Morgunblaðið - 25.06.1953, Blaðsíða 10

10
MORGU /V BLAÐIÐ
Fimmtudagur 25. júní 1953
Úr afgreiðslusal Iðnaðarbankans
Iðnaðarbimki fslands
teknr til staria 1 dag
Hlutaié 6,5 milljón króna.
LANDSSAMB. iðnaðarmanna og
Félag íslenzkra iðnrekenda hafa
undanfarin 5—6 ár rætt stofnun
iðnaðarbanka á fundum sínum,
ag urðu þessi samtök iðnaðarins
fljótt sammála um það, að vinna
saman að málinu. Skipuðu þau
.sameiginlega nefnd til þess að at-
huga möguleika á stofnun bank-
anna og semja um það lagafrum-
varp.
ÞINGSAGAN
Eftir að álit og frumvarp nefnd
arinnar hafði verið rætt í hvort-
tveggi samtökunum var unnið að
því, að fá frumvarpið flutt á Al-
þingi, og var það flutt þar fyrst
árið 1950. Á þinginu 1951 var
frumvarpið samþykkt sem lög
frá Alþingi hinn 19. desember,
lítið sem ekki breytt.
Eftir að lögin voru fengin, var
hafizt handa um söfnun hluta-
fjár, en lögin gera ráð fyrir að
iðnaðarsamtökin leggi fram 3
Tnillj. í hlutafé, ríkið 3 millj. og
■V2 millj. fáist með almennu út-
boði.
j
Jhlutafé
j Þegar loforð höfðu fengizt fyr-
Jir 6 millj. króna hlutafjár var
fbankinn stofnaður 26. október
(1952, honum settar samþykktir
og reglugerð og bankaráð kosið.
Þetta fyrsta bankaráð skipa Páll
;S. Pálsson, lögm. formaður, Einar
jGíslason, málarameistari, vara-
jform., Helgi Bergs, verkfræðing-
:ur, Kristján Jóh. Kristjánsson,
jframkv.stjóri og Guðmundur H.
iGuðmundsson, húsgagnasmíða-
•meistari. í fjarveru Helga Bergs
hefur varamaður hans, Vilhjálm-
ur Árnason lögm. gegnt störfum í
ráðinu.
Bankaráðið hóf fljótlega að at-
huga um ýmsan undírbúning,
svo sem útvegun lánsfjár, útveg-
un húsnæðis, ráðningu banka-
stjóra o. fl.
Fyrir tilmæli bankaráðsins
féllst ríkisstjórnin á að greiða
tilskilið framlag ríkissjóðs 3
millj. kr. að fullu, þó að aðrir
hluthafar greiddu aðeins inn
Ví hlutafjárloforðs, og skyldu %
upphæðarinnar skoðast fyrst um
sinn sem vaxtalaust lán til bank-
ans.
REKSTRARLÁN
1 Síðasta Alþingi samþykkti að
fveita ríkisstjórninni heimild til
að taka 15 millj. kr. lán og endur-
lána Iðnaðarbankanum og standa
vonir til að þess verði ekki langt
|að bíða að það lán fáist.
| Húsnæði tókst að fá í Lækjar-
feötu 2 með samningum við Loft-
feiðir h.f. og Nýja Bíó h.f. og
pýndu báðir þessir aðilar bankan-
lum sérstaka velvild og skilning
í þessu vandamáli. Er innréttað
eitt herbergi á 1. h æð fyrir
bankastjóra og bankaráð, hálfur J
afgreiðslusalur Loftleiða á götu-
hæð til afgreiðslu og í kjallara
eru tvö skrifstofuherbergi og
rúmgóð geymsluhvelfing með
sérstökum öryggisútbúnaði.
Smíði innréttinga í afgreiðslu-
sal annaðist Þorsteinn Sigurðs-
son, húsgagnasmíðameistari.
Páll Magnússon járnsmiður
gerði hurðir peningaskápa.
STARFSFÓLK
Bankastjóri var ráðinn hinn
12. febrúar s.l. Helgi Hermann
Eiriksson, verkfræðmgur.
Bankaráðið hefur ennfremur
nýlega ráðið úr hópi 5 umsækj-
enda sem aðalbókara Jón Sig-
tryggsson, sem gegnt hefur bók-
arastörfum hjá tollstjóra um 12
ára skeið.
Gjaldkeri bankans er ráðinn
Richard L. Richardsson, við-
skiptafræðingur. Dagmar Jóns-
dóttir er ráðin til þess að annast
ritara- og afgreiðslustörf.
Bankinn er opinn alla virka
daga kl. 10 f.h. til 1,30 e.h. og frá
kl. 4.30 til 6.15 e.h. nema laugar-
daga kl. 10 f.h. til 1.30 e.h.
HLUTVEítK BANKANS
Samkvæmt samþykkt og
reglugerð bankans er honum ætl-
að að reka alla venjulega banka-
starfsemi, svo sem kaup og sölu
víxla, tékka, annara ávísana og
hverskonar verðbréfa, lánveit-
ingar gegn fullnægjandi trygg-
ingum og ávöxtun fjár á hlaupa-
reikningi og með sparisjóðskjör-
um, enda hefur bankinn spari-
sjóðsréttindi.
