Morgunblaðið - 08.11.1945, Blaðsíða 7

Fimmtudagur 8. nóv. 1945.
MORGUNBLAÐIÐ
J
^:-:*<*<*<*<*<*<*<**>*>*>*>*><~><*<*<><*<*-v<*<*<*<*<*<k**>:k*<*<*<*<*<*<*<**><**>*v<**:**><*<»<*<**>*><*<*<*<»*><**:* t**x**><*<*<*<*<*<*<*<*<*<*<*<**:**:*<*<*<*<*<*<*<*<*<*<*<*<*<*<*<*<**>:**><*<*<*<*<*<*<~:*<«:~:**x**x**:*<*<*<*<*<**>*>
^-J\uenhjóÉin oa ^JJeirn iíi(f

Yvonne de CauHe
—- j-remita lona ii/aiiia/uls
Eftir R. E. Porfer
VIÐ KONNUMST áreiðan-
lega öll við de Gaulle, sem nú
er æðsti valdamaður Frakklands.
En hvernig er konífn, sem dyggi-
lega barðist við hlið hans á ör-
lagaríkustu tímum frönsku þjóð
arinnar — Yvonne de Gaulle?
Nokkrum dögum eftir að Par
ís varð frjáls á ný, hringdi sím
inn hjá ýmsum hershöfðingja-
frúm borgarinnar, og þægileg
konurödd sagði: „Halló? þetta
er Yvonne — já, Yvonne de
Gaulle. Munið þjer eftir mjer?
Þjer búið víst ekki svo vel, að
geta lánað mjer eitthvað af
gömlum húsgögnum, sem þjer
ekki notið — borð, stól, eða eitt
hvað því um líkt ... . ?
Þennan sama dag hafði
Yvonne de Gaulle, fremsta kona
Frakklands, haldið innreið sína
í París, í kyrrþey. Henni hafði
verið fengið til umráða hús í
Neuilly. En Þjóðverjar, sem
höfðu notað húsið hernámsárin,
höfðu flutt öll húsgögnin á
brott, svo að frúin varð að leita
á náðir vina sinna, til þess að
geta búið bónda sínum, æðsta
manni Frakklands, sómasam-
legt heimili.
-—• Fram til þessa hefir fátt
verið rætt og' ritað um Madame
de Gaulle af þeirri einföldu á-
stæðu, að menn vita mjög lítið
um hana. Hún er mjög hljedræg
kona og lítt um það gefið að
koma fram á opinberum vett-
vangi. En hún er elskuð og virt
af vinum sínum og maður henn
ar metur hana mjög mikils, sem
sjá má af því, að hann ljet það
verða sitt fyrsta verk, þegar
hann var kominn í valdasess,
að veita frönskum konum kosn-
ingarjett.
Á flótta yfir Ermasund.
De GAULLE hjónin eiga þrjú
börn: Philippe, sem er liðsfor-
ingi í her Leclerc hershöfðingja,
og mjög líkur föður sínum,
Elísabeth, sem stundaði nám við
háskólann 1 Oxford, meðan. hún
dvaldi landflótta 1 Englandi, og
Önnu, sem er fötluð. Um það
leyti, sem Frakkland var að gef
ast upp, dvaldi frú de Gaulle
með börn sín í Brest. Hún hafði
ekkert frjett af manni sínum
lengi og hafði ekki hugmynd
um, hvað hann ætlaðist fyrir.
En hún þekti hann nógu vel til
þess að vita, að hann myndi
aldrei hætta að berjast fyrir
Frakkland.
„Jeg geri ráð fyrir, að faðir
ykkar sje í Englandi“, sagði hún
við Philippe, son sinn“. — Við
munum einnig gera alt, sem
við getum til þess að komast
þangað. . “
Ffú de Gaulle og börn henn-
ar voru meðal síðustu flótta-
mannanna, sem komu til
Plymouth. Elísabeth var sífelt
að spyrja móður sína, hvernig
hún ætlaði að fara að því, að
finna pabba innan um alt fólk-
ið í Englandi. „Jeg veit ekki,
hvernig jeg fer að því“, svaraði
móðir hennar. „En jeg er viss
um, að við höfum einhvern veg
inn upp á honum“.
Og Madame de Gaulle hjelt
kyrru fyrir í þrjá daga, áður
en hún ljet mann sinn heyra
frá sjer, en þá var hann orðinn
leiðtogi frjálsra Frakka.
Fremsta kona Frakklands
er mjög feimin.
ÞÓTT Yvonne de Gaulle sje
í dag fremsta kona Frakklands,
er ekki hægt að segja, að hún
láti neitt til sín taka á opin-
berum vettvangi. Hún lætur
sjer nægja það starfssvið, sem
heimilið markar henni og held
ur áfram að búa til matinn og
vinna heimilisstörfin sjálf, þótt
ótal yngismeyjar í Frakklandi
sjeu óðfúsar á að ganga í þjón-
ustu hennar. Það er aðeins ör-
sjaldan, sem hún lætur sjá sig
í opinberum veislum eða öðr-
um slíkum hófum. Og allir, sem
eitthvað þekkja til hennar, eru
á einu máli um það, hve feim-
in hún sje og hve erfitt hún eigi
með að gefa sig á tal við ókunn
uga. I því svipar henni mjög til
manns síns. Mörgum finnst
hann fáskiptinn og leiðinlegur
fyrst í stað, en þegar er eitt-
hvað ber á góma, sem hann hef-
ir áhuga á, verður hann ræðinn
og skemmtilegur.
Ef einhver spyr vini de
Gaulle hershöfðingja að því,
hverjum augum hann líti á
konu sína, verður svarið: „I
augum Charles er hún besti vin
urinn, sem hann á“.
Varist Hjótiærni á vali hatta
r
íí:'"'
fc.-Í .Y . • ■

