Morgunblaðið - 14.02.1957, Blaðsíða 2

1
2
MonarrNnr 47)iÐ
Fimmtudaeur 14. febr. 1957
RáBstefna um landhelgismá/ið:
Lúðvík Jósefsson undirbýr
undanhald frá stóryrðunum í
landhelgismálinu
Ráðherrann svarar ekki, jbegar
hann er spurður hvað hann ætli
sjálfur að gera í málinu
ÍFYRRADAG kom saman í Reykjavík eins konar ráðstefna,
að ondirlagl Lúðvíks Jósefssonar ráðherra, til þess að ræða
um landhelgismálin. Mun hún vera þannig skipuð, að ráðherr-
an» hefur fengið bæjarfógeta eða bæjarstjóra til að útnefna full-
trúa fyrir tiltekna landshluta en þó er eftirtektarvert að Suð-
Vesturland, þar með talinn Faxaflói hefur engan fulltrúa! Á
ráðstefnunni munu hafa setið yfir 20 manns.
Lúðvík Jósefsson setti fundinn
með stuttri ræðu og var kjarni
málsins hjá honum sá, að land-
helgismál íslendinga væri sérmál
þeirra, en hins vegar gætu ís-
lendingar ekki náð öllu, sem þeir
vildu í einum áfanga. Ráðstefna
þessi væri til þess ætluð að fá að
heyra raddir manna um hugsan-
legar frekari aðgerðir í land-
helgismálinu. Síðan hélt Þorvald-
ur Þórarinsson allianga ræðu,
sem átti að veita eins konar sögu-
legar upplýsingar um landhelgis-
málið og skal ræða þessi ekki
gerð að umræðuefni hér að sinni.
HVAB ÆTLAR RÁDHERRANN
SJÁLFUR AÐ GERA?
Einn af fulltrúunum, Jón
Pálmason, alþm., tók síðan til
máls og mun hafa mælt mjög á
þá lund, sem flestir fulltrúar
hugsuðu. Taldi hann að það væri
gott að heyra þá skoðun ráðherr-
ans, að landhelgismálið væri sér-
mál íslendinga og skiljanlegt
væri, að menn teldu lítt mögulegt,
að unnt væri að komast á leiðar-
enda í þessu máli í einum spretti.
Spurðist hann síðan fyrir
nm það, hve stóran áfanga ráð
herrann sjálfnr þyrði að taka
nú þegar. Hitt lægi i hlutarlns
eðll að það vært óþarfi að
spyrja nm óskir fulltrúanna.
Þeir vildu auðvitað að sá
áfangi, sem tekinn yrði, yrði
sem allra stærstur og hann
yrði tekinn sem fyrst.
Jón Pálmason kvaðst líta þann-
ig á, að ráðstefhan væri fyrst og
fremst komin saman til þess að
staðfesta þessar óskir um aðgerð-
ir í landhelgismálinu og fá að vita
hvað ráðherrann sjálfur teldi
fært, í þessum málum. Endurtók
ræðumaður þá spurningu, hve
langt ráðherrann teldi fært að
ganga nú þegar.
ÞAÐ, SEM GERT HEFUR
VERZÐ
Jón Pálmason tók fram, út af
þvi sem Þorvaldur Þórarinsson
hafði sagt um þingsályktanir í
málinu, að það væri ekki aðal-
atriðið, hvaða ályktanir hefðu
verið gerðar, heldur hRt hvað
gert hefði verið raunhæft i mái
inu. Benti hann í því sambandi &
lögin frá 1948 um visindalega
rannsókn á fiskimiðum lands-
manna, sem Jóhann Jóeefsson
hefði haft forgöngu fyrir, en á
grundvelli þessara laga hefðu
þær reglugerðir verið settar sem
máli skiptu, önnur um friðunina
fyrir Norðurlandi 1950 og síðan
aðalreglugerðin um útvíkkun
fiskveiðilandhelginnar, sem öil-
um er kunn, en þar hefði Ólafur
Thors, fyrrv. sjávarútvegsmála-
ráðherra, átt mestan hlut að máli.
