Morgunblaðið - 21.03.1956, Blaðsíða 8

MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 21. marz 1956
Pi0?0MitlrWri$>
Otg.: H.f. Árvakur, Reykjavílc
Framkv.stj.: Sigfús Jónsson.
Ritstjóri: Valtýr Stefánssan (ábyrgðarm.)
Stjórnmálaritstjóri: SigurSur Bjarnason frá Vigur.
Lesbók: Árni Óla, sími 3045.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson.
Ritstjóm, auglýsingar og afgreiðsla:
' Austurstræti 8. — Sími 1600.
Áskriftargjald kr. 20.00 á mánuði innanlands.
f lausasölu 1 króna eintakið,
isnotbsi Aljiýðusambandsins
ÞEGAR kommúnistar og fylgi-
lið þeirra hóf hin pólitísku
stórverkföll í ársbyrjun árið 1955
var meginhluta þjóðarinnar ljóst,
að þar var um að ræða freklega
misnotkun á verkalýðssamtökun-
um. Augljóst var að þær kröfur,
sem þá voru fram settar áttu
ekkert skylt við kjarabaráttu
verkalýðsins. Framgangur þeirra
að meira eða minna leyti hlaut
að hafa í för með sér nýja dýr-
tíðaröldu og skert kjör almenn-
ings.
★
Þegar við þetta bættist svo,
að kommúnistar létu hand-
bendi sitt í forsetasæti Alþýðu
sambandsins rita öllum vinstri
flokkunum'bréf og bjóða þeim
forystu sina um myndun nýrr-
ar ríkisstjórnar varð það enn-
þá betur ljóst, að Alþýðusam-
bandið hafði fallið í ræningja-
hendur. Og þessir ræningjar,
kommúnistarnir, hikuðu ekki
við að misnota það pólitískt
á hinn grófasta hátt.
Reynslan hefur nú sýnt og
sannað, að þessi pólitíska mis-
notkun Alþýðusambandsins hef-
ur haft geigvænlegar afleiðingar
fyrir efnahagslíf þjóðarinnar og
allan almenning á íslandi. Dýrtíð-
in hefur stóraukizt og kapphlaup
er hafið milli kaupgjalds og verð-
lags. Afleiðingar þess eru marg-
víslegir erfiðleikar framleiðsl-
unnar. Hefur ríkisvaldið orðið að
mæta þeim með stórfelldum fjár-
framlögum úr ríkissjóði. En til
þess að rísa undir þeim hefur
orðið að leggja nýjar álögur á
þjóðina.
Hin pólitíska misnotkun Al-
þýðusambandsins og verka-
lýðssamtakanna hefur þannig
haft hinar ömurlegustu afleið-
ingar.
Nýr skollaleikur
En kommúnistar hafa þó ekki
látið við þetta sitja. Þeir hafa nú
lýst því yfir, að Alþýðusamband
fslands, sem er í eðli sínu ópóli-
tísk hagsmunasamtök fólks úr
öllum stjórnmálaflokkum muni
beita sér fyrir stofnun kosninga-
samtaka, sem hafi frambjóðendur
í kjöri í öllum kjördæmum í
næstu alþingiskosningum.
★
Um þessar þokkalegu aðfarir
gagnvart heildarsamtökum verka
lýðsins hafa kommúnistar og
vinstri kratar tekið höndum sam-
an. Kommúnistar munu hins veg-
ar ekki bjóða fram í nafni síns
flokks heldur koma fram undir
nafni hinna nýju kosningasam-
taka Alþýðusambandsins.
Hér er um svo grófa mis-
notkun verkalýðssamtakanna
að ræða, að engum getur dul-
izt, hvað er að gerast. Komm-
únistar hafa enn einu sinni
ákveðið að búast dulargerfi.
Þeir vita að Moskvudýrkun
þeirra er orðin svo óvinsæl
meðal íslendinga, að miklar
líkur benda til þess að þeir
stórtapi fylgi ef þeir koma
r. fram ógrímubúnir. Þess vegna
<'• ■ breiða þeir yfir sig nýja gæru.
Þeir nota bandingja sína úr
ör hópi vinstri krata til þess að
<>- láta líta svo út sem um breið-
ari grundvöll undir „Alþýðu-
bandalagi“ þeirra sé að ræða.
En þessi skollaleikur mun ekki
reynast kommúnistum drjúgur til
giftu. Fólkið sér að hér er verið
að setja samvizkulaust brask á
svið. Úlfshár kommúnista gægj-
ast alls staðar upp úr gærunni.
Auðvitað munu kommúnistar
nota skipulag og sjóði verkalýðs-
samtakanna í þágu þessara kosn-
ingasamtaka sinna, enda þótt þeir
lýsi því hátíðlega yfir, að fjár-
hagur Alþýðusambandsins verði
með öllu óháður hinu nýja „Al-
þýðubandalagi“.
