Morgunblaðið - 22.06.1943, Blaðsíða 5

ÞriS.judagur 22. júní 1943.
M O R CJ U N B L A Ð ! F)
Sigurður Sigurðsson skipstjóri dáinn
Hann ljest árla dags 9. þ.
m. og hafði verið sjúkur og
oftast þjáður um tveggja
rnánaða skeið. Ekki voru þess
merki áður að heilsa hans
væri veil svo vitað væri og
engan grunaði að æfilok væri
svo nærri. — Sigurður var
Reykvíkingur í ættir fram.
Hann var fæddur 20. júní
1891 í húsinu nr. 17 við Vest
urgötu, — og var því fárra
daga vant til 52 ára aldurs.
Foreldrar hans. voru þau
hjónin Sigurður Bjarnason
Oddssonar frá Garðhúsum og
V ilborg Sigurðardóttir Þórð-
arsonar frá Steinhúsinu. —
Voru þau bæði af tráustum
sjómanna ættum hjer, sem
kunnar eru eldri Reykvíking
um og er hjer í bæ margt
ágætt fólk af sömu ættum
komið.
Er Sigurður var ekki árs-
gamall andaðist faðir hans.
Börnin voru mörg og í æsku
en efnin smá. Kom þá gott
fólk til hjálpar og var Sig-
urður tekinn til fósturs af
þeim ágætis hjónum Þórarni
tVrnórssyni og Ingibjörgu
Halldórsdóttur síðar á Þor-
móðsstöðum en síðast á Mel-
stað. Var hann á heimili
þeirra uns hann sjálfur
stofnaði bú. — Þessum góðu
hjónum var ekki ósýnt um
uppeldi barna, því sjö vanda
laus börn munu þau hafa
tekið til fósturs og lánast hið
besta og svo var um þenna
fósturson. Veit jeg ekki
hvort var meira ástríki fóst,-
urforeldra á fóstursyni þess-
um, eða hans á þeim.
Þórarinn var hinn mesti
reglumaður um alt og hrein-
lyndur, en húsfreyjan stjórn
söm en mild. Sjálfsagt má
rekja margt hið góða í fari
og framgöngu Sigurðar til
hollra áhrifa á þessu reglu-
sama æskuheimili hans og því
hjelt hann sjálfur fram og
gleymdi ekki að þakka og end
urgjalda.
Sigurður giftist heitmey
sinni Ágústu Jónsdóttur frá
Brunnholti hinn 3. jan. 1920.
Þau hafa eignast 6 börn, tvær
cíætur og 4 sonu, sem öll eru
mannvænleg og á æskuskeiði.
Þeim hjónum tókst að skapa
unaðslegt heimili og hefir
hlutur húsfreyjunnar verið
þar síst minni. Sjómanns-
konan verður úr mörgu að
ráða í fjarvistum mannsins,
en samtaka voru þau hjónin
um að gera garðinn frægann,
og tókst það! Og sá jeg aldrei
betur en síðast hvað þau hjón
in voru hvert öðru og hið
mikla þrek frú Ágstúu, þeg-
ar sorgin seig að.
Snemma byrjaði æfistarf
Sigurðar og fór hann til sjós
jafnsnemma og aldur hans
leyfði. Var han fyrst háseti
á þilskipi, en síðar stýrimað-!
ur, vart 19 ára og vetri áður
en hann lauk prófi á Sjó-
mannaskólanum, hjá alþekt-
um afla og dugnaðarmanni,
Friðriki Ólafssyni. Bendir
það, hve snemma æfinn&r
hann var valinn til að stjórna
til þess, að þegar þá hafi þótt
nokkuð í hann spunnjð. Tog-
arastarfið byrjaði hann hjá
Kveðjuorð
þeim þjóðkunnu dugnaðar og
aflasælu mönnum, Halldóri
Þorsteinssyni og síðar Guð-
mundi Jónssyni og var stýri-
maður hjá báðum um skeið
og má svo orða að þessir þrír
lærifeður hans væru ekki
valdir af þeim lökustu.
f fyrra stríðinu voru ílest-
ir togararnir seldir úr landi,
sem olli sjómönnum atvinnu
missi eins og kunnugt er. —
Leiddist honum landveran og
keypti í fjelagi við aðra vjela
laust þilskip „Hafstein’* og
gerðist mjög happasæll skip-
stjóri þess í þrjú ár. Komst
hann þá eitt sinn í mjög
mikla lífshættu í ofviðri og
ofsa sjógangi og lagðist skip-
ið á hlið eða vel það og lá
þannig langa stund. Snar-
ræði og óbilandi hugrekki
skipstjórans og skipverja,
átti sinn mikla þátt í að alt
endaði þó þetta slysalaust. —
En hugur Sigurðar stefndi
hærra. Stríðið var úti og hæg
ara um vik. Meiri vjelaöld
var nálæg og seglskipin viku.
