Morgunblaðið - 18.03.1949, Qupperneq 6

6
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 18. mars 1949.
Útg.: H.f. Árvakur, Reykjavík.
Framkv.stj.: Sigfús Jónsson.
\Jihverii ihriJar:
UR ÐAGLEGA LÍFINU
Ritstjóri: Valtýr Stefánsson (ábyrgðarm.)
Frjettaritstjóri ívar Guðmundsson.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn, auglýsingar og afgreiðsla:
Austurstræti 8. — Sími 1600.
Áskriftargjald kr. 12.00 á mánuði, innanlands, , ,,
kr. 15.00 uíanlands.
í lausasölu 50 aura eintakið, 75 aura með Lesbók.
Arásirnar á fjár-
málaráðherra
SKRIF kommúnistablaðsins um Jóhann Þ. Jósefsson fjár-
málaráðherra undanfarna daga eru einhver hin siðlausustu,
sem sjest hafa í íslenskum blöðum. Ráðherrann stefnir Þjóð-
viljanum til þess að svara til saka fyrir dómstólunum fyrir
hin ærumeiðandi ummæli. Fyrir vangá málaflutningsmanns
ráðherrans er ekki mætt í máli hans og rjetturinn lætur það
niður falla fyrir þær sakir. Þegar þetta hefur gerst lýgur
kommúnistablaðið því hreinlega upp að ráðherrann hafí
heykst á málshöfðuninni. — Þegar málaflutningsmaðurinn
sendir blaðinu svo leiðrjettingu, þar sem blekkingar þess eru
hraktar, neitar blaðið að birta hana, en endurtekur sömu
sóðaskrifin um ráðherrann. Að sjálfsögðu mun það verða
gert ábyrgt fyrir þau fyrir dómstólunum.
Þessi málflutningur kommúnistablaðsins er svo siðlaus og
ofsafenginn að ómögulegt er að fara villur vegar um það, í
hverskonar hugarástandi þeir menn eru, sem að honum
standa. Þeir eru gjörsamlega óðir. En á því þarf raunar eng-
inn að furða sig.
Hitt sætir nokkurri furðu að eitt blað lýðræðisflokkanna,
Tíminn, skuli í gær prenta upp það sóðalegasta úr ummælum
kommúnistablaðsins og bæta við það dylgjum frá eigin
þrjósti. Gefur slíkt hátterni góða hugmynd um heihndi Fram
sóknarmanna í samstarfi lýðræðisflokkanna um ríkisstjórn.
En íslendingar þekkja samstarfshætti og drengskap Tíma-
manna og bregður þess vegna ekki mikið við þó að þeir sjáist
í fylgd með kommúnistum um rógsiðju og mannskemmdir.
Um efnishlið ásakana kommúnisfa á hendur Jóhann Þ.
Jósefssyni er enginn ástæða til þess að ræða. Mál það, sem
haft er að yfirvarpi er ráðherranum óviðkomandi og hefur
auk þess verið útkljáð fyrir dómstólum. En kommúnistar
mega vera þess fullvissir að þeir, og þeir einir hafa skömm
af sóðaskrifum blaðs þeirra um Jóhann Þ. Jósefsson.
Togaradeilan
og kommúnistar
,iAFSKIPTI kommúnista af togaradeilunni eru þess verð að
athygli sje á þeim vakin. Blað þeirra, Þjóðviljinn, hefur
undanfarnar vikur haldið uppi stöðugum æsingaskrifum um
þessa deilu. Önnur blöð hafa hinsvegar haft þann hátt á að
skrifa sem minnst um hana meðan að aðiljar hafa unnið að
samningum. Öllum ábyrgum mönnum hefur verið það ljóst
að þýðingarmikið væri fyrir þjóðina að samkomulag næðist
sem fyrst, þannig að skipin kæmust á veiðar. — Kommúnist-
ar hafa hins vegar gert allt, sem þeir hafa getað til þess að
egna deiluaðilja hverja gegn öðrum, skapa úlfúð og illindi
milli þeirra. — Gleggsta dæmið um áhuga kommúnista fyrir
því að leysa togaradeiluna kom í ljós þégar sáttanefnd deil-
unnar lagði fram miðlunartillögur sínar eftir að samningar
höfðu strandað milli aðilja. Hvað gerðu kommúnistar þá?
