Morgunblaðið - 25.05.1950, Page 14

14
yoR<?rveL4fltc
Fimtudaður 25. maí 1950. ]
fVtlllllllllllllMI
iiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiininiiiiiiniiiiiiiiiiiiji
Framhaldssagan 41
! Gestir hjá „Antoine“ I
! Effir Frances Parkinson Keyes
£illili„„MitMii„i„„ii„„i„i„i„„„„iiii„„i„i„„iliilliiliMMiM„Mi„iilimiiHiiiitiiiiiiit„itHiiHtiiiiiltiiitiiiiii»ii-
Joe Racina leiddi gesti sína
í gegn um stóra veitingasalinn
á „Antoine" og inn í lítið hlið-
arherbergi. Þar stóð kringlótt
borð með glerkönnu eins og á
borðunum frammi í salnum.
„Má bjóða yður vínblöndu",
spurði hún Judith og Ruth.
Þær svöruðu báðar neitandi. —
, Jeg ætla ekki að fá hana held-
ur og jeg held að þú getir alveg
eins verið ár. þess Sabin Við
fáum gott vín með matnurn".
„Þú heldur bað Er. jeg er nú
ekki á sama máli Mig langar
Hil að fá einn , Dry Martini“
íjfyrir matinn. Þið ættuð að fá
iíykkur líka. Það er ófært að láta
Joe ráða öllu“.
Nei, takk. Ekki ei betra að
>áta þig íáða ölllu“, sagði
ijjudith.
| „Ertu viss? Eigum við að
fveðja?"
| Hann var örgeðja, það var
lauðsjeð að Ruth skildi hvað
iCaresse hafði átt við pegar hún
jsagði að hani, væri skemtileg-
:ur Hann var ekki beinlínis lag-
legur í andliti en þó aðlaðandi.
Ðökkhærður grannur og snar
í hreifingum. Hann var með
mjótt yfir raraskegg. varla
breiðara en augnabrúnirnar, og
hörundslitur hans var fallega
gulbrúnn. Hann drakk hægt úr
glasinu og spjallaði um alla
iheima og geima Síðan fekk
,hann annað glas og þ.að þriðja.
„Jæja, Sabin, ertu nú ekki
búinn að fá i;óg“, sagði Joe. —
„Við erum orðin svo svöng. —
Okkur er farið að langa til að
f .komast að matnum“
p Hann gaf bjóninum merki og
fhann bar fram forrjettinn.
| „Hvernig Hkaði þier dans-
ídeikurinn í gærkvöldi, Ruth?“,
spurði Judith skömmu seinna.
‘ Skemmtirðu þjer vel?“.
„Já, vissulcga“. sagði hún og
. lýsti fyrir þeim með hrifningu
öllu sem fyrir hana hafði borið
cg endaði með lofsamlegum um
mælum um Clarindu „Þegar
jeg sá hana standa inni í bóka-
herberginu í ’jósrauða kjólnum
með kamelíublómunum fannst
mjer eins og hún hefði stigið
út úr draumi . . . draumi, sem
jee hefði aldrei trúað að gæti
Orðið að veruleika. Auðvitað
■. fellur mjer líka við Caresse . ..
; þó að mjer hafi ekki fallið vel
fvið hana í fyrstu. En vegna
'allls þessa. sem skeði. gat hún
, ekki komið með mjer og mjer
bvkir auðvitað leitt ti! þess að
, hugsa“.
| >iJá, jeg skil það“, sagði Ju-
t dith. „En ef tíl viil er það versta
. yfirstaðið fyrir Caresse. Ef til
íjvill verður þetta tækifæri, sem
| henni bauðst til að fara til New
• York......“ Hún hætti í miðri
, setningu til þess að útskýra fyr
, ir Sabin að Carerse hafði íengið
tiiboð um ágæta stöðu hjá Haas
og Hector. Sabin hafði nú snúið
sjer að borðvíninu og saup
drjúgan af því. ..Hefurðu hitt
Caresse síðan hún talaði við
ungfrú Hickey?“ spurði Judith
Ruth að lokum.
„Já hún korn í gæi'morgun og
sagði að alt hefði gengið að
óskum. Hún vonaði. að hún
' mundi geta lagt af stað í viku-.
§lokin“.
4 „En hún getur það ekki“,
.; sagði Joe. „Jeg reyndi að segja
vhenni það á mánuaaginn, en
hún vildi ekki hlusta á það. —
Jeð verð víst að gora aðfá til-
raun til að leiða henni það fyrir
sjónir“.
„Hvers vegna?“, spurði Sa-
bin.
„Vegna þess . . . jæja, við
skulum sleppa því,. Jeg var að
vona að við gætum komist af
í kvöld án þess að tala um það
sem skeði þarna um kvöldið“.
„Hvaða vitleysa“. sagði Sa-
bin. „Ef við sitjum öll hjer
ákveðin í því að tala ekki um
neitt, sem minnir okkur á Odile
þá getum við ábyggilega ekki
um annað hugsað og gætum þá
eins farið strax heim. — Við
getum alveg eins verið hrein-
skilin og tala um það, ef ein-
hvern langar til þess“.
