Morgunblaðið - 01.09.1954, Qupperneq 14

' 14
MORGVNBLAÐID
Miðvikudagur 1. sept. 1954
Framh’aldssagan 30
Nicole leit til skiptis á Richard
og Andrew og síðan til Judy og
Arthur Kendall. Þau sátu við
jskákborðið og tefldu. Hún sá
Judy leika. Kendall reykti pípu
fkína í rólegheitum og hugsaði
leik sinn. Nicole féll vel við hann
og sama var að segja um allt
Fentons-fólkið. Hann var íhugull
maður og hugsaði gjörla athafn-
-ir sínar — eða eins og Judy sagði
„traustur og áreiðanlegur“. And-
lit hans var smágert og hann var
kinnfiskasoginn, en yfir andliti
hans og kviku augnaráði hans
,.var þó greindarblær, sem allir
fhlutu að veita eftirtekt.
.. Stóllinn sem Alan venjulega
sat í var auður. Hann hafði farið
til Joan Brewster og borðað þar.
Joan kom oft til Fentons-fjöl-
skyldunnar. Nicole féll vel við
hana, því það var skemmtilegt
að ræða við hana. En hún var
ekki að vanda mjög til klæðn-
aðar síns. Nicole hafði oft tekið
eftir ýmsum göllum hjá henni á
því sviði — en Joan Brewster
var lagleg og indæl stúlka.
Hún stóð upp og gekk að arn-
inum. Ross lá þar endilangur á
gólfinu og fyrir framan hann var
hálfsamsett pússluspil. Stykkin,
sem hann átti eftir að koma á rétt
an stað, lágu allt í kringum
hann .Lloyd sat á gólfinu hjá
honum og leit upp er Nicole kom
til þeirra. „Ætlarðu að hjálpa
okkur?“
Hún leit afsakandi á hvítan
kvöldkjólinn, sem hún var í.
„Þú hefur gaman af því að
setjast hérna hjá okkur og hjálpa
okkur. Þú hefur aldrei kunnað
að hvíla þig — og njóta hvíld-
arinnar“.
„Ég er ekki fljót að raða sam-
an svona myndastykkjum“, sagði
hún.
„Þú reynir heldur ekkert til
þess“, sagði Lloyd.
Ross leit upp til hennar. „Þetta
er afar auðvelt. Við erum að leita
að stykki með mynd af Napo-
leonshatti. Ef við myndum finna
það væri auðvelt það sem eftir
er“.
Nicole leit' á stykkin nokkra
, stund. Síðan hreyfði hún fótinn
i hægt og benti með tánni á
: ákveðið stykki. „Hérna er það“.
Lloyd leit letilega upp. „Svo
þú ert ekki fljót að raða saman
i svona myndastykkjum“, muldr-
aði hann.
Hún svaraði honum engu, en
gekk aftur að píanóinu. „Þú ert
einmana hér“, sagði hún við Ric-
hard.
„Ég var að vona að þú myndir
vorkenna mér og koma hingað
! til að tala við mig“.
„Hvað eigum við að tala um?“
„Hvað sem er“.
„Jæja, ég ætla þá að tala um
píanóið. Það er of mikið inni í
horninu. Þú ættir að færa það
nær gólfmiðjunni“.
„Ég hef oft verið að hugsa um
þetta“, sagði hann. „Ég ætlaði að
færa það, þegar ég kom heim um
jólin, og síðan um páskana, en
einhvern veginn varð aldrei af
því“.
Hún brosti og hristi höfuðið.
„Hvað gerðirðu í morgun?"
spurði hún síðan eftir nokkra
þögn.
„Ekkert spennandi. Ég hreins-
aði byssurnar mínar og eina
byssuna hans Alans. En hvers
vegna spyrðu?“
„Ja, mig langaði bara að vita
það. Það var leiðinlegt að þú
skyldir þurfa að vera einn“.
„Það er allt í lagi. Ég hefði
ekki viljað að þú yrðir af reið-
túrnum og ég gat alls ekki farið
með ykkur. Ég reyndi að ganga
svolítið í gær, en hnéð stífnaði
fljótt“. Það var þögn en síðan
sagði hann: „Var gaman?“
„Já, mjög“.
Hann kveikti sér í vindlingi.
