Alþýðublaðið - 06.10.1929, Blaðsíða 5

Egtjert.
Fjlestum mun þykja borið í
bafkkafujian lækitan, að skrifa um
iijljómleika Eggerts Stefánssonax
og einkum af leikmanni. Sasnt
giet ég ekki Játið hjá líða, að
mínma ahnenning á hljómleika
Ihans f dag. — Eggert er jafn-
vfgur á flest. Undamfarið hefir
feamn sumgið iðg íslemkra tón-
skájda af þeim krafti og þeim
rilfjnmjngum, sem honum eiöium
er Jagið. — Eggert er engin „lyr-
ásk“ væjuskjóða — hann er jöt-
unn, sem þrýstir tónium sínium
|bm í vitund áheyTienda. Hann her-
itekur þá.
Söngnkrá Eggerts í dag er f jö;l-
bneytt og glæsileg. Ég minnist
varja að hafa séð glæsiilegri
söngskrá hér á hljómleikum.
nema hjá frú Mysz-Gmeinter j
fyrra. Þar eru tvö iög eftilr Beet-
íhioven (In questa tomba oscura
tog Busslied), tvö lög eftir Schu-
berp (Ave Maria og Aufenthalt),
pStt Jag eftir Tpsti (Sec Secon-
da Mattinata), eitt eftir Frtmck
(La Pnocession), tvö eftir Rich.
Strauss (Allerseeien og HeimLiche
Autforderung), eiitt efftir di Ca-
pua (O sole mio), eitt eftir Ver-
di (Morte di Othello), ertt eftir
Wagner og síðast en ekki sizt
hið gullfagra þjóðlag, Annie Lau-
rie,
Eggert er ávalt nýr.
J. N.
Til hveis ern skoðnnarlögln?
Það er eftiTtektarvert, hve
margir af helztu fhaldsforkólifun-
nm, sem við útgerð fást, xeyna
á allan hátt að fara í krimguro
skoðunarlög skipa. Þetta undrar
paú neyndar engan, sem þekkir
þeirra skoðanir, og menn verða
að sætta sig við svo mangt í at-
vinnuleysi. Eitt ættu affir sjómetm
að vera samtaka um, og það er
að stiga alls ékki1 út í skip með
skipstjóra, sem er sama, hvernig
•skipið er, sem hann stjórnar. En
þvi miður litur oft út fyrir, að
það sé sama, hvemig sumir skip-
stjórar haga sér gagnvart undir-
mörmum sínum. Sem dæmi þess
má nefna, að í fyrra vor var
„flikkað upp“ gamalt skip í
arfirði, sem búið var að liggja
þar i tvö ár; hafði verið hætt á
því veiðum á miðri ver*tíð vlegna
þjess, að það var svo lefkt og
mótorinmi var aldiei í lagi, Sama
og efkkert var gert við skip eða
vél, þegar það var „flikkað tipp“,
en síðan var farið á því í flutnr
imga. Sætir það furðu, að skipa-
skoðtmarmenn skuli liða siíkt.
Þar við bætist svo, að skipið:
var venjulega „lestað" með 80
smálestum, en það er ekki nema
54 smálestir að stærð. Menn
hugsa nú náttúrlega, að slik
hleðsla hafi að eins átt sér steð
stutta leið. Nei! Skipið fór með
þennan farm frá Reykjavík ti]
Eyjafjarðar, inorður um alla
„Húnabugt“ og víðar. Sem dæmis
um ábyrgðartilfinningu skipstjór-
ans má geta þess, að eitt siwn,
er skipið fór frá Reykjavik til
Siglufjarðar, kom svo miklll leki
að því, að „dekkpumpan“ hafði
ekki við, og svo mikill sjór. kom
í vélarúmið, að stöðva varð mót-
arinn. Skipið var þá statt í miðri
„Faxabugt“, töluvert mikill vind-
uir var af norðri og því auðvelt
að sigla til Reykjavíkur, ef skíp-
ið hefði flotið svo lengi. Þegar
vélin gat ekki gengið lengur,
skípaði skipstjósri að „heisa“ segl
og leggja skipinu til. Spurði
stýjrimaður þá, hvort ekki myndi
ráðlegra að sigla í áttina til
lands, þar sem ekki væri annað
en smákæna til að bjarga sér á,
ef skipið sykki. Skipstjöiri svar-
aði þvi til, að ef dallurinn ekki
flyti, þá mætti alt fara til hel-
vftis. Þegar svo í höfn fcom rak
hann einn hásetann fyrir það, að
hann hafði látið sétr þau orð um
munn faira, að mánnslífin væru
meiira virði en grautfúinn skips-
skrokkur, enda þótt íhaldseign
væri. KvaÖst skipstjóri enga „bol-
Sivikka“ þurfa um borð í síniu
skipi. Hásetinn varð auðvitað að
þola þetta bótalaust, fara þegj-
andi á land og vera atviinnulaus.
