Morgunblaðið - 21.07.1942, Blaðsíða 4

MOEGUjN BLAÐIÐ
Þriðiudagiir 21. júlí 1942.
lilf!

KVENC.JOÐIN OG HEIMIUN
frnmhmn
pað e
kemur
inu, ý.
vera c
mikil
daglej
íara á
til kve
tfi
k ,-;.ar enga pen-
segír máltækið, en
ira en kurteisi, sem
greina í daglega líf-
náatrioi, sem virðast
ieg, en geta þó haft
t'I góðs eða ills í
nigengni fclks. Hjer
nokkrar spurningar,
csins, sem karlmaður
yr sa
ert
vini
1!
hefir samið. Svör hans við spum
ingunum fara á eftir.
Spurningar
1. Talar þú oft um aðra karl-
menn við manninn, sem þú ert
hrifin af, til þess að gefa í skyn
að þú sjert eftirsctt?
2. Klæðist þú oft fötum sem
vekja meiri athygli á þjer en
hinu kvenfólkinu, sem viðstatt
er?
3. Ef þú værir beðin að ná í
aðra stúlku í fjögra manna öku-
ferð eða samkvæmi, myndirðu
þá velja einhverja, sem væri
augsýnilega minna aðlaðandi en
þú sjálf?
4. Hrósar þú öðru krenfólki,
jafnvel því sem þjer er illa við,
þegar þú átt tal við karlmann?
5. Viltu láta karlmann dást
að þvl, hvað þú þolir vel áfengi?
6. Hvað eru margir hæginda-
gtólar í herbeginu þínu?
7. Heldur þú karlmönnum
við efnið með því að lofa því að
þú skulir kannske kyssa þá ein-
bverntíma seinna — ekki í
kvöld?
8. Sýnir þú karlmönnum þá
hugulsemi, að segja þeim að
fara inn í bílinn á undan, ef
þeir aka honum, og biðja þá að
standa ekki upp þótt þú kæmir
inn í herbergið?
9. Segir þú nokkurntíma við
karlmann, að hann sje lagleg-
ur, myndarlegur eða gáfaður?
10. Prjónar þú þegar þú situr
heima á kvöldin með þeim út-
valda?
11. Geturðu spilað ,,Bridge“
r»g dansað vel.
12. Segir þú við karlmann,
sem þjer líst vel á, en þekkir
lítið „Líttu inn til mín einhvern-
tíma“?
jdýrum skemmtistað m;
num?
Ertu minnisgóð á gróf<
cg segir þú þær á rjettc
9. Það skaltu
karlmenn geta
sogur,
hátt?
19. Reynir þú að vekja hinar
blíðari tilfinningar karlmanns-
ins með því að skýra honum frá
erfiðleikum þínum í starfi þínu
eíSa heima fyrir?
20. Ertu of vel uppalin til þess
að láta í ljós ánægju þína yfir
skemmtilegu kvöldi, sem vinur
þinn hefir veitt þjer?
21. Smjaðrar þú fyrir karl-
mönnum með því að biðja þá að
útskýra fyrir þjer allar reglur í
knattspyrnu eða handknatt-
leik?
22. Ef þú veist að karlmaður
er hrif.'nn af þjer, reynirðu þá
að fá hánn til þess að biðja þín?
23. Eeynir þú að gera þann
útvalda a'brýðisaman með því
að gefa besta vini hans undir
; otinn ?
Svör
1. Það skaltu ekki gera!
Hann mun brátt þreytast á því,
og auk þess gefur það honum
tilefni til að halda, að þú talir
um hann á sama hátt við aðra
kunningja þína!
2. Það er ágætt sv@ framar-
lega sem þú ert smekkleg. Karl-
menn tala oft af mikilli fyrir-
litningu um „þennan hræðilega
hatt“, en engu að síður njóta
þeir þess að stúlkur, sem þeir
ganga með veki eftirtekt.
reyna! Fæstir
l-------- <=— staðist þann
fagurgala! En samt skaltu ekki
m ! segja það, ef það er mjög mikil
fjarstæða!
