Morgunblaðið - 07.06.1957, Qupperneq 12

1S
MORCVNBLAfílP
Föstudagur 7. júní 1957
SA
i
ustan
i
Edens
eítir
John
Steinbeck
53 i
eina viku. Olive viðurkenndi
aldrei afborgunarleiðina, þegar
hún fór að tíðkast. Hlutur, sem
maður keypti með afborgun, var
hlutur, sem maður átti ekki, hlut-
ur, sem maður skuldaði. — Hún
sparaði saman peninga til að
kaupa þá hluti, er hún girntist
og þess vegna eignuðust nágrann-
arnir jafnan alls konar nýja
hluti og muni allt að tveim árum
á undan okkur.
Olive var kjarkmikil kona. —
Kannske þarf kjark til þess að
ala börn. Og ég verð að skýra frá
því sem hún gerði á árum fyrri
heimsstyrjaldarinnar. Hugsanir
hennar voru að engu leyti alþjóð-
legar. Landfræðilegar hugmyndir
hennar takmörkuðust í fyrsta
lagi við fjölskylduna, þar næst
borgina, sem hún bjó í og lcks
héraðið. Þess vegna lagði hún
lítinn trúnað á stríðsfréttirnar,
jafnvel þegar C-riddarasveitin —
D-
Þýðing
Sverrir Haraldsson
□--------------------□
hið þjálfaða landvarnarlið okkar
— var kölluð til vopna, tróð hest-
um sínum inn í flutningalest og
hélt af stað út 1 óvissu ókunnra
slóða.
Martin Hops átti heima á
næsta götuhorni við okkur. —
Hann var þrekvaxinn, stuttur,
rauðhærður. Hann var munnstór
og rauðeygður. Hann var feimn-
astur og óframfærnastur allra
ungra manna í Salinas. Byði mað-
ur honum góðan dag á förnum
vegi, varð hann vandræðalegur
og niðurlútur. Og hann var í C-
riddarasveitinni.
Ef Þjóðverjar hefðu þekkt
Lokað í dag
Verzlun okkar og skrifstofum
verður lokað frá liádegi í dag.
I'elgí lViagniissoii & Co.
Karlmannaskór
S
A
N
D
A
L
A
R
—□ Olive og látið skynsemina ráða
gerðum sínum, þá hefðu þeir
forðazt það, eins og heitan eld-
inn, að reita hana til reiði. En
þeir þekktu hana ekki og þegar
þeir drápu Martin Hops, töpuðu
þeir stríðinu, vegna þess að sá
verknaður fyliti móður mína
heilagri reiði og eggjaði hana til
hefnda. Henni hafði alltaf verið
hlýtt til Martins Hops. — Hann
hafði aldrei gert neinum mein.
Þegar þeir drápu hann, sagði
Olive Þjóðverjum stríð á hendur.
Hún reyndi að láta sér detta
eitthvert vopn í hug. Henni var
ekki nóg að prjóna hjálmhúfur
og háleista. Um tíma klæddist
hún einkennisbúningi Rauða
krossins og mætti, ásamt öðrum
konum eins klæddum, í leikfimis-
sal hersins, þar sem þær hlutu
æfingar í margs konar hjúkrun-
arstörfum. Þetta var auðvitað
gott og blessað, svo langt sem
það náði, en ekki veitti það samt
hinum þýzka keisara neina ólífis-
und. Olive krafðist blóðs í bæt-
ur fyrir Martin Hops. Loks var
það í Liberty Bonds, sem hún
fann vopn sitt. Hún hafði aldrei
á ævinni selt nokkurn hlut, nema
þá helzt einhverja smámuni, þeg-
ar haldinn var bazar í skrúðhúsi
kirkjunnar og á vegum hennar.
En nú byrjaði hún að selja
skuldabréf í hundraða tali. Hún
rak þessa sölu af ákafa og ofur-
kappi og stundum held ég að hún
hafi jafnvel hrætt fólk til að
kaupa. Og þegar það keypti
| skuldabréf af Olive, þá taldi hún
því trú um að með kaupunum
væri það að hafa mikil áhrif á
Aldrei
nieira
úrval
Gjörið
svo vel
og lítið
á úrvalið
Skóverzlun Péturs Anóréssonar
LAUGAVEG 17 — FRAMNESVEG 2.
sjálft stríðið — jafnvel reka
byssusting í hjarta Þýzkalands.
