Morgunblaðið - 20.12.1960, Qupperneq 3

Þriðjudagui' 20. des. 1960
morgvnmaðið
3
Gr/p/ð niður i
slitróftar frá-
sagnir af mesta
flugslysi
sögunnar
Mamma bíður eftir mér
— sagði Stephen litli Baltz, þegar hann
var borinn í s|úkrabílinn
TVEIR síðustu dagar vik-
unnar, sem leið, voru ein-
hverjir mestu sorgardagar
í sögu flugsins, en þá fór-
ust um 200 manns í tveim
ægilegum flugslysum, eins
og frá hefur verið skýrt í
fregnum. — Fyrst rákust
Stephen Baltz. Myndin er
nýleg.
tvær flugvélar á yfir New
York á föstudag, og fórust
yfir 140 manns í því slysi,
sem talið er hið mesta í
flugsögunni, en um 60
manns fórust, er farþega-
flugvél frá bandaríska
flughernum hrapaði niður
á f jölfarið torg í Munchenf i
í Þýzkalandi á laugardag-
inn, og felldi í leiðinni
kirkjuturn, er lenti á1
strætisvagni, þétt setnumt
fólki. (Sjá forsíðumynd)
ic „Dásamlegur drengur“
Við birtum hér á síðunni
myndir, sem borizt hafa frá!
hinu ógurlega flugslysi í New'
York. — Það, sem hvað
mesta athygli vakti í sam-
bandi við það slys, var að
einn fareþgi í annarri flug-
vélinni, 11 ára drengur að
nafni Stephen Baltz, komst
lífs af með undursamlegum
hætti. Vonuðu læknar til að
byrja með, að unnt yrði að
bjarga lífi hans, þótt hann
væri mikið slasaður og illa
gluggann á flugvélinni — á
hríðina. Það var eins og —
farinn — en það reyndust eins og að horfa á mynd-
tálvonir, því að Stephen litli irnar í stóru ævintýrabók-
lézt daginn eftir, þótt hann inni. Svo — allt í einu —
berðist hetjulega fyrir lífi heyrðist sprenging og
sínu og læknarnir í Meþód- allt fólkið hljóðaði. Ég hélt
istasjúkrahúsinu í Brooklyn mér í sætið og svo féll
gerðu allt, sem í þeirra valdi ég í snjóskafliim. Og — og
stóð. Þegar stríðinu var lokið
sagði faðir hans: — Stefán
litli barðist eins og hetja
reyndi það, sem hann gat,
Hann var dásamlegur dreng-
ur.
★ f skaflinum
Það, sem bjargaði Stephen
litla í fyrstu, var snjórinn,
sem áður hafði orðið nær
200 New York-búum að
bana. Við sprengingu, sem
varð í DC-8 þotunni um það
bil, sem hún hrapaði niður á
Flatbush-stræti í Brooklyn,
kastaðist Stephen litli út úr
henni — og lenti í mjúkum
snjóskafli. Það hafði kviknað
í fötum hans, en kona nokk-
ur, sem kom að honum, gat|
slökkt eldinn með snjónum.j
Þarna bar fleiri að, og konan,!
sem fyrst kom að Stephen!
litla, skýldi honum með regn-j
hlíf sinni meðan beðið var
eftir sjúkraliðinu. — Þegar]
Stephen var borinn í sjúkra-,
bílinn, umlaði hann veikumj
rómi: — Mamma bíður eftir!
mér.
★ Allt fólkið hljóðaði . . .
Móðirin fannst á Idlewild
flugvellinum, en þar átti þot
an að lenda. Um einni klst.
eftir að drengurinn var lagð-
ur inn í sjúkrahúsið, kom
móðirin þangað, útgrátin og
öll í uppnámi af taugaáreynsl||
unni. Sonur hennar var svo í
það hefur verið, og hvílíkri
skelfingu sló á íbúana í við-
komandi borgarhverfum, senr
áttu sér einskis ills von. —
Einn af íbúum Flatbush-
strætis, frá Helen Dover, vai
í íbúð sinni, þegar þotan
hrapaði. — Ég heyrði mikla
sprengingu og svo sá ég skær
an eldblossa. Um stund varð
ég alveg lömuð af skelfingu. j
STáKSTEINAR
illa útleikinn, að hún þekkti
hann varla af öðru en arm-
bandsúrinu hans — en það
hafði stanzað kl. 10:37. —
Stephen litli var með með-
vitund og gat talað svolítið
við móður sína. Frásögn hans
var slitrótt:
— Mamma, ég man bara, hinU mikla flugslysi bera
að ég var að horfa út um vott um það, hve ógurlegt
Stephen litli Baltz i snjóskaflinum, sem bjargaði lífi hans
— i bili. Konan, sem fyrst kom að honum, heldur yfir
honum regnhlíf sinni, meðan beðið er eftir sjúkrabílnum.
Stcphen litli var svo illa útleikinn eftir slysið, að móðir
hans þekkti hann aðeins af armbandsúrinu hans.
svo man ég ekki meira . . .
★ Allt fólkið brennur!
