Morgunblaðið - 17.11.1959, Blaðsíða 16

16
MORGVISBr.AÐltí
Þriðjudagur 17. nov. 1959
2)rott
nincj.
14
viifci
k
Sinum
EFTIR
RITA
HARDINGE
5. kafli.
Eitt andartak var Janet örvita
af hræðslu, meðan greifafrúin
stóð frammi fyrir henni með svip
sem engu lýsti nema tortryggni.
Hinum megin við þilið heyrðust
óljóst raddir konungsins og sam
særismanna hans. Janet sá, að
gömlu konuna grunaði, að hún
hefði staðið á hleri, og hún
skildi, að ef hún hefði ekki skjót
ráð, væri hún í bráðustu hættu.
Hún tók á öHu sínu og neyddi
sig til að brosa rólega.
— Þér vitið ekki, hve fegin ég
varð að hitta yður hér, sagði
hún. — Ég fór inn í leynigöngin
til að leita að konunginum, og
nú hef ég villzt.
Hún talaði hvíslandi röddu,
því að hún vildi sízt af öllu, að
mennirnir hinum megin við þil-
ið heyrðu til hennar. Á meðan
hún talaði, gekk hún af stað og
ýtti greifafrúnni aftur á bak á
undan sér eftir ganginum. Hún
vissi, að afsökun hennar yrði því
aðeins tekin trúanleg, að gamla
konan kæmist ekki að því að kon
ungurinn væri rétt hinum megin
við þilið, og hún hefði heyrt sam
ræður hans við Bersonin hers-
höfðingja og Max Retchard.
Ef einhver vissi, að hún hefði
heyrt þá brugga Rupert prins
banaráð, þá var henni Ijóst, að
hún væri glötuð.
Nú lét hún sem henni væri
fyrir öllu að komast burt úr leyni
göngunum, og á þann hátt tókst
henni að ýta gömlu konunni góð
an spöl, áður en hún áttaði sig.
Janet var ljóst, að á þessu augna
bliki var allt í veði.
Vissi greifafrúin, að hún hafði
staðið á hleri úti fyrir einkaher-
bergi konungs, eða myndi þessi
örvæntingarfulla blekkingatil-
raun heppnast?
Nú stanzaði sú gamla og vildi
ekki láta hrekja sig lengra. Með
vasaljósi virti hún fyrir sér and-
lit Janet með köldum og tor-
tryggnum augum — svo hrollur
fór um Janet. Nú var henni Ijóst
að þær voru gjörsamlega misk-
unnarlausar þessar manneskjur,
sem hún hélt að verið hefðu vin
ir systur hennar.
— Þú segist hafa leitað að kon
unginum og villzt? spurði greifa
frúin kalt.
—• Já — já, ég vissi ekki, að
gangarnir væru svona margir.
Ég er búin að ráfa um í óratíma.
— En þér funduð ekki konung
inn?
Janet hristi höfuðið sakleysis-
lega.
Það var alger þögn andartak,
og hún skildi, að greifafrúin var
í vafa um, hverju hún ætti að
trúa.
— Við skulum komast héðan
út, bað Janet. — Ég er svo
hrædd. Það er svo dimmt og
draugalegt hérna.
En frúin lét ljósið enn skína
framan í hana.
— Til hvers vilduð þér finna
konunginn? spurði hún.
— Þér heyrið, að ég er
hrædd“, sagði Janet æðislega, og
nú var það engin uppgerð. —
Þetta er allt svo undarlegt og
hræðilegt. Þið hafið hrifið mig
burt frá mínu fyrra, einfalda
iífi, og látið mig koma hingað í
staðinn fyrir systur mína til að
gabba fólkið. Ég get það ekki
lengur. Og svo þessi sprengja,
sem kastað var að vagninum í
dag. Já, þér eruð máske vanar
öllu þessu, en ég er það ekki!
Aftur stóðu þær andartak án
þess að segja nokkuð, en svo
slðkkti gamla frúin á vasaljósinu
og tók vingjarnlega um handlegg
inn á henni. Janet fann, að hún
hafði unnið enn eina lotu í þess-
ari örvæntingarfullu baráttu.
— Veslings barn, sagði greifa
frúin í sefandi tón. — Þetta hef-
ur verið mikil áreynsla fyrir yð-
ur. Komið, ég skal fylgja yður
til herbergis yðar, og svo verðið
þér að hvíla yður. Við reynum
að hlífa yður við fleiri opinber-
um athöfnum á morgun. Við til-
kynnum fólkinu, að drottningin
þarfnist hvíldar.
