Morgunblaðið - 12.08.1941, Page 8

8

Þriðjudagur 12. ágúst 1941*
VALUR
II. fl'. Æfing kl. 9—10 á gamla
íþróttavellinum. Mætið stundvís-
lega.
1 o. G. T.
ST. VERÐANDI NR. 9,
heldur fund í kvöld kl. 814 •
I. Innsetning embættismanna
II. Sigfús Sigur h j artarson
fiytur erindi.
Jfey</íy»ip
HÚSGÖGNIN YÐAR
mundu gljáa ennþá betur, ef
þjer notuðuð eingöngu Rekord
húsgagnagljáa
VENUS-RÆSTIDUFT
Nauðsynlegt á hverju heimili,
drjúgt — fljótvirkt — ódýrt.
PÁLMI TIL SÖLU
Stór og sjerlega fallegur
pálmi til sölu. Afgreiðsla vísar á.
SALTFISK
þurkaðan og pressaðan. fáið
þjer bestan hjá Harðfisksöl-
unni. Þverholt 11. Sími 3448.
KAUPUM FLÖSKUR
stórar og smáar, whiskypela,
glös og bóndósir. Flöskubúðin,
Bergstaðastræti 10. Sími 5395
Sækjum. Opið allan daginn.
ÓDÝR SULTUGLÖS
og allskonar flöskur tii> niður-
suðu fást í Flöskuversluninni
Kalkofnsvegi Sími 5333.
MEÐALAGLÖS og FLÖSKUR
keypt daglega. Sparið millilið-
ina og komið til okkar, þar sem
þjer fáið hæst verð. Hringið í
síma 1616. Við sækjum. Lauga-
vegs Apótek.
ÞAÐ ER ÓDÝRARA
»8 lita heima. — Litina selur
Hjörtur Hjartarson, Bræðra-
borgarstíg 1. Sími 4256.
TORGSALAN
við Steinbryggjuna frá kl. 9-
12. Allskonar blóm og græn-
meti. Tómatar, Agurkur, Kart-
öfíur, Gulrófur, Gulrætur, Næp-
ur, Salat, Spinat. Allskonar
blóm: Nellikur og Rósir og
pottablóm. Athugið að blómkál
er með lágu verði nú í nokkra
daga.
CORHIE MAY
EFTIR GWEN
BRISTOW
I
Skáldsaga frá Stíðtírríkjtmi Amertktt
29. dagur
— Jeg skal vinna fyrir ykkur,
sagði hún og bærði varirnar, án
þess að nokkuð hljóð kæmi yfir
þær. — En jeg skal komast áfram
í heiminum, áður en jeg dey. Ein-
hverntíma skal jeg komast svo
hátt, að jeg geti sagt ykkur til
syndanna! Og hendur hennár titr-
uðu, svo að hún varð að jafna sig
góða stund, áður en húu varð svo
styrk, að hún gat haldið á nálinni.
Fimti kapítuli.
Þegar harnið var viku gamalt,
gaf Denis Ann lítið men, sett
gimsteinum. Oðru megin átti. að
vera ljósmynd af drengnum, en
hinumegin hárlokkur. Hann sat í
þrepinu við rúmið og virti Ann
fyrir sjer, er hún var að skoða
menið.
— Það er yndislegt, sagði hún.
— Jeg set í það hárlokk strax og
hann er búinn að fá svo mikið
hár, að hann megi missa lokk. Jeg
ætla að hafa menið.fvrir brjóst-
nál.
Denis laut fram og kysti hana.
— Hvernig líður þjer?
— Ágætlega. Dr. Purceíl segir,
að jeg megi fara á fætur efti'r
nokkra daga
— Gættu þín að fara ekki of
fljótt á fætur. Þjer liggur ekkert
á.
— Jú, einmitt. Manstu ekki eft-
ir matarveisiunni, sem á að vera
á brúðkaupsdaginn okkar?
— En það eru þrjár vikur þang-
að til.
— Já, en jeg hefi bannað að
sauma saumana á kjólnum mín-
um. fyr en jeg hefi mátað hann.
