Morgunblaðið - 27.10.1949, Qupperneq 10

t 51 ‘f.
10
MORGVNBLAÐIÐ
Fimtudagur 27. okt. 1949.
... Framfialdssagan 124
\Ék 1
Arqunova
Eftir Ayn Rand
..»*NO*r»r«F'aö«Si*«8*tí>
' „Ekkert“.
• Hann horfði á hana. Augna-
ráð hans var kuldalegt og um
leið þreytulegt.
„Hver sagði þjer það, Leo?“
„Einn vinur þinn. Og vinur
hans. Okkar kæri fjelagi Pavel
Syerov- Hann leit hjerna inn
á leiðinni frá járðarförinni. —
Hann hjelt að jeg vissi alt, og
kom til að óska mjér til ham-
ingju“.
„Það .... það hefir verið
mikið áfall fyrir þig, Leo.......
Var það ekki?“
„Jæja, heldurðu það! — Nei,
þetta voru bestu frjettirnar,
sem jeg hefi fengið síðan bylt-
ingin hófst. Við tókumst í
hendur og drukkum skál, fje-
lagi Syerov og jeg. Við skáluð-
um fyrir þjer og elskhuga þín-
um og öllum elskhugum, sem
þu átt eftir að eignast í fram-
tíðinni. Því áð sjáðu til, með
þfcssu verð jeg frjáls“.
„Frjáls? Hvað áttu við,
Leo?“
„Frjáls úr öllum böndum,
sem bundu mig við lítinn
kjána, sem jeg varð að telja
trú um alskonar vitleysu um
eilífa ást. Lítinn kjána, sem
jeg %ar hræddur við að segja
sannleikann, hræddur við að
særa. í rauninni er þetta al-
veg sprenghlægileg’t. Þú og
kommúnistahetjan þín! Þarna
hjelt jeg að hann hefði fórnað
lífinu, til að gefa þjer mig aft-
ur-, en það var mesti misskiln-
ingur. Hann hefir þá bara ver
ið orðinn leiður ár þjer og hefir
langað til að fá sjer einhverja
aðra dræsu. Þannig er nefni-
lega varið hinu háleita göfug-
lyndi mannanna“.
„Leo, finst þjer að við þurf-
um að tala meira um hann?“
„Þú elskar hann kannske
ennþá?“
„Það skiptir þig varla nokkru
máli .... Iengur .... er það?“
„Hreint ekki, Jeg ætla ekki
einu sinni að spvrja þig, hvort
að þú hefir nokkurn 'tímann
elskað mig. Það skíptir mig
engu má(li heldur. Jeg vildi
helst fá að trúa því, að þú hafir
aldrei gert það. Það mundi gera
mjer framtíöina svo miklu auð
veldari“
„Framtíðina, Leo?“
„Já, eða hvernig hafðir þú
hugsað bjer hana?“
„Jeg. . . . “.
„Jeg veit það reyndar vel.
Jeg átti að fá mjer heiðarlega
sovjef-stöðu, rotna í lyktinni af
prímus, fá skömmtunarbók og
halda einhverju heílögu, sem
þú hlúðir að í ímyndunum þín
um eða sál þinni, sem aldrei
hefir verið til, og á ekki að
vera til og mundi.vera hin
mesta bölvun ölíum, ef það
hefði nokkurn tímann verið til.
Jæja. því er nú öllu saman
lokið sern.betur fer. Sjálfsmorð
.... ja, ef við eigum að taka
þá hlið málsins, þá sje jeg
hvorki skömm nje heiður að
því. En jeg vil fá kampavín
og hveitibrauð og silkiskyrtur
og bifreiðar og hugsa vil jeg
ekki og þar með: Lengi lifi
alræði öreiganna“.
„Leo. Hvað ætlar þú .... að
gera?“
„Jeg fer burtu. Langt í
burtu“.
iiiiiiiiiiiiimi«iiiiiiiii*«<
„Hvert?“
„Sestu niður“.