10. Jeg ræð þjer frá því!
Karlmenn kjósa að hafa óskerta
eftirtekt okltar!
11. Ef þú kannt hvorugt, þá
reyndu að læra það sem fyrst.
Það er best að kunna hvort-
tveggja, annað er þó nægilegt.
12. Það er ekki ráðlegt, nema
því aðeins að karlmaðurinn sje
of feiminn til þess að stíga
fyrsta sporið, þá er það prýði-
legt.
13. LátJ;u þjer ekki detta það
í hug!!
14. Þetta er ágætt ráð. Ein-
hver verður að hefja samræð-
urnar-og þetta er efni, sem lengi
er hægt að ræða um.
15. Það ættirðu að gera! Gáf-
uð stúlka lítillækkar sig ekki,
þótt hún tali við leiðinlegan
karlmann — og auk þess kann
hann að eiga skemmtilega vini!
16. Það fer óstjórnlega í taug-
arnar á karlömnnum! Reyndu
að venja þig af því hið bráðasta.
17. Það er illa gert og hlýtur
óhjákvæmilega að móðga mann-
inn, sem með þjer er.
18. Það klæðir enga konu að
segja slíkar sögur, þótt hún ef
til vill fari vel með þær, og það
skýldi enginn kvenmaður innan
þrítugsaldurs láta sjer detta í
hug!
19. Slepptu því alveg! Flest-
um karlmönnum geðjast ekki að
3. Það ættirðu ekki að gera
Veldu einhverja, sem er ekki, vseluskjóðum.
minna aðlaðandi en þú, með því j 20. Það besta, sem nokkur
sýnir þú óeigingirni, og báðir stúlka getur gert er að láta ó-
karlmennirnir munu verða spart í ljós ánægju sína, ef hún
ánægðir.
4. Það skaltu gera, aðeins
ekki um of. Þú skalt ekki ganga
svo langt í hólinu, að menn finni
að þetta sje ekki sanhfæring
þín!
5. Þú skala alveg sleppa því.
Yfirleit telja karlmenn það eng-
an kost á stúlku að hún geti
13. Heldur þú vinfengi þínu drukkið karlmann undir borð-
við karlmenn við, með því að ið!
hringja til þeirra á skrifstofuna 6. Minnsta kosti tveir vona
■og rabba við þá? jeg! enginn karlmaður getur
14. Notarðu umræðuefni eins orðið ástfanginn, nema það fari
og þetta „Hvaða kvikmynd vel um hann, og þá dugir ekki
myndirðu kjósa, ef þú ættir að að láta hann sitja á hörðum ,og
sjá hana einu sinni í viku í heilt baklausum stól!.
ár“, þegar þú átt tal við feim- 7. Það attu ekki að gera. Þu
inn borðherra? átt að láta hann finna það, að
að
af
þú kyssir hann vegna þess,
þig langi til þess, en ekki
eintómri hjartagæsku!
8. Það er alveg óþarfi og hef-
15. Leitast þú við að halda
uppi samræðum við leiðinlega
líarlmenn fyrir kurteisissakir?
16. Ertu mjög óákveðin, þeg-
sr þú átt að velja mat eða drykk jr oft öfug áhrif. Karlmenn viV|
é veitingahúsi með vini þínum? að þeim ber að sýna kvenfólki
17. Talar þú mikið um, hvað þessa kurteisi, og þeir bera bara
]jað hafi verið gaman síðast, meiri virðingu fyrir stúlku, ef
begar þú varst á dýrasta veit- hún tekur það sem sjálfsagðan
ingahúsi borgarinnar, þegar þú hlnt.
skemmtir sjer vel.
21. Það sakar ekki. En þú
verður bara að lesa um grund-
vallarreglurnar fyrst í alfræði-
orðabók, til þess að spurningar
þínar komi ekki upp um fákunn-
áttu þína á þessu sviði.
