að liann var
j x:-■
Fram á 16. öld ])ótti hýðing all-
góð lækning við möi-gum kvillum.
Og í gömlu lækningariti er því
lýst, hvernig dugleg liýðing „örfi
starf hinna stífluðu kirtla, leysi
upp skaðleg siilt og lireinsi blóð-
ið“. —
★
Hann: Haldið þjer, að faðir
yðar vilji mig fyrir tengdason?
Hún: Það liugsa jeg. Við erum
altaf ósammála.
★
— Þú þykist vera grænmetisæta
og etur svínasteik?
— Já, en jeg tel hana ávöxt!
— Ávöxt?
— Já, forboðinn ávöxt!
★
Alt fram til 15. aldar þóttu
kristnar kirkjur of heilagar til
þess að fram færu í þeim hjóna-
vígslur, eftir því sem segir í gömlu
riti uin kirkjumál. Hjónavígslur
fóru því að jafnaði fram fyrir
utan kirkjudyrnar.
★
Fyrir rúmum hundrað árum var
til í Rómaborg Fjelag sjálfsbana.
Á hverjum aðalfundi var einskoin
ar happdrætti og dregið um nöfri
fjelagsmanna. Sá, sem dró sitt
nafn átti að fremja sjálfsmorð, og
gerði það að hinum aðsjáandi.
★
— Borðar sonur yðar allan mat
heima?
— Ónei, við fáum svolítið líka.
★
Læknirinn: Viljið þjer hálda
niðri í yður andanum, herra greifi ?
Greifinn (við þjón sinn) : Jó-
hann, ger þú það!
★
— Jeg þekti konuna mín í þrjú
ár, áður en við giftumst.
— En jeg þekti mína ekki fyr
en við vorum búin að vera gift í
eina viku.
★
— Ertu ekki á sama máli, að
tóbak reki burt óþægilegar hugs-
anir og geðvonsku?
— Jú, konan mín fer altaf út
úr stofunni, þegar jeg fer að
reykja.
rjett fýrir utan hús ísabellu, ogr-
sá ljós í einum glugga á fyrstu
hæð. Og nú vildi hann óska þess,
að hún skildi, hve lionum hafði
fundist hann vera mikill ræfill,
fantur og aumingi, er hann vakn-
aði, því að þá myndi hún líka
skilja, hvers vegna hann hafði ek-
ið um úti í skógi síðan um morg-
uninn og ekki getað fengið af sjer
að fara heim og mæta augnaráði
hennar.
kr
Eleanor sagðist skilja þetta vel.
Og hún skildi það, vegna þess að
hún hafði sjálf sjeð það, þessa
vökunótt, að hreintrúarmenn og
prestar, sem settu mönnum lífs-
reglurnar, vissu lítið hvað þeir
voru að gera, ef þeir gerðu ráð
fyrir að það væri aðeins ein synd,
sem bryti helgidóm hjónabandsins.
Hún hafði, engu síður' en hann,
brotið af sjer. Þau höfðu ekki
verið hvort öðru holl. Og nú var
ekki annað að gera en lofa því
að sýna hvort öðru fult traust í
framtíðinni.
Það var mjög kyrt í herberginu.
Kester hjelt utan um Eleanor og-
hvíldi höfuðið í kjöltu hennar.
Húu strauk hár hans blíðlega og
hugsaði með sjálfri, sjer, að þessi
atburður hefði sýnt lienni greini-
legar en nokkru simii áður hve
órjúfanlegum böndum hiin var
bundin Kester. Hvað sem hann
gerði, heyrði hún honum til með'
líkama og sál.
★
Loks leit hann ujip.
„Það sem jeg nú þarfnast er
sjálfsvirðing“, sagði hann.
Eleanor laut fram og kvsti liann.
„Það sem þú þarfnast nú“, sagði
hún brosandi, ,,er að fara f bað
og skifta um föt. Enginn, sem lít-
ur svona út, getur haft virðingu
fyrir sjálfum sjer“.
„En hvað þú ert dásamleg-
manneskja“, sagði liann, og Elea
nor brosti til lians hamingjusæl.
Framh.
5 mínútn
krossgáta
Lárjett.
1. Fjöll í Mið-Evrópu. 6. Tíma-
bils. 7. Ábendingarfornafn. 9. Ó-
þekt. 11. Vefnað. 13. Blása. 14
Asíuríkis. 16. Lyfseðill. 17. Fljótið.
19. Efui.
Lóðrjett.
2. Lægð. 3. Reyna. 4. Við. 5
Þreyttur. 7. Vend. 8. Iláls. 10.
Þakskeggið. 12. Þræl. 15. Áliald.
18. Málmur.
AUGLÝSING er gulls ígildi.
sje hún á rjettum stað.