Hann settist á borðbrúnina.
Hann studdi annari hendinni á
borðið í ljóshringnum af borð-
lampanum. Hún tók eftir því,
:hve höndin var hvít. og alveg
| hreyfingarlaus með litlum blá-
'um æðum. Það var eins og hún
væri ekki af lifandi manni. —
Hún beið eftir að fingurnirj
hreyfðust. Svo settist hún. í
andliti hennar voru engar svip
breytingar, en augun voru ó-
eðlilega stór og starandi, og
hann sá örmjóa skugga af augn
hárum hennar falla niður á
vahgana. Augnhárin voru
þurr.
„Borgari Morosov er farinn
úr borginni11, sagði Leo.
„Jæja“.
„Hann tók ekkf Toníu með
sjer .... því að hann vill ekki
hafa neinn í kring um sig sem
gæti vakið grunsemd, sem
mundi leiða til málsrannsókna.
En hann skildi peninga eftir
hjá henni .... allmyndarlega
fúlgu. Hún ætlar að fara í
skemtiferðalag til Kákasus sjer
til hressingar og hún hefir boð
ið mjer að koma með sjer. Jeg
þáði boðið. Leo Kovalensky
mesta leikfífl USSR“.
„Leo“.
Hún stóð andspænis honum
og úr augum hennar skein því-
lík skelfing, að hann opnaði
munninn til að hlæja, en gat
það ekki.
„Leo! .— nei! .... nei..“.
„Hún er gömul meri og það
angar af henni fýlan. Það veit
jeg vel og það hentar mjer. Hún
á peninga og hana langar í
mig. Þetta er eins og hver önn-
j ur viðskipti“.
„Leo .... þú... .“.
„Þú skalt ekki vera að ómaka
þig við að reyna að finna við-
eigandi nafn á mig. Það verð-
ur hvort eð er aldrei jafn skýr-
andi eins og það sem jeg hefi
valið sjálf. Og hverju máli
skiptir svo sem nafnið úr því
mjer líka samningarnir“.
Hann sá að fellingarnar í
kjól hennar titruðu og hendur
■henna-r voru rjettar aftur fyrir
hana, eins og hún væri að
reyna að styðja sig við eitt-
hvað.
,Jiú ætlar þó ekki að vera
sá kjáni að láta fara að líða yf-
ir þig?“ sagði hann.
Hún rjetti úr sjer og sagði:
„Nei, auðvitað ekki ....
sestu niður .... það er ekk-
ert að mjer“.
Hún sat á borðbrúninni og
horfði á hann og nú var ekk-
ert óeðlilegt við hana nema!
hvað hendur hennar hjeldu j
krampakenndu taki um borð- ■
plötuna. Augun, sem hún
starði í, voru ekki augu lifandi
manns og hún leit undan, því
að henni fanst þau ættu með,
rjettu að vera lokuð.
„Leo .... ef GPU hefði1
drepið þig .... eða ef þú hefð
ir selt þig einhverri glæsilegri
konu. útlending, sem væri ung(
og falleg og . . . .“
„Jeg gat ekki selt mig glæsi-
legri konu, sem var ung og fal-
leg. Ekki ennþá. Eftir eitt ár,
eða svo .... geri jeg það lík-
lega“.
Hann stóð upp, horfði á hana
og hló við.
„Finnst þjer ekki í rauninni
dálítið broslegt að þú skulir
láta sem þjer væri siðferðilega
misboðið? Og þar sem við bæði
erum, eins og við erum, þá gæt-
ir þú kannske sagt mjer, hvers
vegna þú hjelst mjer, á meðan
þú hafðir hann. Það hefir lík-
lega verið, af því að þjer þótti
gaman að hátta hjá mjer, rjett
eins og öðrum konumyndum
þykir. Eða var það vegna pen
inganna að þú vildir mig og
hann vegna stöðunnar?“
Kiira stóð á fætur og strauk
hárið frá enninu.
