Morgunblaðið - 01.04.1952, Page 14

14
MORGUTS BLAÐIÐ
Þriðjudagur 1. apríl 1952
Framhaldssagan 46
sé legubekkur í litla saumaher-
berginu?"
„Það er ágætt. Ég skal koma
með Violet upp, þegar hún hefur
lokið sér af í eldhúsinu. Þú kall
ar í mig ef eitthvað skeður. Þeg-
ar Wilcox kemur aftur, ætla ég
að létta á hjarta mínu við hann.
Mið langar til að fá hann til að
taka að sér nokkur símtöl fyrir
mig“.
Hann fylgdi Violet upp stundu
síðar og Perrin fór út til að taka
þátt í leitinni. Mark fór upp,
rannsakandi vandlega allan far-
angur Stoneman, en fann ekkert
markvert. Ekki einu sinni sendi-
bréf. Og hann hafði haft með sér
lítið eítt af fatnaði.
Klukkan tiu kallaði Morey upp
tröppurnar. Hann sagði að hann
færi niður í kjallarann ásamt
Amos til að sækja eldivið, því
þeir ætluðu að kveikja elda úti.
Mark var ekki beðinn að koma
svo hann sat sem fastast. Hann
lieyrði að báðir fóru út aftur
skömmu seinna.
Hann gerðist eirðarlaus þegar
tók að liða á kvöldið. Honum fór
að finnast það ekki sitt verk að
sitja yfir kvenfólkinu. Perrin
hefði getað gert það. Loks stóð
hann úþp og gekk um stofurnar
niður og gangana uppi. Dyrnar
að barnaherberginu stóðu í hálfa
gátt. Beulah heyrði til hans og
kom í gættina. Ekkert hafði skeð
sagði hún. Frú Morey hafði geng
ið um gólf fyrr um kvöldið og
hún hafði heyrt að hún grét. —
Annað ekki. Hann fór aftur íil
herbergisins og leit út um glugg
ann, en sá ekkert. Hann fór nið
ur og leit út um gluggann í and-
dyrinu. Þaðan sá hann ljósin
hreyfast um á m.illi trjánna. Ein
hver kom og staðnæmdist við
hliðina á honum í myrkrinu. —•
Hann hélt að það væri Beulah og
ætlaði að spyrja hana, hvort.hún
hefði heyrt nokkuð, en hann átt-
aði sig í tæka tíð. Það var Laura
Morey.
Hún sagði ekkert, svo hanp
þagði iíka. Hann gaut út undan
sér augunum og sá að hún horfði
líka út um gluggann.
„Haldið þér, að hann hafi
stokkið burt?“ spurði hún loks.
,,Því ætti hann að gera það“.
„Ég veit það ekki“.
Þau stóðu besiandi póða stund
og horfðu á Ijósin. Við veginn
höfðu verið kveiktir eldar.
„Ég veit að hann var gamall
heimilisvinur“, sagði hann.
„Þetta hlýtur að vera áfall fyrir
vður. En .... ée skal finna hann
þótt seinna verði“.
„Finna hann?“
„Já“. Hann kinkaði kollinum í
áttina út um gluggann. „Þeir
finna hann ekki“, saeði hann,
„en ég skal finna hann“.
,,Nei“, sagði hún. „Nei“. Hann
lét hana fara með það. Sjálfur
fór hann upo til herbergis síns
og las handrit Stonemans um
konunga fornaldarinnar.
Um miðnættið komu leita”-
mennirpir aftur. Leitin hafði
ekki borið neinn áraneur. Mor-
ev var UDrxmfirm af hreytu og
fór beina leið í rúmið Wiirnx til-
kvnnti að hann æt.laði ekki að
fara heim. Hann ætlaði að sofa í
rúmi Stonemans.
Perrin eekk hlióð’eno á mi'li
herbereianna og ^kaði gluee-
um og hurðum. Á5"r an hann
fnr nnn. saeði hann eð matur ng
órvkkur s+æð' fvrir þá. sem þess
Ó‘-+*'"ð". á hr.^'Si —,, { olhh,lc;ínU.
Amos laeði frá sér ljósker;n
um loifí o" minnzt var á !«»+,
•fsapð' pA «feki{ vfyi f'fi's i. •
ffriin? íMfinii w 11111 s y
því yfir að hann væri ekki vitund
syfjaður.
Mark notaði tækifærið. Hann
fór með Amos og Wilcox niður í
eldhúsið og tók fram kjöt og
bjórflöskur,
Hann byrjaði á því að gera
skil á sjálfum sér. En ef hann
bjóst við að Wilcox léti undrun í
Ijós, þá brást það.
