Morgunblaðið - 14.02.1954, Side 2

2
MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 14. febr. 1954
Iðnaðarmenn lýsa óánægju sinni með Séra Árelíus Níelsson:
undirbúning að Iðnaðarmá lastof nun Burg á fjalli—siðgæðis íþróttir
Miklar umræður á almennum
fundi iðnaðarmanna í yær
liANDSSAMBAND IÐNAÐARMANNA og Iðnsveinaráð Alþýðusam-
bands íslands efndu til almenns iðnaðarmannafundar í Austurbæjar-
bíói i gær til að ræða afstöðu iðnaðarmanna til Iðnaðarmálastofn-
«nar íslands. Var fundurinn allfjölmennur. Urðu þar miklar um-
*æður og nokkrar deilur. Samþykktar voru þrjár ályktanir fundar-
ins. í þeirri fyrstu er harmað, að Iðnaðarmálastofnun skyldi undir-
t>úin og komið á fót án samráðs við iðnaðarmenn eða samtök þeirra.
1 annarri er lögð áherzla á, að tryggt verði nægilegt fjármagn til
að ljúka iðnskólahúsinu nýja og í þeirri þriðju er áskorun til ríkis-
Btjórnarinnar um að láta fram fara rannsókn á Schockbeton, öðru
nafni höggsteypu.
Um aðalumræðuefni fundarins
böfðu framsögu Björgvin Fred-
^tiksen, forseti Landssambands
iðnaðarmanna og Óskar Hall-
.grímsson, formaður Iðnsveina-
ráðsins.
ÆTOFNUNIN EKKI
ÆITARFHÆF
Björgvin rakti forsögu Iðnaðar-
'málastofnunarinnar. Sagði hann
að undirbúningur að stofnun
fiennar væri alls ófullnægjandi
og taldi að hún gæti ekki orðið
starfhæf nema heildarsamtök
iðnaðarmanna væru höfð í ráð-
ann um undirbúning að stofnun-
inni.
Hann sagði að stofnunin hefði
ekki rétt eins og hún nú væri
akipuð til að kalla sig „Iðnaðar“-
waálastofnun, þar sem verkefni
bennar væru á sviði „iðju“ eða
verksmiðjuiðnaðar. Á hinn bóg-
inn gæti stofnunin eins og hún er
mú skipuð heldur ekki tekið að
*ér hlutverk tæknimiðstöðvar
eða „productivity center“, því að
*ítilokað væri að þriggja manna
nefnd, þ.e.a.s. iðnaðarmálanefnd,
gæti haft alræðisvald til að skipa
tnenn í slika nefnd. Sagði hann
»ð m.a. í Noregi hefðu iðnaðar-
•nannasambönd, verkfræðingar,
iðnskólar, verzlunarmenn, vinnu-
■veitendur o. fl. félagssamtök að-
áld að slíkum tæknimiðstöðvum.
AOIfcAR VER»I IDNKEK-
r.NOUB OG IÐNAÐARMENN
Björgvin minnti og á það að
síðasta Iðnþing hefði mótmælt
4>ví að Samband íslenzkra sam-
vinnufélaga og Sölumiðstöð hrað
ít ystihúsanna hefðu aðild að Iðn-
aroálastofnuninni. Gerðu iðnaðar-
nienn það að tillögu sinni að all-
Tir undirbúningur undir iðnaðar-
análastofnun yrði ákveðinn með
.samkomulagi milli Landssam-
4>ands íslenzkra iðnaðarmanna og
Félags íslenzkra iðnrekenda.
Að lokum kvaðst Björgvin
lutrma það, að Iðnaðarmálastofn-
emin eins og hún er nú samsett
hefði fengið inni í nýju iðnskóla-
byggingunni. Hann kvartaði og
yfir því að mikill hugtakarugl-
ingur væri á því hvað væri iðja
«g hvað iðnaður, þrátt fyrir það
að hugtök þessi hefðu fyrir
löngu verið ákveðin með lögum.
Bað hann iðnaðarmenn að gæta
t>ess að þetta tvennt væri ekki
sett undir sama hatt.
EKKI LÍKLEGT TIL
LAUSNAR
Óskar Hailgrímsson sagði að
hugmyndin um tæknistofnun fyr
ir iðju og iðnað stefndi í rétta
átt, ef rétt væri á haldið. En hitt
£reini menn á, hvort réttu marki
verði náð með þeim aðferðum,
sem beitt hefur verið hér við
xindirbúning málsins. Taldi hann
«ékki líklegt til lausnar að skipa
ználum fyrir án samráðs við iðn-
áiðarmenn.