RÁÐHERRANN BOÐAR
NÝJA NEFND
Lúðvík Jósefsson færðist alveg
undan að svara þeirri spurningu
Jóns Pálmasonar, hve langt hann
sjálfur teldi fært að ganga nú
þegar. Hins vegar boðaði ráðherr-
ann, að þegar þessari ráðstefnu
væri lokið, mundi væntanlega
verða skipuð nefnd í málinu.
FRÁ FUNDtNUM í GÆR
Þegar til fundar kom í gær,
endurtók J. P. enn hina sömu
spumingu til ráðherra um hvað
hann hygðist sjálfur gera í mál-
inu, en fékk ekkert svar fremur
en áður. Lúðvík Jósefsson hélt
nú ræðu, sem var í allt öðrum
tón en fyrri gífuryrði hans og
annarra kommúnista um land-
helgismálið. Sló hann nú úr og í
c; taldi að fslendingar yrðu að
taka tillit til annarra á margan
hátt við ákvörðun landhelginnar,
frekari útvikkun hennar væri
erfiðleikum bundin, o. s. frv. Var
hér um greinilegt undanhald að
ræða frá fyrri fullyrðingum og
stóryrðum.
Ýmsir fundarmenn gerðu loks
grein fyrir sjónarmiðum sínum
út af stækkun landhelginnar og
nauðsyn þess að hún kæmist
í framkvæmd, en eins og vænta
mátti, kom þar ekki margt nýtt
fram, þar sem mál þetta er áður
margrætt og rannsakað.
Það virðist vera augljóst, að
Lúðvík Jósefsson hefir ekki
ætlað þessari ráðstefnu mikið
raunhæft hlutverk í landhelg-
ismálinu. Það er glöggt, að
hann ætlar sér sjálfur ekkert
að aðhafast, en kallar saman
fund og tilkynnir skipun
nefndar, sem svo á vafalaust
að slá málinu á frest! Fylgi
Lúðvík Jósefsson ekki fyrri
fullyrðingum sinum eftir með
tafarlausum framkvæmdum
varðandi útvíkkun landhelg-
innar, verður þessi ráðstefna
og nefndarskipun ekki talið
annað en skrípaleikur, sem
gerður er til þess að breiða yf-
ir fyrri stóryrði kommúnista
um landhclgismálið, og vera
eins konar skálkaskjól fyrir
undanhald þeirra í því máll.
- Norðurlandaráð
Framh. af bls 1
atarf, kjamorkusamstarf og
um samstarf sem bundið er
vinmim héruðum, eins og t. d.
varðandi aukin samskipti hér-
aðanna í Norður-Noregi og
Norður-Finnlaadi.
★ ÞingfuUtrúar munu sitja
▼eizlur hjá forseta Finnlands,
þjóðþingi eg rikisstjórn. Á
sunnudag verður farið í hóp-
ferð til Porkkala-svæðisins og
komlð við að heimili þjóð-
skáldsins Runeberg.
Þessi mynd var tekin er Hafnfirðingarnir tóku við sjúkrabílnum
í gær. Eru á myndinnl talið frá vinstri þeir Óli M. fsaksson og
Sigfús Bjarnason forráðamenn VW-umboðsins, en síðan eru Hafn-
firðingarnir Valgarð Thoroddsen, Hjörleifur Gunnarsson, Björn
Jóhannsson og Albert Kristinsson, sem síðan tók við lyklunum
og ók bílnum suður í Hafnarfjörð.
Hafnfirðingar fá nýjan
og fullkominn sjúkrabíl
RAUÐA KROSS deild Hafnarfjarðar hefur nú lagt Hafnfirðing-
um til nýjan afarfullkominn sjúkrabíll, sem deildin veitti mótt-
töku í gær í Reykjavik. Er hér um að ræða Volkswagensjúkrabíl,
sem flutt getur þrjá menn samtímis í sjúkrabörum. Rafmagnsveita
Hafnarfjarðar annast rekstur bílsins.