„Lloyd situr hestinn vel, finnst
þér það ekki?“
„Það gerir Alan, Ross og Judy
líka“.
Hann svaraði ekki. Hann byrj-
aði aftur að leika iög eftir Chop-
in. I þetta sinni vals.
„Lloyd segir að þú sért bezti
hestamaðurinn af systkinunum“,
sagði hún.
Augnaráð þeirra mættust. „Ég
hefði haft gaman af að fara með
ykkur í morgun“, sagði hann
hægt.
Síðan beindi hann athyglinni
að píanóinu — og virtist gleyma
henni. Hann varð alvarlegur á
svip og hnyklaði brýrnar. Henni
fannst hann laglegur — lagleg-
astur af Fentons-fólkinu og skap-
mestur var hann líka. Hún
horfði á hendur hans er hann
lék á píanóið.
„Hvers vegna tókstu ekki tón-
listarnámið alvarlegum tökum?“
spurði hún.
„Var það það, sem mamma var
að tala um við þig?“
Hún svaraði engu.
„Hún heldur því fram, að ég
hefði getað náð langt í tónlist-
inni. Ætlaðir þú að segja það
líka?“
„Ég held að þú misnotir hæfi-
leika þína“.
„Sá ætti ekki að kasta steini,
sem í glerhúsi býr“, muldraði
hann. „Ef ég misnota hæfileika
mína, þá hefur þú látið þína fara
algjörlega forgörðum. Judy sagði
mér, að í franska skólanum hefði
mikið verið reynt til þess að fá
þig til að leggja stund á tónlistar-
nám. Hvers vegna gerðir þú það
ekki?“
„Ég vildi ekki helga líf mitt
tónlistinni", svaraði hún þurr-
lega. „Ég vil lifa lífinu og njóta
þess“.
„Gastu ekki gert það eigi að
síður?“
„Það held ég ekki. Ég hefði
orðið að velja þar á milli“.
„Þú hefur rétt fyrir þér“,
sagði hann. „Þú hefðir orðið að
velja á milli. Ég er svo óstöðug-
lyndur að ég get ekki einbeitt
mér að neinu einu svo lengi, að
ég fái nokkuð út úr því, svo að
ég hugsa aldrei um það einu
sinni, að gera tónlistina að lífs-
starfi. Allir segja að ég sé eirðar-
laus. Fólk hefur líklega rétt fyrir
sér. Jafnvel nú, þegar ég er
heima er ég eins og á nálum
vegna þess að ég verð að fara
rólega vegna hnésins“. Hann tal-
aði hratt og horfðist í augu við
hana. „Ég veit ekki hvort þú hef-
ur tekið eftir því, en ég er að
verða vitlaus vegna þess að þú
ert hérna, en ég get ekkert farið
með þér. Mig langar að fara í
reiðtúr með þér, dansa og leika
golf, en ég er ómögulegur maður
vegna þess, að ég get ekkert af
þessu veitt mér. Skilurðu hvað ég
er að reyna að segja þér?“
„Það held ég“.
„Ég efast um að þú gerir það“.
„Richard“, sagði hún íág. „Ég
fer heim á sunnudaginn. En það
þýðir þó ekki, að ég sjái þig
aldrei aftur. Heldurðu að það
geti ekki skeð að þú komir til
London?“
„Ég hélt að þú þekktir mig
nógu vel til þess að vita, að ég
hugsa aldrei um morgundaginn.
Það er líðandi stund, sem ég brýt
heilann um — ekkert annað skipt
ir máli fyrir mig“.
í sömu andránni byrjaði hann
að leika eitthvað annað lag —
eitthvað, sem snerti hjarta henn-
ar, svo að hún kipptist til eins
og þegar köld hönd er lögð á
viðkvæmt hold.
NÝJA R DÆGURLAGANÓTUR _/ _ • •
kii r^i w 1 IIfi.
PANTH) SAMKVÆMT EFTIRFABANDI LISTA. — MERKIÐ
VIÐ ÞAU LÖG, SEM I*ÉB VILJIÐ FÁ. Secret Love. Chiqui, Chiqui.
Istanbul. ... Blue bells of Broadway.
... Isie of Capri.
.... Tiil then.
... Wo-Man.
Cross over the bridge. ... Idle gossip.
... Little shoemaker.
Lovelight. ... Young at heart.
