Morgunblaðið - 22.01.1947, Qupperneq 10

10
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 22. jan. 1947
GRÍPTU ÚLFINN
aJeslie (Jkarteris
•I
Að jarðarmiðju
Eftir EDGAR RICE BURROGHS.
15. dagur
— Þakka yður fyrir vinsam-
lega aðvörun, sagði Helgi, en
það er engin hætta á því að
jeg hefði farið að eyða nóttinni
hjer. Jeg skal í staðinn gefa
yður þær upplýsingar, að .við
Orace skiftumst á að vaka og
förum aldrei úr fötum, svo að ef
einhverjum af yðar mönnum
skyldi detta í hug að heim-
sækja okkur, þá erum við altaf
viðbunir að taka á móti hon-
um. Góða nótt!
Svo hvarf hann svo snögg-
lega út í myrkrið eins og hann
hefði orðið uppnuminn* Hann
laumaðist í gegn um runnana
og þangað sem frakkinn hans
var á garðinum, og hljóp þar
auðveldlega yfir.
Hann kom standandi niður
hinum megin, og klæddi sig í
frakkann. Síðan hleraði hann
ofurlitla stund, til þess að vita
hvort nokkur væri þar nærri.
Það var ekki og hjelt hann þá
á stað og stefndi að baki hall-
arinnar. Ekki gekk hann þó
rakleitt, heldur hljóp frá einu
afdrepi til annars og hafði hjá
sjer bæði augu og eyru. En
honum^var ekki eftirför veitt.
Alt var kyrt. Hann sá að ljós
var borið upp á efri hæð í húsi
Bittles, og hann heyrði hinn
lága öldunið við ströndina og
hægan goluþyt í laufi. Annað
ekki.
— Þetta er skrítið! sagði
hann við sjálfan sig. Það er
næstum ótrúlegt. Eða skyldi
jeg hafa leikið á þá með því að
fara yfir garðinn?
Hann hafði verið alveg sann-
færður um að setið mundi fyr-
ir sjer. En það var nú öðru
nær. Enginn maður skifti sjer
af honum.
— Hvernig í skrattanum
stendur á þessu? tautaði hann.
Og hvernig í skrattanum stend
ur á því að þeir sleptu mjer?
Höllin var í myrkri. Hann
leit á úr sitt, með sjálflýsandi
vísirunum. Nú voru komnar
tvær mínútur fram yfir hinn
tiltekna tíma. Hann tók þá til
fótanna og hljóp rakleitt heim
til Corns og hringdi dyrabjöll-
unni eins og vitlaus maður.
VII.
Glettingar halda áfram.
Corn kom fljótt til dyra. Og
þegar Helgi sá hvað hann varð
undrandi, lá honum við að
hlaupa upp um hálsinn á hon-
um. En hann stilti sig og brosti.
— Jeg bjóst við því að þjer
munduð vera á fótum, sagði
hann. Hafið þjer nokkuð á móti
því að drekka með mjer eitt
glas af gosdrykk?
Hann smeygði sjer um ieið
fram'hjá Corn inn í anddyrið.
Corn lokaði útidyrahurðinni.
— Jeg hafði ekki búist við
þeirri ánægju að sjá yður svo
fljótt aftur, sagði hann. Og jeg
skal segja yður það, að nú er
gestur hjá mjer. v
Hann sagði þetta mjög lágt
og í þeim tón, er hver maður
skilur svo, að betra sje að koma
seinna. En Helgi ljet sem hann
heyrði það ekki og hratt upp
stofuhurðinni.
•— Nei, hvað sje jeg, er þá
ekki ungfrú Holm hjer, hróp-
aði hann. Gaman að hitta yður!
Svo sneri hann sjer að Corn,
sem stóð í dyrunum og sagði:
— Jeg vona að jeg trufli
ykkur ekki í alvarlegum sam-
ræðum. Fleygið mjer út um
gluggann ef jeg er óvelkom-
inn! Það þarf ekki að taka á
mjer með neinum silkihönsk-
um.
— Ungfrú Holm leit hjerna
inn að gamni sínu, sagði Corn.
— Jæja, ekki annað? sagði
Helgi.
— Nei, sagði Corn þurlega.
— Jæja, jæja, sagði Helgi og
iðaði í skinninu af ánægju.
Hvernig líður yður, ungfrú
Holm?
Hann var að velta því fyrir
sjer, hvort hún mundi hafa
sagt Corn liokkuð. Hún sá hvað
honum leið og gaf honum
merki með augunum að svo
væri ekki. Þá brosti hann svo
fallega framan í hana að auð-
sjeð var að hann var ánægður.
Og þetta hlaut að stafa af því,
að klukkan hans væri fljótari
en hennar klukka, og þetta
■ hafði bjargað málinu. Hún las
í brosi hans, eins og hann hefði
sagt það upphátt: „Þakka þjer
fyrir, jeg vissi að jeg mátti
treysta þjer. Og nú verðum við
að leiða Corn á villugötur**:
Hún brosti því aftur við hon-
um til þess að sýna að hún
hefði skilið hann og væri fegin
að sjá hann aftur. Helga lang-
aði mest til þess að faðma hana
að sjer og kyssa hana.
