Morgunblaðið - 21.01.1960, Síða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 21. jan. 1960
þeim mun sterkari eru tengsl
vor við hana.
0 „Römm er sú
taug . . .“
Og aldrei eru oss ljósarl en
þá djúphyggni og sannindi
þess fornkveðna: „Að römm
er sú taug, sem rekka dregur
föðurtúna til“. Á þessari
stund skiljum við vel tilfinn-
ingar Sigurðar Breiðfjörðs í
Grænlandi:
Mundi ég ekki minnast hinna
móður jarðar tinda há
og kærra heim til kynna
minna
komast hugur flugi á.
Jú, ég minnist fóstra forna
á fjöllin keiku, sem þú ber,
í kjöltu þinni kvöld og morgna
kvikur leikur njuni sér“.
Það mun hafa átt rót sína
að rekja til þessu líkra til-
finninga, að er vér höfðum
lokið við að syngja jólasálm-
ana, hófum vér að syngja ætt-
jarðarljóð.
£ Frá hjartanu
Og það er öldungis víst, að
þessi söngur vor á þessari
stund var hvorki hljómandi
málmur né hvellandi bjalla,
hann kom beint frá hjartanu.
Þessari ánægjulegu jólahá-
tíð var lokið tveimur stundar
fjórðungum fyrir miðnætti.
Gleði og óblandin ánægja
skein út úr svip og látbragði
allra, sem þarna voru saman
komnir.
Á jólanóttina innti ég af
hendi lögskil háseta með því
að standa á verði með stýri-
manni frá klukkan tólf á mið
nætti til fjögur, og var þetta
eina varðgæzlan, sem ég
stóð skil á í ferðinni, og mátti
það varla minna heita af lög-
skráðum háseta.
— / Suðurför
Ffamh. al bls. 11
£ru þetta valdar bækur og
ýmislegt annað, sem sjó-
mönnum á hafinu er kær-
komið.
Jólagjafirnar hafa allar ver-
ið tölusettar og er dregið um
þær. Fyrsti stýrimaður sér
um dráttinn og afhendir gjaf-
irnar. Það var ekki laust við
að nokkur eftirvænting
hreyfði sér hjá mannskapn-
um um það, hvað hverjum og
einum mundi falla í skaut.
En drættinum lauk með því,
að allir voru innilega ánægð-
ir með sitt hlutskipti. Enda
gat eigi annað verið, því gjaf
irnar voru sýnilega valdar af
smekkvísi og hlýhug til okk-
ar, sem þeirra áttum að njóta.
Meðal þess, sem skipstjóri
dró, var kerti eitt mikið, sann
kallað risakerti. Var slöngvað
um kertið silfurlituðum papp-
ír eins og víravirki. Skipstjóri
var fijótur á sér að láta
kveikja á kertinu og setja
það á mitt borðið, og jók það
á hátíðabraginn hjá okkur
þessa jólanótt á Miðjarðar-
hafinu.
Drangajökull á siglingu á Miðjarðarhafi — séð f ram eftir þilfari. — Jólahaldið um borð var há
tíðiegt, þótt í annarlegu umhverfi væri.
Þótt hér í stofu skipstjórans
væri eigi hátt til lofts né vítt
til veggja, þá var þetta um-
hverfi í hugum vorum á þess-
ari stundu hvorttveggja v
senn kirkja og heimili, og
innan þessara vébanda
skyggði ekkert á þá birtu og
heiðríkju og unað, sem jólin
ávallt tendra í hugskoti voru.
Við sungum jólasálmana og
þar skarst enginn úr leik,
allir tóku undir.
0 Hugurinn hvarflar
heim
En þótt boðskapur sá, sem
tengdur er við jólin, eigi jafn
greiða leið að hjarta voru hér
í Miðjarðarhafinu og heinia,
þá gegnir öðru máli um hina
ytri umgerð jólahátíðarinnar.
Hér á Miðjarðarhafi er nú
sól hátt á lofti á daginn, svip
að því sem er síðari hluta
maímánaðar heima. Á okkar
vísu er sumar í lofti.
Það er eins og við eigum
erfitt með að fella jólin inn í
þennan sumarramma.' Það
kemur á daginn, að því er ein
hvern veginn þannig varið, að
jólin eru í huga vorum og
meðvitund nátengd skamm-
deginu. Og það er eitthvað
innra með oss, sem segir, að
við þær aðstæður sé okkur
eðlilegast að njóta jólanna.
Hugurinn hvarflar heim á
jólanóttina sem endranær.
Fósturjörðin stendur fyrir
sjónum vorum, fögur, glæst
og tignarleg. Því fjær, sem
vér dveljumst fósturjörðinni
2 LESBÓK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA
3
Eins og þið munið, hét-
4m við fyrir nokkru 50
lir. ritlaunum fyrir frum
samdar frásagnir og rit-
gerðir, sem þið senduð
Lesbókinni, og birtar
yrðu í blaðinu.