>| t <. ;

Þetta snotra og hentuga höfuðfat, sem þið sjáið á myndinni lijer fyrir ofan er búið til eftir
fyrirmynd hins fræga kvenhattasjerfræðings, Chanda. Hatturinn sjálfur er brúnn að lit, en
böndin græn. Böndin má hafa á marga vegu, og á myndinni til hægri er sýnt, hvernig búinn
er til úr þeim „túrban“.
ÞEGAR þjer veljið yður hattl
við nýju vétrarkápuna, þá skul J
ið þjer um fram allt ekki vera
fljótfærin. Látið ekki duglega I
en hafa á tilfinningunni, að mað
ur sje með of áberandi höfuð-
fat.
Chanda, frægur kvenhatta-
og mælska búðarstúlku telja yð sjerfræðingur, sem áður starf-
ur á, að kaupa einhvern fárán- aði hjá Hattie Carnegie, en hef-
legan hattkúf, aðeins vegna ir nú komið á fót eigin fyrir-
þess að hann er „móðins“, sem tæki, heldur því fram, að allar
þjer eruð svo ef til vill orðnar konur, sem kunni í raun rjettri
dauðóánægðar með, þegar þjer að klæða sig smekklega, hafi í-
farið að skoða hann í betra næði mugust á hverskonar öfgum 1
heima hjá yður. | klæðaburði, haldi sig við ein-
Þegar þjer veljið yður nýjan faldan og látlausan búning. —
hatt — eða yfirleitt hvaða fat Hann ráðleggur konunum, að
og
sem er — þá verðið þjer fyrst
og fremst að hafa í hyggju,
hvort hann fer yður vel. í öðru
lagi — ef þjer eruð þá ekki ein
þeirra kvenna sem vitið ekki
hatta yðar tal — hvort hann
er hentugur og fer vel við fleiri
en eina kápu. Og í þriðja lagi
hvort yður fellur vel við hann,
því að það er ekkert ónotalegra,
athuga sig vel í stórum spegli,
áður en þær kaupi sjer hatt.
Vitið þjer—
— að sumsstaðar í Frakk-
landi og Ítalíu er það gömul
þjóðtrú, að stúlka fái rósrauðar
kinnar, ef hún grafi einn dropa
af blóði sínu undir rósatrje.
Varaiitasaín
KVENNASIÐUNNI hefir bor
ist bókin „Ábætisrjettir og kök
ur“. Það er allra myndarleg-
asta rit, 120 blaðsíður að stærðl
í Skírnisbroti. Skiftist bókin í
sjö kafla, er heita: Ábætisrjett-
ir, Hlaup, Ávaxtagrautar, Sós-
ur með ábætisrjettum, ísbúð-
ingar, Kökur sem ábætisrjett-
ir og Bökun.
Bókin er þýdd úr matrelðslu
bók frú Henriette Schönberg
Erken: Stor Kogebog for större
og mindre Husholdninger. Þýð
andans er eigi getið.
Bókin er prentuð á ágætan
pappír, prýdd mörgum mynd-
um og er frágangur allur hinn
snyrtilegasti. — Bókaútgáfan
Logi, Reykjavík, gefur bókina
út.
Fegrun og snyrting.
Varaliturinn.
í Ameríku þykir ungu stúlk
unum það ganga glæpi næst, ef
varaliturinn er ekki í samræmi
við litinn á kjólnum. Þessvegna
hafa á síðari árum verið fram-
leidd fleiri og fleiri litbrigði af
varalitum, en þar eð framleið
endur hafa sjeð, að það getur
orðið nokkuð dýrt fyrir stúlk-
urnar að kaupa altaf nýjan vara
lit í hvert sinn sem þær fá sjer
kjól eða hatt, eru þeir farnir að
senda á markaðinn ódýrt vara-
litasafn í snotrum umbúðum,
þar sem stúlkurnar geta fengið
öll þau litbrigði sem þær þarfn
ast. Geta því ijóshærðar, dökk
hærðar, rauðhærðar og grá-
hærðar konur fengið sitt sjer-
staka varalitasafn.
Unga stúlkan á myndinni
hjer við hliðina á heldur á einu
slíku „safni“.
Munið —
— að í eina einustu leðurskó,
þarf 291 mismunandi efni.
— að einn kvenmölur, ásamt
fjölskyldu, getur á einu ári eyði
lagt jafnmikla ull og fæst af
tólf kindum.
— að blekblettum af fingrum
er hægt að ná af með því að
bleyta endann á eldspýtu, og
núa blettina vel með henni. Þvo
síðan með sápu og vatni.
1 Hvenskór
Kveninniskór
Karlm.-inniskór
Barna- og unglingaskór
Skóverslunin
1 Framnesveg 2. Sími 3962.
l■mllllllmmlllllmmuuuumHlumuluuulUUUu»
4