Morgunblaðið - 21.01.1960, Qupperneq 10

10
MORCUlVnLAÐlÐ
Fimmtudagur 21. jan. 1960

Otg.: H.í. Arvakur Reykjavík.
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Valtýr Stefánsson (ábm.)
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Lesbók: Arni. Óla, sími 33045.
Auglýsingar: Arni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480.
Askriftargald kr 35,00 á mánuði innamands.
1 lausasölu kr. 2.00 eintakið
ÍBÚÐIR OG SKIP
pRAMKVÆMDIR á ýmsum
sviðum ganga um of í
bylgjum hjá okkur íslending-
um. Eitt árið leggjum við t. d.
mikið kapp á að byggja og
kaupa nýja togara. Annað
árið ríkir ef til vill alger kyrr-
staða um þessar framkvæmd-
ir. —
Svipuðu máli gegnir um
íbúðabyggingar hér á landi.
1 nokkur ár er ef til vill unn-
ið a því af miklu kappi og
áhuga að bæta húsnæðisskil-
yrði almennings. Fjöldi íbúð-
arhúsa er þá byggður og ef
til vill meiri en þjóðin hefur
raunverulega efni á á skömm
um tíma. Síðan kemur svo
aftur tímabil sem svo að
segja er skrúfað fyrir íbúða-
bygging311"-
Óhagkvæm vinnubrögð
Þessi vinnubrögð eru áreið-
anlega mjög óhagkvæm. Það
er íslenzku þjóðinni vissulega
miklu hollara að endurnýja
og auka fiskiskipaflota sinn,
hvort heldur sem eru togar-
ar eða vélbátar, með nokkuð
jöfnum átökum frá ári til árs.
Með þeim hætti er hægt að
hagnýta sér betur þær ný-
ungar sem stöðugt verða á
sviði skipabygginga.
Hæfilegur íbúðafjöldi
Um íbúðabyggingarnar
gegnir sama máli. Við þurf-
um að byggja á hverju ári
hæfilega tölu íbúða til þess
að fullnægja fólksfjölguninni
í landinu. Húsnæðisvandræð-
in sem oft og einatt hafa ríkt
á undanförnum árum mundu
þá ekki ná því að valda auk-
inni dýrtíð og margvíslegum
erfiðleikum í þjóðfélaginu.
Þetta eru atriði sem
mjög verður að taka til
athugunar í sambandi við
lausn efnahagsmálanna og
uppbyggingu bjargræðis-
vega þjóðarinnar á næstu
árum.
BLAÐAME NNSKA
P^NGUM dettur í hug að
mótmæla því, að blöðin
gegna mikilvægu hlutverki í
þjóðfélaginu. Starf blaða-
mannsins er oft og einatt
erilsamt og til hans eru gerð-
ar miklar og margvíslegar
kröfur, sem hann getur ekki
alltaf uppfyllt, þó hann leggi
sig fram. Margir hafa gaman
af að skopast að málfari í
fréttum, ef blaðamenn gefa
höggstað á sér óg eru slíkar
ambögur góður hvalreki á
fjörur sumra manna, en valda
öðrum sárindum. Auðvitað er
það skylda blaðamannsins að
vinna starf sitt af alúð og
heiðarleik. Augljóst er, að
hann vinnur ekki verk sitt af
skyldurækni, ef hann gefur
oft höggstað á sér í skrifum
sínum. Skal það sízt lastað,
þó málfræðingar og aðrir
góðir menn bendi á veilurnar
í störfum blaðamannsins, en
þess ber þó að geta, að slík
aðfinnsla á að vera sanngjörn
og byggð á þekkingu.
Þjónusta við fólkið
Starf blaðamannsins er
fyrst og fremst þjónusta við
fólkið í landinu. Það fellur í
hans hlut að fræða það um
atburði líðandi stundar og
skiptir þá höfuðmáli, að hann
geti aflað sér þeirra beztu
heimilda, sem tök eru á, svo
íréttin verði sönn og rétt.
Auðvitað er það stolt sér-
hvers góðs blaðamanns að
skýra satt og rétt frá stað-
reyndum, en því miður á
hann oft erfitt um vik í þess-
um efnum. Ástæðan er meðal
annars sú, að fólk vanmetur
starf blaðamannsins og hirðir
ekki um að veita honum þær
upplýsingar, sem nauðsynleg-
ar eru. Menn krefjast þess, að
sumum fréttum sé stungið
undir stól af ýmsum ástæð-
um, þær séu of viðkvæmar
fyrir ákveðna aðila o. s. frv.
Hér á það opinbera ekki síð-
ur hlut að máli en einstakl-
ingar.
Góðair heimildir
Slíkt hugarfar er ekki sam-
boðið því frelsi, sem ríkir á
öllum sviðum í okkar landi.
Það á að vera stolt þeirra,
sem blaðamenn snúa sér til,
að veita sem beztar upplýs-
ingar, svo blöðin geti sinnt
því þýðingarmikla hlutverki
sem þeim er ætlað í þjóðfé-
laginu. Frjáls fréttaflutning-
ur er undirstaða heilbrigðrar
blaðamennsku, öll leynd er
merki þess að ekki sé allt
með felldu.
Þetta ættu þeir að hafa
hugfast, sem blaðamenn
þurfa að leita til, því góðar
heimildir eru trygging fyrir
góðri fréttamennsku, og góð
fréttamennska stuðlar að
heilbrigðara þjóðfélagi.