Ræddi blað þeirra tillögurnar af hófsemi og sanngirni? Nei,
ekki alveg. Þjóðviljinn er þá látinn ráðast á málamiðlunina af
öllu því offorsi og æsingi, sem einkennir málflutning komm-
únista síðustu mánuði.
Á sama tíma, sem kommúnistar fjandskapast við hverja
tilraun, sem raunverulega er gerð til þess að leysa togara-
deiluna, halda þeir áfram að lýsa yfir áhuga sínum fyrir því
að togararnir komist á veiðar. Þeir útmála tjónið, sem af
stöðvun þeirra leiði og kenna ríkisstjórninni og útgerðar-
mönnum það einum. Er nú hægt að hugsa sjer öllu auðvirði-
legri hræsnara? Sannleikurinn í þessu máli er hinsvegar sá,
að kommúnistar vilja alls ekki að deilan leysist. Þess vegna
halda þeir uppi stöðugum æsingaskrifum um hana. Þeir vilja
baka þjóðinni ennþá meira tjón en þegar er orðið með stöðv-
un skipanna. — Þrátt fyrir þetta verður að vænta þess að
ð’eifan leýsisf iijæStu (íága.'Sjómenn og útgerðarmenn hafa
málámiðlunartillögurnar til athugunar og hafa háfið at-
k^vaeðagreiðslu um; þær innan samfaka sinna. Hagsmunir
beggja þessara aðilja krefjast þess að skipin komist á mið.
Þjóðarhagsmunir krefjast þess ekki síður.
Frammistöðu-
stúlkan fríða
FYRIR nokkrum dögum kom
vinur minn inn í veitingahús,
þar sem æðstu menn þjóðar-
innar þiggja greiða daglega. •—
Það var boðið kaffi og er kunn
ingi minn sá frammistöðustúlk
una veitti hann því athygli, að
hún var einkar fríð. Snyrtilega
klædd og hirðing hennar öll í
besta lagi.
Fólk er nú einu sinni þannig
gert, að það tekur eftir því
hvernig aðrir eru til fara og
það var hægt að sjá með hálfu
auga að þessi stúlka var enginn
sóði.
: - •
Fingurnir í
kaffibollanum
OG svo kom hún með kaffið
og lagði á borðið. En þá brá
vini vorum heldur en ekki í
brún er þessi þokkalega
stúlka tók bollana af bakkan-
um með því að stinga fingrun-
um ofan í bollana að innan-
verðu er hún lagði þá á borðið
fyrir gestina.
„Hefði þetta verið einhver
óþrifakind, hefði jeg ekki haft
lyst á kaffinu“, sagði hann —
og lái honum hver sem vill.
•
Að kunna vel til
verks
ÞESSI snotra og hreinlega
stúlka er því miður engin und-
antekning frá þeim mörgu,
sem ekki kunna sitt verk og
það af þeirri einföldu ástæðu,
að þeim hefur ekki verið leið-
beint. Það er alveg víst, að
ekki þyrfti að segja þessari
stúlku nema einu sinni, að
frammistöðufólk, hvort sem er
í veitingahúsum, eða í heima-
húsum, káfar ekki inn í matar
ílát um leið og þau eru lögð á
borð.
Það er því miður svo algengt,
að fólk ræður sig til starfs, án
þess ,að kunna sjálfsögðustu
undirstöðuatriðin í starfinu. —
Jeg vildi segja, að húsbændur
þessarar stúlku eigi fullt eins
mikla sök á hinni leiðinlegu
framkomu hennar og hún sjálf
og væri ekki hissa, þótt þeir
kynnu lítið meira í fagi sínu,
en stúlkan, úr því þeir láta
þetta viðgangast.
•
Símasemlillinn
í hlíðunum
í FYRRAKVÖLD mun það
hafa verið, sem jeg átti erindi
inn í hlíðahverfi. Þar sá jeg
mann á reiðhjóli í einkennis-
búningi símasendla.
