Morgunblaðið - 18.03.1941, Blaðsíða 8

JPflofgitttHaAtfr
Þriðjudagur 18. mars 1941.
?
SKEMTIFUND
HAMINGJUHJÓLIÐ
heldur Ármann annað
kvöld í Oddfellowhús-
Snu. Skíðadeildin sjer um fund-
inn. Mörg góð skemtiatriði. —
£yrjað verður kl. 9.
L O. G. T.
ST. VEKÐANDI NR. 9.
'Árshátíð stúkunnar verður í
jG.T.-húsinu kl. 9 í kvöld. Kaffi-
isamsæti, fjölbreytt skemtiatriði
©g dans. Ókeypis fyrir skuld-
lausa fjelaga. Fundur í stúk-
unni byrjar kl.7% stundvíslega.
jDagskrá: Inntaka. >
VEN US-RÆSTIDUFT
drjúgt — fljótvirkt — ódýrt.
Nauðsynlegt á hverju heimili.
HÚSGÖGNIN yðar
mundu gljáa ennþá betur, ef
þjer notuðuð eingöngu Rekord
húsgagnagljáa.
5 MANNA DROSSÍA
i góðu standi til sölu. Upplýs-
Ingar gefur Kristinn Guðnason,
Klapparstíg 27. Ekki svarað í
sima.
NOTAÐ ORGEL
óskast til kaups. Tilboð merkt:
„Orgel“, sendist Morgunblað
finu.
MEÐALAGLÖS og FLÖSKUR
keypt daglega. Sparið millilið
ina og komið til okkar, þar sem
þjer fáið hæst verð. Hringið í
síma 1616. Við sækjum. Lauga-
vegs Apótek.
KAUPUM FLÖSKUR
stórar og smáar, whiskypela,
glös og bóndósir. Flöskubúðin,
Bergstaðastræti 10. Sími 5395.
Sækjum. Opið allan daginn.
KAUPUM FLÖSKUR og GLÖS
háu verði. Sækjum samstundis.
Sími 5333. Flöskuversl. Kalk-
ofnsvegi við Vörubílastöðina.
HARÐFISKSALAN
Þvergötu, selur góðan og þurk-
aðan saltfisk. Sími 3448.
ÞAD ER ÓDÝRARA
að iita heima. Litina selur
Hjörtur Hjartarson, Bræðra-
borgarstíg 1. Sími 4256.
KALDHREINSAÐ
þorsaklýsi. Sent um allan bæ.
Bjðm Jónsson, Vesturgötu 28.
Bími 3594.
KÁPUR og FRAKKAR
fyrírllggjandi. Guðm. Guð-
mundsson, dömuklæðskeri -
Klrkjuhvoli.
77. dagur
Sylvía hristi höfuðið. „En nú
var hún ein og yfirgefin hjer,
Eiginmaðurinn dáinn, foreldrarnir
dánir og hörn hefir hún aldrei
átt. Það er ekki gott fyrir konur
að vera einstæðingar. Þær eiga
að eiga heimili og börn. Og þó
er það svo, að við góðu konurnar,
sem revnum að gera skyldu okk-
ar, fáum minsta viðurkenningu.
Finst þjer það ekki?“
„Ef þú átt við mig, þá hefi jeg
fengið mikla viðurkenningu, Syl-
vía frænka“, sagði Eleanor kulda-
lega. Hún var í raun og veru
orðin svo æfareið yfir afskifta-
semi Sylvíu, að hún hefði með
köldu blóði getað kyrkt hana.
„Kæra barn! Er ást þín á Kester
svona blind? Tekur þú ekki eftir
því sem er að gerast í kringum
þig? Kester .... ísabella?“
★
Hún þagnaði, eftirvæntingarfull
á svip. Eleanor hafði ekki neitt
svar á reiðum höndum, en alt í
einu f.vltist hún kaldri fyrirlitn-
ingu. Hún horfðist í augu víð
Sylvíu og fór að skellihlæja: „Nei,
nú ferðu of langt, Sylvía frænka!“
Sylvía horfði steinhissa á Elea-
nor, sem hjelt áfram að hlæja.