VÍLJA EKKI BREGÐA FÆTI
TYRIR STOFNUNINA
^ Tveir ræðumenn, þeir Snæ-
björn Jónsson, trésm., og Guð-
mundur Jóhannesson, blikksmið-
ur, lögðu íram sitt hvora tillögu í
andstöðu við tillögu framsögu-
manna. Báðar miðuðu þær að því
að iðnaða’rmenn skyldu gerast að
ilar að Iðnaðarmálastofnuninni,
og hefja þannig samstarf um að
koma iðju og iðnaði á hærra stig
með tæknilegum ráðum frá stofn
uninni.
Snæbjörn vildi að tekið væri
á málum þessum með gætni og
stillingu. Iðngðarmenn vildu og
gætu haft mikið gagn af tækni-
legri stofnun. Var það hans til-
laga að iðnaðarmenn hæfu bar-
áttu fyrir því að fá að skipa 2
raenn til viðbótar í Iðnaðarmála-
nefndina, annar yrði skipaður af
Landssambandi iðnaðarmanna en
hinn af Iðnsveinaráðinu.
Guðmundur Jóhannesson sagði
að Iðnaðarmálastofnunin ætti að
vera hliðstæð Búnaðarfélaginu
og Fiskifélaginu. Sagði hann að
strax 1947, þegar fyrsta frumvarp
Gísla Jónssonar, alþm., var borið
fram hafi Landssambandið ekk-
ert gert til að styðja það mál. —
Þetta hefði fyrst fengið daufar
undirtektir og Landssambandið
hefði sofið á verðinum í þessu
þýðingarmikla hagsmunamáli. —
Þegar þessi stofnun væri nú loks
, ins komin á fót, væri ekki rétt
af iðnaðarmönnum að bregða fyr
ir hana fæti strax í fæðingu. Iðn-
aðarmenn ættu að hefja samstarf
um hana, því að hún myndi gera
ómetanlegt gagn.
FRUMVARP GÍSLA VAR RÆTT
Á IÐNÞINGI
Björgvin Frederiksen svaraði
þeim ummælum Guðmundar að
Landssambandið hefði sofið á
verðinum. Kvað hann það ekki
rétt, því að frumvarp Gísla hefði
t.d. verið rætt oft á Iðnþingi.
Grundvöllur hinnar núverandi
Iðnaðarmálastofnunar væri og
allt annar og hefðu iðnaðarmenn
ekki fengið að koma nærri þeim
undirbúningi. Var hann all harð-
orður og skoraði á fundarmenn
að samþykkja tiilögu stjórnarinn-
ar, en fella tillögur þeirra sem
vildu „kijúfa einingu iðnaþar-
manna".
Tóku fleiri í sama streng, svo
sem Óskar Hallgrímsson, Einar
Helgason, Finnur Árnason og Sig
urður Pétursson. Skoruðu þeir á
þá Snæbjörn og Guðmund að
draga tillögur sínar aftur, en
þeir neituðu því.
DEILT UM AÐFERÐIR
EN EKKI EFNI
f umræðunum var þó ljóst að
allir voru sammála um það að
Iðnaðarmálastofnun væri gagn-
leg og nauðsynleg fyrir Iðnaðar-
ipenn. Aðeins væri ósamkomulag
um aðferðir til rriyndunar hennar.
Að lokurri var tillaga frum-
mælenda borin undir atkvæði og
samþykkt f einu hijóði. ÚTskurð-
aði fundarstjóri, Guðm. Halldórs-
son, þá að tillögur þeirra Snæ-
björns og Guðmundar væru nið-
ur fallnar þar sem þær stefndu í
aðra átt en hin samþykkta til-
laga.
ÁLYKTUN FUNDARINS
Hér fer á eftir hin samþykkta
ályktun fundarins:
Almcnnur iðnaðarmanna
fundur, haldinn í Rvik 13.
febrúar 1954, harmar að stofn-
un sú, er neínist Iðnaðarmáia-
stofnun íslands, skyldi undir-
búin og lienni komið á fót, án
þess að hafa um það nokkurt
samráð við iðnaðarmenn cða
samlök beirra, og lýsir fundur
inn sig andvígan stofnun þess-
ari i núverandi mynd og með
núverandi nafni.
Fundurinn telur nauðsyn-
legt að koma hér á fót stofn-
un er hafi það hlutverk að
veita iðnaði og iðju tæknilega
þjónustu og fræðslu, er miði
að auknum framlciðsluafköst-
um og vörugæðum, en jafn-
framt leggur fundurinn
áherzlu á, að með stjórn þeirr-
ar stofnunar eigi að fara full-
trúar frá þeim heildarsamtök-
um vinnuveitenda og laun]-
þega, er þjónustu hennar eiga
að njóta, og að þegar í upp-
hafi verði að leita eftir sem
víðtækustu samstarfi þessara
aðila um skipulag stofnunar-
innar. Fundurinn bendif á, að
þótt fyrst og fremst beri að
miða skipulag og starfsháttu
stofnunarinnar við það, hvað
hér hentar bezt, þá sé einnig
æskilegt að hafa um það
nokkra hliðsjón af því,
hvernig hliðstæðar stofnanir
séu byggðar upp í nágranna-
löndunum.