Nú er út af fyrir sig ekkert
eðlilegra, en að símasendlar
sjáist á götum höfuðborgarinn
ar. En þessi símasendill vakti
hjá mjer þá spurningu hvernig
á því gæti staðið, að ekki værj
nema ein símaafgreiðsla í jafn
stórum bæ og Reykjavík er
orðin.
Fólk, sem heima á inni í
Sogamýri, eða vestur á Self
tjarnarnesi, verður að fara allá
leið niður að Austurvelli til
þes§ að senda simskeyti, eða
tala í landsímann, ef það hefuf
ekki síma heima hjá sjer.
•
Of fáar póst- og
símaafgreiðslur
ÞAÐ gefur auga leið, að þa$
er ekki nóg, að hafa eina ein-
ustu símaafgreiðslu í Miðbæn-
um, sem raunar er ekki „mið-
bærinn“ lengur í þess orðs
skilningi. Það gat gengið á með
an býgðin í Reykjavík var öll
í kvosinni.
Bankarnir hafa skilið þetta
og komið sjer upp útbúum
langt frá sjálfum Miðbænum.
Það eiga ekki allir bíla, eða
geta leigt sjer bíl þegar þá
lystir og strætisvagnaferðun-
um hefur verið fækkað. Það er
hreint ekki svo lítið ferðalag,
að ganga kannske innan úr
Blesugróf niður að Austurvelli
til þess að ljúka smáerindi á
Landsímastöðinni, eða pósthús-
inu.
•
Skipta þarf bænum
í pósthverfi
ERLENDIS hefur vjíða verið
talið nauðsynlegt og sjálfsagt,
að skipta minni borgum en
Reykjavík í pósthverfi. Hverfi
þessi eru merkt með tölustöf-
utn og þessir tölustafir eru
skrifaðir með heimilisfanginu
á umslagið. T.d.: Austurstræti
8, Reykjavík 1, ef Miðbærinn
væri í fyrsta pósthverfi. Slíkt
fyrirkomulag myndi flýta fyrir
póstmönnum, að lesa sundur
póstinn og ekki veitir af að
Ijetta þeim störfin, svo mikil
sem á þá er hlaðið í þröngum
húsakynnum.
•
Tvöfaldur gróði
SÍÐAN ætti að setja upp smá-
póst- og símaafgreiðslur á
nokkrum stöðum í borginni,
þar sem póstafgreiðsla öll
færi fyrir það kerfi fram og
símaafgreiðsla einnig.
Af þessu yrið tvöfaldur, ef
ekkj_ margfaldur gróði. Við-
skiptavinirnir yrðu ekki eins
sárfættir, þeir, sem lengst eiga
að sækja að þessum stofnunum.
Og póstur og sími fengi betri
afgreiðslumöguleika.
Væri þetta ekki reynandi?
Það væri að minsta kosti
ekki vitlausara, en að eyða tug
þúsundum króna til að leggja
síma í kot upp í afdölum, þeg-
ar notast mætti við talstöð með
sama árangri og spara sjer
símastaurana.
Þögn um
strætisvagna
ÞAÐ liggja hjá mjer nokkur
brjef, kvartanir út af strætis-
vagnaferðum og tillögur frá
borgurum í ýmsum bæjarhverf
um til úrbóta í þessum sam-
göngumálum okkar.
En eftir yfirlýsinguna frá
skrifstofu borgarstjóra um
hvernig á því stendur, að fækk
að hefur verið strætisvagna-
ferðum oe að farartækin eru
hrörleg, finst mjer bæjaryfir-
völdín hafí eert hreint fyrir
sínum dyrum.