„Komstu virkilega alla þessa
leið, Sylvía frænka, í þessari þoku
og súld, til þess að segja mjer að
Kester sje með ísabellu Valcour?
Hjelstn virkilega að jeg vissi það
ekki?“
Sylvía stóð á öndinni af undr-
un. Hún var bæði hissa og gröm
yfir því, að ferðalag hennar hafi
mistekist svona. „Þá hefir einhver
sagt þjer það þrátt fyrir alt?“
spurði hún.
Eleanor helti í bollann si'nn og
horfði á hið ljósa og hrokkna hár
Sylvíu og farðað andlitið. Hún
hafði enga samúð með þessari bar-
áttu hennar fyrir því að vera ung-
leg. „Jeg er hrædd um, að þú sjert
enn á 19. öldinni“, sagði hún. „Við
Kester skiljum hvort annað“.
★
Sylvía frænka einblíndi agn-
tfáísru&di,
1 HERBERGI
óskast til leigu nú þegar. Uppl.
í síma 4793.
V>

KÁPUR — FRAKKAR
og Swaggers, ávalt fyrirliggj-
andi í Kápubúðinni, Laugaveg
35.
Hafnarfjörður:
KAUPUM FLÖSKUR.
Kaupum heilflöskur, hálfflösk-
ur, whiskypela, soyuglös og
dropaglös. Sækjum. — Efna-
gerð Hafnarfjarðar, Hafnar-
firði. Sími 9189.
DUGLEG
hraust og siðprúð stúlka getur
fengið atvinnu á Vífilsstaða-
hælinu. Uppl. hjá yfirhjúkrun-
arkonunni frá kl. 9—1 í síma
5611.
Eftir GWEN BRISTOW
STÚLKA
óskast í vist. Helga Thorodd-
sen, Egilsvötu 12.
OTTO B. ARNAR
löggiltur útvarpsvirki, Hafnar-
stræti 19. Sími 2799. Uppsetn-
ing og viðgerðir á útvarpstækj-
um og loftnetum.
3apci2-funcU£
BUDDA
tapaðist frá Verslunarskólan-
um niður í [Lækjargötu með
160 kr. ávísun. Vinsaml. gerið
aðvart í síma 3636.
dofa á hana. En Eleanor beitti'
nýju vopni. „Það' er ekki hægt að
ætlast til þess, að manneskja á
þínum aldri skilji yngri kynslóð-
ina. Þú heldur dauðalialdi í hlægi-
lega og gamaldags hugmynd,
að gift fólk eigi að líta á alt ann-
að fólk sem eitrað. Þannig tilvera
væri óþolandi. I þinni tíð var víst
ætlast til þess, að fólk væri ein-
tómum dygðum prýtt V ‘
„Þvi veist þá um ísabellu — og
þjer stendur á sama?“ stamaði
Sylvía.
„Kæra Sylvía frænka! Jafnvel
á þínum aldri hlýtur fólk að sjá
að heimurinn breytist sí og æ.
Við erum orðin miklu frjálslynd-
ari en fólk var, þegar þú varst
ung. Hvorki mjer nje Kester kæmi
það til hugar að leggja hvort ann-
að í fjötra, þó að við sjeum gift“.
„Hvort annað?“ endurtók Syl-
vía og greip um stólbríkina.
★
Eleanor laut fram og klappaði
á hönd hennar. „Þú getur verið
róleg. Jeg veit, að þú vildir mjer
vel, þega rþú lagðir af stað til
/þess að segja mjer þetta, sem þú
hjelst., að jeg vissi ekki. Þvv gerðir
það af hjartagæsku, og jeg er
hrærð. En þú verður að reyna að
skilja, að nvvtíma fólk lítur öðrurn
augum á málið en þín kynslóð".
Sylvía deplaði augunum vand-
ræðalega og Eleanor brosti vor-
kunnlát.
Litlu síðar stóð Sylvía á fætur
og rjetti úr sjer, en varð lítið
tignarleg þó.
„Dregur þú dár að öðru eins
og þessu“, hrópaði hvvn felmtruð.
„Eleanor Larne. Þú veist ekki
hvað siðferði er! Jeg skammast
mín fyrir að hafa verið vingjarn-
leg við þig“.