Sagan endurtekur sig
í raun og veru hefur það eitt
gerzt með þessari ósvífnu mis-
notkun á verkalýðssamtökunum,
j að sagan frá verkföllunum í fyrra
hefur endurtekið sig. Allmargt
, fólk gerði sér það þá ekki ljóst,
] að verkföllin voru eingöngu
pólitískt hermdarverk framið til
þess að styrkja aðstöðu komm-
únista en veikja efnahagsgrund-
völl þjóðfélagsins. Þetta fólk get-
ur nú ekki farið í neinar graf-
götur um, hvað er að gerast:
Kommúnistar beita verka-
lýðssamtökunum fyrir stríðs-
vagn sinn, hvenær sem þeim
sýnist. Og hagsmunir verka-
lýðsins skipta þar nákvæm-
lega engu máli. Aðalatriðið er
að kommúnistum takist að rífa
niður, veikja afkomugrund-
völl þjóðarinnar og geti síðan
kennt stjórn landsins um það,
sem miður fer þegar hallar
undan fæti.
★
íslendingum er það lífsnauð
syn að gera sér þetta ljóst. Það
verður ekki hægt að halda hér
uppi framförum og uppbygg-
ingu ef kommúnistar geta með
stuttu millibili sett efnahags-
lífið úr jafnvægi, hafið stór-
fellt kapphlaup milli kaup-
gjalds og verðlags og skellt
nýrri dyrtíðaröldu yfir þjóð-
ina. Á öllu þessu bera komm-
únistar og bandingjar þeirra
meðal vinstri krata ábyrgðina.
Vrrsist guðir
eða glæpamenn
LEIÐTOGAR kommúnistastjórn-
arirmar eru ýmist guðir eða
glæpamenn, að sögn þeirra eigin
flokksmanna. Stalin var „ljós
heimsins" og hinn mikli „vel-
gerðamaður mannkynsins" með-
an hann lifði. Nú segir arftaki
hans, að hann hafi verið vit-
skertur fjöldamorðingi, sem nær
hafi tortímt Sovétríkjunum.
Hið kommúníska skipulag hef-
ur þannig byggst á hjáguðadýrk-
un. En alltaf öðru hverju er skurð
goðunum steypt af stalli og ný
skurðgoð sett þar í staðinn.
Malenkov hefur lýst því
yfir í London, að „einræðinu
sé nú lokið í Rússlandi" Eftir
allt saman hefur þá ríkt ein-
ræði í Sovétríkjunum. „Al-
þýðulýðræðið" var þá ekkert
nema blekking og uppspuni á
dögum Stalins!!
Hvað segir „Þjóðviljaskinn-
ið“ um þetta?
Og hvers konar lýðræði rík-
ir í Sovétríkjunum í dag?
ÚR DAGLEGA LÍFíNU
ÁÁ í ÞAU 38 ár, sem komm-
rnistar hafa setið að völdum í
rtússlandi, hafa þeir státað mjög
rf jafnrétti kvenna og karla þar
aystra. Aldrei hafa þeir samt
hleypt kvenmanni inn í æðsta
hringinn í Kreml, fyrr en á ný-
afstöðnu þingi kommúnista í
Moskvu, þar sem kvenmaður var
í fyrsta skipti kjörin í æðstaráð
Sovétríkjanna.
Kvenskörungur þessi er Eka-
terina Alexeyevna Furtseva. Hún
er kona Nikolai P. Firubin,
ambassadors Rússa í Júgóslavíu.
Furtseva er 46 ára að aldri — og
tveggja barna móðir. Hún byrj-
aði feril sinn sem efnaverkfræð-
ingur, en hlaut fyrst verulegan
frama, er Krúsjeff veitti henni
eftirtekt — hvort sem það hefur
verið af því að hún gengur alltaf
^JJrin^ehfa n
svartklædd og er klippt eins og
karlmaður — vitum við ekki, en
Krúsjeff mun hins vegar hafa
reynzt henni sérlega hollur vin-
ur. Val hennar í æðstaráðið ber
því glögglega vott um veldi og
áhrif Krúsjeffs.