Áfram sagði tíminn og Sig-
urður hlýddi kallinu. Var þá
Hafsteinn seldur úr landi og
gerðist Sigurður þá skip-
stjóri á togaranum „Geir“ í
desember 1920 og var það til
dauðadags. Hafði hann þá
\erið skipstjóri full 25 ár, er
hann ljest. Öll hans skip-
stjórn er óslitin happasaga.
Hann átti því láni að fagna
að í öll þessi ár vildi aldrei
til silys eða óhapp undir
stjórn hans og tókst honum
undantekningarlaust að skila
öllu heilu í höfn. Hann aílaði
sjer óvenju mikillar þekking
ar á fiskislóðum og göngu
fiskjarins og var sjávarbotn-
inn honumsemopinbók.Hann
íiskaði af viti fremur en
striti og brást honum aldrei
veiðiför. Var oft gaman að
heyra hann og fjelaga hans,
skipstjórana, tala um þessa
hluti og það sem þar að laut.
Hann leit strangt eftir öllu
sem til öryggis mátti vera
ékipi eða mönnum, en gqð
hirðing afla og viðhald skiþs
var til fyrirmyndar undir
stjórn hans. Heimilislíf um
borð var æfinlega hið ákjós-
anlegasta. Þar vöru sem
vænta mátti menn af sitt-
hverjum stjórnmálaflokki en
það gerði engan mun manna.
Allir litu upp til skipstjórans
með fullu tf’austi, hlýðni,
virðingu og ástsemd. Hann
var fæddur til að stjórna. —
Honum varð því haldsamt á
góðum mönnum og sjaldan
manna skifti. Voru nokkrir
manna hans með Ronum frá
byrjun á seglskipinu jafn-
vel fram á síðasta ár. Sjó-
menn og stjettarbræður hans
skoðuðu hann einn hinn
besta mann stjettarinnar og
kom það oft fram. — Hann
trúði mikið á framþróun í
málum sjómanna og alþjóð-
ar um leið. Fullkomnari skip
þegar tímarnir breytast og
skynsamlegar ástæður leyfa,
samfara hugsanlegu öryggi
voru framtíðardraumur hans
— En honum var líka mjög
andstæð hugsun þeirra þröng
sýnu manna, sem leggja stein
í götu þess að þetta megi tak
ast. Það sagði hann mjer eitt
sinn, að aldrei ljet hann ó-
gert að lyfta huga til Alföð-
urs í hljóðri bæn, er hann
ljeti úr höfn á haf út og var
það að vonum um hann jafn
mikill trúmaður og hann var.
Einn af hans höfuðkostum
var, að hann neytti ekki á-
fengis æfilangt.
Sigurður gaf sig nokkuð að
almennum málum hin síðari
árin og hefði betur verið fyr.
Mun hann við þau störf sem
önnur hafa verið tillögugóð-
ur og unnið sjer trausts. -Þó
hann ætti til að halda fast
á skoðun sinni, var hann sam
vinnuþýður og sanngjarn. —
Hann sat í hafnarstjórn
Reykjavíkur um skeið og
hafði mikinn áhuga á mörgu
som að þeim málum laut. —
Einnig var hann varamaður
í bæjarstjórn Reykjavíkur,
og mætti þar oft á fundum.
Unni hann Reykjavík, bæ
feðra sinna og taldi að sjó-
menska og útgerð hlytu að
vera meginstoðin undir fram
förum höfuðstaðarins, svo
hjer eftir sem hingað til. —
Sigurður var svo sannur ís-
lendingur, sem verða má og
eitt af hans miklu áhugamál-
um var að fáni vor væri í
heiðri hafður og bæri hátt
við hún sem víðast og oftast.
Sigurður var vænn yfirlit-
um og drengilegur, hvatur í
spori, ljettur í lund, glaðvær
og góðgjarn. Handtakið þjett
og fast og innilegt. Skjótráð-
ur. úrræðagóður, áræðinn en
aðgætinn og sjerstaklega
hispurslaus. Falslaus og
tryggur svo ekki brást og
traustur sem bjarg. Greið-
vikinn og vildi annara böl
bæta og gerði það. Persónu-
leg vinátta okkar Sigurðar
stóð djúpt og óslitið í 27 ár.
Samstarf nokkru skemur. —
Mjer og mínum var hann alt
af sá aufúsugesturjniji, er bar
birtuna í bæinp.; 0;g munu
margir bera: sái'án harm í
huga við fráfall hans. Hann
var vissulega einn af „ætt-
landsins fríðustu sonum“. —
En sú er huggun harmi gegn
að Sigurður lifði ekki sjálf-
an sig, því minningin um
hinn ágæta dreng og verkin
hans lifa áfram hjá ástvin-
um hans og vinum. Sigurður
lifir, þótt ,hann hafi dáið.
Siffurjón Jónsson.
sjötugur
Geir Guðmundsson frá
Geirlandi í Vestmannaeyj-
um er sjötugur í dag. Var
hann um langt skeið í
fremstu röð sjómanna og
útgerðarmanna í Eyjum,
viðurkendur dugnaðar og
merkismaður.
