Morgunblaðið - 19.12.1958, Blaðsíða 6

MORGUWBLAÐIit
Fðstudagur 19. des. 1958
/ 6
Tillaga Sjálfstœðismanna um eflingu
landhelgisgœzlunnar fœr góðar undir-
tektir í fjárveitingarnefnd
í GÆR var útbýtt á Alþingi nefnd
aráliti frá fjárveitinganefnd um
tillögu til þingsályktunar um efl-
ingu landhelgisgæzlunnar og
aukna vernd íslenzkra fiskiskipa.
Tillögu þeirri til þingsálykt-
unar, sem hér um ræðir, var vís-
að til fjárveitinganefndar á önd-
verðu þessu þingi.Dráttur sá, sem
orðið hefur á afgreiðslu hennar
hjá nefndinni, stafar af því, að
forstjóri landhelgisgæzlunnar, er
nefndin þurfti að sjálfsögðu að
ræða við um mál þetta, var um
þær mundir og alllengi síðan
staddur erlendis við samninga
um byggingu hins nýja landhelg-
isgæzluskips, sem nú er hafin.
Strax eftir heimkomu hans hóf
nefndin viðræður við hann um
málið. Voru þær viðræður all-
ýtarlegar. Gerði forstjórinn
glögga grein fyrir því. hvernig
skipakostur sá, sem forráðamenn
landhelgisgæzlunnar hafa yfir að
ráða, yrði bezt nýttur með hlið-
sjón af þeim aðstæðum, sem gera
mætti ráð fyrir að vér yrðum
að horfast í augu við á komandi
vertíð. Taldi hann, að allar iíkur
Itrdu til, að í,v 5 gæti farið, að
iandbelgisgæ : ,a vor reyndist þá
ó? óg, meðai annars veg-ia þess,
i: ve gæzlubæ.'m minr.i skipanna
ei miklum takmörkur.um háð á
hafi úti. Bæri því til þess brýna
nauðsyn, að úr þessu yrði bætt
með því, að tiltækt væri eitt eða
fleiri stærri og ganghraðari skip,
er gripið yrði til eftir þörfum.
Fjárveitinganefnd er fyllilega
sammála forstjóra landhelgis-
gæzlunnar um það, að vér þurf-
um að hafa viðbúnað, eftir því
sem frekast eru föng á, til þess
að vér getum unnið að því ótrufl-
aðir á miðunum að draga björg
í bú, svo mjög sem lífsafkoma
vor er því háð, að oss farnist
vel í því efni. Þá verðum vér
og að vera við því búnir að geta
veitt sjómönnum vorum þá
vernd, er vér bezt getum í té
látið, ef þeir yrðu fyrir árás af
því herskipavaldi, sem nú um
skeið hefur haslað sér völl í fisk-
veiðilandhelgi vorri, eða þeim
togurum, sem undir vernd og
gæzlu herskipanna eru að ólög-
legum veiðum á þessum slóðum.
Jólakabarett fyrir börn
í Austurbœjarbíói
TVDIR ungir menn fóru mikinn
í Bar/.castræti í gær: Annar
þeirra var Haukur Morthenz dæg
urlagasöngvari en hinn var Flosi
Ólafsson leikari. Þeir sögðust
vera að flýta sér á æfingu. Við
erum að koma upp jólakaba-
rett fyrir börnin, sagði Flosi.
Þetta verður allmikið prógram,
og það verða bæði börn og full-
orðnir sem skemmta.