Fundurinn trcystir því, að
iðnaðarmálaráðherra hlutist
til um að öllum þeim aðilum,
er hér eiga hlut að máli, verði
gefinn jafn kostur á að taka
þátt í samningum um skipu-
lag og starfsgrundvöll stofn-
unarinnar, og jafnframt skor-
ar fundurinn á þá hina sömu
aðila að vinna að lausn þessa
roáls af víðsýni og skilningi,
til þess að tryggja stofnuninni
starfsfrið og skilyrði til þess
að leysa hlutverk sitt af hendi,
að sem bezt bjóni hagsmunum
iðnaðar og iðju og þjóðarinn-
ar i heild.
Fundurinn samþykkti emnig
ályktun varðandi nýja Iðnskól-
ann og shockbeton og munu þær
birtast í blaðinu á þriðjudag.
Frainsókii vonlaus
JESÚS likir kristnum mönnum
við ljós í stiku og borg á fjalli.
Þanrrig áttu har.s fylgjendur að
bera af í skuggum hverfulla
daga.
Og sannarlega er þetta fagurt
takmark. Og ekki vantar, að þeir
eða þær, sem ekki telja sig trúað
fólk, gagnrýni kirkjunnar menn,
sem hafa þessa takmarks að gæta
við störf og í umgengni við aðra.
Það er erfitt og vandasamt að
heita kristinn, sé það meira en
orðið eitt. Og fólk krefst þess
næstum ósjálfrátt að kristnir
menn séu öðru vísi í framkomu
og háttum, en hinir , sem ekki
gera beinlínis kröfu til þess nafns.
Það er einmitt eitt af aðals-
merkjum kristninnar, að allir,
líka þeir, sem tala lítilsvirðandi
um Krist og lífsskoðun hans, gera
samt ráð fyrir, að sannkristinn
maður standi á æðra sviði ef svo
mætti segja, heldur en annað
fólk. Þar kemur til greina það
álit, að prestar eigi t. d. að vera
betri en almúginn.
eá
Það er sem sagt almennings-
álit, að kristinn maður kunni allt
af að velja það sem göfgar og
lyftir upp yfir skugga hersdags-
leikans, og hann kunni einnig
að hafna því, sem dregur niður
og setur gróm og fingraför í skap-
gerðina, jafnvel þótt öðrum líðist
það átölulaust.
Og ekki þýðir að sýnast. Ekk-
ert er verra t. d. presti en að sýn-
ast. Ef hann er talinn hræsnari,
er honum hvergi við vært. Það
verður öllum auðvelt uppgötv-
unar. En ekki sízt börnum hans
og heimilisfólki. Þar þýðir nú
ekki mikið að setja sig á einhvern
goðastall, án þess að verðskulda
sætið.Ekkert þarf kristinn -mað-
ur fremur en horfast í augu við
sannleikann. Það verður enginn
ljós í heiminum án kraftar. Það
verður enginn fullkominn án
baráttu. Og baráttan verður sér-
staklega háð við öfl þeirra
hneigða, sem draga niður og villa
!frá takmarkinu, sem er fyrir-
myndin — Kristur.
Og þessari baráttu, þessari
þjálfun lýkur aldrei ævilangt. —
Hvert aldursskeið hefur einmitt
sína sérstöku erfiðleika, sem
kristmn maður verður að sigrast
á. Hann er líkt og íþróttamaður,
sem er í sífelldri þjálfun, sífelldri
æfingu. Annars er engin von um
sigur, engin von um að komast
í úrslit auk heldur meira. Hver
dagur, hver stund gefur nýja og
nýja erfiðleika og nýja og nýja
möguleika til að nálgast tak-
markið. Og metin eru undarlegá
fjarlæg og undarlega margvís-
leg, líkt og íþróttagreinarnar erií
fjölbreyttar. Það er talað umi
starfsíþróttir, en enginn talar um
siðgæðisíþróttir. Samt er ekkert
starf, ekkert svið, enginn leik-
ur, engin íþrótt, ekkert nám, þae
sem ekki er unnt og sjálfsagt acS
æfa þær.
Þetta ætti íþróttaæskan að muna.
Þjálfun — þjálfun, segja þeir 1
K. R. og f. R. og Val, og hva3
þau nú heita öll íþróttafélögin.
En hvað er þjálfun? Það er acS
æfa, fegra, endurbæta, tima eft-
ir tíma, dag eftir dag, halda
áfram án þess að geíast upp, áni
þess að þreytast Það er aldrei
hægt að segja: „Jæja, nú er ég
hættur, nú er ég búinn“. Þá'
kemur afturförin, letin, aumingja
skapurinn, ósigurinn, skömmin.