„Það getur verið rjett athug-
að hjá þjer“, sagði Joe. „Jeg
veit, að jeg varla um annað
hugsað. Ef til vill getur eng-
inn okkar annað en hugsað um
veit, að jeg hef varla um annað
en velt því fyrir mjer, hvað
kom fyrir vesalings stúlkuna.
En Toe Murphy á ábyggilega
eftir að leiða allan sannleikann
í ljós. Hann er meira en hver
meðal leynilögreglumaður. —
Þeir höfðu mikið álit á honum
í Washington og bundu miklar
vonir við hann“.
„Jeg hjelt að jeg mundi fá
ærlega yfirheyrslu, þegar hann
kallaði í mig“, sagði Sabin með
gáska, ,,en hann virtist ekki
hafa mikinn áhuga á því, sem
jeg sagði. Hanp ljet mig segja
sjer, hvenær og hvers vegna jeg
hefði gefið Odile þessa bvssu.
Svo spurði hann mig hvar jeg
hefði verið h laugardagskvöld-
ið, og þá sagði jeg honum, að
jeg hefði verið svo fullur, að jeg
hefði ekki hugmynd vm það. og
það var allt og sumt, sem hann
spurði mig um“.
„Hann er að bíða eftir því,
að hæstirjettur komi saman,"
sagði Joe. „I þessu ríki er ekki
hægt að taka morðrnál fyrir,
nema hæstiriettur ákæri“. sagði
hann við Ruth. „Auðvitað er
ekki hægt að láta hæstarjett
koma saman bara fyrir þetta og
þess vegna þarf hann að bíða
þangað til venjulegur tími er
kominn........Annars ei Toe
sjerlega varfærinn maður. —
Hann mundi ekki halda því
fram að Odile hefði verið myrt,
nema hann hafi gildar ástæður
fyrir þvi. Og af ýmsum ástæð-
um er jeg þeirrar skoðunar, að
hann álítur ekki að Tossie sje
sú seka“.
Sabin kinkaði kolli.
,.Jeg er líka sannfærður um
að hún gerði það ekki“, sagði
hann. ,.Ef Odile var myrt, þá
vreit jeg, að þar var karlmaður
að verki“.
Það var augnabliks þögn. —
Ruth leit yfir borðið og sá, að
Judith horfði á Joe. Hann hafði
hallað sjer fram á borðið með
krosslagða handleggi og ekkert
virtist benda til þess að hon-
um kæmu orð Sabins að óvör-
um.
,,Karlmaður?“, sagði hann.
,.Já. karlmaður“, sagði Sa-
bin. „Jeg lenti í hinu og öðru
þennan laugardag. sem olli
mjer miklum geðshræringum,
og það endaði með því, að jeg
fór á rok-fyllirí, niðri í bæ og
upp í bæ og út um allt . . . þið
vitið hvernig það endaði. Jeg
man ekki mikið af því, sém
skeði eða hvar jeg var, en ein
mynd stendur mjer skýrt fýrir
hugskotssjónum. Það er gula
tjaldið, sem dregið var fyrir
gluggann í s^efnherbergi Od-
ile og á tjaldiru vorú tveir
skuggar, sktiggi af kvenmanni
og karlmanni. Konan var Odile
eða hlýtur að hafa verið hún.
Jeg veit ekki hver maðurinn
var, en auðvitað hjelt jeg, að
það væri Leonce. Að minnsta
kosti var það karlmaður. Eng-
um hefði getað skjátlast um
það. Og meðan jeg horfði upp
í gluggann, drógust skuggarnir
saman svo að af því varð einn
skuggi. Ef til vill voru það
faðmlög, ef tíl vill . . . “.
„. . . . voru það áflog eða
stvmpingar?“. bætti Joe við.
„Líklega“, sagði Sabin ann-
ars hugar. „Jeg veit það ekki.
Jeg veit það bara, að jeg slepti
mjer alveg. Auðvitað var jeg
búinp að drekka einhv’er ósköp,
svo að jeg man þetta ekki sem
best, nema þessu einu skýru
mynd á tjaldinu. Hvað skeði
seinna um nóttina man jeg^kki.
Jeg hlýt að hafa flækst af einni
vínstofunni á aðra, þangað til
jeg loks lenti í áflogum og síð-
an í tugthúsinu. En jeg man það
ekki“. Hann lvfti glasinu og
lauk úr því.
„Svo þú manst ekkert hvað
skeði þar á eftir“, sagði Joe og
það var ekki um að villast kald
hæðnina í rödd hans.
„Nei . . . jeg man það ekki
. . . eða hvað bú ert að reyna
að gefa í skvn“.
