Morgunblaðið - 15.02.1948, Blaðsíða 5

Sunnudagur 15. febr. 1948
MOHGUN&LAfílÐ
<r ...
F. F. R.
DANSLEIKUR
í Tjarnarcafé í kvöld kk 9.
Aðgöngumiðar seldir frá kl. 5—7.
■■■■■■■ea
■ ■■■■■■■•■■■■■■■■■■-''■■■■■■■
!■■■
S
■■■■■■■■■
■ ■■■■■■■■■■••■■■■■■••■■■■■■■■■■■•■•■■■■■■■>
Reykvíkingar!
Hafnfirðingar!
Hðndknðttieiksmeistaramót
ísiands
heldur áfram á morgun (mánudag) í íþrótahúsinu að
Hálogalandi og hefst kl. 8 e. h.
Keppt verður í meistaraflokki karla:
F.H. Í.R.
Ðómari: Halldór Erlendsson.
/•
VaBur — I.B.A.
Dómari: Baldur Kristjánsson.
Handknattleiksunnendur í íteykjavík og Hafnarfirði.
Á morgun gefst ykkur tækifæri til þess að sjá íslands-
meistarana 1947 (Valur), Hafnarfjarðarmeistarana 1948
(F. H.) og Akurnesinga keppa sama kvöldið. Fjölmennið
því að Hálogalandi annað kvöid.
Bílferðir í Reykjavík: Frá Ferðaskrifstofunni kl. 7—
8 e. h. — Hafnarfirði: Frá áætlunarbílastæðinu við
Álfaíell kl. 7,15.
Handknattleiksnefnd FH.
Tvo vjelsetjara
vantar oss nú þegar. Trygging fyrir öruggri framtiðar-
atvinnu- Kaupkjör eins og best ei'U annars staðar.
jPrentimújan C^JJa k.j.
Þúsundáraríkið
Mun kjarnorkuöldin að engu gera gömlu vonina um
frið á jörðu?
Pastor Johannes Jense-v flytur fyrirlestur um þetta
efni í dag klukkan 5 í Aðventkirkjunni, Ingólfsstræti 19
Allir velkomnir!
Minningarsjóður
Kjartans Sigurjónssonar söngvara.
Minningarspjöld fást hjá Sigurði Þórðarsyni skrifstofu
stjóra, Rikisútvarpið. Versl. Valdimar Long Hafnar-
firði. Sigurjóni Kjartanssyni kaupfjelagsstj. Vik í Mýr-
dal og Bjarna-Kjartanssyni Siglufirði.
M JOL8Í UBOSTU R,
fyrirliggjandí.
JJ^ert - J'Criátjánóóon (Jo. k.f.
TVÆR maddömur, mjer áður al-
’ gerlega óþektar, hafa tekið upp
á því að senda mjer tóninn á al-
mannafæri. Þær kalla mig meðal
annars andstæðing kv^nþjóðar-
innar. .Jeg hef nú í bráðum 30
ár verið húslæknir á allmörgum
hundruðum heúyúla og hef reynt
eftir mætti að Ijetta bæði erfiði
og áhyggjum af húsmæðrum þar.
Mörgum þeirra þykir vænt um
mig af þessum sökum og þeim
mun þykja það skrítið, að ókunn-
ugar kvensur kalla mig andstæð-
ing þeirra.
Sem embættismaður fæ jeg
send öil ný lög. Jeg nenni ekki
að lesa þau öll. Jeg er það kunn-
ugri högum húsmæðra í sveitum
en maddömurnar, að jeg full-
yrði, að konur alment hafa
hvorki tíma nje tækifæri til að
, i fylgjast með þeim aragrúa frum-
HINAR háu og hvítfextu haföld- varpa> sem fram kemur á Al-
ur hafa kveðið sinn sorgaróð yfir , þmgj Flestar þeirra, sem mót-
mörg-um góðum dreng. Þær hafa; mæltu ölfrumvarpinu, hafa því
lokað í djúpi sinu margar fagrar
vonir sem bygðar voru í þeirri
bjargföstu trú að þær mættu ræt-
ást.
Árni minn, sorgaróðurinn, sem
öldurnar kveða yfir þjer, hefur
fylt hjörtu okkar ástvina þinna
djúpri hrygð >og söknuði.
Fráfall þitt kom okkur svo ó-
vænt að okkur finst við varla
geta trúað fregninni um það. Þú
svo ungur og með liina öruggu
trú og von æskumannsins að
niega lifa og starfa, skulir vera
horfinn okkur.
En þetta er hinn beiski sann-
leikur sem altaf endurtekur sig,
og við verðum að horfast í augu
við.
Þú valdir þjer hið göfuga og
fórnfreka starf sjómannsins, með
því trygðir þú þjer gott starf, og
jafnhliða því sem þú gast gert
þjer vonir um góða lífsafkomu,
gerðist þú virkur þátttakandi í
þaráttunni fyrir bæítum hag
þjóðarinnar.