— Það er engu líkara en að
þjer hafið verið í stríði, Mr.
Templar, sagði Corn. Helgi
kinkaði kclli.
— Hefir ungfrú Holm sagt
ýður frá því?
— Mjer datt ekki í hug að
spyrja hana neins.
Það kom undrunarsvipur á
Helga, því að enda þótt stúlkan
reyndi að bera sig vel, var auð-
sjeð að hún hafði ekki setið við
lestur eða spil þetta kvöldið.
Corn þóttist því þurfa að gefa
skýringu.
— Þegar jeg kom til dyra ög
sá hana, þá hjelt jeg fyrst að
hún hefði orðið fyrir slysi og
væri komin til að leita sjer
lækninga. En svo sagði hún, að
hún væri komin til þess að
rabba við mig og jeg — jeg ljet
það gott heita, þótt mjer sje
ekki um slíkt gefið. En mjer
fanst nú samt, rjett áður en
þjer komuð, að hún ætti eitt-
hvert erindi. Var það ekki
rjett, ungfrú Holm? Jú, jeg sje
það á yður. En jeg — jeg —“.
Hann stamaði dálítið og leit
framan í Helga.
— Jeg er læknir, sagði hann
svo, og jeg hefi þann sið að láta
sjúklinga mína sjálfráða um
það hvað þeir segja. Það er
gömul regla, en hún er góð. Og
svo þegar þjer komuð ....
Nú rak hann aftur í stans,
því að hann kunni ekki að
koma orðum að því, hvernig
sjer hefði orðið við þegar hann
sá þau bæði rifin og tætt.
— Þetta er leiðinlegt, sagði
Helgi, því að jeg býst við því
að þjer verðið að bíða eftir
skýringum mánuðum saman.
— Ekki er það nú víst, mælti
Corn og yþti öxlum.
Honum var tamt að sýnast,
en að þessu sinni var hann hálf
hikandi, því að gletnin í aug-
um Helga .truflaði hann. En
umfram alt varð hann að gæta
þess að Patriciu grunaði ekki
annað en að hann væri læknir.
Af þessu leiddi að hann var
hreint ekki með sjálfum sjer.
Patricia tók eftir þessu og
þótti það undarlegt. Hún hafði
búist við því að þeir Hejgi og
Corn væri gamlir vinir. I þess
stað sá hún nú að þeir voru á
verði hvor gagnvart öðrum.-
Hún vissi ekki hvernig á þessu
stóð, en hún fann ósjálfrátt, að
Helgi hafði gaman af þessu, en
Corn var gramur.
— A jeg að segja yður frá
öllu, læknir? sagði Helgi hálf
stríðnislega.
—^Já, gerið þjer það, glopp-
aðist upp úr Corn.
— Þá skal jeg gera það. Það
byrjaði svona ....
Corn færði sig nær honum.
Helgi hikaði, klóraði sjer í höfð
inu og leit svo beint framan í
Corn.,
— Er það ekki einkennilegt?
mælti hánn raunalega. Nú hefi
jeg alvég gleymt því hvernig
það byrjaði.
Patriciu fanst nú að hún
yrði að koma honum til að-
stoðar.
— Sannleikurinn er sá, sagði
hún, að við Mr. Templar höf-
um verið saman í alt kvöld.
Við vorum á gangi úti á klett-
unum, og ....
— Þey, sagði Helgi. Segið
ekki lækninum rrteira.
Það umlaði eitthvað í Corn
eins og hann væri ekki ánægð-
ur með þetta.
— Sjáið til, mælti Helgi,
honum leiðist þetta.
Það mátti nú sjá minna en að
Corn væri órótt, því að hann
varð eldrauður í framan. Pat-
riciu var dillað.
Corn sá nú að hann hafði
hlaupið á sig og viðmót hans
breyttist skyndilega. Eftir því
hafði Helgi verið að bíða.
— Jeg hefi espað forvitni
yðar of mikið, sagði hann í
afsökunartón. En mjer varð
það á vegna þess, að jeg sá gð
ýmsar grunsemdir brutust um
í yður. Það var engu líkara en
að þjer hjelduð að jeg hefði
myrt einhvern, eða rænt póst-
húsið. ,En þetta var alt ofur
hversdagslegt. Við ungfrú
Holm vorum á gangi úti á
klettunum ....
— Og svo hrapaði jeg fram
af, sagði Patricia, og festist á
klettanybbu, og Mr. Templar
hafði mikið fyrir því að ná í
mig.
Þótt undarlegt megi virðast
trúði Corn þessu eins og nýju
neti, þótt hann hefði alls ekki
trúað því, ef Patricia hefði sagt
honum það, þegar hún kom.
— Þjer megið ekki vera
mjer reiður, gamli vinur, sagði
Helgi, þótt jeg dægi yður dá-
lítið á þessu. Það var svo gam-
an að sjá hvernig verstu grun-
semdum skaut upp hjá yður.
Corn leit á þau til skiftis.
