Morgunblaðið - 26.08.1948, Blaðsíða 10

10
MORGUNB LAÐIÐ
Fimmtudagur 26. ágúst 1948.
............ ... . Iiiiiiiiiiiniiiniiii..iii..imi «»«■■«■ Iimuwn mmninimn nr» ■■■■■ ■ranj
M E L I S S A !
■
" z
£ftir OaifLr CaUuuJl \
i ...........................
Þá rjetti Andrew honum
höndina og Geoffrey tók í hana.
Svo gekk Andrew út og rakst
á Sally, sem lá á skráargat-
inu. Hún hrökk undan hrædd,
því að hún áttf von á ádrepu.
En Andrew sagði þýðlega:
„Sally, farið þjer upp á loft og
takið til dótið hennar Melissa.
Hún er á förum með bónda sín-
um“.
Dunham húsið stækkaði alt-
af eftir því sem þau nálguðust
það og sól skein þar á alla
glugga. Geoffrey fór að hugsa
um það að rjettast mimdi fyrir
sig að tala við Melissa áður en
þau heilsuðu upp á Arabellu.
Hann sneri sjer að henni.
Hún sat keik í sætinu og
star.ði á hið nýja heimkynni
sitt. En hún hefir víst fundið
hvað Geoffrey var í hug, því
að hún sagði':
„Heldurðu að Arabella verði
ekkj hissa?“
„Jú“, sagði Geoffrey. „Jeg
fór svo snemma að heiman að
enginn var kominn á fætur og
þess vegna skrifaði jeg henni
miða“.
Melissa hleypti brúnum.
„Arabellu er lítið um mig
gefið“, sagði hún. „Henni hefir
orðið ógurlega bylt við. Það
var ekki nærgætnislegt að
skýra henni frá þessu með
miða“.
Geoffrey mælti óhikað:
„Arabella mun taka mjög
vel á móti þjer, elskan mín.
Það getur verið að fyrst i stað
eigið þið ekki skap saman, en
það mun lagast, því að Ara-
bella mun brátt venjast þeirri
breytingu, sem á verður. Hún
í á ekkert til, og inn við beinið
er hún hágsýn kona“.
Melissa leit kuldalega á
hann.
„Arabella á þá ekki sjö dag-
ana sæla og það er ekki fallegt
til afspurnar um þig að hún
skuli vera upp á þína náð kom-
in“.
, „Við getum máske fundið
einhver önnur úrræði hennar
vegna“, sagði Geoffrey.
Melissa leit undan og svar-
aði engu. Þau voru nú komin
—upp í hlaðbrekkuna. Þá greip
f
hún alt í éinu í handlegginn á
honum og sagði með ákefð:
„Það er eitt sem jeg þarf
að fá að vita. Þú þektir föður
minn vel og jeg vænti þess að
þú írkrökvir ekki að mjer á
þessari. stundu. Þú heyrðir hvað
Phoeb sagði — að faðir minn
hefði hæðst að mjer á bak.
Segðu mjer í einlægni — er
þetta satt?“
Geoffrey svaraði hiklaust og
án þess að hugsa sig um, aðeins
til þess að friða hana:
„Auðvitað er það ekki satt,
Melissa. Þú mátt ekki taka neitt
mark á því sem öfundsjúk
stúlka segir Þú varst hand-
gengin föður þínum alla ævi.
Hefirðu nokkurn tíma efast um
einlægni hans fyr en nú? Held
urðu að .þú gerir honum ekki
rangt til með slíkum efasemd-
um?“
Hann sá að viprur komu á
varirnar á henni. Og hún sagði
svo lágt að hann heyrði það
varla: „Þakka þjer fyrir“.
Hún hefir þá altaf verið að
hugsa. um þetta, hugsaði ,Geof-
■frey. ög jeg skal ábyrgjast að
18. dagur
þetta er ekki fyrsta skifti sem
hún efast um ágæti föður síns.
En í hvert skifti veldur það
henni sárri þjáningu og það er
henni sárri þjáningu, en það
er einmitt með þjáningu sem
hún verður að læknast. Það
kemur að því að sannanirnar
hópast að henni. Hún mun kom
ast að hinu sanna, en hún má
ekki komast að því hjá mjer.
Þegar þau óku í hlaðið sagði
Melissa:
„Mjer hefir orðið á stórkost-
leg yfirsjón að jeg skyldi gift-
ast þjer. Jeg er alveg ókunn
lifnaðarháttum þínum og jeg
veit að jeg mun ekki geta sætt
mig við þá. Það væri því best
að þú sendir mig heim aftur
nú begar. Jeg skal ekki mis-
virða það — meira að segja,
mjer mundi þykja vænt um
það“.
Geoffrey svaraði meS hægð:
„Við höfum gert samning og
jeg krefst þess að hann sje
haldinn. Mjer dettur ekki í
hug að senda þig heim. Þú ert
nú konan mín“.
Vagninn staðnæmdist. Öku-
maðurinn opnaði vagndyrnar.
