Morgunblaðið - 07.03.1959, Blaðsíða 1

16 síður og Lesbók
46. árgangur 55. tbl. — Laugardagur 7. marz 1959 Frentsmlðja Morgnnblaðsliui
V
H er móði
a
Olafur G. Jóhannesson
skipstjóri
minnzt
Sveinbjörn Finnsson Guðjón Sigur jónsson Eyjólfur Hafstein
1. stýrimaður 1. vélstjóri 2. stýrimaður
Guðjón Sigurðsson
2. vélstjóri
Birgir Gwnnarsson
matsveinn
Kristinn Friðbjörnss.
háseti
Magnús Bagnar
Pétursson
háseti
Helgi Vattnes
Kristjánsson
háseti
S kips h af n
ar
Jónbjörn Sigurðsson
háseti
Einar Bjornsson
háseti
♦
Kveðja frá skipstjóra
Lm r r
§ os a
Þeir, sem vona á Drottin,
fá nýjan kraft.
(Jes. 40. 30)
1 DAG er minnzt þeirra manna,
er fórust meö vitaskipinu H er -
móö i viö Reykjanes, hinn 12.
febr. sl. Helfregnin var sár, en
vér vitum, aö þar var barist
hetjulegri baráttu til hinztu
stundar, eins og svo oft áöur í
lífi íslenzkra sjómanna.
Sú fórn, sem þarna var fœrö,
var í þágu lands og þjóöar. Vér
getum ekki lifaö % þessu landi,
nema sœkja sjóinn og heyja
baráttu viö brim og storma.
Þetta hefur löngum veriö einn
snarasti þátturinn í sögu þjóöar
vorrar, þó aö hann hafi oft ver-
iö harmi blandinn.
Þegar vér horfum á myndir
hinna látnu hér í blaðinu í dag,
rifjast upp margar minningar úr
lífi þessara horfnu vina, sem
svo skyndilega voru kvaddir frá
störfum sínum og ástvinum,
flestir á bezta aldri.
Hér er hugsaö um ástríkan
eiginmann, elskulegan fööur,
ástkœran son og bróöur, frœnda
og vin.
Vér getum aldrei aö fullu
metið sorg þeirra, sem veröa aö
sjá á bak ástvinum sínum, þar
sem kærleikurinn hefur tengt þá
sterkum böndum. En er þá ekk-
ert, sem hjálpar á slíkum ör-
lagastundum mannlegs lífs?
Hvaö er þaö, sem veitir h/uggun
í sorginni, styrk og bjartsýni,
til þess aö brosa gegnum tár og
horfa vonglaður til framtíöar-
innar ?
Það er traustiö til Drottins,
trúin á þaö aö líf og dauöi sé í
hendi hans, og aö ekkert fái
skilið oss frá kœrleika hans, þó
aö vegir hans séu oft órannsak-
anlegir.
himni
„Sáran lét Guö mig
söknuö reyna.
Veröi hans vísdóms
vilji á mér.
Syrtir í heimi
sorg býr á jöröu,
Ijós á himni,
lifir þar mín von".
(J. H.)
Þaö er þessi trúarstyrkur og
eilíföarvon mannsandans, sem
veriö hefur kraftur í lífi kyn-
slóöanna til þessa dags, og þaö
er þessi trúarstyrkur, sem mun
veröa þeim ástvinum, sem hér
eiga um sárt aö binda, Ijós á
vegi komandi daga.
Vér fáum aldrei umflúiö lög-
mál dauöans, en mest veltur á
þvi, hvort vér fáum opnað hug
vorn fyrir þeim eilifu sann-
indum, sem tengja saman, í
meövitund vorri, hinn sýnilega
og ósýnilega heim, og gefa oss
trú á fyrirheitin um endurfundi
viö þá, sem vér höfum elskaö
hér á jöröu. Á sorgar- og sakn-
aöarstundum hugsum vér eöli-
lega um þann missi, sem oröinn
er meö fráfalli ástríks vinar, en
gleymum ekki aö hugsa um
hina björtu daga, sem vér átt-
um meö ástvinum vorum, þegar
allt lék i lyndi. Þaö er víst, aö
þeir horfnu vinir, sem vér
minnumst í dag, myndu ekki
eiga aöra ósk heitari, en að ást-
vinir þeirra gætu litiö meö
bjartsýni trúarinnar á þessi um-
skipti. Frelsari vor hefur sjálfur
leitt í Ijós líf og ódauöleika. Þú,
sem harmar látinn vin, minnstu
þess aö Kristur er bezti vinur
þinn i sorg og gleöi og fyrir
hann mun Guö senda þér nýjan
kraft.
