Morgunblaðið - 24.10.1953, Qupperneq 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 24. okt. 1953
Framhaldssagan 12
Abbs gerði eins og hann var
beðinn og David tók eftir því, að
sú stúlkan, sem honum hafði orð
ið starsýnt á, fór sér mjög hægt,
hún staldraði við eins og hún
væri að virða fyrir sér menn við
æfingar hinumegin við glerhurð-
ina. Hún fór loks þegar Abbs
drap á skrifstofuhurðina með
gómunum eftir bendingu gests-
ins.
„Þér hafið aðstoðarmann við
fyrirtækið, geri ég ráð fyrir?“
spurði David.
„Ég hef ráðið Sammy West,
hnefaleikamanninn“, svaraði
Abbs. „Hann er fær um að liðka
þá til, og hann er heiðarlegur
eins og dagsljósið“.
„Og hve marga nemendur haf-
ið þér?“
„Fast að sextíu“.
„Hve miklu fé hafið þér varið
í fyrirtækið?"
„Um það bil þrjú þúsund pund-
um, og af því eru þúsund pund
bankalán.“
„Er það arðsamt?"
„Nei, arðsamt er það ekki“,
viðurkenndi Abbs. „Ég held því
-ekki fram að ég tapi miklu á því,
en ég þyrfti að hafa þrjátíu nem-
endum fleira til þess að það skil-
aði sæmilegum arði, og þó hefði
ég ekki ráð á æfingatækjum
handa þeim nú.“
„Þér hafið varið tveim þús-
und pundum af því fé, sem þér
hafið stritað fyrir, í þetta fyrir-
tæki og það er á fallanda fæti.
Hafið þér leigt húsnæðið til langs
tíma?“
„Fimm ára“.
„Ég skal borga yður fimm þús-
und fyrir það, eins og það er“,
sagði David, „leigusamning, við-
skiptasambönd, húsgögn og æf-
ingatæki, og borga út í hönd.“
„Hvað? Kaupa það hreinlega?“
„Það er ætlunin."
Abbs hallaði sér fram á borð-
ið og hélt höndunum um höfuðið.
Hann var íbygginn, næstum ákaf
ur á svip.
„Ég yrði afar feginn", tautaði
hann, „en karlinn myndi áreið-
anlega ná sér niðri á mér fyrir
það“.
„Hvaða vitleysa“, svaraði gest-
ur hans. „Þér getið gengið rak-
leitt héðan út og haldið til ann-
arar heimsálfu. Tottie er mikill
maður í London, en hann má sín
ekki mikils annarsstaðar. Þér er-
uð frá Welsh, er ekki svo?“
„Fæddur í Abersystwyth.“
„Farið þá strax á morgun",
lagði David til. „Ég skal bæta við
nokkur hundruð pundum vegna
ferðakostnaðar. Hvað segið þér
um það?“
Abb varpaði öndinni og hikaði
ekki lengur.
„Ég geri það, herra minn“,
sagði hann ákveðinn.
Staðurinn var tómur þegar
Abbs kvaddi hinn nýja eiganda
með hjartanlegu handabandi og
fór. David ráfaði nokkra stund
einn um húsakynninn, sá fyrsti
sem hann hitti var Sammy West.
David bauð honum upp í skrif-
stofuna með sér.
„Hafið þér heyrt fréttirnar,
West?“ spurði hann glaðlega.
Sammy West glotti. Hann var
glaðlegur, ungur maður, frekn-
ótur í andliti, og þesslegur að
hann léti sér ekki allt fyrir
brjósti brenna.
„Ég drakk kollu af öli með
Tom Abbs á heimleiðinni, hann
sagði mér að ég myndi ekki þurfa
að hætta starfi mínu hér“.
„Nei, það er nú eitthvað annað“
fullvissaði David hann um. „Hvað
fáið þér í kaup?“
„Fjögur pund á viku. Ég gat
ekki farið fram á meira við Tom,
því ég vissi að fyrirtækið bar sig
varla hjá honum. En auðvitað fæ
ég líka dálítið fyrir hnefaleika-
keppnir mínar.“
„Farið hægt í að berjast á næst-
unni“, sagði David. „Ég vil ekki
að þér séuð barinn í rot, þegar
ég þarf á yður að halda. Ég borga
yður tíu pund á viku, ef þér
framkvæmið skipanir mínar.“
Sam West klóraði sér í höfðinu.
„Ég kann alltaf betur við
ákveðið kaup“, viðurkenndi
hann.
„Þá skal ég segja yður hvað
ég hef ætlað yður að gera“, hélt
David áfram. „Veljið úr ungu
mönnunum, sem koma hingað til
að stunda líkamsæfingar, þá, sem
þér álítið fúsasta til að taka þátt
í æfintýrum — náunga, sem ekki
kalla allt ömmu sina og hafa
ánægju af slagsmálum. Amist
ekki við hinum, en reynið að sam
rýma þá efnilegustu sem mest.
Æfið þá saman með þetta fyrir
augum. Ég vil að þeir verði eld-
snöggir í hreyfingum, kaldir og
ákveðnir og öðlist að minnsta
i kosti undirstöðuatriðin í jiu-jitsu.
Ég vih að þér kennið þeim þetta:
að það er hægt, í návígi, að hafa
í fullu tré við andstæðing, sem
vopnaður er skammbyssu eða
hníf, og gera hann óvígan áður
en honum hefur unnist timi til að
beit vopninu. Skiljið þér mig,
West? Ég vil fá hóp af slagsmálaj
mönnum — hreinræktuðum |
slagsmálamönnum — sem fái
slíka kennslu og þjálfun að þeir(
þurfi ekki að láta hlut sinn fyrir
atvinnuglæmpamönnum. Alítið
þér að það sé hægt?“
„Já, víst er það hægt“, svaraði
Sammy West. „Það verður þó
ekki hrist fram úr erminni, samt
sem áður“.
