Morgunblaðið - 27.06.1946, Síða 2

2
■’ -t—r-ffi'í?
MORGUNBLAÐIÐ
Fimtudagur 27. júní 1946
JN ýi“ maðurinn vill gamla
Framsóknarþrældóminn
Reykvíkingar vilja síst
samstjórn Framsóknar
og Alþýðuflokks
LOKS KOM AÐ ÞVI, að
Alþýðuflokkurinn færi að
yngja sig upp. Stefáni Jó-
hanni var með öllu útskúfað
af lista flokksins hjer í bæ og
Haraldur Guðmundsson settur
í vonlaust sæti. En „nýr“ mað
ur settur í efsta sætið.
Svo hefir verið að sjá af
Alþýðublaðinu, sem minnstu
máli skipti, hver ,.nýi“ mað-
urinn væri. Bara að vera laus
við þá Stefán og Harald.
Fólkið þekkir Stefán best.
Þess vegna alveg burt með
fiann!
Farið að slá í
„nýja“ manninn.
Sannleikurinn er og sá, að
eísti maður lista Alþýðu-
flokksins hefir ekkert sjer til
ágætis annað en það að vera
„nýr“. En þó er hann ekki
nógu nýr.
Gylfi Þ. Gíslason hefir haft
afskipti af þremur málum,
sem almenningi eru hugleik-
in: Lýðveldisstofnuninni,
•stjórnarmynduninni og verð-
lagsmálunúm
Það er nú nógsamlega
kunnugt, að Gylfi var annar
helsti forystumaður undan-
haldsins í sjálfstæðismálinu.
Hann hjelt því þá ófeiminn
-fram, að Islendingar ættu ekki
að stofna lýðveldi 17. júní
1944. Þjóðin hafði úrtölur hans
að engu, en almenningur
man eftir framkomu hans þá.
Hitt er ekki eins kunnugt
en engu síður satt, að Gylfi
Þ. Gíslason var einn af þeim
Albýðufl.m., senv ásamt Guð-
mundi I. Guðmundssyni og
Hannibal Valdimarssyni harð
ast börðust gegn þátttöku
flokks síns í núverandi
stjórn. Litlar vinsældir mun
hann hljóta af bví hjá Reyk-
vílángum.
Loks er Gylfi einn þeirra,
sem árum saman hefir verið
á launum hjá ríkinu tíl að
halda niðri háu verðlagi. Eru
mönnum fá afrek hans kunn
í því starfi, önnur en þau, að
hann fullyrðir nú um kosn-
ingarnar, að verðlagið sje allt
of hátt. Sannar það fvrst og
fremst, að Gylfi hafi eigi
verið vaxinn þeim vanda, er
hann þáði laun fyrir.
Hsigsjónalaus
moð-suða.
Utan þessara þriggja mála
hefír almenningur ekki orðið
þess var, að Gylfi legði mikið
til þjóðmálanna'. Þess vegna
biðu ýmsir með eftirvæntingu
orða hans við útvarpsumræð-
urnar.
En hjá þessum boðbera
„nýja tírnans" fór ekki ýkja
mikið fyrir hugsjónunum.
Þieir, sem tekið höfðu mark
á gumi Alþýðuflokksins um
„nýja“ manninn urðu fyrir
miklum vonbrigðum. 1 Hið
helsta, sem hann hafði fram
að færa var upplestur úr ræð-
um ýmsra manna er haldnar
voru um það bil er dósentinn
var kornbarn. Skipti það til-
tölulega litlu, þó að ekkert af
þes3u komi vitund við því,
sem nú er um deilt. Hitt
skipti meiru máli, að hug-
myndaauðgin var. ekki meiri
en að aðaluppistaðan var útúr-
snúningur á tuttugu ára
gömlum orðum ýmissa merkra
manna.
Hvergi var minnst á höfuð-
stefnur eða hugsjónir. Allt
sparðatíningur og nart. Eng-
in grein gerð fyrir afstöðu
Alþýðuflokksins til aðkall-
andi vandamála eða fyrirætl-
ana hans um stjórn landsins.