Þegar salan á skuldabréfunum
var farin að nema mjög háum
upphæðum og fór sífellt vaxandi,
veitti fjármálaráðuneytið brátt
þessari nýju skjaldmey athygli.
Fyrst komu fjölrituð bréf, full af
lofsyrðum og hrósi, því næst
raunveruleg bréf, undirrituð af
fjármálaráðherranum sjálfum. —
Við vorum hreykin, en hreyknari
urðum við samt. þegar verðlaun-
in byrjuðu að koma — þýzk stál-
húfa (svo lítil, að enginn okkar
gat gengið með hana), byssu-
styngur, brot úr sprengju. Þar
sem við vorum of ung til að vinna
önnur hernaðarstörf en þau, að
þramma um með trébyssur um
öxl, virtist stríð móður okkar
réttlæta okkur. Og svo fór hún
langt fram úr öllum sínum fyrri
afrekum. Hún fjórfaldaði nefni-
lega söluna, þó hún skaraði þegar
langt fram úr öllum öðrum, og
hlaut að launurn þá mestu viður-
kenningu er hægt var að öðlast
— flugferð í herflugvél.
Þér spyrjið hvort við börnin
höfum ekki orðið hreykin. Jafn-
vel fyrir okkur, sem ekki fengum
að fljúga með, var þessi upphefð
líkust undursamlegri opinberun.
En aumingja móðir okkar. — Ég
verð að skjóta því hér inn, að til
voru sérstakir hlutir, sem móðir
mín áleit óhugsanlega með öhu,
jafnvel þótt sannanir fyrir hinu
gagnstæða bærust upp í hend-
urnar á henni. Þannig áleit hún
t.d. óhugsandi, að nokkur með-
limur Hamilton-fjölskyldunnar
gæti nokkru smni orðið til þess
að bletta ætt sína. Sömuleiðis
trúði hún því alls ekki, að til
væru farartæki eins og flugvél-
ar. Og þótt bæði þessi fyrirbrigði
hefðu birzt henni, neitaði hún
algerlega að skipta um skoðun.
í ljósi þess er hún gerði, hef ég
reynt að gera mér grein fyrir
tilfinningum hennar. Hún hlýtur
að hafa fyllzt ofboðslegri skelf-
ingu, því að hvernig getur mað-
ur flogið í einhverju því farar-
tæki, sem alls ekki er til? Sem
N O T A Ð U R
6' Afréttari
og
16' Bandsög
til sölu fynr vcrð.
6.Þ0B8THH880W s JOHHSBH ?
11I Mlll----|(nr-TT-».-.T^r..t—
Grjótagötu 7 — Símar 3573 — 5296
<—>'5X5'---- M A R K U S Eftir Ed Dodd
;*%%• v *.* v v vv v v v ••• v vv
1) — Ó, Markús, hvað hefur
komið fyrir?
— Það var tréð, sem féll á
hann.
2) — Þau binda í skyndi um
meiðsli gamla Jóa.
3) — Hann er alvarlega særð-
ur. Ég verð að fljúga heim og
ssekja blóðvatn.
4) — Þú verður hér eftir,
Markús og gefur honum þessar
töflur með 2 klst. millibili. Ég
kem aftur eins fljótt og ég get.
refsing hefði þessi flugferð verið
hörð og óvenjuleg, en hún var
viðurkenning, sæmd, endurgjald.
Hún hlýtur að hafa horft í augu
okkar, séð þar takmarkalausa að-
dáun og tilbeiðslu og skilið, að
engin leið var til undankomu.
Segði hún nei, þá brygðist hún
allri fjölskyldunni. Hún var um-
kringd og enginn heiðarlegur
vegur lá opinn út úr þeirri sjálf-
heldu, enginn nema — dauðinn.