Hann er sniðinn eftir gamla mál-
inu, en hann verður að vera
mátulegur.
Hún otaði framan í hann vísi-
fingri og sagði ,í viðvörunarróm:
— Og það segi jeg satt, Denis
Larne, að verði jeg ekki nákvæm-
lega eins grönn og jeg var, verð-
ur þú að sofa í sykurgeymslunm,
því að þá vil jeg aldrei eiga barn
oftar.
Denis hló að henni. Stundum
óskaði hún þess,'að honum fynd-
ist hún ekki svona brosleg. En
hann elskaði hana víst einmitt
mest fyrir' það, að honum fanst
hún skringileg og skemtileg.
Einu sinni, stuttu eftir brúðltaup
þeirra hafði hún sagt: — Ó, Den-
is. Það er ekki eiginkona, sem þú
vilt eiga, heldur eftirlætisgoð!“
Og Denis hafði fundist þessi at-
hugasemd svo skemtileg, að hann
sagði frá þessu í næstu matar-
veislu, og þar vakti það líka hlát-
ur.
★
Ann teygði úr sjer.
— Eigum við ekki að skemt.i
okkur mikið í vétur, Denis? Jeg
hlakka til þess að geta gengið um.
án þess að hafa á tilfinningunni
að burðast með heila smálest.
— Mjer datt í hug, að við gæt-
um haft dansleik á gamlárskvöld.
— Já, það skulum við gera! Yið
verðum að hafa mörg samkvæmi,
til þess að bæta fyrir það, að jeg
hefi ekkert getað aðhafst í alt
haust, Það koma víst margir gest-
ir til bæjarins í vetur.
Denis samsinti henni, en bætti
við; -— En nú finst mjer, að þú
ættir að fá þjer blund. Purcell og
pabbi þinn og Jerry koma til mið-
degisverðar, og þeir heimta sjálf-
sagt allir að fá að sjá þig.
— En jeg er ekki þreytt, mót-
mælti Ann
— Þá verður þú það, sagði Den-
is og stóð upp. Hann kvaddi hana
með kossi. — Nú fer jeg niður.
— Jæja, gerðu það, svaraði hún,
því að henni fanst jafnan þægi-
legra að hlýða Denis en þrátta
við hann. En hann kallaði á
Mamnjy og bað hana að draga
tjöldin fyrir rúmið.
★
Ann stakk meninu undir svæfil-
inn sinn. Þegar búið var að draga
rúmtjöldin fyrir, var eins og væri
hún í litlu húsi.
Hún beyrði, hvernig regnið
dundi á rúðunum.
Skyldi Denis litli vera sofandi?
Hún vissi varla, hvernig hann
var ennþá, en mundi bara, að
hann var agnarsmár og rauður í
andliti. Hann var oftast nær lát-
inn vera inni í barnaherberginu,
svo að hann ónáðaði hana ekki
með skrækjunum, nje hún hann
með masi.
Hún hefði óskað þess, að hún
fengi að sjá hann aftur. Áður en
hann fæddist, hafði hún lýst yfir
því, að hún vildi sjálf hafa hann
á brjósti, en Denis hafði mótmælt
því.
— Þá verður þú bundin í marga
mánuði, ástin mín, hafði hann
sagt, við gætum varla farið út
fyrir dyr.------ Þá hafði hún látið
undan og sent boð eftir Berthu.
Ilún vildi ekki verða ein af þeim
rnæðrum, sem vanræktu mennina
vegna barnanna. En henni fanst
yndislegt að vita af Denis litla.
Fanst, sem hefði hún skapað eitt-
hvað stórfenglegt og hefði nú ekki
annað að gera en halla sjer aftur
og líta yfir verk sitt.
, — Nú verður Mrs. Larne kann-
ske hrifnari af mjer, fvrst jeg er
búin að gefa henni barnabarn,
hugsaði hún. — Æ, hve hún er
mikill þurradrumbur! Jeg hefi þó
aldrei gert henni neitt. Bara, að
hún yrði kyr í Evrópu. Jeg verð
líklega að kalla hana mömmu,
þegar hún kemur aftur.