Lýsingar sjónarvotta af
Seð yfir svæðið þar sem stel þotunnar lcnti á miðri götu í Brookl' <
Svo þreif ég börnin mín tvö
og þaut út á götu. Svo man
ég hreint ekki hvað gerðist,
segir hún.
Bókarinn William Noble
sat yfir bókhaldi heima hjá
sér og kona hans hjá honum.
—• Skyndilega heyrðum við
ferlega sprengingu, segir
hann, — og nær jafnskjótt
hrundi einn veggur stofunn-
ar inn, og konan mín þeytt-
ist í fang mér. Við hlupum
þegar út úr húsinu. — Frú
Ann Caretta sagði: — Ég sá
flugvélina koma — hún virt-
ist stefna beint á mig. Þegar
ég gerði mér grein fyrir,
hvað þetta var, gat ég ekk-
ert gert annað en æpa af
skelfingu. — Frú Constance
Ciazzo kvaðst hafa séð ungan
dreng hlaupa í skelfingu burt
frá slysstaðnum. Föt hans
stóðu í ljósum logum, og blóð
vætlaði niður andlit hans, en
hann hrópaði í sífellu: —
Allt fólkið brennur — það
brennur!
Framh. á bls. 23.
„Þrátt fyrir þessa daga“
í Siglfirðingi, blaði Sjálfstæð-
ismanna á Siglufirði, er nýlega
komzit að orði á þessa leið:
„Einn ungur Sovétsveinn, sem
fæst við yrkingar, hyllir Rauða
herinn fyrir þjóðarmorð í Ung-
verjalandi í kvæðinu: „Kveðja
til rauða hersins haustið 1956“.
Þar segir m. a.:
„Svo æddii þá, vinur yfir,
álfuna vestanhallt,
og ástvinur okkar hinna
ætíð þú vera skalt.
Þrátt fyrir þessa daga
og þrátt fyrir þetta allt“.
Rauði herinn, vinur Sovét-
sveina norður hér, skal æ ð a
yfir Evrópu. Örlög Ungverja
skulu örlög okkar og frænd-
þjóða, — og „ástvinur okkar
hinna, ætíð þú vera skalt, þrátt
fyrir þessa daga o.g þrá.tt fyrir
þetta allt“. En við spyrjum Sov-
ét.sveinninn: Ifvers vegna hét
ekki kvæðið: „Gegn her í
landi“?!
Sparifjáraukningin
Gunnar Thoroddsen og Jó-
hann Hafstein hröktu í síðustu
viku í ræðuira á Alþingi þær
staðhæfingar Framsóknarmanna,
að sparifjáraukningin sé minni á
þessu ári en undanfarin ár. —
Komst fjármálaráðherra í því
sambandi að orði á þessa leið:
„Ég held að eðlilegasta og
gleggsta dæmið hljóti að vera
þetta, að miða við tímann frá
því að vaxtahækkunin kom til
framkvæmda, og svo langt sem
skýrslur bankanna ná, og þá
líta tölurnar þannig út, á þessu
8 mánaða tímabili: 1958 var
sparifjáraukningin 7,7% 1959
var hún 10,5% og nú í ár 11,5%.
M. ö. o. sparifjáraukningin hef
ur orðið heldur meiri en í fyrra,
þrátt fyir allt það, sem ég nefndi
hér í upphafi ræðu minnar, afla
brestinn hjá togurunum, hið
mikla verðfall á mjöli og lýsi,
að heildaraflinn, bæði hiá hát-
um og togurum er töluvert minni
nú í ár heldur en hann var árið
1958, og loks þegar bað er einnig
haft í huga að vitanlega hlaut
geirgisbreytingin að hafa í för
með sér tímabundna kjaraskerð-
ingu“.
Tíminn lætur sér ekkert segj-
ast við þessar upplýsingar.
Hann heldur eftir sem áður á-
fram að hamra á þeirri blekk-
ingu, að sparifjáirmyndunin sé
minni nú heldur enr hún var í
fyrra og hitteðfyrra. En það er
háttur Framsóknarmanna að
ber.ia höfðinu við teininn. Þeim
er það heldur ekki of gott.
Hvað vilia ]ieir?
Framsóknarmenn og komm-
únistar hafa flutt tillöigwr um
það á Albingi, að verðbólgunni
verði slepnt lausri og nýtt kapp
hlaun hafið milli kaupgjalds og
verðlags. Það sætir sannarlega
engri furðu, þótt almenningur
spyrji, hver sé eiginlega stefna
þessara flokka í efnahagsmálum
þjóðarinnar? Hvaða úrræði þeir
hafi til þess að halda framleiðsl-
unni í gangi og koma í veg fyrir
hrun og vandræði. En við þess-
ari spurningu fæst ekkert svar.
Bandalag Framsóknarmanna og
kommúnista hefur engar tillög-
ur á takteinum um það, hvað
gera skuli í stað þeirra viðreisn.
arráðstafana, sem núverandi
stjórn hefur beitt sér fyrir. Þeir
láta sér það nægja að reyna að
torvelda stjórninni viðreisnar-
starfið eftir fremsta megni.