Morgunblaðið - 29.03.1953, Blaðsíða 14

MORGUHBLAÐIÐ
Su.nrm€agur 29. marz 1953
í XI
SYSTIRIN
SKÁLDSAGA EFTIR MAYSIE GRIEG
Framh'aidssagan 35
aS því komin að ganga þegjandi
fram hjá henni, og hún kallaði
Því til hans. Hann var þreytuleg-
ur. Hann var í svörtum slitnum
frakka, sem hnepptur var alveg
upp í háls og svartan hattinn
hafði hann dregið langt fram á
ennið.
„Komdu S£e’.“, sagði hann.
„Hvað hefur þú verið að aðhafast
undanfarið“.
„Ég hef fengið aðra atvinnu'V
eagði hún, „hjá Bruce Andrews
lávarði. En þú .. hvað hefur þú
Cert? Ég vissi ekki að þú værir
kominn aftur til borgarinnar".
„Jú, ég hef verið hér í nokkrar
vikur“, sagði hann. „Ég hef ætlað
að heimsækja þig, en .. ég hef
verið önnum kafinn“
„Mér sýnist þú vera veikluleg-
ur“.
Hann forðaðist augnaráð henn
ar. „Ég hef verið kvefaður, en
það er að batna“.
„Ertu við leikstjórn núna?“
_„Ekki éins og er“, sagði hann.
„Ég .. ég b.ýst við að f'á eitthvað
bráðlega. Ég hef mörg járn i eld-
inum, en það er erfitt að fá ná-
kvæmlega það sem ég vil“. Hann
brosti dálítið hæðnislega. „En það
gengur að lokum“.
„Eg vor.a að þú
eitthvað
bráðlega“, sagði hún. „Eg vildi
að ég gæti hjáleað þér“.
„Það er allt í lagi“, sagði hann
atuttur í spuna. „Ég ætlaði að
bjóða þér út eitthvert--kvöldið ..
«nig langar til að þú fáir að
akemmta þér ,og eiga ánægjuleg-
ar stundir en..“ hann hikaði. „Ég
er dálítið félítill eins og er. Um
leið og ég er búinn að fá eitthvað
að gera, skal ég hringja til þín“.
„Gerðu það“, sagði hún. „En
bú þarft ekki að bíða eftir því
að þú fáir eitthvað að gera. Viltu
ekki koma og borða kvöldverð
með mér. Við gætum spjallað
saman“.
Brúnu augun hans litu rannsak
andi á hana. Snöggvast hélt hún
að hann mundi þiggja boðið, en
svo kom hörkusvipur á andlit
hans.
„Nei, þakka þér fyrir“, sagði
hann. „Ég híð þangað til ég hef
fengið atvinnu. Ég held að það
sé ekkert skemmtilegt að vera
með mér þessa stundina og það
gæti verið að ég geti ekki endur-
goldið þér gestrisnina. Ég kæri
mig ekki um greiðaserai .. allra
sízt frá kvenfólki".
Það kenndi bíturleika í rödd
hans.
„Láttu ekki eins og kjáni
Derek“, sagði hún. „Það er ekki
um neitt slíkt að ræða. Mig lang
ar til þess að þú komir. Ég er oft
einmana.“
„Þú átt ekki að vera einmana“
sagði hann. „Þú átt með réttu að
hafa í kring um þig hóp karl-
manna sem vilja gera allt fyrir
þig. Þú átt skilið alla þá gleði
og ánægju sem tilheyrir; æsk-
unni“. Hann þagnaði og hló við
stuttlega. „Það finnst mér áð
“minnsta kosti. Um leið og ég get
gert nokkuð í málinu, þá færðu
að heyra frá mér“.
Hún kærði sig ekki um að rök ■
ræða við hann frekar. Hún hafði !
alltaf vitað að hann 'var ákaf-
lega stoltur í eðli sínu. Hún vissi!
núna, hvers vegna hann hafði
forðast hana undánfarið.
„Þú ert indæl, Alice .. það
segi ég satt“. Rödd hans skalf
lítið eitt en svo brosti hann aft-
ur. „Við sjáumst seinna“, og með
þeim orðum hvarf hann.