Þetta verður um tveggja klst.
skemmtun. Barnakór syngur jóla
lögin undir stjórn 5 ára snáða, þá
syngja tvær telpur 9 og 11 ára,
sem heita Soffía og Anna Sigga,
dægurlög, og fyrsta atriði kaba-
rettsins lýkur með því að kúreka
hljómsveit stráka 10—11 ára
skemmtir. í milliþætti eiga að
koma fram ljón og kýr, sennilega
hún Búkolla.enþau skemmtameð
dansi. Þeir feðgar Baldur og
Konni koma í heimsókn. Er ekki
að efa að þeir munu hafa frá
ýmsu skemmtilegu að segja. Gam
anþátturinn „Kalli kartafla"
verður leikinn og eru það þeir
Flosi og Erlingur Ólafsson sem
flytja hann. Þá mun skrípaleik-
ari bregða sér á leik, og heitir sá
Leo Monro. Hljómsveit Árna Elv
ars leikur rock- og kalýpsólög,
en aðalkynnir kabarettsins verð
ur jólasveinninn Hurðaskellir.
I'eir Haukur og Flosi kváðust
1' ia niðið kabarettinn sem mest
it 'æfi krakkanna og kváðust
all vongóðir um, að úr þessu
myndi verða hin sæmilegasta
skemmtun, en hún verður hald-
in í Austurbæjarbíói klukkan 3
síðd. á annan í jólum.

Flosi Ólafsson í gervi
Með tillögunni er að því stefnt,
að leitað verði í þessu efni þeirra
úrræða, sem frekast eru föng á
og css bezt henta.
Tillögugreininni var breytt í
samræmi við þao, að bygging
varðskips er nú nafin.
Brey tingar tillaga:
Tillögugreinin orðist svo:
Alþingi ályktar að skora á ríkis
stjórnina að flýta svo sem unnt
er — í samráði við forstjóra land
helgisgæzlunnar — ráðstöfunum
til eflingar landhelgisgæzlunni,
svo að auðið verði að veita fiski-
skipaflotanum vernd, þannig, að
bægt verði, svo sem kostur er,
frá íslenzkum sjómönnum, skip-
um þeirra og veiðarfærum, þeirri
hættu, sem átökin við Breta í
fiskveiðilandhelginni kunna að
hafa í för með sér.
Bridgekeppni lokið
f Firðinum
HAFNARFIRÐI. — Fyrir nokkru
er lokið hér tvímenningskeppni
í bridge og urðu úrslit þau áð
þeir Árni Þorvaldsson og Kári
Þórðarson urðu efstir með 326
stig. Héldu þeir forystunni frá
annarri umferð. Næstir urðu
bræðurnir Ólafur og Hörður Guð
mundssynir mð 313% stig. Voru
þeir í fyrsta sæti eftir 1. umferð,
en síðan í öðru sæti þar eftir og
út keppnina. Þriðju urðu Björn
Sveinbjörnsson og Gunnlaugur
Guðmundsson með 29714 stig,
fjórðu Eysteinn Einarsson og
Einar Guðnason með 297 og
fimmtu Sigurður Emilsson og Al.
bert Þorsteinsson, 295 stig.
Fyrir skömmu fóru bridge-
menn héðan upp á Akranes og
spiluðu við Akurnesinga. Unnu
Hafnfirðingar á 3 borðum en
heimamenn á 2. Var ferðin hia
ánægjulegasta og róma Hafn-
firðingarnir mjög móttökur þar
efra.
Ekki verða fleiri æfingar fram
að nýári, en þá mun verða tekið
til á ný við æfingar og mót.
— G.E.
//
Svefnlausi brúðguminn" á ísafirði
UM SÍÐUSTU helgi sýndu Ung- j
mennafélag Bolungarvíkur og
kvenfélagið „Brautin." í Bolung-
arvík, gamanleikinn „Svefnlausa
brúðgumann" eftir Arnold og
Bach, og var leikstjóri Höskuld-
ur Skagfjörð. Leiknum var mjög
vel tekið, og eftir tvær sýningar
í Bolungarvík, var leikurinn
sýndur tvívegis á ísafirði.
Leikritið sjálft er bráðskemmti
legt, svo sem þeirra Arnold og
Bach var von og vísa, en þó má
segja, að leikhraði þurfi að vera
allmikill, ef árangur á að nást.