„Jeg veit það vel. að þú ert
gestur minn í kvöld, en samt
sem áður ætla jeg að segja þjer
það, að jeg er nokkuð kunnugur
húsaskipaninni við Richmond
Place númer 84. Það er aðeins
einn staður sem kemur til
greina, að þú hafir verið á til
þessa, að sjá þetta, sem þú varst
að lýsa fyrir okk.ur, cg það er
fyrir innan garðvegginn fyrir
framan þá ólmu hússins, þar
sem herbergi Odile var. Vegg-
urinn er of hár til þess að það
sjáist frá götunni, og inn í garð-
inn er ekki h?"vt að komast
nema innan úr húrinu eða með
bví að klifra vfi - ■'æeginn. Og
þess vegna spyr ieg þig, hvern
fiandann varst ú nð gera inni
í e-i-jíjnum betta kvöld, sem
OdRe beið ba^n nr skoti úr
byssu sem þú áttir?“
ítTílítliý
Silfur í SyndabæLi
frAsögn af ævintykum roy rogers /■ i
38.
Alli hristi höfuðið. — Nei takk, fengið nóg af því. Við
eigum þegar nokkur slík hlutabrjef og þau hafa ekki kostað
neitt smáræði.
Carol horfði áfram áhyggjufull á slagsmálin. Hún hafði
( nú reynt að fá alla mennina, sem þarna voru til að skakka
leikinn, en enginn þeirra vildi sinna því. Eina vonin var því
Trigger. , j
Hún gekk að hestinum og hvíslaði í eyra hans:
— Þú ættir nú að fara og hjálpa Roy í slagsmálunum við
þennan Regan, þennan fant.
En Trigger sinnti því ekkert. Hann kærði sig ekkert um að
fara að skerast í þennan leik, heldur stóð hann grafkyrr,
þangað til húsbóndi hans greiddi Regan síðasta höggið, sera
var líka nóg. Þegar það var búið, þá gekk Trigger yfir að
Regan, beit um hálsmálið á honum og dró hann til lögreglu-
stjórans.
—'Hann játar sennilega allt, þegar hann kemur til sjálfs
sín aftur, sagði Roy. Roy og Cookie tóku Regan upp og lögðu
hann þvers yfir hrygginn á Gunnu.
En Gunna, litli góðlátlegi múlasninn lötraði af stað. Hún
var ánægjuleg á svip og kinkaði kollinum eins og hún vildi
segja:
— Nú er jeg búinn að hefna fyrir gamla góða Ed.
SÖGULOK. i
lis. „Gulífoss“
Pantaðír faríeðlar með m/s. „Gull-
foss“ frá Reykjavík 3. júní til Leith
og Kaupmannahafnar skulu sóttir
fyrir laugardag 27. þ.m. annars verða
þeir seldir öðrum án frekari við-
vörunar.
M.s. „Gul!foss“
fer hjeðan í kvöld kl. 12 á miðnaetti.
Farþegar komi um borð kl. 11—.
11.30, og verða þeir að framvísa far-
seðli við landgöngubrú skipsins.
Öðrum en þeim. sem ætla með
skipinu. verður ekki leyft að fara
um borð i það.
H.f. Eimskipafjelag íslands.
rnnxftqivrJuJls'jLmju.,
„Hjer er listinn frá Iiappdrælt-
inu. I»ií vannst!44
★
„Nei, jeg tók ekki vinnuna. Það
var engin framtíð í þvi. Dóttir eig-
andans er þegar gift “
★
Læknir: „Ef þjet byrjið á að taka
þetta meðal, er jeg viss um. að þjer
munuð aldrei taka neitt annað.“
sjóða, að minnsta kosti í klukkutíma
áður en það er drukkið.“
„Það er sjúlfsagt góð heilbrigðis.
ráðstöfun. Þjer eruð vafalaust lækns
ir.“.
„Nei, jeg er kolakaupmaður."
★
Búðarmaður: „Hvemig lita
hanska?11
Viðskiptavinur: „Kaffi lita.“
Búðarmaður: „Með eða án rjóma?“
★
Skildi ástæðuna.
Stórt fyrirtæki hafði eftirfarands
setpingu prentaða á launasamninga
sína: „Launin eru yðar einkamál, og
það á ekki að gera uppiskátt um þau
við ntinn.“
Nýi starfsmaðurinn þætti neðan
við, um leið og hann undirritaði
samninginn: „Jeg mun ekki minnast
á þau við neinn. Jeg skammast min
eins mikið fyrir þau eins og þið.“
★
Vanir viS.
„Hvers vegna viltu heldur hafa
gifta en ógifta menn í vinnu hjá
Sjúklingur: „Takk. jeg vil heldur þjer?“ spurði forvitinn vin,ur.
eitthvað annað. sein er ekki alveg
eins bráðdrepandi.“
,.Æ,“ andvarpaði vinnuveitandinn,
„Giftir menn verða ekki eins æstir,
ef jeg öskra framan í þá, eins og
„Herra minn. Allt vatn ætti aðógiftirú
■n
Tilkynning
iim afhendingu trjáphtna
Afhending pantaðra trjáplantna hefst á morgun, föstu-
daginn 26. mai, að Sölvhólsgötu 9. — Lausasala verður
engin fyrr en eftir hvítasunnu. — Pantanir sækist fyrir
n. k. miðvikudag, annars seldar öðrum.
\
SKÓGRÆKT RÍKISINS
SKÓGRÆKTARFJELAG REYKJAVÍKUR
BEST AÐ AUGLÝSA I MORGUNBLAÐINU