En Janet vissi, að hún myndi
ekki öðlast neina hvíld. Hún gat
ekki eitt augnablik gleymt því,
sem hún heyrði í herbergi kon-
ungsins — rólega, kalda rödd
Max Retchards, er hann sagði:
— Þegar þér heimsækið hann á
morgun, skulum við láta yður fá
meðul í hendur, sem duga til að
losa okkur við Rupert prins í
eitt skipti fyrir öll.
Og nú lá Rupert prins særður
og var í hræðilegri lífshættu —
ekki af ^árum sínum, heldur
vegna þess, að hans eigin hálf-
bróðir ætlaði að heimsækja
hann og drepa hann.
— Ég verð að bjarga honum,
hugsaði hún. En hvernig? Hvað
gat hún gert, sem ekki gat leitað
til neins og var undir gæzlu í höll
inni dag og nótt?
Rödd greifafrúarinnar truflaði
hugsanir hennar.
— Nú verðið þér að hátta og
sofna, sagði hún biðjandi og
klappaði Janet blíðlega á öxlina.
— Get ég gert nokkuð fleira fyr-
ir yður, áður en ég fer?
— Páll litli er líklega kominn
í rúmið? spurði hún.
— Já, auðvitað. Greifafrúin
hleypti brúnum. — Ég er hrædd
um, að það hafi ekki verið gott
fyrir hann að hitta yður? sagði
hún gremjulega. — Hann er orð-
inn alveg óviðráðanlegur. Helga,
barnfóstran, kvartar um, að hann
vilji ekki sofa.
— Ó, veslingurinn litli, sagði
Janet. Og svo bætti hún við, eins
og henni dytti það skyndilega í
hug: — Gæti ég ekki fengið hann
til mín sem snöggvast?
— Það er áhættusamt, and-
mælti greifafrúin. — Þá uppgötv
ar hann máske, að þér eruð ekki
mamma hans.
— Hann veit það? sagði Janet.
— Hafið þér sagt honum það?
— Þess þurfti ekki með. Þó ég
líkist systur minni svo mjög,
fann hann ósjálfrátt, að ég var
ekki mamma hans. En þér þurf
ið engar áhyggjur að hafa þess
vegna. Hann er sonur föður síns,
og hann hefur lofað að varðveita
leyndarmálið og láta sem ég sé
móðir hans, vegna landsins.
Greifafrúin varð reiðileg á
svip.
— Þér eruð farin að leyfa yð-
ur heldur mikið. Ég ætla bara
að segja yður —. En Janet greip
einbeitt fram í.
— Ég leyfi mér bara það, sem
þið hafið neytt mig til. Þið kom-
uð mér til að taka sæti drottning
arinnar. Jæja, þá er ég sem sagt
drottningin. Þarf ég að beita
hörðu til að fá yður til að biðja
Helgu að koma með Pál?
Greifafrúin var hvít í framan
af reiði, en nú hafði Janet ásett
sér að varpa frá sér allri var-
færni.
— Á ég að neyðast til að kalla
á varðmennina og tilkynna, að
drottningin verði fyrir móðgun-
um? sagði hún, undrandi á sinni
eigin dirfsku. — Farið til Helgu
og segið henni, að koma með
Pál. Sér til mikils hugarléttis sá
hún, að það fór að fara um gömlu
frúnna. Augu þeirra mættust í
hörðu einvígi, en það var greifa-
frúin, sem lét í minni pokann.
— Það gerir víst ekki mikið,
úr því að þér hafið þegar sagt
honum það, tautaði hún.
„Auðvitað ekki, sagði Janet í
ofurlítið mildari tón. — Drengur
inn er vitanlega sorgmæddur, af
því að mamma hans er dáin. Ég
get reynt að hugga hann ofurlít-
ið. —
En þegar Helga kom með Pál
Stúlka óskast
til heimilisstarfa. Hátt kaup. Vinsamlegast leggið
naín og heimilisfang í Box 1031, Reykjavík.
Kona óskast
til að smyrja brauð (dagvinna). Einnig kona við
bakstur.
SÆI.ACAFÉ, Brautarholti 22
litla, fann Janet, að það var allt
annað en auðvelt að segja þeim
j þrð, sem hún var neydd til.