Frá Alþingi:
Umræður um jöfn luun
kurlu og kvennu
Vafasöm nauðsyn þings-
ályktunar nú
IGÆR urðu í Sameinuðu þingi nokkrar umræður um þings-
ályktunartillögu um fullgildingu á alþjóðasamþykkt um jöfn
laun karla og kvenna fyrir jafnverðmæt störf.
VANDAÐUR EN ÓDÝR BÍLL
Þetta er annar sjúkrabillinn,
sem Rauða-kross deildin í Hafn-
arfirði, leggur bæjarbúum tii,
frá stofnun hennar, sagði gjald-
keri hennar, Hjörleifur Gunnars-
son, en Hafnfirðingar hafa stutt
allvel málefni deildarinnar. Eru
nú nokkuð á þriðja hundrað
manns í Rauða kross deild Hafn-
arfjarðar.
Hafnfirðingarnir skýrðu frá
því, er þeir tóku við sjúkrabíln-
um, að þeir heíðu ákveðið að
velja Volkswagen-sjúkrabíl, er
þeir skoðuðu sams konar sjúkra-
bíl, sem ísfirðingar keyptu. Hefðu
þeir farið í þeim bíl í reynslu-
för og verið sammála um að
kaupa slíkan bíl, meðfram af því,
að hann var á viðráðanlegu verði.
Ríkið mun gefa eftir um kr.
39.000.00, aðflutningsgjöld og
toila, þannig að billinn kostar
deildina um 50.000 krónur, sem
nú á tímum getur ekki talizt
mikið fé, miðað við verð ann-
arra sjúkrabíla, sem I boði voru.
ÝMIS ÞÆGINDI
í sjúkrabíl þessum er sérstak-
ur burðarstóll fyrir sjúka, sem
hægt er að leggja bakið aftur á,
og töldu Hafnfirðingarnir það til
mikilla bóta. Er stóllinn miklu
auðveldari í meðförum en sjúkra
karfa. Sjúkraklefi bílsins er hit-
aður upp með bensínmiðstöð, og
tekur ekki nema örskamma stund
að hita bíiinn allan upp, sem
virðist vei einangraður allur frá
gólfi og Upp í loft.
Valgarð Thoroddsen rafveitu-
stjóri skýrði frá því, að sjúkra-
flutningarnir í Hafnarfiðri kost-
uðu árlega kringum 70,000 krón-
ur. Fyrir sjúkraflutninga greiða
sjúklingar kr. 20,000,00, en RK-
deildin og Rafmagnsveitan greiða
mismuninn. f fyrra fóru fram
340 sjúkraflutningar í hinum 10
ára gamla sjúkrabíl, sem nú verð
ur tekinn úr notkun.
Ritari deildarinnar, Björn Jó-
hannsson, gat þess, að án stuðn-
ings og fjárframlaga, Rafveit-
unnar, væri RK-deildinni það um
megn, að annast rekstur sjúkra-
bílsins, og færði hann starfsmönn
um Rafveitunnar þakkir deild-
arinnar fyrir gott samstarf.
Að lokum bar Sigfús Bjarna
son, forstjóri VW-umboðsins
fram óskir um að hinn nýi sjúkra
bíll mætti reynast Hafnfirðingura
í hvívetna vel.
Hannibal talaði fyrir tillögunni
og skýrði hana. f lok máls síns
deildi hann á Sjálfstæðisflokk-
inn fyrir afstöðu hans í málinu
og sagði að sjö þingmenn flokks-
ins hefðu borið fram tillögu é
þingi 1954 um að rannsókn færi
fram á því hvað gera þyrfti til
þess að þessi alþjóðasamþykkt
gæti tekið gildi. Hefði milliþinga-
nefnd verið skipuð í málið og
hún skilað áliti þess efnis að ekki
væri hægt að viðurkenna sam-
þykktina nema lögum væri
breytt hér á landi og ráðstafanir
gerðar tii þess að ákvæði hennar
kæmust í framkvæmd.