Um leiö og vér hugsum meö
þákklœtis- og kærleikshug, til
hinna látnu sjómanna, sem vér
minnumst % dag og biöjum þeim
blessunar Drottins í nýjum
heimi, þá hugsum vér til ástvina
ÞAR sem þið eruð nú horfnir
sjónum okkar og ykkar lífsbraut
á enda runnin, er margs að minn
ast frá öllum þeim árum, sem
við störfuðum saman við hin
margvíslegu störf, sem féllu í okk
ar verkahring á skipinu. í mörg
ár höfum við unnið saman bæði
við hin margbreytilegu störf við
vitana í kringum landið og á út-
skerjunum, sem oft var erfitt að
eiga við.
Þegar hinni erfiðu vitaþjón-
ustu var lokið, var skip okkar
tekið til landhelgisgæzlu og
bátaeftirlits. Það var ekki síður
áhættusamt starfssvið, eins og all
ir vita, sem til þess þekkja. En
við þau störf voruð þið er þið
siglduð hina hinztu ferð í þessu
lífi.
Er ég flyt ykkur mína síðustu
kveðju, þá kemur mér í hug
dugnaður ykkar, ósérhlífni og
þeirra nœr og fjœr og biöjum
þeim hjálpar og huggunar, biöj-
um þess aö trúin og traustiö til
Drottins megi vísa þeim veginn
til framtíöarinnar.
Og vér hugsum til sjómann-
anna á höfum úti, biöjum þeim
styrks og verndar í hœttum og
mannraunum, og þjóö vorri
blessunar í hverjum vanda, sem
aö höndum ber.
Breiðist Guö þín blessun yfir
bát á miöi skip á sjó.
Leiddu aftur heilu og höldnu
heim til lands hvern unnar-jó.
Forsjón þinni felum vér
fiskimanna djarfan her.
(V. Sn.)
Óskar J. Þorláksson.
áræði, atorka og kunnátta, sem
þið sýnduð í hvívetna við fram-
kvæmd á öllum þessum verkefn
um. Það þarf ekki að orðlengja
það, að árangurinn er oft kom-
inn undir þessum eiginleikum
þeirra, sem hafa tekið sér erfið
verkefni á hendur.
Ég, sem skipstjóri, hef að vísu
oftar en einu sinni látið ánægju
mína, aðdáun og þakklæti í ljós
gagnvart ykkur. En í dag tel ég
það sérstaka skyldu mína, að
færa ykkur mínar innilegustu
þakkir fyrir alla ykkar góðu sam
vinnu á liðnum árum.
Þar sem samveru okkar er lok-
ið í bili, vil ég færa öllum að-
standendum hinna látnu félaga
minna þakklæti mitt og einnig
mína innilegustu hluttekningu í
sorgum þeirra. Þeir voru eins og
reyndar skipið sjálft hluti af
f DAG fer fram í Dómkirkjunni
minningarathöfn um þá 12 menn
er fórust með vitaskipinu Her-
móði við Reykjanes aðfaranótt
18. febrúar sl. Athöfnin hefst kl.
2 í kirkjunni og standa að henni
Vitamálaskrifstofan og Landhelg
isgæzlan. Dómprófasturinn hér í
Reykjavík, séra Jón Auðuns, flyt-
ur minningarræðuna. Dómkirkju-
kórinn, undir stjórn Ragnars
Björnssonar, annast sálmasönginn
en einsöng syngur Kristinn Halls
son óperusöngvari. Áður en hin
kirkjulega athöfn hefst mun
sjálfum mér, þar sem störfin,
ekki sízt á hafinu, tengdu okkur
innilegum böndum.
Ég mun stöðugt minnast þeirra
og bið almáttugan Guð, sem ræð-
ur yfir örlögum manna, að líta
aumur á þeim.
Það er sannfæring mín og von,
að mér auðnist að verða aftur
síðar meir samvistum við þá.
Megi Guð styrkja eftirlifandi
eiginkonur, börn og aðra ástvini
þeirra og benda þeim á þá hugg-
un, sem trúin lætur okkur í té.
Því að þessir kæru ástvinir okk-
ar lifa. Þeir lögðu líf sitt í sölurn.
ar fyrir föðurlandið og eru þeir
því hetjur lands okkar. Ég er
þess fullviss að Guð muni launa
þeim fyrir vel unnið starf í þágu
lands og þjóðar.
Guð blessi minningu þeirra.
Guðni Thorlacius.
Lúðrasveit Reykjavíkur, undir
stjórn Páls Pampichlers leika
sorgarlög við kirkjuna.
Landhelgisgæzlan og Vitamála-
skrifstofan munu hafa í kirkjunni
menn er fylgja munu nánustu
ættingjum hinna látnu til sætis
í kirkjunni. Er þess vænzt, að
þeir verði komnir til kirkju svo
sem stundarfjórðungi áður eu
minningarathöfnin hefst. Kirkj-
an er að sjálfsögðu opin öllum al-
menningi, svo sem venja er við
slíkar minningarathafnir.
Minningarati töfnin
v
>