Morgunblaðið - 04.01.1958, Side 7

Laugardagur 4. janúar 1958
MORCTJTSBLAÐIÐ
7
FRÁ S.U.S. RITSTJÖRAR: JÓSEF H. ÞORGEIRSSON OG ÓLAFUR EGILSSON
Leikarar og starfslið.
Leikur að lisfum
Tekib hús á Menntaskólaleikrtum 7958,
jbar sem hann er i deiglunni
GAMLÁRSKV ÖLD síðastliðið
gerði fréttamaður síðunnar ferð
sína niður í Iðnó, en þar er um
þessar mundir verið að leggja
síðustu hönd á „Herranótt“
Menntaskólans 1958. Formaður
leiknefndar, Pálmar Olason, tók
oss opnum örmum með kaffi og
bakkelsi. Frumsýning verður á
þrettándanum, manudág næst-
komandi. A3 þcssu sinni fram-
reiða menntskælingar Ieikritið
My Three Angeis, gamanleik í
þrem þáttum eftir hjónin Sam
og Bellu Spewack, en það er
„adaption“ á franska gamanleikn
um „La Cuisine des Anges“ eft-
ir Albert Husson. Franska leik-
ritið gekk í 5 ár í Frakklandi
(1953—57) og síðar í London.
„Adaption“ þeirra hjóna gekk
einnig á Broadway 1955—56, og
eftir því leikriti er hin fræga
kvikmynd „We are no angels“
með Humphrey sáluga Bogart,
sem hér var sýnd í fyrra við
mikla aðsókn. Leikritið hefur i
lipurri þýðingu Bjarna Guð-
mundssonar hlotið nafnið „Væng
Stýfð'ir englar“, og á það for-
takslaust eftir að veita bæjar-
búum góða skemmtun næsta
mánuð, en um leið gefst fólki
kostur á að styrkja þessa elztu
leikstarfsemi hérlenda.
Þess má geta, að þetta mun
vera 100. leikár menntskælinga,
og aðfyrstaleiksýning þeirra með
þessu sniði var einmitt á þrett-
ándanum árið 1848, en þá sýndu
þeir „Enarus Montanus“.
Við göngum til búnings-
herbergja. Þar er þröng á þingi
en glatt á hjalla. Leikendur hafa
klæðst gerfum sínum, og þarna
ganga um franskar maddömur
og fangar frá Djöflaey, eins og
ekkert sé.
Dramatis Personæ
Sigurður Helgasou leikur
Ducotel kaupmann. Hann lét sér
vaxa yfirskegg af því tilefni, því
að allt á að vera sem eðlilegast.
En því miður var almennings-
álitið á heimili hans andsnúið
þessum skegghýjung, svo að
hann neyddist til þess að raka
sig á fæðingarhátíð frelsarans.
Og nú verður hann að halla sér
að hrosshári og límtúbu. Honum
finnst leikritið mjög spaugilegt,
en er hættur að taka eftir því.
Brynja Benediktsdóttir leikur
Emilíu kaupmannskonu. Hún
hefur áður leikið í menntaskóla-
leikjum, og þá ungar stúlkur.
Henni finnst skemmtilegra að
leika roskna konu, það gefur
meiri tækifæri, sagði hún. Þóra
Gíslason leikur Maríu dóttur
þeirra. Hún heldur að sýningin
verði góð, ef vel er á haldið þann
tíma, sem eftir er. Hún hefur
aldrei leikið áður og segist vera
„hræðilega kvíðin". „Ég á að
vera lítil, saklaus og falleg“,
sagði hún, „þú getur ímyndað
i þér hvernig það verður. Það
verður hræðilegt“. Hún ætti þó
ekki að þurfa að hafa áhyggjur
þess vegna, stúlkan sú, ef hún
verður eins og hún er, þá ætti
allt að takast vel. Ragnheiður
Eggertsdóttir leikur frú Parole.