Geoffrey stökk út og rjetti
j fram hendina til að styðja
j Melissa. En hún tók upp um
(sig snáða brúna pilsið sitt og
steig sjálf niður úr vagninum.
Henni fataðist ekki. Nú var
hún róleg.
James opnaði hallardyrnar
og var eins og eitt spurningar-
merkj í framan. Hann hneigði
sig og sagði: „Velkomin heim,
frú Dunham“.
Jæja, þjónustufólkið veit þá
alt, og það er gott, hugsaði
Geoffrey.
„Eru herbergi frú Dunham
tilbúin, James?“ spurði hann.
,,Já, Arabella gaf skipun um
það“, sagðj James. Svo hóstaði
hann og mælti í lægri róm:
„Hún bað mig líka að skila því
að hún væri ekki vel frísk og
gæti því ekki heilsað ykkur fyr
en við miðdegisverðarborðið“.
Það var undarleg kyrð í hús-
inu. Þar sást enginn maður á
ferli. Þarna er Arabellu rjett
lýst, hugsaði Geoffrey. Hún
hefir sjeð svo um að gestirnir
haldi kyrru fyrir í herbergjum
sínum. Þess vegna kemur eng-
inn til að bjóða hina nýju frú
velkomna. Honum sárnaði þetta
stórkostlega. Svo rjetti hann
Melissa arminn og sagði:
„Eigum við effki að ganga
upp til herbergja þinna, elsk-
an mín?“
eru herbergi mín“, sagði hann.
Hún leit kæruleysislega í átt-
ina en sagði ekki neitt.
Það lá við að Geoffrey yrði
feginn þegar barið var að dyr-
um og dökkhærð og kinnarjóð
þerna kom inn. Hún virti Mel-
issa fyrir sjer með sýnilegri for
vitni og undrun og skifti lit-
Hann opnaði dyrnar að her-
bergi móður sinnar. Þar log-
aði eldur glatt á skíðum, alt
ryk hafði verið sópað vandlega
burtu og tjöldin dregin frá
gluggunum. Sólin skein beint
inn um gluggana og.sló falleg-
um bjarma á róslitaða veggina
og skrautlegan gólfdúkinn.
Vængjahurðirnar fyrir stóra
speglinum gullna höfðu verið
opnaðar og í herberginu var
þægilegur ilmur af cedrusviði
og ilmvötnum og blandaðist
eimnum frá aringlóðunum.
Hafi Geoffrey búist við því
að Melissa yrði hrifin, þá hefir
hann orðið fyrir vonbrigðum.
Það var eins og hún tæki ekk-
ei%, efUr herheroln11 Genffrev
benti á h4irðt%í»árna irinar'af
„Melissa, þetta er þerna þín
og heitir Rakel“, sagði Geof-
frey, „og hún mun verða þjer
hálpleg með alt hjer eftir.
Þetta er nýja húsmóðir yðar,
Rakel. Jeg vona að þjer þekkið
skyldur yðar við hana. Þjer
skuluð taka upp farangur henn
ar strax og svo vill hún fá mat
hingað“.
Rakel hneigði sig og sagði
lágt: „Já, herra minn“_
Melissa ljet sem hún sæi
hana ekki. Rakel sneri sjer nú
að henni og mælti hikandi:
„Velkomin heim frú Dunham“.
Rakel var nýkomin á heim-
ilið. Hún var frá Philadelphia.
En James hafði sagt henni ýms
ar sögur um Upjohn-fjölskyld
una. Hún hafði búist við því
að Melissa væri ung og fögur
kona, máske smáskrítin og
kuldaleg, en hún hafði ekki
búist við því að hún væri eins
og myndastytta, sem hvorki sá
nje heyrði. ^
Þegar þær voru orðnar ein-
ar vissi Rakel ekki hvað hún
átti til bragðs að taka. Hún
þorði ekki að segja neitt, og
Melissa þagði líka og leit hvorki
til hægri nje Vinstri. Þetta var
óþolandi, svo að Rakel stundi
upp: „Á jeg ekki að taka af
yður sjalið, frú?“
Melissa svaraði engu og Rak
el læddist til hennar á tánum. .
Hún lyfti sjalinu af herðum|
hennar og fann með hryllingiil
hvað það var gróft. En þegar
hún sá hvernig hið mikla ogj
fagra hár hrundi niður bakið
Melissa, þá brosti hún af að ,
dáun. Hún hugsaði sjer að
bursta þetta hár svo að það
yrði mjúkt eins og silki o
eins og gull á litinn. Jú, frúi
var falleg. Hún var spengile„
í vexti, máske heldur grönn,,
En hún gæti orðið eins og drot
ing.