Engan fýsir í
Alþýðuflokkseymdina.
Þetta er og það, sem Gylfi
og fjelagar hans síst vilja ræða
um. Óvildin til Sjálfstæðis-
manna skín út úr hverju orði
þeirra. Á þann veg eru þeir
Gylfi, Guðmundur í. og
Hannibal að reyna að undir-
búa það, er hugur þeirra þrá-
ir: Samvinnuna við Fram-
sókn.
Þessir menn vita ósköp vel,
að ef þeim tekst að spilla á
milli Alþýðuflokksins og
Sjálfstæðismanna er það
Framsókn einni til hags. Það
er von þeirra., að þá verði
liðsstyrkur Framsóknar og
Alþýðuflokks svo mikill, að
þau geti í sameiningu myndað
stjórn, svo sem þau gerðu
1934.
En almenningur fjekk nóg
af óstjórninni 1934—1938.
Hann fýsir ekki aftur í þá
eymd atvinnulevsis og úr-
ræða-^fátæktar, sem ein-
kenndi samstjórn Alþýðufl.
og Framsóknar.
Sjálfstæðismenn ná
því bezta úr
Alþýðuflokknum.
Gylfi Þ. Gíslason heldur,
að það sje áhrifaríkt að lesa
upp 20 ára gömul ummæli
andstæðinga sinr.a. En hann
gleymir því, að Alþýðuflokks-
menn eru nú í öll þessi ár
búnir að reyna að snúa út úr
þessum orðum og ófraégja
Sjálfstæðismenn af þeim sök-
um. —
Þetta hafði þýðingu á með-
an fólkið hafði ekki reynt
stjórn Alþýðuflokksins. En
eftir reynsluna frá 1934—
1938 þýðir ekki með áratuga-
gömlum tilvitnunum að sanna
að stefna Sjálfstæðisflokks-
ins sje almenningi óhollari
en stefna Alþýðuflokksins.
Með þessu er ekki sagt, að
ékki sje sumt einhvers nýtt
hjá Alþ'ýðuflokknum. Hann
er sem flestir aðrir sambland
af illu og góðu.
Reynsla síðustu ára hefir
einmitt sýnt, að Sjálfstæðis-
flokkurinn er megnugur þess
að teygja fram hið besta, sem
í Alþýðuflokknum býr. Alveg
eins og allt hið versta braust
út á meðan hann vann með
Frctmsókn.
Áætlanir Framsóknar
um gengislækkun.
En þeir fjelagarnir Gylfi Þ.
Gíslason, Guðmundur I. Guð-
mundsson, Hannibal Valdi-
marsson o. fl. sýnast hafa tek-
ið ástfóstri við lökustu hlið-
arnar á flokki sínum. Þeir
eru ólmir í að slíta samvinn-
unni við Sjálfstæðismenn og
jafnákafir í samstarf við
Framsókn.
Það var eftirtektarvert, að
í eitt af þeim fáu skiptum,
sem Gylfi hvarf frá hinni tutt-
ugu ára gömlu uppsuðu, þá
var hann að hræða menn
með gengisfalli. Enda reyndi
hann að telja mönnum trú
um, að hættan í þeim efnum
stafaði frá Sjálfstæðismönnum.
Nú veit Gylfi ósköp vel, að
því fer víðsfjarri, að Sjálfstæðis
menn hafi nokkrar slíkar
ráðagerðir í huga. Þvert á
móti. En Gylfa er hitt þó enn
kunnugra, að Framsóknar-
flokkurinn hefir haft til íhug-
unar mjög róttækar ráðstafan
ir í þessu efni.
Hefir innan þess flokks
verið samin áætlun um að
lækka krónuna stórlega 1 því
skyni að taka til ríkissjóðs
ríflegan hluta- af fjáreign
lardsmanna.
Fjöldinn styður
S j álf stæðismenn.