„Já, mig furðar ekki á því“,
sagði Eleanor, stóð á fætur og
rjetti henni kápuna og töskuna.
„Þú verður þjer til athlægis með
því að blanda þjer í málefni, sem'
þvv hefir ekkert vit á“.
„Jeg hefi vit á, hvað velsæmi
er“, svaraði Sylvía og fór í káp-
una. „Jeg skil ekki fólk, sem
hneykslast ekki á siðferðislegum
afbrotum. Og þegar jeg heyri þig
tala svona, kæmi mjer það ekki á
óvart, að þvv brytir hjúskaparheit
þitt. Stattu ekki þarna og hlæðu
að mjer!“
Eleanor hlýddi ekki. „Kester
oft sagt mjer, að þú værir svo
skringileg“, sagði hún hlæjandi.
„Jeg sje, að það er satt“. Hún
opnaði fyrir henni hurðina. „Vertu
sæl og þakka þjer fyrir skemt-
unina“.
Sylvía gekk virðuleg á svip
fram í anddyrið. „Þetta var svo
sem auðvitað! Þegar maður af
gamalli, hámentaðri ætt kvænist
konu, sem kemur úr sorpræsinu ..
þá hefðum við átt að vita . . . .“
„Þú hefðir átt að vita“, sagði
Eleanor blíðlega, er hún fylgdi
henni til djrra, „að hefði jeg þurft
ráðlegginga frá þjer, hefði jeg
leit.að til þín. En jeg skil áhuga
þinn. Það hlýtur að vera ömur-
legt líf að hafa ekki annað fyri'r
stafni en trjenast upp á gröfum
forfeðra sinna“. Hún opnaði úti-
dyrahvvrðina. „Þakka þjer fyrir
heimsóknina, Sylvía frænka“.
„Jeg er ekki frænka þín“, hvæsti
Sylvía í kveðjuskyni.
Eleanor horfði á eftir henni er
livin þrammaði niður stigþrepin.
Síðan fór hún upp í herbergi' sitt,
titrandi af reiði.
Og þar sem hún leit á ótrygð í
hjónabandinu alveg eins og hefði
hún verið uppi fyrir hundrað ár-
um, fól hvin andlitið í svæflinum
og grjet sáran. Hún grjet, uns
hvvn varð að herða upp hugann og
baða augu sín úr köldu vatni, svo
að hvin gæti farið niður og setið
til borðs með börnvvnvvm.
3.
Córnelía kom lieim úr skólan-
um og kvartaði hástöfum yfir því,
hve veðrið væri leiðinlegt. Hún
hefði ekki getað leikið sjer úti
í frímínútum og nvi varð hvin að
híma inni allan daginn. Philip
hafði unað sjer vel inni', en smitt-
aðist nvi af Cornelíu og varð óá-
nægður líka. Eleanor reyndi að
hafa ofan af fyrir þeim og lofaði
þeiin, að þau skyldu fá að fara
í bæinn næsta dag og kaupa ný
föt fyrir barnasamkvæmi, sem
þau voru boðin í á jólunum. Þá
komvvst þau í betra skap og| síðan
gaf hún þeim kassa með dýrum,
sem átti að klippa út, þó að þau
hefðu eiginlega ekki átt að fá
hann fyr en í jólagjöf. Þeim þótti
báðum gaman að klippa út og
líma og brátt sátu þau í besta
bróðerni með sínhver oddlaus
skærin fyrir framan arineldinn í
bárnaherberginu og ljeku sjer
með nýja leikfangið. Þau vorm
indæl á að líta, þar sem þau sátro
og töluðu saman í barnslegri kæti.
Lífsgleði þeirra minti hana á;
Kester, og Eleanor fjekk sting f;
hjartað við tilhugsunina um hann..
★
Hún ljet Dilcy um að gæta^
barnanna og settist sjálf við arin-
eldinn í herbergi sínu og fór að'
hugsa um Kester. Hvað var hanvi.
nú að gera? Ugr hvað hugsaði
hann? Saknaði hann barnanna?