Hlutverk bankans er að reka
bankastarfsemi, er sérstaklega
miðar að því að styðja iðnað í
landinu.
Aðalfundur hlutafélagsins Iðn
aðarbanki Islands h.f. hefst í dag
kl. 2 e.h. í Tjarnarkaffi.
Fer þar fram kosning banka
ráðs og önnur venjuleg aðal
fundarstörf.

xD-listinn
TIL þess nú að gera sér þess
nokkra grein, hverjum við vilj-
um greiða atkvæði, þegar að
kjörborðinu kemur, þá er okkur
nauðsyn að skyggnast út í gegn-
um það pólitíska moldviðri, sem
reynt er svo mjög að jpyrla upp
fyrir hverjar kosningar. Okkur
kjósendum í Borgarfjarðarsýslu,
og þá ekki sízt þeim, sem byggj-
um Akranes, og þekkjum hvað
okkar heima er. Okkur er það vel
ljóst, hvers virði það er að eiga
góðan og traustan fulltrúa á
þingi.
Akranes mun nú vera í
fremstu röð íslenzkra bæja um
athafnir og framfarir. Það leiðir
því af sjálfu sér, að í jafn ört
vaxandi bæ, þá eru þarfirnar
miklar. Verkefnin eru bæði mörg
og stór, sem leysa þarf, eigi eðli-
leg vaxtarskilyrði að vera fyrir
hendi.
Við Akurnesingar og aðrir
Borgfirðingar höfum nú um
margra ára skeið átt því láni að
fagna að eiga mjög mikilsvirtan
og ötulan fulltrúa á þingi, full-
trúa, sem hefur verið virkur -þátt
takandi og mjög styrk stoð í öll-
um framfara- og athafnamálum
okkar bæjarfélags, og mættum
við Akurnesingar m.a. vera þess
minnugir, hvernig hann studdi
að því með ráðum og dáð, þegar
hið ágæta atvinnutæki, togarinn
Akurey, var keypt hingað til
bæjarins.
En við mættum einnig vera
þess minnugir Akurnesingar, á
hvern veg afskifti frambjóðanda
krata, Benedikts, var í þessu
mikla velferðarmáli bæjarfélags-
ins. Hlutur Benedikts, eins og
hann segir sjálfur í síðasta tölu-
blaði Skagans.
Og hver var svo hlutur
Benedikts? Jú, hann segist
hafa gert sér alveg sérstaka
ferð á fund Péturs í Alþingis
húsið til að skýra honum frá
því, sem gerðist í bæjarstjórn
inni.
Veslingurinn, hann hefur sjálf
sagt haldið í einfeldni sinni, að
Pétur fengi ekkert um gang máls
ins að vita nema hann segði
honum frá því.
Svo heldur hann áfram og
segist ekki hafa mætt á fundin-
um, þegar til þess kom að af-
greiða málið í bæjarstjórn
Reykjavíkur, heldur látið annan
fulltrúa taka sæti sitt þar við af-
greiðslu málsins.
Er nú hægt að hugsa sér aum-
legri framkomu nokkurs manns
í nokkru máli, en framkomu
Benedikts, frambjóðanda krat-
anna, var í þessu fyrsta og von-
andi eina máli, sem hann nokkru
sinni fær tækifæri til að skipta
sér af fyrir okkur Akurnesinga.
í stað þess að sýna í verki vilj-
ans merki, sýna það, að hann
vildi nota þetta alveg einstæða
tækifæri, sem honum gafst til að
ijá lið hagsmuna- og velferðar-
máli þeirra, sem hann nú betlar
til um atkvæði, þá sendir hann
þar til annan fulltrúa til frekari
áréttingar sinni vesalmennsku.
Slíkur var þá hlutur Bene-
dikts í þessu máli.
í þessari sömu grein í síðasta
tölublaði Skagans, segir Bene-
dikt enn fremur, að hann hafi
oft lýst því yfir við flokksmenn
sína hér í kjördæminu og sé fús
að gera það við fleiri, ef þeir
bara vilji óska eftir því við hann,
að ef Borgfirðingar vildu scnda
sig á þing, þá muni hann láta sér
það nægja og ekki gefa kost á
sér á lista við bæjarstjórnarkosn
ingarnar í Reykjavík.
Mér kemur nú í hug svarið,
sem sagt er að bóndi nokkur hafi
gefið Benedikt, er hann var í
kosningaleiðangri upp um sveit-
ir kjördæmisins. Þegar Benedikt
var búinn með miklum fjálgleik
að lýsa því fyrir honum, hversu
mikilhæfur og glæsilegur þing-
maður hann myndi verða, hafi
bóndi svarað, að sér fyndist hann
ekki vera heilstevpur maður, því
firzkra kjósenda
að á morgnana væri hann hjá
Vilhjálmi Þór og skrifaði í Sam-
vinnuna lof um ríkisstjórnina, og
það, sem hún hefði gert, en færi
svo eftir hádegi til Alþýðublaðs-
ins og skrifaði þá skammir um
ríkisstjórnina.