Hún leit rannsakandi á ungu
stúikuna, með hið laglega og að-
laðandi andlit. Hún fann, að
Helga leit dálitið undarlega til
hennar, og hana grunaði, að
unga stúlkan hefði þekkt Gloríu
nógu vel til að taka eftir smávægi
legum mun í fasi þeirra. En blá
augu hennar, báru vott um hrein
skilni og góðvild. Hún ákvað að I
taka áhættuna.
— Helga, sagði hún, — þér var ,
mjög hlýtt til drottningarinnar,
var ekki svo?
— Yðar hátign, byrjaði Helga,
en svo var eins og ský drægi yíir
andlit hennar. — Hvers vegna
segið þér „var“ hlýtt til, stamaði
hún. — Mér var alltaf hlýtt til
drottningarinnar — En — en —
Þegar Helga var svo ringluð,
að hún gat ekkert sagt, leit Jan-
et á Pál litla, sem stóð og starði
á þær.
— Það er allt í lagi, Janet
frænka, sagði hann rólega. — Þú
getur treyst Helgu. Það gerði
mamma alltaf.
Janet leit á ungu stúlkuna og
sá, að hún þurfti ekkert að ótt-
ast úr þeirri átt.
— Ég er ekki drottningin,
Helga, sagði hún svo rólega.
— Nei, frú. Ég, ég fann, að þér
voruð það ekki. Þér eruð systir
hennar. Hún hefur svo oft sagt
svona, útskýrði Helga og bankaði
í borðplötuna. — Og þegar varð
maður anzaði, sagði hún bara
eitt orð: „Páll“. Þá var lokið upp.
Eg fylgdi henni stundum þangað.
— Þakka þér fyrir, Helga,
sagði hún. — Nú fer ég.
En allt í einu sagði Páll litli
eitthvað. Hann hafði setið svo
grafkyrr og aðeins hlustað og
horft á. þær, svo Janet hafði
gleymt því, að hann var þarna.
— Janet frænka, sagði hann.
— Ég hef verið að hugsa um dá-
lítið.
— Já, Páll, en nú má ég ekki
bíða lengur. Við tölum saman,
þegar ég kem.
— En það er dálítið um það,
að þú ferð út, sagði hann alvöru-
gefinn. — Þú gætir villzt í
Dovino, svo ég held að Helga
verði að fara með þér.
— En það getur hún ekki,
Páll.
.....$parið yður hiaup
6 roilli tn&xgru. vcrzlana!
WHWOl
flWIUM
HKíW
Ausfcurstrseti
mér frá yður. En hvar er drottn
ingin þá?
— Ég skal segja þér það allt
seinna, Helga, lofaði hún. — Hér
eru hræðilegir hlutir að gerast
núna, og ég ætla að reyna að gera
það, sem ég veit, að systir mín
hefði gert. En ég þarfnast hjálp-
ar, því að ég er hér alein. Viltu
hjálpa mér, Helga?
—- Já, auðvitað, sagði hún hik-
laust, og Janet viknaði, er hún
heyrði, að Helga varð strax á
hennar bandi.
— Ég er neydd til að fara út í
kvöld, sagði hún.
— Já, frú.
— En það má engin þekkja
mig sem drottninguna.
— Nei, frú sagði Helga rólega.
— Ég vil að þú verðir hérna
hjá Páli, sagði hún fljótt. — Þú
verður að láta sem þú sért ég.
Og svo vil ég gjarnan fá lánuð
fötin þín.
— Það er alls ekki nauðsyn-
legt, sagði Helga hæversklega. —
Ðrottning hefur sveitastúlkubún-
ing hérna. Hún — hún fór oft út,
án þess nokkur vissi.
Janet starði á hana. Já, auð-
vitað, hugsaði hún — Gloría
hafði farið út til að hitta Rupert.
Framkoma hans hafði glöggt
sýnt, að hann hefði verið elsk-
hugi hennar, enda þótt Janet
hefði barizt á móti þeirri hugs-
un.
Hún flýtti sér að fara í litríku
sveitastúlkufötin, sem Helga tók
út úr einum stóra fataskápnum.
— Það er dimmt í kvöld og
það er ekki mikil götulýsing í
Dovino, sagði Helga róandi. —
Hvert ætlið þér?
— Til Eftkastala, sagði Janet
og hugsaði til þess, er hún hafði
heyrt í herbergi konungsins.