Frá þeirri stundu, er hún ákvað
að stíga inn í þetta ímyndaða,
óraunverulega farartæki, hlýtur
hún að hafa verið sannfærð um
afdrifarík ferðalok og eigin ald-
urtila.
Olive gerði arfleiðsluskrá sína
— varði til þess góðum tíma og
gekk úr skugga um að hún væri
hvarvetna lögum samkvæm. Þar
næst lauk hún upp rauðviðar-
skríni sínu, er geymdi öll bréfin
frá eiginmanni hennar, frá árum
tilhugalífsins og síðar. Við viss-
um ekki að hann hefði ort henni
ljóð, en það hafði hann gert Hún
kveikti eld í arninum og bar þar
á öll bréfin. Þau voru hennar
eign og hún vildi ekki að neitt
mannlegt auga læsi þau. — Hún
keypti sér ný nærföt. Hún mátti
ekki til þess hugsa, að lík hennar
fyndist í viðgerðum, eða það
sem enn verra var — í óviðgerð.
um nærfötum. Ég held að hún
hafi kannske séð fyrir sér stóran,
afmyndaðan munn og feimnisleg
augu Martins Hops og fundizt
sem hún væri að bæta fyrir víg
hans með þessari fórn sinm. Hún
var ástúðleg við okkur og tók
ekki eftir illa þvegnum disk, sem
setti stóran fitublett á þurrkuna.
Flogið skyldi frá veðreiðavelli
Salinasborgar. Þangað var okkur
ekið í herbifreið og við vorum
hátíðlegri í skapi og eftirvænting
arfyllri en við nokkra jarðaiför.
Faðir okkar vann í Spreckies-
sykurverksmiðjunni, fimm míl-
um utan við borgina, og gat ekki
komið út að brottfararstaðnum.
Kannske hefur hann heldur ekki
kært sig um það. En Olive hafði
sett það sem ohagganlegt skil-
yrði, að reynt yrði með öllum
ráðum að koma flugvélinni alla
leið út að sykurverksmiðjunni,
áður en hún félli til jarðar og
tortímdist.
Nú veit ég að fólkið sem safn-
azt hafði samar. úti á vellinum
kom þangað til þess eins að sjá
flugvélina, en þá héldum við að
það væri móður okkar til heið-
urs. Olive var ekki kona há vexti
og með aldrinum hafði hún safn-
að holdum. Við urðum að hjálpa
henni út úr bifreiðinni. Senni-
lega hefur hún verið máttvana
sHUtvarpiö
Föstudagur 7. júníi
Fastir liðir eins og venjulega.
13,15 Lesin dagskrá næstu viku.
19,30 Létt lög (plötur). 20,30 „Un»
víða veröld“. Ævar Kvaran leik-
ari flytur þáttinn. 20,55 Samleik-
ur á flautu og píanó: Leif La*rsen
og Fritz Weisshappel leika. 21,15
Erindi: Hjörleifshöfði (Magnús
Finnbogason frá Reynisdal). 21,40
íslenzk tónlist: Lög eftir Isólf
Pálsson (plötur). 22,10 Garðyrkju
þáttur: Ingólfur Davíðsson, mag.,
talar um runnarækt í görðum. —
22,25 Harmonikulög: Toralf Tol-
Iefsen leikur (plötur). — 23,00
Dagskrárlok.
Laugardagur 8. júní:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50 Óskalög sjúklinga (Bryndís
Sigurjónsdóttir). 19,00 Tómstunda
þáttur barna og unglinga (Jón
Pálsson). 19,30 Einsöngur: Isobel
Baillie syngur (plötur). 20,20
Upplestur úr ritum Ara Arnalds.
Andrés Björnsson flytur inngangs
orð. 21,00 Kórsöngur: Pólifóníski
kórinn í Barcelóna syngur; En-
rique Ribó stjórnar (plötur). —
21,20 Leikrit: „Reikningurinn"
eftir Esther Noach. — Leikstjóri
Baldvin Halldórsson. 22,05 Tón-
leikar: Léttir þættir úr vinsælum
tónverkum (plötur). — 23,30 Dag-
skrárlok.