Henni þótti sú tilhugsun livim-
leið. Mrs. Larne ætlaði að setjast
að í Dalroy um veturinn ásamt
Cynthíu, og Anna vissi, að hún
myndi verða að umgangast hana
all-mikið og gera sjer upp velvild,
sem hún hafði enga ástæðu til
þess að bera til hennar. En hún
ætlaði sjer reyndar ekki að gera
sjer mikið ómak í þá átt. Kurt-
eisi varð að nægja.
Ann ,spenti greipar um hnakk-
ann og fór að reikna saman í
huganum, hverjum hún þyrfti að
bjóða á nýársdansleikinn. Margt
fólk frá Norðurríkjunum, sem þau
þektu, kom jafnan til Dalrov og
dvaldi þar um tíma á veturna, og
hún og Denis höfðu notið svo mik-
Hafnarfjörður:
KAUPUM FLÖSKUR
Kaupum heilflöskur, hálfflösk-
ur, whiskypela, soýuglös og
dropaglös. Sækjum. — Efna-
gerð Hafnarfjarðar. Hafnar
firði. Sími 9189.
KAUPAMAÐUR
og kaupakona óskast. Upplýs-
ingar hjá Stefáni Björnssyni,
Óðinsgötu 13.
OTTO B. ARNAR
vgiltur útvarpsvirki, Hafnar-
r'rseti 19. Sími 2799. Uppsetn-
4r.g og viðgerðir á útvarpstækj-
ma og loftnetum.
nrrmT jnM^nkc^nu,
— Það er eins með hjónabandið
og rottugildrur, sagði maður nokk-
ur. Þær, sem inni eru, vilja kom-
ast út, og þær, sem eru fyrir ut
an, vilja komast inn.
★
Pabbi, mamma og Anna litla
stóðu utan við grindurnar í dýra-
garðinum og liorfðu á úlfaldana.
Litla stúlkan kom auga á lítið
úlfaldafolald og hrópar himinlif-
andi; — Sko, sko, pabbi, þarna
er lítið úlfaldabarn! Sjáðu, hvað
það er fallegt! Það hleypur á eft
ir foreldrum sínum. En — hvernig
getur úlfaldabarnið vitað, hver er
pabbi þess og hver ér mamma þess.
Þau eru alveg eins.
Saftuð-furulið
TAPAST HEFIR 1 KVENSKÓR
nr. 40;. Finnandi vinsamlega
beðinn að skila honum á Fram-
nesveg 30 III.
Mamman: AIs ekki. barnið mitt.
Stærsti úlfaldinn er altaf faðirinn.
★
Árni: Ertu ekki hissa á því, að
Jón ætlar að giftast stúlku, sem á
átta svstur ?
Bjarni: Hví ætti jeg að vera
það? Þá verða vonandi átta
tengdasynir til að skifta tengda-
mömmu á milli sín.
★
A.- Hefirðu nú einu sinni enn
verið að rífast vfð kærustuna?
Kona mín var að tala um, að þið
væruð svo hávær.
B: Því fer svo fjarri. Við .Han-
sína höfum aldrei verið betri vinir
en nú. Yið tölum saman án þess
að kíta, og virðum skoðun hvors
annars.
A: Hvernig stendur á þessari
breytingu?
B: Við höfum slitið trúlofun-
inni.
★
Leyndarmál skáldkonunnar.
Brjefið til ritstjórnarinnar liljóð
aði þannig: Háttvirti herra rit-
stjóri! Iljer með sendi jeg yður
dýpsta leyndardóm sálar minnar.
Ritstjórinn svaraði: Þjer getið
treyst þagmælskii minni fullkom-
lega. Leyndarmál vðar kemur
aldrei fyrir almenningssjónir, ef
jeg má ráða.
★
Nýgiftnr maður segir við ann-
an: Já, vinur minn, þjer getið
verið ánægður að vera ekki giftur
hjegómagjarnri skartdrós eins og
jeg! Það er erfitt að búa við slíkt,
því megið þjer trúa. -Teg er viss
um, að konan yðar notar ekki
hálfan annan klukkutíma á hverj-
um morgni og heimtar auk þess
hárgreiðslu á hárgreiðslustofu á
hverju kvöldi.