UTAN UR HEIMI
MacmiIIan, forsætisráð-
herra Bretlands, ferðast nú
um mörg ríki Afríku, eins
og kunnugt er af fréttum,
ræðir þar við helztu ráða-
menn og reynir að kynna
sér sem bezt aðstæður allar
meðal hinna hörundsdökku
þjóða, sem nú er talað um
að séu að „vakna“ — og
bera margar fram háværar
kröfur um sjálfstæði sér til
handa.
Segja má, að Macmillan
hafi yfirleitt fengið hinar
beztu viðtökur, það sem af
er þessari löngu för, en hún
er varla hálfnuð enn —
mun alls taka um sex vikur. '
— Á myndinni sjást nokkrir '
kraftalegir Ghanabúar bera
forsætisráðherra Stóra-
Bretlands í frumstæðum
burðarstól um götur eins
bæjarins, sem hann heim-
sótti þar í landi. '
Er Onassis í kröggum ?
j" ERLENDUM blöðum höfum
við lesið um það, að köldu
andi nú í Monaco til gríska skipa
kóngsins Aristoteles Onassis, en
hann hefur stundum verið nefnd-
ur „efnahagslegur einræðis-
herra“ furstadæmisins. — Það er
eftir ,,ástarævintýrið“ með Maríu
Callas og skilnaðarkröfu Tínu,
konu Onassis, sem þessi orðróm-
ur hefir komizt á kreik — og er
einmitt þetta tvent talið höfuð-
ástæðan til þess, að „kóngurinn"
sé nú að glata vinsældum sínum.
— ★ —
Sagt er, að yfirstéttimar í
Monaco, séu að verða þreyttar á
þessum „ókrýnda fursta" sínum
— og fylgir það sögunni, að
Grace (Kelly) furstafrú eigi ekki
svo lítinn þátt í því, en hún nýt-
ur virðingar hjá þegnum sínum,
og sagt er, að henni sé fremur
lítið gefið um Onassis — og væri
ósárt, þótt hann setti dálítið nið-
ur.
• Alræðisvald.
Enda þótt Onassis hafi verið
talinn hafa alræðisvald í fjár-
málum Monaco, eða svo gott
sem, á hann þó ekki nema um
20% hlutafjár í félaginu „Societé
des Bains de Mer“, en það rekur
spilavítið fræga, nokkur stór
hótel, tvö stór kvikmyndahús —
og síðast, en ekki sízt, hina vin-
sælu baðströnd í Monte Carlo. —
Þrátt fyrir þennan tiltölulega
litla eignarhluta sinn, getur On-
assis ráðið úrslitum flestra mála
í félaginu, því að hlutirnar skipt-
ast milli margra og sundur-
þykkra eigenda — og enginn einn
á líkt því jafnstóran hlut og
skipakóngurinn.
• „Waterloo"
Það er ekki aðeins, að vin-
sæidirnar séu nú að hrynja af
Onassis, heldur fylgir sögunni,
að hann eigi nú mjög andstætt
í fjármálum. — Einn ágætur
blaðamaður orðaði þetta svo:
„Hann, sem fram til þessa hef-
ur oft gengið undir viðurnefninu
„Napoleon olíuskipanna", virðist
nú vera skammt frá sínu Water-
Tina og Onassis meðan allt lék
I lyndi. — Nú er hún hlaupin frá
honum. Fer „gullið" sömu leið
ina?
loo“. — Sagt er, að hann skuldi
National City-bankanum í New
York upphæð, sem svarar a.m.k
70—80 milljónum ísl. króna —
og hann hafi í hyggju að selja
talsverðan hluta hvalveiðiflota
síns til þess að losna úr þeim
kröggum — sjái ekki aðra leið.
• Grunnt á þvi góða
í einu blaði segir, að það skuli
ósagt látið, að hve miklu leyti
„ævintýri“ Onassis og Mariu
Callas hafi orðið honum fjármála
legt fótakefli. Það sé hins vegar
staðreynd, að grunnt sé nú á því
góða með honum annars vegar
og tengdaföður hans, Stavros
Livanos, og mági hans, Niarchos
hins vegar. Það er ekki sízt vegna
þess, að þessir stórríku menn
gengu í ábyrgð fyrir hann og
studdu hann með ráðum og dáð,
að Onassis tókst að byggja veldi
sitt sem sá „Napoleon olíuskip-
anna“, sem hann hefur verið
nefndur. — Og það er svo sem
ekki undarlegt, þótt Livanos
gamli hætti að láta sér annt um
hann, þegar hjónaband þeirra
Tínu er komið á kaldan klaka.
Svo mundi sjálfsagt mörgum föð-
ur fara ....
Víðar
pottur
brotinn
LONDON, 19. jan. Reuter,- —}
ARTHUR Willmott, 26 ára
skrifstofumaður, býr í einu
af úthverfum Lundúna en
vinnur í borginni. Tvisvar
í viku hleypur hann heim
úr vinnunni, en vegalengd-
in er um 16 kílómetrar.
Þetta gerir hann vegna
þess að honum þykir neð-
anjarðarbrautirnar og stræt
isvagnarnir svo hægfara.
Blaðamaður nokkur skor-
aði á Willmott í keppni og
skyldi Willmott hlaupa
heim, en blaðamaðurinn
aka með neðanjarðarbraut-
um og almenningsvagni.
Keppnin hófst kl. 5,40,
þegar mesta ösin er yfir-
staðin og var blaðamaður-
inn 59 mínútur á leiðinni.
Þegar hann kom að húsi
WiIImotts, stóð húsbóndinn
þar og beið. Hafði hann ver
ið 54 mínútur á leiðinni.
Ekki er samt talið að
Lundúnarlögreglan hafi i
hyggju að rifa niður járn-
brautarteinana og leggja
hlaupabrautir í þeirra stað.