Krúsjeff byrjaði feril sinn í
Kreml er hann kom fyrir nokkr- ]
um árum frá Úkrainu, til þess að ,
taka við formannssæti i komm-
únistaflokknum í Moskvu. Fyrir
tveim árum tók svo Furtseva við
embætti hans í Moskvu-flokkn-
um, sem er stærsta deild komm-
únistaflokksins. Naut hún nú
vaxandi álits meðal valdamann-
anna innan Kreml-múranna og
fór t.d. með þeim Krúsjeff og
Búlganin til Peking árið 1954. —
Hún hefur einnig verið viðstödd
öll opinber hátíðahöld kommún-
istaflokksins og verið í sam-
kvæmum með erlendum gestum
í Kreml. Framtíð hennar var Ijós,
þegar hún var meðal ráðamanna
á grafhýsi Lenins meðan hátíða-
höldin fóru fram á Rauða-torg-
inu í maí sl.
Ut'lval'anJi sLrilíir:
„HJ
A ferð með barnavagn
'JÁLPSAiUUii eiginmaður“
ritar mikið bréf og er ekki
myrkur í máii: „Ég bý í Laugar-
neshverfinu. Þar sem ég kapp-
kosta að vera hjálpsamur eigin-
maður, tek ég það venjulega að
mér að aka barnavagninum nið-
ur í miðbæ, þegar þörf krefur.
Enda er það ekki heiglum hent
og getur varla talizt kvenmanns-
verk. Ég á um að velja að fara
Laugarnesveginn eða Suður-
landsbrautina — eða meðfram
sjonum eftir Borgartúni og
Skúlagötu. Víðast hvar á þessum
leiðum er engin gangstétt, og eru
vegirnir mjög mjóir miðað við
umferðarþungann — leiðir þess-
ar virðast sem sé ekki ætlaðar
fólki, er fara vill á sínum tveim.
Sums staðar á þessum leiðum
er að vísu gangstéttarómynd. —
Meðfram Suðurlandsbrautinni er
t.d. gangstígur — ef hægt er að
nefna það svo virðulegu nafni.
Er hann allur sundurgrafinn af
lækjum — og skorningarnir svo
djúpir, að stígurinn verður að
teljast ófær — a.m.k. þeim, er
þurfa að taka með sér barnavagn
eða barnakerru. Er því ekki um
annað að gera en ganga á vegar-
bruninni. Reykvískir bílstjórar
eru ekki vanir að „láta hlut sinn“
fyrir neinum, og það er því eng-
inn leikur að komast þessa leið
gangandi — hvað þá með barna-
vagn, og er það beinlínis lífs-.
hættulegt, það sem umferðin er
mest, t.d. á móts við Hörpu hf.
við Skúlagötuna. Auðvitað- er
hægt að sneiða hjá allri þessari
fyrirhöfn og óþægindum með því
að taka leigubíl. En hver hefur
efni á því að greiða stórfé í hvert
skipti, sem fara þarf með ung-
barn úr Laugarneshverfi niður í
miðbæ eða í önnur bæjarhverfi?
Það yrði dýrt spaug. Þar að auki
eru engir leigubílar þannig úr
garði gerðir, að hægt sé að koma
barnavagni fyrir í þeim með auð-
veldum hætti. Til þess þarf sér-
stakar grindur — eins og sjá má
á leiguvögnum erlendis.
Annað er það, sem mig langar
til að minnast á í þessu sam-
bandi. Er ég fór þessa leið síðast
— fótgangandi — var rigning, og
pollar stóðu víða á götunni. Varla
nokkur bílstjóri hægði á ferðinni,
og gusurnar gengu yfir mig og
barnavagninn. Ég gat ekki stillt
mig um að stöðva einn bílinn og
jós úr skálum reiði minnar yfir
bílstjórann. Hann hlustaði á mig
og virtist undrandi yfir þessari
skapvonzku — þó að hann hafi
vafalaust séð aursletturnar á
frakkanum mínum — minna
hefði mátt sjá!! Er ég hafði lokið
máli mínu, ók hann burt eins og
örskot. Hann lét sér ekki segjast.
Hvenær skyldi reykvískum bíl-
stjórum lærast, að þeim ber
skylda til að taka tiliit til gang-
andi manna?"
Ófyrirgefanlegt gáleysi
við akstur
CATO gamli" skrifar:
„Skömmu eftir hádegi sl.
laugardag var ég ásamt kunn-
ingja mínum á leið suður í Kópa-
vog í leigubíl. Við fórum á hægri
ferð niður veginn í Fossvoginum,
þar sem malbikið var holótt. —
Kom þá gulleitur Mercedes Benz
í kjölfar okkar á hraðri ferð. Vék
leigubíllinn til hliðar til að
hleypa honum fram hjá. í bifreið
inni voru tveir unglingspiltar. —
Vera má, að þeir hafi þurft að
þeyta homið einu sinni, þar sem
leigubílstjórinn tók ekki eftir
þeim þegar í stað. Brunaði Mer-
cedes Benzinn síðan ofsahratt
fram hjá og þverbeygði svo
snögglega inn á brautina fyrir
framan leigubílinn, að minnstu
munaði, að leigubílstjórinn yrði
að beygja út af til að afstýra
árekstri. Mercedes Benzinn ók
síðan áfram — og hraðinn var
tvímælalaust langt fyrir ofan lög-
legan hámarkshraða, sem er 40
km á Hafnarfjarðarveginum. —
Eftir skamma stund ókum við
fram hjá þessari sömu bifreið.