Hvað sem hann kunni að hugsa
um hana, trúði hún því ekki, að
hann myndi vanrækja Cornelíu og
Pliilip. Hún liafði aldrei sjeð föð-
ur jafn ánægðan með börn sín og
Kester. En hvvn sagði við sjálfa.
sig eins og ótal oft áður, að húm
vildi ekki, að hann kæmi heim.-.
þeirra vegna. Það þoldi hvorkí
stærilæti hennar nje ást. Húm
vildi, að hann kæmi heim vegna
þess að hann elskaði hana. Hanm
hafði elskað hana, og hversvn
djvvpt sem hún hafði sært liann,
var ekki hægt að drepa á einu
kvöldi' tilfinningar, sem áttvv sjer
svo djúpar rætur og ást þeirra..
Þó að það væri satt, að hann værí
með Isabellu, efaðist hvín ekkíl
um, að hann elskaði hana. Húu;
þóttist viss um, að hann hefðf
flvvið til Isabellu eins og aðrir
menn leita sjer huggunar í áfengf
eða fjárhættuspilum, er þeir kom-
ast úr jafnvægi. En, hugsaði hún.
með sjer, það voru til menn, sem<
smátt og srnátt fanst skjólið, sem
þeir leituðu í, ómissandi, nauð-
synlegt skilrúm milli þeirra sjálfra.
og veruleikans.
Eða var hún aðeins að reyna aS'
ver.ja stærilæti sitt, vildi ekkí
játa, að hún hafið beðið lægrií
hlut ?
★
„Æ, hættu þessum bollaleggmg--
um, Eleanor", sagði hvvn við sjálfa
sig. „Taktu þjer eitthvað nytsamr
legt fyrir hendur!“
En hún vissi ekki, hvað húre
átti til bragðs að taka. Ef til vilí
myndi það hressa hana að koma
vit í hreint Ioft og hreyfa sig.
Loftið var þungbviið, en ekkí rign
ing, og við og við gægðist sólim
frarn á milli skýjanna. Hún ákvað*
að fara í langa göngu, för f göngn.
skó og regnfrakka ,og gekk vvtr
niður með ánni.
Framh.

— Eigum við ekki að vekja
pabba, mamma?
— Hversvegna?
— Hann glevmdi að taka svefn-
meðalið!
★
Eiginmaðurinn: En hvað þetta
er fallegi hálskeðja!
Konan: Já, jeg fann hana í bíln-
um þínum.
★
— Hafið þjer nokkra sönnun
fyrir því, að þjer hafið ekki eki5
of hart?
— Já, jeg var á leiðinn til
tengdamóður minnar.
★
— Jæja, Sigga. Þú lofar því
að setja krónu í sparibaukinn
þinn á hverjum sunnudegi?
— Já.
— Og lofar að taka þá ekki úr
með borðhnífnum?
— Já. En það var annai-s gott
ráð.
— Jeg er viss um, að þjer lík-
ar vel við Erlend, þegar þvv kynn-
ist honum, sagði ástfangin ung
stúlka við föður sinn.
— Hvað á hann mikla peninga?
— Svona eru karlmennirnir.
Hann spurði þess sama um þig.
★
Ungur maður var til yfirheyrslu
og dómarinn mæltist til þess að
fá einhverja hvvgmynd um and-
legan þroska hans. Einn af þeim,
sem sæti áttu í dóminum, spurði
þá manninn, hve mörg ríki væru
í Evrópu.
Þá spratt verjandinn á fætur-
og sneri sjer að dómaranum.
„Jeg mótmæli slíkum spurning-
um“, sagði hann. „Skjólstæðingur
minn hefir ekki haft tíma til' þess;
að lesa morgunblöðin ennþá.
★
Hinn afbrýðissami ungi maður
hefir tekið ákvörðun sína og hróp—
ar með leiftrandi augvvrn:
„Jeg skýt! Jeg skýt!“
Síðan heldur hann áfrarn ogr
svolítið lækkar í honum rostinn:
„En á jeg að skjóta hana eða
hann eða sjálfan mig, eða þau, eða'
okkur bæði, eða okkur báða, eða
okkur öll — eða á jeg að. skjóta.
því öllu á frest?
★
Ástfanginn maður er ávalt svo-
lítið afbrýðissamur. Dickens.