Jeg minnist þess er þú á annan
í jólum lagðir af stað í þína
fyrstu ferð með botnvörpuskipi.
Þú taldir þig héppinn að fá
skiprúm, og ekki var hægt að
sjá neinn kvíða hjá þjer, við að
leggja út á hinn úfna vetrarsjó.
En ekki datt mjer eða neinum
öðrum vina þinna í hug, að þessi
fyrsta ferð þín yrði einnig hin
síðasta.
Hin ástríka móðir þín, systkini
og við aðirr vinir þínir, kveðjum
þig nú, Árni minn, og þökkum
þjer fyrir samveruna og allar
góðu endurminningarnar sem þú
hefur eftiriátið okkur. Þær munu
altaf lifa bjartar og ferskar i hug-
um okkar, og á hverri stund
munu þær geta sýnt okkur þig
eins og þú varst meðan þú dvald-
ir hjá okkur.
Þú hniginn ert nú vinur, með
hreinan sk.iöld í valinn;
en hlý mun um þig minning
í ökkar hugum falip.
Vonirnar þær fögru, sem við þig
áttum bundnar,
verða ekki framar á jörðu aftur
fundnar.
Sárt er fyrir móður að sjá
aí tryggum syni,
sorgt það kveikir hjörtum
að tapa góðum vini.
En huggun er það okkur
þótt hrygðin tárin blandi,
að hjá þjei' öll þó mætumst
á fögru sólarlandi.
Blessuð sje minning þín.
G. A.
ekki haft hugmynd um, að þær
voru með því að spilla fyrir bygg
ingu nýrra sjúkrahúsa. Eða þora
maddömurnar að leggja hönd á
hjartað og sverja það við heiður
sinn, að það hafi verið útskýrt
fyrir konum, um leið og mótmæli
þeirra voru pöntuð, að ölið væri
bæði mjög ljettáfengt og að tekj-
urnar af því ættu að renna til
byggingar sjúkrahúsa? — Hafi
þetta ekki verið gert, þá standa
þau orð mín óhögguð, að könur
hafi verið vjelaðar til að mót-
mæla frumvarpinu.
Maddömurnar segja mig hafa
gengið á milli kvenfjelaga til að
tala fyrir hjeraðshælamálinu. —
Ekki þætti mjer nein skömm að
því, en sannleikurinn er sá, að
jeg flutti í fyrra erindi um málið
á landsþingi Kvenfjelagasam-
bands íslands. Það fjekk þar á
gætar undirtektir og fulltrúar
kvenfjelaga víðsvegar að lofuðu
því stuðningi. Mjer dettur ekki
í hug að væna kvenfjelögin um
svik við þetta göfuga málefni af
ráðnum hug. En þau hafa verið
vjeluð til að tefja málið af ófyrir
leitnum æsingamönnum. Þeirra
er sökin.
Það má vel vera, að ölfrumvarp
ið sje að einhverju leyti gallað
af flutningsmannanna hálfu. Það
hefði mátt hafa í þvi ákvæði um
takmörkun á sölu öls og sölutíma,
eins og í Englandi. Það mátti líka
bæta í það fyrirmælum um ein
hverja takmörkun á sölu brenni
víns, svo að leynisalar gætu ekki
fengið það í heildsölu. Það mátti
meira að segja stinga upp á ann-
aii tekjuöflunarleið handa sjúkra
húsunum. Ekkert af þessu var
Vsfja fá ríkissfijóffi í
íng á ófremdaróstandi áfengis-
málanna. Hin skilyrðislausu mót
mæli þeirra gegn tékjuöflun til
byggingar nýrra sjúkrahúsa er
?ar að auki ósvífni gagnvart o.kk-
ur, sem viljum vinna að fram-
angi þess máls, og það sem
verra er, þau eru árás, gerð í
biindr.i og bjálfaskap, á lifshags-
muni n-jargra karla og kvenna í
landi þessu. Þessi æsingalýður
verður að gera sjer það að góðu,
að ósvífni hans sje ekki látið ó-
svarað.
P. V. J. Kolka.
Sipr&ir Skagfisld
ÞRÁTT fyrir bílaverkfall og"
langa göngu fyrir flesta, inn í
Austurbæjarbió, var góð aðsókn
að söngskemtun Sigurðar Skag-
field á föstudaginn var. Sýnir
þetta best áhuga manna fyrir
söng og eftirvæntinguna að
heyra Sigurð syngja óperulögin,
því allir vita, að hann hefur
mörg undanfarin ár starfað sem
óperusöngvari í ýmsum borgum
Þýskalands og hlotið mikinn orð-
styr fyrir söng sinn..