Stóð hún þá fyrir framan
„sjoppu" við veginn. Drengjunum
hefur legið mikið á að fá sér
Kókakóla eða vindlinga!!!
Þessi ógætilegi akstur var al-
gjörlega tilefnislaus — enginn
bíll kom á móti, er þeir óku fram
hjá leigubílnum. Piltarnir stofn-
uðu ekki aðeins leigubílnum í
hættu heldur einnig sínum eigin
bíl. Vafalaust hefði hinn gljá-
andi Mercedes Benz ekki verið
jafngóður eftir, hefði þarna orð-
ið harður árekstur — og geta pilt-
amir þakkað það snarræði leigu-
bílstjórans, að svo fór ekki. Er
þetta athæfi pilanna mjög víta-
vert, þar sem hér virðist vera
um hreinan stráksskap að ræða“.
Bréfritari biður um, að númer-
ið á bílnum sé birt. Þykir rétt að
birta það ekki — í bili, en þess
má geta, að vagninn var frá Hafn
arfirði. Vonandi aka piltarnir
gætilegar á næstunni. Ekki verð-
ur hjá því komizt að birta númer
ið — ef aftur berst kvörtun um
svo augljóst gáleysi þeirra við
stýrið.
Ekki skalt þú
hefja verk þitt,
fyrr en þú hefur
gefið gaum að,
hvað undan því
fer og eftir V>'í
kemur.
Furtseva.
Furtseva er enn ekki atkvæðis-
bær í æðstaráðinu — ásamt
þeim Zuhkov landvarnamálaráð-
stjóra Pravda, sem álitinn er eftir
maður Molotovs, og Nikolai M.
herra, Dimitri T. Shepilov, rit-
Shvernik. Hinum 11 atkvæðis-
bæru meðlimum æðsta ráðsins
er mörgum hætt við falli, og
ekki að vita nema Furtseva kom-
ist í tölu hinna útvöldu innan
skamms.
★ ★ ★
En látum útrætt um það, og
tökum upp léttara hjal. — Við
skulum bregða okkur vestur um
hafið — til Bandaríkjanna Ný-
lega hefur þar verið tilkynnt, að
fjöldi þeirra fjölskyldna, sem
eiga tvo bíla eða fleiri, hafi þre-
faldazt á sjö undanförnum árum.
Með fjölgun bílanna fjölgar
víðast mönnum, sem brjóta um-
ferðareglurnar. Við höfum t. d.
heyrt getið um einn Bandarikja-
mann, sem var tekinn fastur fyrir
smávegis umferðarbrot. Dómur-
inn var sá, að hann varð að sækja
fjóra kennslutíma í umferðaregl-
um. Dag nokkurn var hann aftur
færður á lögreglustöðina, því að
lögreglan hafði staðið hann að
því að aka eftir gangstéttinni við
fjölfarna götu. Hann var að verða
of seinn í þriðja kennslutímann.
Og svo segir hér frá öðrum
slikum, sem var færður til lög-
reglustöðvar í New Jersey. Hafði
sá verið fundinn sekur um að
hafa ekið bifreið með einkennis-
merki, sem var gengið úr gildi.;
Var hann síðan sektaður um 10
dollara. Nokkru síðar var. hann
aftur dreginn fyrir dómarann, því
að nú hafði komizt upp, að bíln-
um, sem hann ók, hafði hann
stolið. Og ekki nóg með það. —-
Sektina hafði hann borgað með
10 dollara seðli, sem hann hafði
sjálfur teiknað.
★ ★ ★
Já, það er nú svo — og sem
betur fer eru ekki margir jafn
vel menntaðir til handanna —
og þessi náungi. En það er ýmist í
ökkla eða eyra, því að ekki hefði
stúlkan, sem hér segir frá leikið
margt eftir 10-dollara teiknaran-
um. Eitt New York blaðanna gat
þess fyrir skömmu, að forstjóri
stórfyrirtækis eins í borginni
hefði gefizt upp við að láta kenna
einkaritara sínum vélritun. Allt,
er hún skrifaði, var líkast því, að
hún hefði vélritað blindandi —
með tánum. Ekki vildi forstjórinn
samt reka hana, heldur lét gera
stimpil, sem á stóð: Hún kann
ekki að skrifa, en alla vega er
hún falleg. Þetta stimplaði hanh
Framh. á bls. 12