Af þeim ástæðum verður
ekki nuddað um strætisvagna
að sinni í þessum dálkum. Það
væri ekki sanngjarnt, að gera
það. eins oe bessum málum er
nú háttað, sökum gjaldeyris-
skorts.
fMIIIIIIIIIMIIIIIIfllllllimillllllllllllllllllllllllllMIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIillllulllllllfllllllllllMIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIUnillltiMiMimnM,,),,,.I•tillMMMIMIIMIMIIIIIMMIM '2
| MEÐAL ANNARA ORÐA .... |
MMIMIIMIIIIIIIIIIIIIMIMMIIMMIMIMIIIIIIMIMIMIIMMimilllllMlllllllimillllMMMIIIIIMI
IMMMMMMMI'MMMMMMl'
Fjötdaframleiðsla húsa í Bandaríkjunum
Eftir Louis Hunter,
frjettaritara Reuters.
NEW YORK — í Bandaríkjun-
um er »ú byrjuð fjöldafram-
leiðsla 4- húsum, og starfsað-
ferðirnar eru nákvæmlega þær
sömu, sjm notaðar eru við
fjöldafrgmleiðslu á bifreiðum
þar í landi. Samkvæmt frá-
sögn blaðsins Wall Street
Journal,^eru húsin, þegar þau
koma úr verksmiðjunum, jafn
algerlégS tilbúin til notkunar
og nýir bílar. Húsin, sem
þannig eru gerð, eru að því
leyti ólík „tilbúnu húsunum“
svokölluðu, að þau fyrnefndu
eru flutt á lóðina í heilu lagi,
en hin koma í pörtum, sem sett
ir eru saman á staðnum.
• •
FLUTNINGABÖND
NOTUÐ
TVÆR húsaverksmiðjur eru
nú starfræktar í Kaliforníu.
ein í Bakersfield jpg önnur í
San Jose-. Auk þess eru húsa-
smiðir t* Chicago, Detroit ög
Milwaúkee hú: að athuga mögú
Míká;ili húÉ'áfrárhleiðslu í vérk-
smiðjum.
Blaðið Wall Street Journal.
skýrir frá þvi, að hjer sje ná- |
kvæmlega sama hugmynd á
ferðinni og beitt er við fjölda-
framleiðslu bíla, þvottavjela,
eða útvarpstækja. í Mobil-
home verksmiðjunni, sem byrj
aði á þessari nýstárlegu húsa-
framleiðslu, er notað flutnings
band, sem er 800 feta langt og
24 feta breitt — eða jafnbreitt
og húsin, sem á því eru flutt.
Meðfram flutningsbrautinni
eru pallar fyrir verkamennina,
vjelar ýmiskonar og bygging-
arefni.
• •
18 DAGAR
tekur 18 daga að full-
smíða hvert hús, og á flutn-
ingsbandinu er rúm fyrir 18
hús. Þannig er lokið við
smíði á einu húsi á hverjum
vinnudegi.
' Þegar húsið kemur af renni-
braútinni, ér það að öllu leyti
tilbúið til rtotkunar. 'Þýí-i er
komið fyrir á stórurti vagni og
dregið út á lóðina/ sem, því ér
ætlað. . " ö'r, -.'■{>) r.rrun<j
Húsin eru öll 24 fet á breídd
og ein hæð. Þau eru því nógu
mjó til að hægt sje að flytja
þau eftir flestum borgargötum,
og nógu láe til að komast und-
ir síma- o<? rafmagnslínur.
Til þessa hefur eitt að þess-
um húsum lengst verið flutt 20
mílna vegalengd.
• •
80 Á BIÐLISTA
MOBILHOME húsin eru fjögra
til sex herber<da stór. — Þau
minni ko^+a 4,700 dollara, þau
stærri 8.850. Alls geta við-
skiptavinírnír. valið á milli
fimm mismunandi herbergja-
skipana, á>veðið litinn á inn-
og útvevgium, valið gólfdúk-
ana o.s.frv.
Framleiðendur þessara húsa
fullvrða að bau sjeu betri en
„tilbúnu“ húsin, sem fram-
leidd hafe verið hingað til. —-
Verksmiðian í San Jose hefur
lokið við smíði 200 húsa frá
því í anrí] síðastliðið ár, ög í
Bakersfield verksmiðjunrti var
i febrúarlok búið að framleiða
175 hús. Verksmiðján-í* San
Jose hefur yfir 80 menn á'bið-
Framh. á bls. 8.