Patricia var alveg róleg og
horfði með alvörugefnu sak-
leysi á hann, en svipur Helga
var kankvís og glettinn.
68.
— En hvers vegna gerðirðu þetta? spurði jeg og furð-
aði mig á vináttu þessa manns, sem var frá öðrum heimi
en jeg og allt öðrum kynþætti.
— Þú bjargaðir lífi mínu, svaraði hann. Frá því augna-
bliki, var það skylda mín, að vernda þig og vera vinur
þinn. Jeg mundi ekki hafa verið sannur Mezopi, hefði
jeg ekki gert skyldu mína, en í þetta skipti hefir það
verið mjer ánægja, því mjer fellur vel við þig. Jeg vildi
óska, að þú settist að hjá mjer. Jeg skal gera þig að með
limi þjóðflokks okkar. Hjá okkur er gnægð veiðidýra, og
þú skalt fá að velja þjer maka úr hópi fríðustu meyja á
Pellucidar. Viltu gera þetta?
Jeg sagði honum frá Perry og Dían hinni fögru og um
skyldur þær, sem jeg yrði að leysa af hendi við þessa
fjelaga mína. Svo sagði jeg honum, að síðar mundi jeg
sækjá hann heim, ef jeg mundi þá nokkurntíma geta fund-
ið eyjuna hans.
— Það er ofur auðvelt, vinur minn, svaraði hann. Þú
þarft ekki.annað en ganga að rótum hæsta tinds Skýja-
íjalla. Þar muntu rekast á fljót, sem fellur út í Lural Az.
Beint framundan ósum fljótsins muntu sjá þrjár stórar
eyjar, í svo mikilli fjarlægð, að þær eru rjett sýnilegar
út við sjóndeildarhringinn. Eyjan lengst til hægri heitir
Anoroc, en þar sit jeg að völdum.
— En hvernig á jeg að finna Skýjafjöll? spurði jeg.
— Sagt er, að sjá megi þau frá hálfri Pellucidar, svaraði
hann.
— Hversu stór er Pellucidar? spurði jeg, og velti því
fyrir mjer, hvaða hugmynd þessir fr.umstæðu menn hefðu
um lögun og stærð jarðar sinnlir.
— Maharar halda því fram að Pellucidar sje hnöttótt,
svaraði hann, en það er auðvitað hreinasta fjarstæða, því
þá mundum við detta niður, ef við ferðuðumst langt frá
átthögum okkar, eða þá allur sjórinn á Pellucidar mundi
renna á einn stað og drekkja okkur. Nei, Pellucidar er
flöt og stqprri en nokkur maður veit. Við enda jarðarinn-
ar, segja sögur okkar, er stór múr sem kemur í veg fyrir
það, að land og vatn falli í eldhafið, sem Pellucidar flýtur
á, en jeg hefi aldrei farið það langt frá Anoroc að jeg hafi
sjeð þennan múr með eigin augum. En það er auðvitað
__ . _:_______________
Rafmagnsteppi.
í Bandaríkjunum er farið að
nota nýja gerð teppa, er menn
nota sem sængur. Þetta eru
rafmagnsteppi. Þau eru næfur
þunn, en mjög hlý, og þar að
a.uki er hægt að tempra hita
þeirra. Þykja þau mjög þægi-
leg.
★
Nýlega fanst á vínakri ein-
um í Ítalíu kista með miklum
fjársjóði, sem grafinn hafði
verið í jörðu. Voru þar 8 kg.
af gullpeningum, gullbikar og
nokkuð af gimsteinum. -
★
Fyrir jólin hótuðu menn
þeir, sem leika jólasveina 1
borginni Detroit, að gera verk-
fall, ef þeir fengju laun sín
ekki hækkuð.
★
í Biscain-flóá við strendur
Florida er nú verið að búa til
25 eyjar. Er það gert með því,
að soga sandinn upp frá hafs-
botninum í fimm feta hæð yfir
yfirborð sjávar. Sandurinn
verður að jafna sig í nokkur ár
áður en farið verður að'byggja
á hinum nýju eyjum. Verða
j þar reistir sumarbústaðir milj-
ónamæringa.
★
Eskimóaknattspyrna, Ayuk-
taktual, er enn iðkuð í Alaska.
Það eru tvö lið sem keppa. í
hvoru eru 30 einstaklingar,
karlmenn, konur og börn. Völl-
urinn er lOO .m, og stilla liðin
sjer upp á sínum vallarhelming
hvort. Knötturinn, sem notað-
ur ef, er fyltur með hreindýra-
hári. Vinningurinn er í því fólg
inn að koma knettinum út fyr-
ir endamark mótspilarans.
Leikreglur eru engar annað en
það, að bannað er að sína mót-
spilara sínum augljósa morð-
tilraun.
★
30 milljón ára gömul stein-
gerfing fanst nýlega í Suður-
Ameríku. Var hún af fornald-
ardýri einu, pokadýri, sem
minnir mikið á hýenu. Hefir
það verið kjötæta, því að heil
rotta var í munni þess.
Ef Loftur getur það ekkj
— þá hver?