„Leo, hvenær sagðirðu henni
að þú ætlaðir að fara með
henni?“ spurði hún rólega.
„Fyrir þrem dögum“.
„Áður en þú vissir nokkuð
um Andrei og mig?“
„Já“.
„Meðan þú hjelst enn að jeg
elskaði þig?“
„Já“.
«nMianiiiiuiiiiiii*MiniiiiiNiiiiiii*iiiii«ii(ii*iiiiiiiH**ii>
Verslunarslaður
í Husnæði fyrir verslun óskast |
: í eða við miðbæinn, (þó ekki ;
= skilyrði). Þarf ekki að vera \
I mjög stórt. Tilböð ásamt leigu- |
§ kjörum sendist afgr. Mbl. fyrir |
| 31. þ. m. auðkennt „Viðskipti |
\ — 322“.
.(IMimilllllllMMtl
Takið eftir
Stúlka um þritugt, óskar eft- §
ir að kjnraast vel efnuðum |
meðaldra manni. Tilboð merkt: |
„Sjómaður — 0342“, sendist |
blaðir.u fyrir stmnudag.
f búð
| 3ja—4ra herbergja íbúð á hita-
I veitasvæðinu. — Fyrirfram-
I greiðsla til 1—2ja ára. Tilboð
s sendist afgr. Mbl. fyrir laugar-
: dag merkt: „Ó. Á. S.“—0341.
(lllllllllllllllllll■ll■•lllllllll IMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIl
| Til sölu |
1 klósettskál og eldhúsvaskur á :
—
| Hjallaveg 25 (Grjótheimum). |
mniiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiMiiiniiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiMiiir
Bjarturog bolinn hans
ÍRSKT ÆVINTYRl
15.
an mannfjölda streyma eftir einum þjóðvegi. Þeir fóru
bæði í kerrum og vögnum, á hestbaki og þeir fóru gang-
andi og skríðandi. Allir vonuðu, að svo kynni að fara ai:
legur.
Margir spurðu Bjart, hvort hann ætlaði ekki að fara
til hallarinar, en hann svaraði:
— Til hvers væri það, jeg og mínir líkar hafa heldui
lítið við það að gera.
Að síðustu, þegar allur hópurinn var farinn fram hjá
kom gamall maður síðast, klæddur í tötra.
Bjartur stöðvaði hann og spurði, hvort hann vildi ekki
skipta um föt.
Hvað á þetta að þýða? urraði gamli maðurinn. Jeg gaf
þjer ekkert tilefni til að stríða mjer og draga dár að mjer,
þó jeg sje fátækur og eigi ekki betri föt en þessi. Ef þú
snáfar ekki strax burtu drengur minn, þá skal jeg berja
þig með stafnum mínum.
En Bjartur sannfærði gamla manninn bráðlega um þai’,
að allt væri þetta í fullri alvöru sagt og fyrst svo vai,
þá var gamli maðurinn ekki seinn á sjer að gera seru
hann bað, enda voru fötin, sem Bjartur var í sæmileg.
Þegar Bjartur hafði íklæðst tötrum flýtti hann sjer, sem
mest hann mátti beina leið til konungshallarinnar. O ;
þegar hann kom þangað voru allir karlmenn í ríkinu þs .•
samankomnir og voru að máta skóinn fræga. En hva'i
mikið sem þeir reyndu, aldrei fjell hann rjett og nú vor t
svo margir búnir að reyna, að kóngsdótturin var að hug: i
um að gefast upp við allt saman, þegar ungur maðr ,
klæddur í skelfilega tötra, ruddi sjer fram gegnum man .-
þröngina og sagði:
nnrLóhqu.mAcJ/ '■
UL
I Til leigu
z Húsnæði fyrir iðnað til leigu
| í Laugarneshverfi, er upphitað
I og vel lýst. Tilboð merkt: —
: ,,Hreinlegt“ — 0344, leggist inn
: á afgreiðslu blaðsins fyrir kl.
: 12 á föstudag.