—o—
Þeir, sem næst komu eftir mið-
degisverðinn, voru ungu vélrit-
unarstúlkurnar tvær. David kall
aði þær inn í skrifstofu sína.
„Hve mikið er ykkur borgað á
viku hjá þessari stofnun?“ spurði
hann.
Stúlkan, sem áður hafði sýnt
áhuga á honum, svaraði um
hæi.
„Þrjú pund hvorri, og það er
ekki nóg.“
„Þið þurfið ekki að taka af
ykkur hattana“, sagði David.
„Hér eru tólf pund — hálfsmán-
aðar kaup. Ég hef keypt fyrirtæk
ið, og mínar eigin véiritunarstúlk
ur koma bráðlega."
Þær störðu báðar á hann undr-
andi.
„Hvar er þá hr. Abbs?“ spurði
sú, sem áður hafði orð fyrir þeim.
„Farinn.“
„Og kemur aldrei aftur?“
„Kemur aldrei aftur. Hefur
selt. Hættur. Farinn í ferð um-
hverfis hnöttinn.“
„Getum við ekki fengið að vera
áfram?“ bað hún. „Ef það eruð
þér, sem hafið keypt fyrirtækið,
vildi ég gjarnan vinna hjá yður“.
Hann brosti.
„Yður mun finnast ástæðan
lítilvæg“, sagði hann, „nema þér
hugleiðið það vel, en mér fellur
ekki ilmvatnið, sem þér notið.“
Hún horfði andartak á hann
föstu augnaráði. Andlit hans var
eins og höggvið í stein, svipbrigðá
laust. Hún yppti öxlum. Á þessari
stundu líktist hún óvenju mikið
óvandaðri og sviplítilli útgáfu af
hinni dularfullu gyðju í Ber-
mondsey veitingahúsinu.
„Komdu Amée“, sagði hún við
stallsystur sína. „Ég held“, bætti
hún við og leit um öxl til Davids,
„að þér munið yðrast þessara
kaupa áður en lýkur.“
VIII. KAFLI
Hún hvíldi eins og áður á legu-
bekknum, hárið brúsandi út í
loftið, fötin í herfilegri óreiðu,
augun voru hálflukt og hún hló
við hinum óvænta gesti þegar
hann gekk inn í stofuna.
„Daniel aftur kominn í heim-
sókn í ljónagryfjuna“, sagði hún
ertnislega.
SKUGGIININ
Danskt ævintýri
8.
„Það var hún, sem fegurst er allra. Það var Skálddísin. Ég
var þar í þrjár vikur, og verkar það eins mikið og ef maður
lifði í þrjú þúsund ár og læsi allt, sem hefur verið skáldað
og skrifað. Það segi ég, og það er sannleikur. Ég hef séð allt
og ég veit allt.“
„Skálddísin!“ kallaði lærði maðurinn upp. „Já, já, hún er
oft einsetukona í stórborgunum. Skálddísin! Já, ég hef aðeins
einu sinni séð hana í svip, en þá voru stirur í augunum á
mér. Hún stóð á svölunum og skein eins og bragandi norður-
ljós. Æ, segðu mér frá öllu. Þú varst á svölunum, þú fórst
inn um dyrnar, og þá....“
„Þá var ég kominn í forsalinn,“ sagði skugginn. „Þér hafið
öllum stundum setið og horft yfir í forsahnn. Þar var alls
ekkert ljós, þar var eins konar rökkur, en innar af voru
stofur og salir í langri röð með opnum dyrum, sem stóðust
á hverjar við aðrar.
Og var þar allt ljósum lýst. Ljósin hefðu alveg gert út af
við mig, ef ég hefði komizt alla leið til yngismeyjarinnar. En
ég hafði vit fyrir mér. Ég fór í hægðum mínum, og það á
maður að gera.
„Og hvað sástu þá?“ spurði lærði maðurinn.
„Ég sá allt, og ég skal segja yður frá því — en meðal
annarra orða, það er alls ekki af neinum gikkshætti ,heldur
af því, að ég er nú frjáls orðinn, og svo líka vegna þeirrar
þekkingar, sem ég hef til að bera — að ég nefni nú ekki
mína góðu stöðu og ágætu lífskjör — þá væri mér ofur kært
ef þér vilduð þéra mig.“
{ „Æ, fyrirgefið þér,“ sagði lærði maðurinn.. „Það var af
gamla vananum, sem loðir við. Þér hafið alveg rétt fyrir

Þessai ljúffengu
SIJPUR
fdst nú í flestum verzlunum
MAGGI
Heildsölubirgðir
í)3njvijó (fóó ovi SfJC
uavavi
Apótek
Austurbæjar
Opnum í dag nýja deild, með aHskonar
hjúkrunar- og snyrtivörur. — Einnig
smábarnafatnað.
•
Nýkomnar allar tegundir af hinum heims-
þekktu „Max Factor“ snyrtivörum.
Apótek Austurbæjar
Háteigsvegi 1 — Sími 82270
MÁLFmiSSUU
hefi ég opnað að Laugavegi 20 B (gengið inn frá
Klapparstíg).
Annast alls konar Iögfræðistörf og
fasteignasölu.
Opið virka daga kl. 9—12 og 1—5. Laugardaga kl. 9—12.
Sími: 82631.
GÍSLI EINARSSON,
héraðsdómslögmaður.
- AUGLÝSING ER GULLS ÍGILDI -
f