Rakel dró flosstól að arniu -
um og sagði: „Viljið þjer ek:
hvíla yður frú, þangað til ma
urinn kemur?“
Þá var eins og Melissa hrykl |
við og hún snjeri sjer að Rake
Það var eins og hún sæi þer:
una nú fyrst. Rakel brosti c
roðnaði. En Melissa sagði ekk k
ert. Hún settist í stólinn. Ek:
hallaði hún sjer aftur á ba
í hann heldur sat teinrjett. J
frúin getur orðið falleg, hug;
aði Rakel.
James barði að dyrum
kom inn með hrokaðan bak
af rjúkandi mat. Á bakkanui
var forláta dúkur, postulín
silfur. Þau Rakel gutu horn'
auga hvprt til annars. Svo set
James bakkann á borð rjett hj
Melissa. Þarna voru allsko
lostætar kræsingar.
„Mr. Dunham skipaði svo
ir að yður skyldi færður þesá,
matur“, sagði James. „Honun
mun þykja mjög vænt um e
þjer hafið goða lyst á matn-fe
um“,í " •* r^1 * .
;
fy
LITLI SÍMAKARLINN
5.
Nú ætla jeg alveg að hætta þessum spurningum, sagðl
Bjössi. Því að ef jeg held áfram, þá verður það til þess, að
jeg hætti að trúa öllum ævintýrunum og álfasögunum.
Litli símakarlinn hló:
Heldurðu þá, sagði hann, að jeg sje ekki til?
Jú, það er satt.
öll dýrin fóru að skellihlæja. Þau öskruðu og æptu. og
iað var eins og allt ætlaði af göflunum að ganga.
Þetta var skelfilegur hávaði.
Bjössa fannst, að hann væri farið að svima af öllum lát ■
unum, og svo fjell hann neðar og neðar, þangað til hann
:Ánn, að hann lá í hægindastólnum, á sama stað og "oann lá,
iegar síminn hafði fyrst hringt.
Ring-ring-ring, ring-ring-ring. — Hávaðinn, s -m hann
hafði heyrt var ekki öskrin í dýrunum, heldur huinging í
simanum.
Hann hljóp upp og greip um heyrnartólið. Hlustaöi, — jú,
íhonum fannst, hann heyra rödd þarna inni, sem líktist rödd
ílitla skrítna simakarlsins. Hann sagði aeðins:
Vertu bless.
. Og Bjössi er enn í vafa um það, hvort hann á að trúa því,
sem segir í ævintýrum.

xrruu
- ÞaS var vitlaust númer
hjá mjer. Er einhver ykkar,
sem þarf að tala við 8671.
★
„Ástin mín, jeg verð að fara
áÁtil New York í verslunarerind-
-y um“, sagði ungur nýgiftur mað-
úr. „Jeg verð þar aðeins í þrjá
í jtjl fjóra daga. Jeg vona að þú
saknir mín ekki of mikið þann
tíma“.
„Nei, jeg mun ekki sakna
þín“, sagði eiginkonan, „vegna
þess, að jeg fer með þjer“.
„Je.g vildi að það væri hægt,
én það er alveg ómögulegt að
þessu sinni. Og hversvegna
viltu vera að fara, jeg verð önn-
um kafinn allan tímann og get
ekkert verið með þjer, og ....“
_„Jeg verð að fara, jeg þarf
að fá mjer nýja kápu og kjóla“.
„Já, en elskan mín“, sagði eig
inmaðurinn, „þú getur fengið
þjer kápu og kjóla hjerna, þú
þarft ekkj að fara til New York
til þess“.
„Kærar þakkir“, sagði konan
sigri hrósandi, „það er einmitt
þuð sem jeg vil“.
gjöf sem manninum er gefin.
Hún dregur fram alt hið góða
í honum og hjálpar honum til
þess að forðast hið illa“.
Síðan var skrifað fyrir neð-
an með flausturslegri skrift:
„Móðir þín er að ná í frímerki.
Giftu þig aldrei, heimskinginn
þinn“.
Hann: — Jeg skil ekki hvers
vegna konur leggja mikið meiri
áherslu á fagurt útlit en aukna
þekkingu og vitsku.
Hún: — Það er vegna þess,
að þótt karlmenn sjeu yfirleitt
mjög heimskir, þá eru þei)
sjaldnast blindir.
★
— Launar bóndi þinn þjé?
aldrei gullhamrana, sem þú
slærð honum?
— Jú, stundum, segir hnnnj
„Þú ert bara snotur“.
,. Hún var að skrifa syni sínum
og óska honum til hamingju
'jþar sem hann hafði verið að
trúlofa sig.
Elsku drengurinn minn“, —
skrifaði móðirin, „hvílíkar
gleðifrjettir. Jeg og faðir þinn
samgleðjurnst þjer innilega. —
Það hefir lengi verið heitasta
ósk okkar að þú giftist góðri
stúlkú. Góð koria er áu besta
Ls. ,Reykjafoss(
fermir í Leith 27/8.
M.s. „VATNAJÖKUir
fermir í Leith 30/8.
E.s. ,Horsa‘
fermir í Hull 30/8. / ’
H.F. EIMSKIPAFJELAG
ÍSLANDS /. j