Foppa piecolino. .... There’il be no teardrops.
The Jones boy. ... Down by the riverside.
Lazy river. ... Cleo and Meo.
... No other Iove. /
... The bandit.
Anna. .... I should care.
Etemally. .... Wanted.
Limelight (piano solo). .... Such a night.
Sleeping beauty. ... Ding dong boogie.
Bimbo. .... The happy wanderer.
Here. ... Song: from Moulin Rouge.
Cara Mia. .... The creep.
... Big Mamou.
A girl, a girl. ... Ricochet.
Changing partners. ... Eh, Cumpari.
.... Wish you were here.
.... Chicka boom.
.... High noon.
Ebb tide. ... I see the moon.
.... Ruby.
... ThreeO’clockinthemorning
Julie. ... I’d rather die young —
EINNIG FJÖLBREYTT ÚRVAL AF DÆGURLAGA- OG
JAZZHEFTUM.
Frankie Lain song book ... Fats Waller musicai rhythm.
Johnny Ray song book. ... Album of jazz selections.
Guy Mitchell song book .... Songs from Gl. Miller story.
Irv. Berlin piano selection ... A1 Jolson album of songs.
Showboat piano selection ... Oklahoma song album.
Showboat song selection .... Gipsy melodies.
Jolson story vocal selection ... Songs of Hawaii.
MÚSIKBÚÐIN
HAFNARSTRÆTI 8 - REYKJAVÍK
Sendum í póstkröfu um land allt.
NATO
HKTMTT.T

Jóhann handfasti
ENSK SAGA
14
Þetta var árið 1189, og aldur minn var fjórtán ár og þrír
mánuðir. — Áður en við lögðum upp í ferð okkar, safnaði
herra de Columbieres okkur í kringum sig og gaf okkur
eftirfarandi ráð. !
í „Jóhann, Adam, Alberik, Thibaut, Perron og Húgólínó, sá
tími er nú kominn, að ykkur ber að leggja niður barnslega
háttu og taka upp hyggingalega breytni, vera orðvarir og
( gætnari í 'náttum, eins og fullorðnum mönnum sæmir. —
Spyrjið góða menn ráða, en treystið ekki ókunnugum.:
Sækið guðsþjónustu einu sinni á dag í hinni heilögu kirkju,
og gefið fátækum með fúsu geði. j
| Hafið ekki í frammi hávaða eða glettni í kirkju. Þegar!
þið gangið inn í hús, þá hóstið hátt til þess að koma ekki
á óvart þeim, sem inni eru. Rífist hvorki né hrækið yfir
( borðum. Veljið ekki beztu bitana handa ykkur sjálfum við
máltíðir. Hreinsið undan nöglum ykkar (en ekki með gaffli) I
áður en þið borðið af sama diski og hefðarkona. |
Að lokum þetta. Skiptið ykkur ekki af neinu, sem þið
' skiljið ekki, og varizt að þykjast vera leiknir í verkum eða '
öðru, sem þið hafið aldrei lært.“
Þessara ágætu ráða minnist ég mjög greinilega núna. En!
þá. þegar þau voru okkur gefin, lét ég þau fara inn um'
annað eyrað og út um hitt.
Frú de Columbieres gaf sérhverjum okkar belti, sem hún
hafði útsaumað með eigin höndum sínum, og ég gaf Blanch-!
fluis hvítu uppáhalds rottuna mína, sem minjagrip.
Hún gaf mér í staðinn lokk úr ljósa hárinu sínu, sem ég
er hræddur um að ég hafi verið búinn að týna áður en vika
var liðin. Og hún lét mig lofa sér því að gleyma sér ekki. *
. a
liNR:
Námskeið fyrir eigendur ELNA-saumavéla fer fram
næstu daga. Kennt verðui\bæði á eldri og nýrri gerðir
ELNA. Þeir sem óska eftir kennslu tilkynni okkur sem
fyrst.
Heildverzlun Árna Jónssonar H.F.
Símar 5524 og 5805.

Seinni dagur útsölunnar
er á daff
Meyjaskemman
Laugavegi 12.
■on
■ OJCAJÍ
■ og skfalatöskur
nýkomnar.
Davíð S. Jónsson & Co.
heildverzlun — Þingholtsstræti 18.
1«