Hann virtist hugsa um það eitt
eins og reyndar flestir Alþýðu-
j flokksforkólfarnir að vera við
þann eldinn, sem bezt brinni í
j það og það skiptið. í þessari
í sömu grein, sem hér hefur verið
! vitnað til, þar sem Benedikt hef-
( ur verið að reyna að færa fram
, málsbætur fyrir sinni vesælu
j framkomu í togarakaupsmálinu,
, þá lyktar hann með því að segja,
| að Alþýðuflokkurinn þurfi ekki
að eyða stóru trompi á þetta og
1 sé því réttara að hugsa meir um
' veigameiri málefni.
Það er nú að vonum að Bene-
dikt kveinki sér undan því að
þurfa að minnast á afslcipti sín
af þessu máli, svo aum, sem þau
voru. En það er nú hvorttveggja
að hvorki hann né aðrir kratar
verði að því spurðir um hvað
kjósendur eigi eða megi ræða
eða skrifa, og svo annað hitt, að
hann hefur sjálfur skapað þetta
umræðuefni með sinni vesælu
framkomu. Og enda þótt hann
Benedikt, frambjóðandi krat-
anna, telji atvinnutæki Akur-
nesinga svo sem einn togara ekki
þess virði að eyðandi sé á það
stóru trompi, eins og hann orð-
aði það, þá mun þó kjósendum
hér á Akranesi að minnsta kosti
hafa fundist og finnast annað,
jafnt Alþýðuflokksmönnum, sem
öðrum. Eða var það kannske af
því að krataþingmönnunum
fannst ekki taka því að eyða
trompi, að þeir greiddu atkvæði
á móti því, að sementsverksmiðj
an yrði reist á Akranesi.
Ég minntist á það hér að
framan, að við Akurnesingar
og aðrir Borgfirðingar hefð-
um nú um iangt skeið átt
þann fulltrúa á þingi, sem
hefði verið og væri okkur
mjög styrk stoð og virkur
þátttakandi í öllum framfara-
og athafnamálum, fulltrúa,
sem heilshugar vinnur að
hverju hagsmuna- og velferð-
armáli lands og þjóðar, full-
trúa, sem hefur hlotið traust
og virðingu allra jafnt and-
stæðinga sinna, sem samherja.
Einhver lúalegasti þáttur krat
anna hér fyrir síðustu alþingis-
kosningar og einnig nú fyrir f
hönd farandi kosningar, er sá, að
ættum að senda Benedikt á þing
með Pétri Ottesen. Pétur væri
nú svo viss, að við þyrftum ekkí
einu sinni að kjósa hann. Hins
vegar væri Pétri Ottesen mikill
styrkur að því að hafa Benedikt
sér við hlið í öllum málum, sem
okkur varðaði. Jú, við hefðum
nú haldið það, að styrkurinn
væri ekki svo lítill. Fyrir síðustu
alþingiskosningar bar þessi áróð-
ur töluverðan árangur.
Fólk lét blekkjast og trúði
þessu, þar sem Benedikt var þá
enn óþekktur hér, en nú horfir
málið öðruvísi við.
Þessa munu Akurnesingar nú
minnast við næstu kosningar og
launa að verðleikum. Enda mun
Akurnesingum lítil höpp vera að
því að fá yfir sig dauða hönd
j kratanna, hins deyjandi fiokks,
sem hefur að formanni þann
I Framh. á bls. 12.
Þessi látlausi kross var reistur yfir fyrsta verkamanninum, sem
kraminn var til bana undir rússneskum skriðdrekum í Austur-
Berlín. —
— Ollenhauer
.amna.d af bls. 9.
Ég get hugsað mér, að Rúss-
ar víki Grotewohl og Ulbricht
frá völdum og setji aðra
kommúnista, sem hafa færri
ódáðaverk á samvizkunni, í
sæti þeirra í von um að það
muni sefa almenning um
stundarsakir. En þótt svo fari,
þá verður eingöngu um per-
sónuskipti, ekki um stefnu-
skipti að ræða. Júní-uppreisn-
in hefur að nýju fært okkur
sönnun fyrir því, að það eru
ekki austur-þýzkir kommún- j
istar heldur Rússar, sem eru ^
hinir raunverulegu valdhafar
í landinu. Uppreisnin hefur
líka sýnt okkur, að komúnist-
um hefur ekki tekizt að afmá
freísisþrá almennings.
— Búizt þér við nýrri upp-
reisnartilraun í náinni framtíð?
— Nei. Það er að vísu ólga og
ókyrrð víða í landinu. Eg geri
ekki ráð fyrir beinlínis uppreisn-
artilraun á meðan herlög eru í
gildi í landinu. En það er talandi
vottur um ástanaio i kommún-
istalöndunum, að valdhafarnir
þurfa að grípa til herlaga og rúss
neskra skriðdreka til þess að
halda frelsisþrá : mennings í
skefjum. .Tónsson.
Bónarð Benedikts til herg-