Hún sagði, að tilsvörin í leikn-
um væru bráðsnjöll, og því riði
á, að þau hittu í mark. Hún hef-
ur áður leikið í gagnfræðaskóla
og finnst gaman að leika, ef hún
veldur því, sem á hana er lagt.
Sakamennina nr. 3011, 6817 og
4711 leika þeir Þorsteinn Gunn-
arsson, Ómar Ragnarsson og
Ólafur Mixa. Þeir eru allir mjög
ánægðir með hlutverkin og telja,
að þau gefi góð tækifæri til leiks.
Þeir hafa allir leikið áður og
frammistaða þeirra á æfingunni
gefur góðar vonir. Þeir halda,
að það verði erfitt að fara í
buxur þeirra afbragðsleikara,
sem fóru með þessi hlutverk í
kvikmyndinni, en eru þó ekki
kvíðnir fyrir sýningunni. Ragnar
Arnalds leikur Henrik Trochard
kaupsýslumann. Hann sagði að
leikritið væri bráðsnjallt og
mettað snjöllum tilsvörum. Það
væri einnig nokkuð öðruvísi en
þau, sem leikin hafa verið und-
anfarin ár. Hann hefur oft leikið
áður, og finnst skemmtilegt, eink
um vegna hins góða félagsskap-
ar. Björn Ólafs leikur Pál frænda
sem er ástfanginn í Maríu, en
á að giftast til fjár. Hann segir
leikritið skemmtilegt, en mórall
inn í því sé í hæpnasta lagi. Það
sé nýtízkulegra en i fyrra og gefi
er mjög fegin að þurfa varla að
sjást á sviðinu, það geri sig svo
„nervösa". í búningsklefanum
eru stúlkur á þönum með öryggis
nælur og títuprjóna; hárgreiðslu-
konur, sminkari og aðstoðar-
menn. Hér vinna allir af áhuga
og dugnaði. Margar hendur
vinna létt verk. Allt fyrir félags-
skapinn. Það er þetta, sem gef-
ur skólanum gildi.
Leiknefnd
Frammi á gangi hitti ég leik-
nefnd að máli og ynni þá eftir
ástæðunni til þess að þetta leik-
rit varð fyrir valinu. „Við völd-
um þetta“, sögðu þeir, „því að
það er búið að sýna gömul leik-
rit fjögur undanfarin ár. Kenn-
arar vildu sýna eitt slíkt ennþá,
en þar sem við eigum aðeins völ
á einum gangi búninga, þá, sem
notaðir voru í fyrra og árið þar
á undan, þá kunnum við ekki
við að sýna þá í þriðja sinn í
röð“. Og fjármálin? „Ja, nú hef-
ur rektor skipað okkur fjárhalds-
mann, Einar. Magg, og ef það
verður taprekstur í ár, eins og
í fyrra, þá er þessum skólaleik-j-
um lokið i bili“.
Menntskælingar eru konungar
af kotungs efnum, það er illt til
þess að vita,- að þessar tíu þús-
undir, sem þarf til uppfærslunn-
ar skuli reynast erfiðasti hjall-
inn, oft nærri ókleifur. Þess má
I geta, að „Herranótt“ er einasta
Skál fyrir jólunum !
meiri tækifæri. Honum finnst
skemmtilegra að leika skúrka en
unga ástfangna menn, því að þeir
síðarnefndu megi ekki sýna til-
þrif á leiksviðinul! Haukur
Filipps leikur liðsforingja. Hann
er jafnframt leiksviðsstjóri. Síð-
ast en ekki sízt er snákurinn
Adolf, sem er tveggja manna
bani í leikslok, með dyggilegri
aðstoð fanganna. Hann vildi ekki
með neinu móti láta uppi álit
sitt og varð fréttamaðurinn frá
að hverfa við svo búið.
Að tjaldabaki
En leikstarfsemi er ekki aðeins
leikurinn og klappið. Það þarf
að undirbúa og skipuleggja, huga
að fjármálum, auglýsa, smíða
leiktjöld, hvísla, sminka, ganga
frá búningum o. s. frv. Þetta
starf hvílir á sjö manna leik-
nefnd. Agnar Erlingsson smíðaði
leiktjöld og málaði með aðstoð
Lárusar Ingólfssonar, sem reynst
hefur menntskælingum ómetan-
legur leiðbeinandi undanfarin ár.