(3®
Þess vegna aldrei gefast upp.
Og daglega er sjálfsagt að æfa
sig. Meiri stundvísi, orðheldni.
trúmennska, vandvirkni, góðvild,
hjálpsemi, ástúð, skilningur og
svo að nota tímann vel, aldrei
sitja auðum höndum, lesa, skrifa,
prjóna, sauma smíða. Og ekki má
gleyma vondu venjunum, reyna
að breyta þeim fyrst, uppræta
þær svo, hætta að nöldra una
smámuni, hætta að blóta.
hætta að reykja, hætta að neyta
áfengis, hætta að hlífa sjálfum
sér, hætta að eyða peningum í
óþarfa.
Og umfram allt, ekki að vera
hégómlega hátíðlegur í fram-
komu, berandi utan á sér, að
þetta. sé nú allt af því maður
sé svo vel kristinn og trúaður.
Það er kristinni trú hinn versti
stimpill.
Nei, vertu viss, þú gerir þetta
fyrst og fremst þín vegna og
reyndu að vera eðlilegur og lát-
laus og blátt áfram. Kristindóm-
urinn er engin silkiglypja, sem
hægt er að draga utan yfir tötra
eigingirninnar og sjálfselskunn-
ar. Og hann er heldur engin helgi
slepja, sem gerir þig hálan eins
og ál. Kristindómurinn er sól-
skin mannlífsins, gleði starfsins
og göfgi leiksins. Sýnir þú þetta,
þá verður þú ósjálfrátt talin
borgin á fjallinu, ljósið í stikunni
— sannur afreksmaður, methafi
í einhverri grein siðgæðisíþrótta,
Rvík 31 jan. 1954.

og Alþýðúítökk-
urinn cr mjög
klofinn
í KÓPAVOGI hefur mönnum
orðið ljósara með degi hverjum,
sem nær hefur dregið hrepps-
nefndarkosningunum, að Fram-
sóknarflokkurinn þar sé gersam-
lega vonlaus um að koma manni
að.
Alþýðuflokksmenn eru þar sem
annars staðar á landinu klofnir í
tvær andstæðar fylkingar, —
stuðningsmenn Þórðar hreppstjóra
og stuðningsmenn Hagalíns pró-
fessors.
Sjálfstæðismenn hafa sýnt það,
að þeir eru heilsteyptustu andstæð-
ingar kommúnista. Flokkur þeirra
er eini ílokkurinn í Kópavogs-
hreppi, sem nokkra möguleika hef-
ur til að bjarga hreppnum undan
ofríki’ og sukki kommúnista.
Kópavogsbúar!
Tryggið lista ykkar sigur. —
Munið X D.
Hreppsnefndar-
kosningarnar
DAGBLÖÐIN í Reykjavík hafa
undanfarna daga rætt nokkuð
hreppsnefndarkosningarnar í
Stykkishólmi og haldið mjög á
lofti fylgishruni Sjálfstæðis-
flokksins þar.
Framboðslistar til hreppsnefnd
ar voru 3. A-listi, sem var skip-
aður Jafnaðarmönnum og Fram-
sóknarmönnum, B-listi, skipaður
einvörðungu Sjálfstæðismönnum
og C-listi, sem var listi óháðra
borgara. Tveir efstu menn C-
listans, þeir Þorgeir Ibsen skóla-
stjóri og Kristján Rögnvaldsson,
vélsmiður, hafa báðir verið tald-
ir fylgjendur Sjálfstæiðsflokks-
ins. Kristján félagsbundinn með-
limur í Sjálfstæðisfélaginu
Skjöldur í yfir 20 ár — og Þor-
geir Ibsen, sem ekki hefir farið
og sýslunefndar-
leynt með það, að hann hafi fylgt
Sjálfstæðisflokknum að málum
og kosið frambjóðendur hans,
bæði til hreppsnefndar, sýslu-
nefndar og alþingis í þeim kosn-
ingum, sem fram hafa farið I
Stykkishólmi síðan hann flutti
þangað sem skólastjóri. Hrepps-
nefndin er því raunverulega
skipuð 5 Sjálfstæðismönnum, 1
jafnaðarmanni og 1 Framsóknar-
manni. Hinsvegar verður ekki á
móti mælt, að kjósendur úr öll-
pm flokkum hafa staðið að kosn-i
ingu hinna tveggja fulltrúa afi
C-listanum. Það mun þö flestumj
vera undrunarefni, að þeir ágætii
menn, Þorgeir og Kristján, látd
knýja sig til þess að hverfa til
samstarfs með tveimur fulltrúum
Frh, á bls. 11. ,