Vegna hins nána samstarfs
síns við Framsókn eru fáir
þessu kunnugri en einmitt
Gylfi Þ. Gíslason. Engu að
síður þegir hann um þessar
áætlanir en skrökvar upp
fyrirætlun'um Sjálfstæðism.
í þessa átt.
Fátt sýnir betur, hvað inni
fyrri býr, en einnig af hverj-
um heilindum er mælt.
En í þessu stoðar enginn
fláttskapur. Almenningur vill
síst af öllu, að hin gamla ó-
stjorn Alþýðuflokks og Fram
sóknar vakni á ný.
Fyrri leiðtogar Alþýðu-
flokksins mistu einmitt til-
trú fólksins vegna of náins
samstarfs síns við Framsókn,
og þeim tókst aldrei að rjetta
sig við, þrátt fyrir síðari yfir-
bót.
Þeir „nýju“ menn, sem
ekkert úrræði sjá annað en
þessa gömlu martröð eiga
sannarlega ekki v on á miklu
fylgi almennings.
Allur fjöldi manna fylkir
sjer nú um Sjálfstæðisflokk-
inn af því að frá honum ein-
um er að vænta þeirrar for-
ystu, sem þjóðin þarfnast.
Eftirtekiarverð þingtíðindi kommúnlsla
Þeir hlýða fyrirskip-
unum „Kominfern“ í
þjóðernismálum
i
—
Mestrán Thoroddsen
virðsst hnrla ókunn-
nsg Ilokki ssnum
FRK.KATRÍN THORODDSEN vann þann eið í út-
varpið í gær við alt, sem hún sagði sjer heillagt:
„Að flokksbræður hennar tækju engum fyrir-
mælum erlendis að“ og minnast menn þess ekki,
að fyrr hafi verið svo að nokkrum flkkoi sorfið,
að til slíks hafi þurft að grípa. Mikils þótti nú
við þurfa. Samtímis skýrði ungfrúin frá því, að
hún hefði verið svo viðutan á Alþingi í vetur,
að hún hefði þessvegna aldrei tekið til máls.
Ætli hún hafi ekki verið viðutan oftar?
A M.K VERÐA MENN að vona, að sú sje skýringin
á svardaga hennar nú. Því að jafnvel í þjóðern-
ismálunum er afstaða kommúnista slík, að þeir
þurfti í þeim að fá áminningu frá Komin-
tern. Frá þessu var skýrt 1 „Pólitískri ályktun
II. þings Kommúnistaflokks íslands“. Álit þjóð-
ernismálanefndar II. þings Komrnúnistaflokks-
íslands hefst með þessum orðum:
,,FRÁ KOMINTERN HEFIR oftar en einu sinni
komið fram gagnrýning á afstöðu Kommúnista-
flokks íslands til þjóðernismálsins, t. d. í brjefi
POLSEKR: nóv. 1931 og nú nýlegaí brjefi SKLSíf
Síðan er gerð grein fyrir „aðfinslunum“ og loks
hátíðleg „samþykt“ um að taka nú „forustuna
í sjálfstæðisbaráttunni“, þar sem m. a. er getið
um þýðingu íslands fyrir Sovjet-lýðveldin.
HVERNIG MUNDI vera um ,,sjálfstæði“ þess flokks,
sem þarf „gagnýrning“ og „aðfinslur“ frá Kom-
intern til að fá rjetta nskilning á sjálfstæðis-
baráttu sinnar eigin þjóðar? Það er gott fyrir
kommúnista, að sumir frambjóðendur þeirra
eru svo viðutan, að þeir fylgjast ekki einu sinni
með því sem gerst hefir á flokksþingunum, hvað
þá hinu, sem gerist á lokuðum klíkufundum
einræðisherra flokksins.
EIÐSTAFUR KATRÍNAR THORODDSEN í gær-
kvöldi verður ekki skilinn á annan hátt en þann,
að hún hafi ekki vitað hvað hún var að segja
eða gera.
Munið
æskulýðsfund
Heimdallar í Sjálfstæðshúsnu
í kvöld.