„Lárus málaði allt það vanda-
sama“, sagði Agnar og brosti
lítilsháttar. Signý Thoroddsen
er hvíslari. Hún sagðist hafa
fengið góða æfingu í skólanum
við að hvísla að sessunautunum,
en hún þurfi ekki á því að halda
nú. Það þurfi ekki að hvísla að
leikendum, þeir kunni svo vel.
Hildur Bjarnadóttir leikur á
munnhörpu að tjaldabaki. Hún
meiriháttar leikstarfsemi hér
lendis, sem ekki nýtur opinberra
styrkja.
„Vængbrotnir englar"
Leikurinn gerist í dagstofu
Ducotel-hjónanna, sem er inn af
sölubúð Ducotels á Djöflaey, á
aðfangadag og jóladag árið 1910.
Fyrsti þáttur, og við deilum þeg-
ar áhyggjum með franskri kaup-
mannsfjölskyldu. Verzlunin, sem
‘ríki frændinn á, gengur illa, bók-
haldið í ólagi, hið eina, sem létt-
ir á er fjar- og bréfaást Maríu,
dótturinnar, á Páli. En Páll á að
giftast til fjár, að boði ríka
frændans, sem kemur í heim-
sókn til þess að kynna sér rekst-
ur verzlunarinnar. Bliku dregur
á loft. En forsjónin sendir hin-
um örvæntingarfullu kaup-
mannshjónum þrjá sakamenn,
sem færa fjölskyldunni gæfu og
gengi með aðstoð snáksins
Adolfs. Eins dauði er annars
1 brauð. Til þess að þetta megi
verða, er það hlutskipti frænd-
ans og Páls að burtkallast fyrir
tilverknað forlaga og þriggja
sakamanna.
„Jú, mórallinn í leikritinu er
ef til vill nokkuð hæpinn“, sagði
leikstjórinn Bcnedikt Árnason,
„en þetta er góðlátlegt grín, sem
engan skaðar“. Benedikt hefur
stjórnað menntaskólaleik undan-
farin tvö ár og verið hvort
tveggja i senn hollur leiðbein-
andi og góður félagi. „Það er
gott að vinna með menntskæl-
ingum“, sagði hann, sem einmitt
hóf leikferil sinn í menntaskóla-
leik, „þetta eru góð efni, sem
gera sér engar grillur. Leikgleði
og lífsgleði, það er þeirra boð-
skapur“.
1848 — 1958
6. janúar.
Á mánudag uppskera mennt-
skælingar ávöxt erfiðis. Þá njóta
bæjarbúar góðs af starfi þeirra.
Vitaskuld munu bæjarbúar fjöl-
menna í Iðnó næsta mánuð og
hafa skemmtan um leið og þeir
efla fyrsta leikhúsið, upphaf leik-
listar á íslandi. Skerfur mennt-
skælinga til leikhúslífs verður
aldrei fullmetinn, auk þess, sem
þetta starf veitir þeim, sem að
því vinna, menntun og þroska,
því:
„Heimurinn er leikhús,
og menn og konur aðeins
þjónar þess“,
eins og meistarinn Shakespeare
segir einhvers staðar (forlátið
útþynnta þýðingu). Við óskum
menntskælingum til hamingju
með leikrit þeirra og vonum að
þessi gamli en þó síungi meiður
megi enn vaxa, dafna og bera
ávöxt.
J. R.
Jósep : Hvernig á að fara a3 því að drepa ríka frændann T
Alfreð : Augljóst mál.
Jósep : Hvernig þá ?
Alfreð : Snákurinn. Missa snákinn í rúmið hans.
Júlíus : Vitaskuld.
Jósep : Þetta er fyrirtaks hugmynd. Örugg og mannúðleg.
Aifreð : Banaslys.
Jósep : Raunalegt.