Leikstjórinn Höskuldur Skag-
fjörð var Bolvíkingum að góðu
kunnur fyrr, en með sviðsetn-
ingu og leikstjórn þessa leiks,
hefur hann enn á ný sýnt, hvers
hann er megnugur, því að í fá-
um orðum sagt var leikurinn ein
staklega vei á svið settur, stöð-
ur aliar eðlilegar og oftast ágæt-
ar og hraði mjög góður. Loka-
sena 2. þáttar fannst mér bezt,
enda ætlaði þá allt um koll að
keyra af kátínu. Höskuldi hefur
tekizt að skapa jafnvel mjög
góða leikara úr byrjendum. Sér-
stakar þakkir ber því að færa
leikstjóranurrj fyrir hlut hans í
þessari góðu skemmtun.
Dobermannshjónin voru leikin
af Halldóri Ralldórssyni og Ósk
Guðmundsdóttur, sem bæði hafa
verið liðtækir leikarar hér áður.
Mér er nær að halda, að hvorugt
hafi áður gert betur. Halldóri
tókst með ágætum að sýna tvö-
feldnina í lífi Dobermanns, án
þess nokkurn tíma að slaka á.
Ósk sýndi mjög góðan skilning
á hlutverki sínu, og lék það eðli-
lega og hóflega.
Dætur þeirra hjóna, Edith og
Franze, léku þær Ásgerður
Hauksdóttir og Jóhanna Jónsdótt
ir. Ásgerður er byrjandi á sviði
hér, en sýndi með leik sínum, að
hún er mjög góð leikkona, og
kom manni þægilega á óvart, og
lék sannarlega af miklum skiln-
þeir Hálfdán Ólafsson og Björn
Jóhannesson. Björn lék svefn-
lausa brúðgumann af mikilli list,
og hiklaust má fullyrða, að hann
er ekki síðri á taflborði sviðsins
en hinu, en sem kunnugt er, er
Björn með beztu taflmönnum
landsins. Hálfdán sýndi og góð
tilþrif í leik sínum.
Dansmeyjarnar voru leiknar af
Úr sýningu á ísafirði.
ingi og innlifun. Jóhanna er svið-
vanari og fór þokkalega með
hlutverk sitt.
Tengdasyni þeirra hjóna léku
skrifar ur
daglega lifími

Skrípaleikarinn sem
vilti veggfóðrarinn
„Verðlaunabækurnar"
BÆJARLALLI skrifar:
Margar bækur eru nú aug-
lýstar í blöðum og flestar
„verðlausar“, en þegar við kom-
um inn í bókaverzl. í þeirri von að
þar sé þeim útbýtt ókeypis, þá för
um við vonsvikin út aftur, þvíþær
eru ekki verðlausar þegar þangað
er komið. Ekki mun til neins að
spyrja hvers vegna forleggjarar
hafa flestir þennan ankannalega
sið, að þegja um verð bókanna í
auglýsingum sínum; einhver
ástæða hlýtur að vera til þess, en
líklega yfirstígur hún mannlegan
skilning, eins og hann er almennt,
En með engu móti getur þessi
siður greitt fyrir sölunni, og ekki
auðveldar hann afgreiðslu í búð-
um. Eitt bæði getur hann og gerir
en það er að valda almenningi
gremju og óþægindum.
Síðastliðinn föstudag var ég
staddur þar sem húsfreyjan, með
Morgunblaðið fyrir framan sig,
var að leita uppi þær bækur, sem
maður hennar átti að kaupa fyrir
hana. En hvernig átti hún að
velja? Flestar bækurnar voru
„verðlausar", en hún taldi víst,að
eigi síður mundi andvirðis kraf-
izt, enda alveg eðlilegt. Hún dró
enga dul á gremju sína, en enda-
lokin urðu þau, að hún valdi loks
og skrifaði upp bækur eingöngu
frá Menningarsjóði, þvi verð
þeirra allra var tilgreint. En samt
bætti hún við: „Og svo bók Val-
týs; hana verð ég að fá, hvað sem
hún kostar.“
Vill nú ekki Velvakandi segja
sitt álit á þessu aulabárðslega
háttalagi? Má þó vel vera, að
þessir menn vilji á engin skyn-
samleg orð hlýða. Bókaverzlun
Sigfúsar Eymundssonar er vön
að gera okkur þann greiða fyrir
hver jól að birta langa skrá með
tilgreindu verði hverrar bókar,
en ekki fyrr en komið er í ein-
daga. Og nær stendur það j
gefandanum en bóksalanum að j
fræða almenning um bækurnar,;
þar með verð þeirra".