Annar eiginmaður (æstur): Nei,
þetta þekkist síður en svo hjá
okkur! Það geta meira að segja
liðið margir dagar án þess, að
konan mín greiði sjer.
illar gestrisni í Saratoga, að þam.
urðu að gjalda í sömu mynt.
Ann gretti sig og horfði upp í
sængurhimininn.
Það leiðinlega við það að vera
fræg húsfreyja var einmitt þetta,
að þurfa altaf að skemta gestum,
sem maður bauð af skyldu, svo að
enginn tími var til þess að tala
við þá, sem maður vildi helsf um-
gangast. Það var þægileg staða, en
ekki sjerlega skemtileg, að vera
húsmóðir á stóru heimili eins og
Ardeith. Yissar reglur voru settar
fyrir því, sem gera bar, svo að
lítið svigrúm var- til þess að taka
ákvarðanir upp á eigin spýtur.
Og þó var gott til þess að vita,
að alt fór vel, ef þessum reglum
var hlýtt. Það var skynsamlegasS
að taka tilverunni eins og hún var.
Ilvað hafði Corrie May nú aftur
sagt daginn, sem hún kom að
leita sjer atvinnu? ,,Heimtið þjer
líka að vera hamingjusömf'
Corrie Mav hafði líklega átt við
það, að henni liði nógu vel, þar
s6m hún þyrfti ekkert að vinna.
Hún var skrítin stúlka, þessi
Corrie May. Hún var stilt og prúð
og virtist lítið taka eftir því sem
fram fór í kringum hana. Ef til.
vill var hún heimsk. Það gat vel
A erið, að hún hefði átt erfiða æfi,
en kannske vanist því. Fólk eins
og hún gerði víst ekki miklar kröf-
ur til lífsins.
★
Og hvernig var negra-málshátt-
urinn, sem Mamrny vitnaði oft í-
„Sælir eru þeir, sem aldrei vænta>
neins, þeir verða ekki fyrir voa-t-
brigðum“.
Það var einmitt hennar Inifuð-
galli. Hún vænti sjer of mikils>
Hiín vildi bæði öryggi og spenn-
andi æfintýri. En hún hafði sjálf
valið öryggið, og liafði því yfir
engu að kvarta. Deiiis var ástúð-
legur og örlátur og hún var briL
in af honum sem eiginmanni. Og
Ardeith. Jú, henni þótti vænt um
Ardeith og alt sem staðnum við
kom. Lífið á Ardeith var Taust við
hvorskonar ófrið og erfíðleika. Þar
ríkti friður og öryggi, bygt á>
álirifavaldi yfir öðru fólki.
Ann sá sjálfa sig f anda, líð&>
frá æskuárunum inn í hlutverlc
einnar af þessum frægu liúsfreyj-
um á Ardeith. Minningin um þær
var geymd í sögu plantekrueig-
endanna. Hún gat tekið að sjer
þetta hlutyerk, en það var þó ekkí
öllum hent.
★
Húsfrevjurnar á Ardeith höfðu
ávalt haft yfir sjer vissan blæ víð-
kvæmni og> blíðu, er minti í
músík og tungsljós, en undirstað-
an var í raun og veru hörð sem
stál.
Þær voru of fíngerðar til þess
að færa sig í skó og sokka sjálf-
ar, en fæddu kannske tíu börn, án
þess að kveinka sjer. Þær áttu
ekki til sjálfstæða hugsun í fögru
kollunum sínum, en gátn þó gert
heilt samkvæmi ger-ólíkra manna
og kvenna að þægilegri, samstæðri
heild, þar sem allir undu sjer vel.
Þær voru sendar til þess að livíla
sig, áður en þær lögðu á sig þá
erfiðu þraut að klæðast fyrir
dansleik, en gátu þó dansað tii
morguns, þegar á dansleikinn kom.
Það leið yfir þær, ef þær sáu blæða
úr fingri, en fóru ótrauðar á refa-
Framh.