Alice fann sér til undrunar að
hún hafði komizt mjög úr jafn-
; vægi við þennan fund þeirra.
: Henni sarnáði að sjá hvernig
homið var fyrir Berek Hann
hafði alltaf verið svo áhugasam-
ur og fullur trausts á framtíðina.
Alltaf virzt hafa öll ráð í hendi
sér. Hún minntist þess hve gam-
ansamur hann hafði verið þegar
hún sá hann fyrst. Og hve örugg-
ur hann hafði verið um eð vinna
sigra í leiklistarheiminum. En nú
var eins og hann þarfnaðist einsk-
is frekar en góðrar máltíðar. Það
var vitlaust að láta stoltið ráða
yfir sér, hugsaði hún á meðan
hún beið eftir lyftunni í húsinu
þar sem vinkona hennar bjó. Eins
og hún kærði sig nokkuð um það
að hann byði henni á dýra veit-
ingastaði. Ef manni féll vel við
einhvern, þá kærði maður sig
ekki um gjafir frá honum.
Hún reyndi eins og hún gat að
liafa áhuga á samræðum vinkon-
unnar en það tókst ekki. Molly
Carlake var aðstoðarstúlka á
myndasíofu og hún gat ekki talað
um neitt annað, þær borðuðu á
litlu veitingahúsi í Chelsea.
Molly hafði áhuga fyrir því einu
að viiða fólk fyrir sér, sem sat í
kring um þær og gagnrýna það
frá sjónarmiði myndatökumanns-
ins. Alice leiddist hún, og var það
þó sjaldgæft að henni beinlínis
leiddist fóll$. Hún gat ekki um
annað hugsað en Derek, hve föl-
ur hann hafði verið og með bauga
undir augunum. Har.n hlaut að
hafa verið mikið veikur úr því
hann hafði orðið svona útlits.
Hún vissi hvernig þáð var að vera
veikur og félítill.
Hún óskaði þess innilega að
hún gæti hjálpað honum. Ef hún
þekkti aðeins einhvern sem væri
kunnugur ltikhúsfólki. Janice
þekkti auðvitað marga, þennan
Rutherford til dæmis, en hún
hataði Derek. Hún mundi ekki
vilja hjálpa honum. Hún velti
þessu fyrir sér allan næsta dag.
Um kvöldið hætti hún að vinna
venju fremur snemma og fór
heim til Janice,
Janice var ekki heima, þegar
hún. kom, en kom skömmu síðar.
Hún var sannarlega glæsileg í
dýrindis loðfeldi með lítinn klæði
legan svartan hatt á höfðinu.
Orkídeur voru festar við krag-
ann og Alice tók eftir því að hún
var komin í enn einn nýjan kjól.
„Hvernig finnst þér hann?“
spurði hún. „Ég keypti hann um
daginn. Ég hafði bókstaflega ekk-
ert til að fara í“.
Alice gat ekki varist hlátri, þeg
ar henni var hugsað til klæða-
skápsins.
,,Þú þarft ekki að hlæja að
mér“, sagði Janice. „Það var alveg
satt. Ég hafði ekkert sem átti við
tækifærið. Þegar menn fara eins
mikið út, þá er eins og mann
vanti alltaf föt. Ég býst ekki við
að Jack komi heim fyrr en rétt
fyrir kvöldmat“, sagði hún. „Ég
ætla að búa til kokteil. Ég þarf
sannarlega á hressingu að halda,
eins og ég er á þönum alla daga.
Ég veit varla í hvora áttina ég
á að snúa mér“.
„Já, þú ert auðvitað önnum
kafin við að útbúa ykkur til ferð-
arinnar11.
„Ó, ferðalagið". Hún hló við.
„Ég er ekki farin að kaupa neitt
til þess ennþá“.
„Þú þarft að fá þér sumarföt'1
sagði Alice. „Ég held að það sé
mjög heitt þarna allan ársins
hring11.
„Verst að ég er búin að byrgja
mig upp með öll þessi vetrarföt11,
sagði Janice og hló aftur.
„Já, það er verst“, sagði Alice.