Hann skifti þó söngskránni
jafnt milli hins lyriska og drama-
tíska. Sjerstaklega var það þakk-
arvert að fá að heyra lögin eftir
Reger, Wolf, Rangström og Kilp-
inen hinn finska. Voru þau öll vel
sungin og smekklega. Einnig lög-
in eftir S. Sveinbjörnss. „Huldu-
mál“ og „Miranda“, og „Sumar'*
eftir undirritaðan nutu sömu
meðferðar. Það er þó tvent, sem
nefna mætti sjerstaklega, sem
sýnir, að jafnvel góðum kostum
geta fylgt nokkrir ágallar. Á jeg
hjer við það, að á stundum bregð-
ur fyrir því sem kalla mætti yfir-
drátt milii tóna, og svo hitt,
styrkleikaskiftin ske stundum of
snöggt, án crescendo eða ditnin-
uendo . Annars er róddin hin
sama glæsiiega tenórrödd, sem
hún var, aðeins reyndari, þrosk-
aðri og öruggari en áður, eins og
allur söngur Sigurðar bar vitni
um.
Auðvitað voru það óperuarí-
urnar, sem komu blóðinu til að
ólga í salnum. Og þá ekki síst háu
tónarnir hjá Puccini, sem fóik
bíður altaf eftir með öndina í
hálsinum. Það er óþarft að geta
þess, að þeir fuku fyrirhafnar-
laust út úr barka þessa Orfeusar,
og beint í rnark. En þó vantaði
hjer það sem við á að jeta (við
erum nú orðin vön því hjer upp
á síðkastið) en það var hljóm-
sveit og leiksviðsumhverfi. Því
söngvarinn ljek hlutverkin um
eynt, af því að maddömurnar í °S hann söng þau. Tel jeg
Stuttgart í gærkvöldi.
LUCIUS CLAY hershöfðingi,
yfirm. hernámssvæðis Banda-
ríkjanna í Þýskalandi sagði í
blaðaviðtali í dag að Banda-
ríkjastjórn myndi vera samþykk
myndun ríkisstjórnar í Þýska-
1 landi, sem yrði miðstöð sam-
einaðra ríkja Þýskalands.
áiengisvarnarnefnd eru hug-
kvæmdalausar og hugsjónasnauð
ar. Starf þeirra birtist í neikvæð-
um áskorunum, en ekki í tillög-
um til endurbóta. Þess vegna
vinna þær að því, ekki af ásettu
ráði, heldur af bjálfaskap, að
hrinda mönnum út í brennivíns-
drykkju í stað þess að gefa þeim
kost á því að drekka Ijettáfengt
öl, sem er minna eitrað heldur en
kaffi. Maður þarf að drekka um
3 i^tra af 4'U öli til þess að verða
áberandi öivaður, en af 3 lítrum
af venjulegu kaffi fær hver með-
almaður krampa, sem vel getur
dregið 'hann til dauða.
Maddömurnar segja, að ung-
lingar geti ekki eða eigi a. m. k.
mjög erfitt með að afla sjer áfeng
is. Reynslan sýnir það gagn-
stæða. Þær koma eins og álfar út
úr hól og þekkia ekki einu sinni
ástandið í sínum eigin heimahög-
um. Þó þykjast þær geta verið
forsjón fyrir konur úti um landið.
Þær ættu að fara á nokkur böll
í Mjólkurstöðinni og sjá með eig-
in augum hve unglingarnir eiga
eríitt með að ná í áfengi. Það
væri meira að segja nóg, að þær
fylgdu krökkunum sínum, ef ein-
hverjir eru, á skóladansleik. Þá
gseti verið, að þær töluðu ekki
af jafn mikilli fáfræði um ástantí
ið í áfengismálunum eftir heim-
komuna.
Hin neikvæða afstaða hug
kvæmnislausra æsingamanna
ölmálinu er út af fyrir síg skýr
það vafasamt í konsertsal, svona
í kjól og hvitt, en Sigurði tókst
þó vonum fremur að sýna atriði,
þau er hann söng um, jafnvel þó-
fæstir muni hafa haft hugmynd
um hvað var að ske. Hefði söngv-
arinn átt að útskýra það sem var
að ske á undan hverri aríu, en
þetta gerði hann aðeins einu
sinni, er hann söng aríuna úr
„Manon Lescaut." Auk þriggja
aría eftir Puccini söng Sigurður
„Gralsönginn" úr Lokengrin eftir
Wagner og hina miklu aríu Flore
stans úr „Fideiio" eftir Beet-
hoven. Gralsöngurinn varð dá-
lítið útundan, en Florestan-
arían (sem hann söng tvisvar)
var stórbrotin og glæsileg og er
hún þó geysierfið.
Sigurður er mikill söngvari,
með glæsiiega cödd og mikið
skap. Jeg vildi heyra hann syngja
Florestan-hlutverkið með góðri
hljómsvert, undir aga sterks
stjórnanda og á fulikomnu leik-
sviði. Þá væri gaman að vera
Skagfirðingur!
Viðtökur áheyrcnda voru á
þann veg, að því var iíkast, sem
söngvarinn vrði að syngja öll iög
in aftur, cnda var hann óspar á
rödd sína og bað menn bara á-
kveða sjótfa hvað hann syngi
næst. Spáir þetta húsfylli næst.
Fritz Weisshappe. var öruggur
og smekklegur í undirleik sín-'
um og söngvaranum hin bestá
stoð.
P. t.