Wilcox lét sér fátt um íinnast
og opnaði aðra bjórflösku. „Okk-
ur fannst þér líka vera ískyggi-
lega afskiptasamur", sagði hann.
„Og Violet tók eftir því að þér
skrifuðuð á ritvélina með tveim
fingrum“.
„Fyrst langar mig til að spyrja
um flækinginn, sem ég heyri að
sé búið að taka fastan“, sagði
Mark.
„Við höfum ekki tekið neinn
fastan",. sagði Wilcox. „Ég sagði
það bara til að vita hvaða áhrif
það hefði. Haltu áfram með þína
frásögn. Ég skal leysa frá skjóð-
unni á eftir“.
Hann sagði þeim frá því að
Stoneman hefði dottið í kjallara-
tröppunum og bað sem Violet
hafði sagt honum. Hann sagðist
vera viss um að Stoneman hefði
ráðið sig sem nokkurs konar líf-
vörð. Og hann var viss um að
frú Lacey hafði þekkt þann, sem
hrinti Stoneman uiður tröppurn-
ar. Hún hafði ekki getað haldið
leyndu hver áhrif það hafði haft
á hana. Hún reyndi að komast til I
New York, en sá seki gat ekki
látið hana fara. Það gat verið
hættulegt. Henni hafði verið ,gef-
inn stór skammtur af svefnmeð-
ali og síðan hafði verið kveikt í
af ásettu ráði. Tækifærið hafði
gefist til að setja pillurnar í
kaffibollann hennar, sem stóð á
borðinu, þegar hún fór út í bíl-
skúrinn til að sækja snæri. —
Svefnpillurnar höfðu sjálfsagt
legið á borðinu.
En hvað snerti Florrie ,gat
hann lítið sagt. Hann sagði þeim
JUL,
Ííti

ARNALCSBOK
[jTlorgimUaísins 1
ÆVINTÝRI MIKKA V.
Brottnumda prinsessan
Eftir Andrew Gladwyn
12.
þið, að hann hafi séð? Hann litaðist nú um í herberginu,
j sem var vel húsgögnum búið. Út við einn gluggann sá hann j
ruggustól og í honum sat gömul ljót kerling sem svaf. Mikka
brá mjög í brún, en leit þó á hana sem snöggvast. En kerling-
in svaf sem fastast. Hann tók eftir því, að lykillinn stóð í
skránni að utanverðu, og hann yrði að hafa allan hraðan
á að skella í lás áður en kerlingin vaknaði, annars yrði hon- j
um voðinn vís. Mikki læddist nú út fyrir hurðina og skellti
í lás.
,,Ég er nú öruggur fyrir kerlingunni," hugsaði Mikki.
„Nú verð ég að halda áfram að leita að prinsessunni.“
Mikki leitaði þessu næst í þremur öðrum herbergjum,
sem voru á sömu hæð, en hvergi fann hann prinsessuna.
Það varð nú fyrir honum stigi, sem lá upp á loftið.
„Ég verð að fara upp á loít“, hugsaði hann með sér.
„Hún getur verið í einhverju herbergjanna uppi.“
Hann læddist hljóðlega upp stigann og rannsakaði nokk-
ur herbergi, en hvergi var prinsessan. En nú kom hann
loks að hurð, sem var læst. i
„Skyldi hún vera þarna inni?“ Með hálfum huga snerti
hann hUrðina með annarri hendinni. j
„Hver er þarna?“ kallaði veik rödd innan frá- Það var
rödd Hunangsdaggar kóngsdóttur. I
„Það er ég, prinsessa. Ég er kominn til þess að bjarga þér.“
„Ertu drengurinn, sem ég hitti í morgun?“
„Já“. .
„En ég er lokuð inní. Liótu mennirnir lokuðu mig inni.
lykilinn'.“ *
óem eicja uuruv
dreng e-Hei stúiku,
Sjái barnaföíin í glugganum okkar í dag.
FALLEGRI GJÖF ER VART HÆGT AÐ FÁ.
Vesturgötu 2.