Síðan hefir þessi sami skipstjóri
jrekið tvo háseta beinlínis fyrir
þaö, að þeir þorðu að láta, I
Ijós, að þeir væru jafnaðarmenin,
enda hefir nú „Kveldúlfur" fund-
ið af honum lyktina og ráðiö
hann i sina þjónustu. Þar sýnist
hann ætla að njóta sfn; hefir hann
til dæmis síglt fyriir þá 35 tonna
mótorbát i sumar, með 60 hesta
mótor, engan stýrimann haft og
einn mótormann réttindalausan.
Er slikt ófyiirgefanlegt af sjó-
mönnum að láta þetta viðgangast
og verá þanniig sínir eigin böðl-
ar. Við eigum að heimta okkar
lagalega rétt. Hann er eíkki of
mikill samt. Sveimt.
iltfiBireitiaillaa,
KverHseðtii 8, sími 1294,
tnkur aB eér oil's konitr twUtwrtspront'
nn, nvo itn arfUJdð, nBcflnKmulðx, btit,
trntknlngn, kvtttnintr c. n. frv., or *!•
iírciBlr vlnnnn* flfAM o« viP rétti) v«r(íí
Steinach prófessor
og hinar merkilegu læknisfræðí-
legu uppgötvanir hans.
Margfr kannast við yngingar-
tilraunir austurríska læknisins
Steinachs. Um þær hefir mikið
verið skrifað og talað og áiíte
Kurteísi og áneiðanlegur dreng-
ur, hqtet á skólaaidriá, getur fengið
Jéttar sendilfierðir, um 4 tíraa á
dag. Ffekmetisgerðín, Hverfisgiötu
57.
málum, að kenningar og tilæaunir,
Steinachs séu miklu merkilegri eni
skoðanir þær, sem Voronoff pró-
fessor hefir komið fram með.
En nú hefir Steinach aftur vak-<
ið á sér athygli um heim allan.
Nýlega flutti hann fyrirfestur f
lælanaféLagi Vfnaxbottgar um síð-<
ustu uppgötvanir sínar. Hann
heldur því firam, að nú hafii hann
fundið örugt ráð tíl að lækna
geðveiki. — „Þessi nýja upp-
fynding," segir hamm, ,,grundvall-!
ast á líkum aðstæðum og ynging-i
arkenningar minar. Með þvi að
táka vessa úr beilum dýra er
hægt að búa tí.1 efni og dæla þvj
inn í heija geðveikra manna.
og verða þeir þá beilbiigðir.
Geðveiki qrsakast af þvi, að
heölann vantax þennan vessa :eða
efini.“
Dnglegan dreng
vantar strax til að bera Alþýðu-
blaðið til kaupenda i Vesturbæn-
um.
Pií S^r . ý
vert að leita ^
að legnbekklaAbreiðam? Til
t4} at 'ttt 1«. 4tlV#i
ISBHHII!
i
I
I
V. B. K.
og J. B. & Co., Bankastræti 7.
|
i
lí
^jSlbreyttast úrval. Lægst verðj
Karlmannafatnaðlr.
Nokkrir karla- og drengja-fatnaðir verða seldir með tækifæris-
verði. — Mjög mikið úrval af drengjafataefnum verður selt fyrir hálf-
virði. — Fata- og frakka-efni í stóru úrvali — mjög ódýrt.
Manchettskyrtur og slifsi í stærsta og ódýrasta úrvali bæjarins.
Andrés Andrésson,
Lnngavegi 3.