Það leit ekki út fyrir, að Helga
yrði vitund hissa, og Janet hugs-
aði með nokkurri beizkju til þess
að þangað hefði Gloría verið vön
að fara. Hún bað Helgu að vísa
sér leiðina og varð fegin, þegar
hún fékk að vita, að þangað var
auðratað, því kastalinn lá fyrir
enda aðalgötu borgarinnar.
„Það eru litlar dyr á múrnum
og drottning drap ætíð á þær —
SHUtvarpiö
Þriðjudagur 17. nóvember
8.00—10.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Morgunleikfimi. — 8.15 Tónleik-
ar — 8.30 Fréttir. — 8.40 Tónleik-
ar. — 9.10 Veðurfregnir. — 9.20
Tónleikar.
12.00 Hádegisútvarp. — (12.25 Fréttir
og tilkynningar).
15.00—16.30 Miðdegisútvarp. — (16.00
Fréttir og veðurfregnir).
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Amma segir börnunum sögu.
18.50 Framburðarkennsla í þýzku.
19.00 Tónleikar.
19.30 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Daglegt mál. (Aml Böðvarsson
cand. mag.).
20.35 Utvarpssagan: ,,Sólarhringur“ eft
ir Stefán Júlíusson; III. lestur
(Höfundur les).
21.00 Hljómsveitartónleikar Ríkisút-
varpsins í Dómkirkjunni á 200.
ártíð tónskáldsins Georgs Fried-
richs Hándel. Hljómsveitarstjóri
Hans Antolitsch. — Inngangsorð
flytur dr. Páll Isólfsson.
a) Forleikur að óp. ..Agrippina*'.
b) Konsert í h-moll fyrir lágfiðlu
og hljómsveit. — Einleikari;
Jón Sen.
c) Rezitativ og aría (Largo) úr
óp. „Xerxes" og aría úr óratór-
íinu ,,Messías“. — Einsöngvari:
Kristinn Hallsson.
d) Konsert fyrir orgel og hljóm-
sveit op. 4 nr. 6 í B-dúr. —
Einleikari: Dr. Páll Isólísson.
e) Concerto grosso op. 6 nr. 5 1
D-dúr fyrir strokhljómsveit.
22.10 Fréttir og veðurfregnir.
22.20 Tryggingamál (Gunnar J. Möller
hæstar éttarlögm.).
22.40 Lög unga fólksins (Kristrún Ey-
mundsdóttir og Guðrún Svafars-
dóttir),.
23.30 Dagskrárlok.
Miðvikudagur 18. nóvember
8.00—10.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Morgunleikfimi. — 8.15 Tónleik-
ar. — 8.30 Fréttir. — 8.40 Tón-
leikar. — 9.10 Veðurfr. — 9.20
Tónleikar).
I 12.00 Hádegisútvarp. — (12.25 Fréttir
og tilkynningar).
12.50—14.00 „Við vinnuna": Tónleikar
af plötum.
15.00—16.30 Miðdegisútvarp. — (16.00
Fréttir og veðurfr.).
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Utvarpssaga barnanna: „Siskó á
flækingi" eftir Estrid Ott; VI.
lestur (Pétur Sumarliðason kenn-
ari).
18.55 Framburðarkennsla 1 ensku.
19.00 Tónleikar.
19.30 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Daglegt mál (Ami Böðvarsson
Gjótan er við næstu beygju,
SirrL Sjáðu, pabbi, það hefa
steinar hlaðizt fyrir munnann. — 1 að krafsa sig inn á milli stein-
Sjáðu, hvolpurinn er að reyna-
anna. Hvað, Depill, er Andi þarna
inni?
cand. mag.).
20.35 Með ungu fólki (Guðrún Helga-
dóttir).
21.00 Finnsk þjóðlög. Finnskir lista-
menn flytja.
21.30 Framhaldsleikrit: „Umhverfis
jörðina á 80 dögum" gert eftir
samnefndri sögu Jules Verne; II.
kafli. — Leikstjóri og þýðandi:
Flosi Olafsson. Leikendur: Róbert
Arnfinnsson, Erlingur Gíslason,
Þorsteinn O. Stephensen, Karl
Guðmundsson, Herdís Þorvalds-
dóttir, Haraldur Björnsson, Krist
ján Jónsson, Baldvin Halldórsson,
Flosi Olafsson, Helga Bachmann,
Bryndís Pétursdóttir, Helgi Skúla
son og Þorgrímur Einarsson.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Leikhúspistill (Sveinn Einarsson).
22.30 Djassþáttur á vegum Jazzklúbbs
i Reykjavíkur.
23.10 Dagskrárlok.