=
m'
g
•n
a
frá ósamkomulaginu vegna rusla-
fötunnar. Hún hafði fundið blaða
úrklippu og af einhverjum ástæð
um hefur hún komizt að því að
þessi blaðaúrklippa var mikils- j
verð. „Enginn veit hvernig hún |
hefur komizt að því. Við verð- ;
um aðeins að geta okkur þess til. •
Hún hefur ef til vill heyrt á sam- ;
tal einhvers. Hún hefur getað l
sett það í samband við dauða frú ;
Lacey. En henni hefur fundist ;
hún verða að segja það einhverj- •
um. Hún var of hrædd til að bíða ;
næsta morguns, Hún fór á fætur í
um hánótt og stakk úrklippunni í ;
handtösku sína. Og hún fór beina ;
leið niður til Crestwood í gegn •
um skóginn. En þegar hún fór til ( :
ungfrú Pond var enginn heima. J
Hún skrifaði henni á miða ;
stakk miðanum undir dyrnar. Ég :
held að morðingi hennar hafi ;
verið í felum þá, því hann hefur :
ekki tekið eftir því. Svo hefur S •
hún hlaupið í áttina að húsi frú ! ;
Lacey, en hún var því miður ekki •
nógu fljót. Ég er nokkurn. veg- ;
inn viss um að þannig hefur það
gengið“.
Wilcox rétti fram hendina.
„Hvar er úrklippan?“
Mark rétti honum hana ásamt'
miðanum, sem Florrie hafði skrif
að. „Lestu fyrst það, sem stendur
á miðanum".
Amos flutti sig r.ær Wilcox.
Þeir lásu saman.
„Nú dámar mér“, sagði Wil-
cox. „Hún hefur notað varalit-
inn til að skrifa með honum“.
Hann las úrklippuna síðan gaum-
gæfilega og rétti hana svo til
baka. „Yður er þó ekki alvara
að hún hafi verið myrt vegna
þess arna?“
„Því ekki? Einhver er ástæð-
an. Þessi úrklippa er héðan úr
húsinu. Annað hvort tilheyrir
hún eigandanum eða leigjendun-
um“.
Wilcox hristi höfuðið. „Þetta
getur verið gamalt dagblað, sem
>6
99'
,Royai Rochester4
Amerískar kaffikömvur
Tökum upp í dag mjög failegar amerískar
„Royal Rochester“ rafmagns-kaffikönnur.
Btickla hf.
Skólavörðustíg 3 — Sími 1275.
2ja herbergja íbúð
Rishæð TIL SÖLU vegna flutnings.
Selst fyrir lágt verð og með vægri útborgun
ef samið er strax.
NÝJA FASTEIGNASALAN
Bankastræti 7. — Sími 1518 og kl. 7,30—8,30 e. h. 81540
AUGLYSING nr. 1 - 1952 =
frá Innflutnings- og gjaldeyrisdeild fjárhagsráðs. ;
m
Samkvæmt heimild í 3 gr. reglugerðar frá 23. sept. :
1947, um vöruskömmtun, takmörkun á sölu, dreifingu í
og afhendingu vara, hefur verið ákveðið að úthluta skuli ;
nýjum skömmtunarseðli, er gildi frá 1. apríl 1952. Nefn- ;
ist hann „Annar skömmtunarseðill 1952“, prentaður á 7
■
hvítan pappír, með grænum og svörtum lit. Gildir hann jj
samkvæmt því, sem hér segir: ;
Reitirnir: Smjörlíki 6—10 (báðir meðtaldir) gilda fyrir ;
500 grömmum af smjörlíki, hver reitur. Reit- S
ir þessir gilda til og með 30. júní 1952. »
Reitirnir: SKAMMTUR 5, 1952, og SKAMMTUR 6, 1952 :
m
s gildi hvor um sig fyrir 500 grömmum af I
smjöri. Skammtareitir þessir gilda til og með ;
30. júní 1952. ■
, „Annar skömmtunarseðill 1952“ afhendist aðeins gegn jj
því, að úthlutunarstjórum sé samtímis skilað stofni af ■
„Fyrsta skömmtunarseðli 1952“, með árituðu nafni og ;
■
heimilisfangi, svo og fæðingardegi og ári, eins og form :
hans segir til um. S
Ákveðið hefur verið að SKAMMTUR 1, 1952 og ;
SKAMMTUR 2, 1952, af „Fyrsta skömmtunarseðli 1952“ :
skuli báðir halda gildi sínu til loka apríl mánaðar 1952, jj
og fáist á því tímabili 500 grömm af smjöri út á hvorn jj
slíkan SKAMMT-reit. :
Geymið vandlega SKAMMTA 7 og 8 af þessum „Öðr- >
um skömmtunarseðli 1952“, ef til þess kæmi, að þeim ■
yrði gefið gildi síðar. :
Reykjavík, 31. marz 1952.
INNFLUTNINGS- OG
GJALDEYRISDEILD FJÁRHAGSRÁÐS E
- •*. ■ ■
Bezt að auglýsa í Moigunblaðinu —