22. Varaðu þig á því! Við-
leitni ungra stúllcna í þá átt hef-
ir eyðilagt fleiri ástarævintýri
en nokkurn órar fyrir!
23. Það hefir stundum góð
áhrif, en þó eru margir karl-
menn, sem ekki þola það. Ráð-
legast er að gera sem minnst af
því.
ymsra
Manið -----
— — — að slönguskór skulu
geymast í hlýju herbergi. Til þess
að halda skinninu mjúku, er ágætt
að bera á þá glycerin — en ekki
þó oft.
— — — að hvíta leðurskó er
hægt að þvo upp úr áfum. Bursta
þá síðan með góðum, feitum
áburði.
f slendingar eru töluvert hjá-
■ trúarfull þjóð. þó er ein at-
höfn, sem mikil hjátrú er samfara
í flestum löndum heimsins, en ekki
á íslandi. Þessi athöfn er hjóna-
vígslan. Tökum t. d. ensku stúlk-
una. Hún þorir hvorki að gifta
sig á föstudegi, nje íklæðast
nokkru grænu á brúðkaupsdaginn
— hvorttveggja á að vera ills
viti!
Þótt hún íklæðist dýrasta brúð-
ar.skarti á brúðkanpsdaginn sinn,
gieymir hún aldrei að fara eftir
gamla enska máltækinú, sem seg-
ir: „Bitthvað gamalt, eltthvað
nýtt, eitthvað lánað og eitthvað
blátt. Ef hún á að verða farsæl í
hjónabandinu, verður brúðarbún-
ingur hennar að vera í samræmi
við þetta hjátrúarfulla máltæki.
Hið „gamla“, sem hún íklæðist,
er oft kraginn á kjólnum -— það
táknar að hún muni ekki gleyma
gömlum vinnm. Hið „nýja“ er
brúðarkjóllinn — hann táknar að
hún sje að byrja nýtt líf. Hið
„]ánaða“ er venjulega vasaklútur-
inn, sem húij her. Láist henni að
fá hann lánaðan hjá einhverjum,
mun hún koma til með að eiga í
þrætum við nágranna sína. í síð-
a.sta lagi má hún ekki gleyma að
bera eitthvað blátt. Venjulega er
það sokkabandið, sem ber þann
lit. Blái liturinn er talinn tákna
hreinleika, kærleika og trúfestu.
Hringurinn, tákn ástarinnar, esr
ekkl borinh á sama fingri í öllum
löndum. Forngrikkir höfðu lumm
á löngutöng hægrí handar, af þvt
að þeir hjeldu að það lægi slagæð
beint frá hjartanu út í þann
fingur.
Briiðarslæðan hefir mismuri-
andi merkingu í ýmsum löndum.
Sumstaðar táknar hún undírgefni,
annars staðar frelsi. Smátt og
smátt hefir færst yfir á hana
tákn sakleysisins, og í flestum
löndum ber sú brúður, sem giftir
sig í annað eða þriðja skifti, ekki
slæðu.
Hrísgrjónin, sem menn kasta á
eftir ungu hjónunum, er, eins og
allir vita, tákn frjóseminnar.
Brúðkaupskakan hefir allmikið
að segja við brúðkaup sumstaðar
í heiminum. Brúðurin verður sjálf
að skera á henni og borða fyrst*
bitann, Ef einhver annar sker
fyrst á henni, táknar það, að hann
skeri sundur hjónabandshamingjK
ungu brúðurinnar.
Sumir vilja jafnvel halda því
fram, að brúðkanpsferðin sjm
minjar frá þeim tíma, að brúðurira
varð að flýja með unnusta sínura
frá foreldrahúsum.
Að síðustu verða ung hjón a8
gæta þess, að brúðurin stígi ekki
á þrepskjöldinn. Það er óIuT.Ia-
vænlegt — sögðu Forii Rómverj-