Ragnhildnr Heigadóttir, Magn-
ús Jónsson og Jóhann Hafstein
tóku til máls og svöruðu rang-
færslum Hannibals, jafnframt
sem þau lýstu ánægju sinni yfir
framkominni tillögu. Gerði Ragn-
hildur fyrirspurn um það hvað
ráðherra hefði látið gera í mál-
inu til þess að tryggt væri að
ákvæði samþykktarinnar hefðu
raunhæft gildi hér.
Svaraði hann því að fyrsta
skrefið væri að samþykkja sam-
þykktina, en siðan yrði skipuð
nefnd skipuð fulltrúum vinnu-
veitenda, launþegasamtaka og
ríkisstjórnar til þess að ganga frá
þessum málum. Kæmist hún ekki
að samkomulagi yrði að setja lög
um málið.
Magnús Jónsson benti á að nú
væri breytt skoðun Hannibals frá
þvi er málið var til umræðu 1954,
en þá hefði hann taiið að ein-
hliða ályktun þingsins hefði enga
raunhæfa þýðingu og væri tíl
þess eáns gerð að drepa málið.
Hefði lagasetning þá verið eina
leiðin, sem Hannibal hefði viljað
fallast á. Bæði Magnús og Ragn-
hildur hröktu það ranghermi
Hannibals að tiliaga sjömenninga
Sjáifstæðisflokksins hefði hljóð-
að um rannsókn á því hvort hægt
vaeri að koma samþykktinni á hér
á landi. Tillagan hefði verið um
það að rikisstjórnin hlutaðist til
um að samþykktin yrði fullgilt af
íslands hálfu og þær ráðstafanir
gerðar sem nauðsynlegar væru
til þess að samþykktin hefði raun
hæft gildi.
Nú sem þá vildu Sjálfstæðis-
menn tryggja það að ráðstafanir
væru gerðar til þess að konur
fengju jöfn laun og karlar fyrir
jafnverðmæt störf. Það bæri þvi
ekkert á milli ráðherra og þeirra
um það. Hitt væri tilgangslaust
og ekki vansalaust að fullgilda
alþ j óðasamþy kk t sem pappírs-
gagn eitt án allra raunhæfra að-
gerða.
Þeir Sjálfstæðismenn bentu
einnig á hina furðulegu auglýs-
| ingastarfsemi, sem félagsmálaráð
herra hefði haft við í sambandl
við þetta mál.
Þá benti Magnús Jónsson á a8
árið 1951 hefði Gunnar Thor-
oddsen sett fram í greinargerð
með frumvarpi er hann samdi
um réttindi og skildur opinberra
starfsmanna að laun karla og
kvenna skyldu vera jöfn fyrir
sams kyns störf. Þetta hefði verið
tveimur árum áður en Hannibal
Valdemarsson lét í ljós sinn lofs-
verða áhuga á málinu á þeim
vettvangi. Með ályktun Alþingis
1954, sem borin var fram af
Sjálfstæðismönnum, hefði stefna
Alþingis í málinu verið mörkuð
og lýst yfir eindregnum stuðn-
ingi þingsins við staðfestingu
samþykktarinnar um launajöfn-
un. Væri því mjög vafasamt að
þurft hefði sérstaka þingsálykt-
un nú, en mestu máli varðaði að
jafnréttið kæmist í framkvæmd.
Skúk-keppnin
1. BORB
Svart: Akureyrl
(Júlíus Bogas. - Jón Ingimarss.)
ABCDEFGH
ABCDEFGH
Hvtit: Reykjavík
(Ingi R. Jóhannsson)
35...... Ke6—15
*. BORB
Svart: Reykjavík
(Bjöm Jóhanness.-Sv. Kristinss.)
ABCDEFGH

mx
ABCDBFGH i
Hvítt: Akureyri
(Ingimar Jónss. - Kristinn Jónss.)
31. Bfl—h?