Geir er Rangæingur að
ætterni. sonur Guðmundar
bónda að Seli í Austur-Land
eýjum. Ólst Geir upp að
Seli, en tók snemma að
stu^nda sjóróðra á opnum
skipum, fyrst frá verstöðv-
um í Árnessýslu, en aðal-
lega frá Vestmannaeyjum.
Rjeri hann þar margar ver
tíðir, lengst af með Hann-
esi Jónssyni lóðs, á Gideon.
Árið 1900 flutti Geir al-
farið til Vestmannaeyja og
hefir verið þar síðan.
1906 bundust þeir fje-
lagsskap Þorsteinn Jónsson
form., Laufási hjer, *og
þrír menn aðrir, um kaup
á vjelbáti. Má með rjettu
telja þá fjelaga frumherja
vjelbátaútvegs Vestmanna-
eyja. Að vísu höfðu áður
verið gjörðar tilraunir þar
með vjelbátaútgerð, en þeir
voru fyrstu menn, er kunnu
að standa að þeirri ný-
breytni í sjávarútvegnum,
svo að gagni kæmi og aðrir
gætu af því lært.
Fyrstu vertíðina var Geir
háseti á bátnum en vjel-
stjóri eftir það. og eins á
nýjum vjelbáti, er þeir síð-
ar keyptu. En þeir Geir og
Þorsteinn voru þannig sam-
þá hætti -Geir sjómensku.
an óslitið í 18 vertíðir, en
Hann þótti jafnan ágætur
sjómaður, fullur kapps og
dugnaðax*, og óbilugur til
allra harðræða. Og svo
hefir Þorsteinn í Laufási
tjáð þeim, er þetta ritar,
að svo farsællega hafi vjel
gæslan farið Geir úr hendi,
að aldrei hafi báturinn ver-
ið stopp eða þurft að draga
hann að landi fyrir vjel-
arbilun, enda hafi umhirð-
an verið einstök.
Eftir að Geir hætti við
sjóinn, varð hann hafnar-
vörður í Eyjum og hjelt
hann því starfi þar til í
ársbyrjun 1933, að hann
varð að hætta vegna van-
heilsu. Á þessum árurn
voi'u meðal annai'S endur-
nýjaðar allar hafnarfestar
og svo var þar rambvggi-
lega frá gengið, að lengi
mun búa að handaverkum
Geirs. En við það starf
mun kappið hafa verið full
mikið, því heilsan bilaði og
hann lá lengi milli heims
og helju. Átti hann möi'g
ár í veikindum þessum,
uns hann náði sjer að
mestu.
Geir var kvæntur Guð-
rúnu Pjetursdóttur frá Mýr
um í Skriðdal, en misti
hana 1923, eftir 14 ára
sambúð. Áttu þau hjónin
tvær dætui’, sem nú eru
báðar uppkomnar og giftar.
Enda þótt svo hafi farið,
að ævistai'f Geirs hafi að
mestu verið við sjósókn og
útgerð, hefir hugur hans
mjög staðið til landbúnað-
ar. Hann hefir um langt
skeið, einkum á seinni ár-
um, átt nokkuð af gripum
og fengist töluvert við rækt
un, og sýnt við hvorttveggja
frábæx'a natni og umhirðu-
semi. Tún, sem gefur nú af
sjer yfir 100 hesta af heyi,
ræktaði hann upp úr grýttu
hraunlandi, sem hvergi
þætti viðlit að brjóta til
ræktunar nema í Vest-
mannaeyjum.
Geir þefir lítið sint or>-
inberum máium. en var þó
í hreppsnefnd á stríðsárun-
um fyrri, og hefir auk þess
átt sæti í hafnarnefnd.
í viðkynningu er Geir
glettinn og gamansamur,
sannkallaður fjörmaður.
Hann er maður, sem á má
trevsta. til hvers sem hann
gefur sig þjettur á velli og
þ.iettur í lund og ti'ygða-
tröll, bar sem hann tekur
bví. Hann ann cömlum
fróðieik og er heirna í
fornsögunum, eins og yfir-
leitt eldi'i kynslóðin, enda
greindur vel og minnugur.
Aidui’inn ber hann vel og
hefir enn nægan kiark og
kraft tfl langrar ævi. og
megi það sem lengst endast.
K.
Framtíðarstarf
I$arl eð;a kona, sem hefir lokið verslunar-
skólaprófi eða hlotið aðra mentun, sem metin
verður jafngild, og auk þess hlotið æfingu í
vjelritun, getur fengið framtíðarstarf á skrif-
stofu.
Þeir, sem óska að kynna sjer nánar um
stöðu þessa, eru vinsamlega beðnir að senda
tilboð sín, ásamt upplýsingum um mentun og
fyrri störf, merkt: „Framtíðarstarf“, í póst-
hólf 1026, Reykjavík, fyrir lok þessa mánaðar.