Margar góðar sögur
hafa nú borizt, og verða
nokkrar þeirra birtar á
næstunni, undir fyrir-
sögninni: „Segðu mér
sögu“.
Ritlaunin verða póst-
send til höfundanna.
Fyrsta frásögnin í þess
um greinaflokki birtist í
þessu blaði.
★
Kæra Lesbók!
Ég ætla að senda þér
þessar gátur:
1. Að kom ég þar elfan
hörð
á var ferðum skjótum
Undir vatni, ofan á
jörð,
arkaði ég þurrum
fótum.
2. Aldrei er ég einburi,
oftast er ég tvíburi;
þó er ég stundum
þríburi,
en þó er ég oftar
fjórburi.
3. Á bökkum tveim ég
systur sá,
16 voru að togast á.
Móðir Loka menntafá,
milli hafði gengið þá.
Guðrún Erna Sigurðar-
dóttir 9 ára, Borgarnesi
í TOKYO í Japan er
barnalæknir, sem hefur
búið til nýstárlegt sjúkra
hús. Hann veit, að litlir
krakkar eru oft hrædd,
þegar þau eiga að fara
til læknisins til þess að
láta bólusetja sig o. s. frv.
Til þess að gera börnun-
um heimsóknina skemmti
legri, hefur hann látið
vntu
skrita
mér
Hugrún Engilbertsdótt-
ir, Vallholti, Akranesi,
vill skrifast á við pilt eða
stúlku 13—14 ára og Haf-
steinn Sigurðsson, Upp-
salavegi. 3, Sandgerði, við
pilt eða stúlku 10—13
ára.
búa sér til lækningastofu,
sem lítur út fyrir að vera
stór og fínn járnbrautar
vagn. Hann segir að flest
japönsk sjúkrahús séu
drungaleg og fráhrind-
andi. Aftur á móti hlakka
krakkarnir til að fara til
læknis, sem á' heima í
járnbrautarvagni.
Skrítla
Óli var vanur að setj-
ast til borð án þess að þvo
sér um hendurnar og var
þá auðvitað látinn fara og
þvo sér. Einu sinni missti
mamma hans þolinmæð-
ina og sagði:
— Af hverju þværðu
þér ekki áður en þá sezt
við borðið. Þú veizt þó,
að þegar þú ert óhreinn
ertu alltaf sendur til að
þvo þér.
— Já, svaraði Öli, en
einu sinni tókstu samt
ekki eftir þvi.
Ljáðu mér
vængi
Ur fyrstu sogu
flugsins
11. Franskur verkfræð-
ingur fann upp nýja teg-
und loftskipa. Kili var
fest neðan í grindina, sem
belgurinn var strenjgdur
á. Aftur úr kilinum gekk
stél og á stélinu var kom-
ið fyrir stýri.
Niður úr grindinni
hékk karfan. Hún var í
lögun einna líkust báti.
Þessi gerð loftskipa var
miklu betri en nokkur
þeirra, sem áður höfðu
verið búin til. Franski
herinn pantaði strax mörg
loftskip af þessari gerð.
12. Um 1900 tókst að
íramleiða málm, sem var
miklu léttari en aðrir
málmar, er þekktust, alú-
miníum. Austuríkismað-
ur bjó til loftskip úr þess-
um málmi, þar sem belg-
urinn var eins og risastór
alúminíumpylsa, stefnið
oddhvasst, en skuturinn
bogadreginn. Körfunni
var fest neðan í belginn.
f skipinu var bensínhreyf-
ill sem knúði þrjár skrúf-
ur.
Því miður hlekktist
skipmu á, þegar það var
að 1 índa eftir fyrstu för
sína, svo að það eyðilagð-
ist.
Um sama leyti vann
Zeppelin greifi að því í
Þýzkalandi, að teikna risa
stórt loftskip. Hann hugs-
aði sér að byggja grind-
ina úr alúminíum, eins og
feiknastóra beinagrind.
Innan í henni áttu að vera
loftbelgir fylltir vetni, en
utan á grindina átti að
klæða lérefti.
o—□—o
Skrítla
Flugmaðurinn: •— Eg
neyðist til að láta ykkur
vita, að allir hreyflarnir
hafa stöðvazt.
Farþeginn: Þá losnum
við að minnsta kosti við
allan þennan hávaða og
fáum frið og ró.
Ráðningar
úr síðasta blaðí
Ráðning á krossgátu:
Lárétt: 1. Máni, 4. Hól,
5. Orfin, 7. Aða, 8. Akra.
Lóðrétt: 1. Mór, 2. Álf-
ar, 3. Inna, 4. Hosa, 6.
Iða.