Jú, Velvakandi er þessu alveg
sammála, og vill jafnvel ganga
enn lengra og krefjast þess að
allar vörur séu auglýstar með
verði. Það mundi spara almenn-
ingi óþarfa hlaup og afgreiðslu-
fólki mikla fyrirhöfn.
Þegar jólabækurnar eru ann-
ars vegar er þetta kannski ennþá
nauðsynlegra en ella, því fleiri
vilja kaupa þær en bæjarbúar,
og verða margir að fara eftir aug-
lýsingunum einum.
Lítil gamansaga
NÚ þegar jólin fara að nálgast
dettur mér í hug gamansaga,
sem á að hafa gerzt um þetta
leyti árs. Lítil flugvél var á leið-
inni út á land með fujlfermi af
jólagæsum. Voru þær allar í lok-
uðum kössum.Þegar vélin kom að
háu fjalli, þóttist flugmaðurinn
sjá, að hún væri ofhlaðin, og
hann mundi ekki hafa sig yfir
fjallið, nema eyða of miklu benz-
íni, og þá gæti hann ekki verið
viss um að komast alla leið. Nú
voru góð ráð dýr.
Aðstoðarflugmaðurinn fann
lausnina. Hann fór aftur í flug-
vélina, opnaði alla gæsakassana,
og flæmdi upp gæsirnar. Þannig
létti hann á flugvélinni og hún
komst leikandi yfir fjallið, áður
en þær settust aftur með öllum
sínum þunga.
Vélaugu Geirsdóttur oð Hildi
Einarsdóttur, og hef eg hvoruga
séð betri á sviði hér áður. Vélaug
hafði mjög skemmtilegar svið-
hreyfingar sem dansmærin Orin-
elli, og féll ágætlega í hlutverk-
ið. Hildur sýndi með hlutverki
sínu, að hún er mikil gamanleik-
kona. Hún lék fullkomlega „út“,
sem kallað er, og féll aldrei út úr
erfiðu hlutverki.
Guðmundur Egilsson lék
sveitamanninn kvensama, Benn-
igkeit, af lífi og fjöri; gervi hans
var sérstaklega gott og hann var
alltaf réttur maður á réttum stað.
Með smærri hlutverk fóru þau
Júlíana Magnúsdóttir, Margrét
Guðmundsdóttir og Daði Guð-
mundsson, og leystu þau hlut-
verk sín snurðulaust af hendi.
Ljósameistari var Gniðmundur
Jónsson, en leikstjóri sá um and-
litsförðun ásamt Guðbjarti Odds-
syni.
Leiksviðsstjóri var Geir Guð-
mundsson, en hann var jafn-
framt framkvæmdastjóri sýning-
arinnar, og rækti það starf af
áhuga og dugnaði, og skulu hon-
um hér færðar þakkir fyrir óeig-
ingjarnt og tímafrekt starf.
Aðstoðarmenn á sviði voru
Sveinn Jónsson og Gestur Pálma
son, en hvíslari Sigurvin Jóns-
son.
Okkur Bolvíkingum þykir fé-
lögin hafa farið vel af stað á
þessu leikári og væntum dug-
mikils áframhalds, því að ann-
að væri hvorki sæmandi hinu
frábæra Félagsheimili né hinum
mikla leiklistaráhuga Bolvíkinga,
sem löngu er þjóðkunnur. Að
lokum: Beztu þakkir til allra,
sem hér áttu hlut að máli.
Fréttaritari.