11111111111111111 IMMIIIIIIIIIillEIMIIIIilM*'-
AUSTIN 8
I Sendiíerðabifreíð |
til eölu.
| Uppl. i síma 81275.
iMIIIIIMIiniMMIIIIMMMMMMIIMMIMIMMMMIMIMIMIMIIIi’
Hann: — Þegar jeg kyssti yðui,
fæddist ástin.
Hún: — Var það, elskan min, en
samt finnst mjer að þú ættir að
þurka fæðingarblettinn af vörunum
á þjer.
ir
Ómissandi liiiiulur
-—- Hundurinn yðar beit tengda-
móður mína í gær, svo að það varð
að flytja hana í sjúkrahús.
— Það var leiðinlegt. Jeg geri ráð
fyrir, að þjer krefjist þess, að jeg
borgi kostnnðinn við sjúkrahúsleguna.
— Nei, það var ekki það. Jeg ætla
aðeins að vita á hvað þjer viljið
celja hundinn?
Vildi liafu vaðið fýrir neðan sig
! Ung kona kom inn í rjettarsalinn
og sagði:
„Herra dómari, get jeg fengið skiln
ið frá manninum mínum?“
„Hvað hefir eiginmaður yðar brot-
ið af sjer?“ spyr dómarinn.
„Er naL.ðsynlegt að segja það?“
„Já, til þess að hægt sje að höfða
mál gegn honum, verður hann að
hafa hrotið eitthvað af sjer“.
Stúlkan liikaði svolítið, en sagði
svo:
„Ja, hann hefir nú eiginlega ekk-
ert brotið af sjer. Jeg er ekki ennþá
gift, en jeg er trúlofuð manni, og áð-
ur en' jeg giftist honum langar mig
til þess áð fá að vita, hve auðvelt
verði fyrir mig að losna við hann
aftur, ef svo ber undir“.
Vitur piparsveinn leggur á flótta
þegar hann heyrir stúlku segja, að
hún ætli sjer að verða piparmær.
Hann vissi ekki, að það var ekki
hægt að gera það, svo að hann gerði
það.
Hið besta við fjarlæga ættingja er
— fjarlægðm.
*
Sjómaður hafði verið að sýna konu
ckipið og þegar hún þakkaði honum
fyrir sagði hún. „Jeg sje, að í ski 3
lögunum er bannað að gefa hásetu :.-
um þjórfje".
„Guð blessi gjafmildi yðar, frú",
sagði Jónsi. „Þau voru nú bönii 5
líka eplin í Paradís“.
★
Sjerhver dýrlingur á sina fortíð cg
sjerhver syndari sina framtíð.
ailiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiii ■■1111111111 ii ■■ a ii ii iii ii t tij
| Ný ærsvið |
Kjötverslunin Búrfell.
Simi 1506.
•’ICCMMlimM1
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimniiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin
HúsnæÖi ésltasf
: 1 hei oergi og eldhús eða eldun j;
s arpláss, lielst á hitaveitusvæðinu jj
í óskast sem fyrst. Há leiga. Til- ji
3 boð lepgist inn á afgr. Mbl. fyr- ji
\ ir fimmtudagskvöld merkt S
| „H. E. —19 — 327“. |
lll■l■lllllllll■lllllllll■■llllllllllllll■l||■llllllll|tl■ll■llllll■ICj
IIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIMMIIIIIIIIIIIMIMIMIMIiMIMIIIIimillllll
í Frá París |
: alveg nýr kjóll til sölu, diikk- :
: blár með bróderíi. Einnig ljós j
: samkvæmiskjóll. Uppl. í síma :
j 80664. |
IIIIMMMMMMMMMMMMMMMMMIMIIMIMMMIMMIMnTOrtMlG
■flUaiUilimiMnMiitnii
Afgreiðsiusfúika
óskast strax. |
Ilöfðabakaríið
Simi 6315. jj
v
1 IIIIMMMIMI>IIIIMMMMMMIIIIIIIMIIIIII.MIi>MMIimMIIIIIIM