,,Ef ég væri í þínum sporum
mundi ég ekki kaupa meira af
vetrarfatnaði. Það verður komið
úr tízku næsta vetur og þá notar
þú það ekki“
Janice svaraði ekki. Hún hall-
aði sér aftur á bak í stólnum og
krosslagði fæturna. Dauft bros
lék um varir hennar.
„Vel á minnst11, sagði hún,
. komstu til að tala við mig um
eitthvað sérstakt eða er þetta að-
eins vingjarnleg heimsókn11.
Alice hallaði sér fram í sætinu
og spennti greipar um hnén.
„Ég kom af sérstökum ástæð-
um“, sagði hún. „Ég hitti Derek
í gærkveldi11.
Til
i sumarleyfimi
Ferðaskrifstofa ríkisins býður yður einstakt tækifæri
til þess að njóta sumarleyfisins í I’arís, Madrid og á
Miðjarðarhafsströnd Spánar.
Feröin tekur aðeins 18 daga, þar af tvo daga til ferða-
lagsins út og heim aftur. Allur kostnaiður er kr. 6950. —
Farið verður 16. apríl og eru nokkur sæti laus.
Kaupsýslumenn ættu að athuga að hér býðst þeim
évenjulegt tækifæri, til þess að komast í samband við
spánska útflytjendur, þar sem komið verður til helztu út-
flutningsborga á Spáni.
Ferðalag sem þetta mun verða yður ógleymanlegt.
N'ánari upplýsingar hjá Ferðaskrifstofu ríkisins.
íbúð með húsgögnum
4—5 herbergi óskast til leigu i sumar eða lengur.
Tilboð merkt: „Vínland —515“, sendist blaðinu.
GALDEABORÐJÐ
Þýzkt ícvintýri.
ENDUR fyrir löngu bjó klæðskeri nokkur ásamt þremur
sonum sínum í þorpi einu í Þýzkalandi. Hið eina, sem hann
átti auk piltanna, var geit, sem hann hafði mikið dálæti á,
því að geitamjólkin sem eiginlega hið eina, sem fjölskyldan
íitði á. Piltarnir voru látnir gæta geitarinnar, og gerðu þeir
það af miklum dugnaði — gerðu bókstaflega allt, sem í þeirra
valdi stóð til þess að henni mæíti líða sem bezt.
Dag nokkurn fór elzti pilturinn með geitina út í kirkju-
garð og lét hana vera þar á beit yfir daginn. Þegar komið
var kvöid og pilturinn ætlaði að fara að teyma geitina heim,
spurði hann:
„Geitin mín, ertu nú södd?“
Þá svaraði geitin:
Svo mikið hefi ég snætt,
að ég er meira en södd.“
Pilturinn fór þá heim með geitina og kom henni fyrir á
básnum.
Þegar pilturinn kom inn til föður síns, var það fyrsta,
sem faðir hans spurði um, hvort geitin hefði fengið nóg að
bíta í dag. — Pilturinn játti því. Faðir hans gerði þó ekki
meira en trúa honum, og fór því sjálfur út til geitarinnar til
að vita hvort pilturinn hefði sagt rétt frá. — Þegar hann
kom út í básinn til geitarinnar, spurði hann hana hvort hún
væri södd. Þá svaraði geitin:
„Hvernig ætti ég að vera södd.
Ég hefi ekkert fengið að borða í dag.
Ég hefi ekki einu sinni fengið eitt einasta strá.
Ó, ég er svo svöng.“
Faðir piltsins varð þá svo vohdur, að hann rak piltinn al
heimilinu.
Daginn eftir átti næstelzti sonur hans að gæta geitarinnar.
— Allt fór eins og fyrri daginn. Faðir hans rak hann einnig
að heiœan.

Skjall-hvítiif þvottur
liffist
Flik-FIsk er sjálfcirkt þvottaefni
og þér þurfið hvorki að nudda né
þæfa. en þvotturinn verður samt
skínandi hvítur. Það er tryggt, að
iíik-Flak er laust við klór. Það
hlífir þvottinum, en hreinsar þó
ágætlega. Þess vegna er Flik-Flak
tilvalið tii að þvo með viðkvæm-
an og ííngerðan vefnað.
Notagildi Flik-Flaks er ákaf-
lega mikið og er það, því allra
þvottaefna ódýrast.
SJÁLFVIRKT