Morgunblaðið - 24.12.1961, Blaðsíða 1

'BJJOll B
tuss ‘BJjpc[ nutjB-Ji bCíjsa nunui jas jb
uuBq Bjstjq gB iij suBq jiunBjjtj 3c
nuiuua b jnjsEj iCjts uuiJnSuiusd gs
‘biJ jsuuij uinuoH 'ibCs uuBq sssq ub
'njjnq x jggous oas uusq njqsj So ‘nui
-JÁpBunBJJIJ b giuua B JSBJJJB uinuoq
njsXjiJ ‘gijijOAS uuiguiJiíoij njjiíaiH
•J0S JB UUBq BJSIjq gB JIUÁ9J bs uiss
giujSAq ‘iqqa ijpp uusq gB ‘js uiss
uinCjSAq b giuua b ubjsbj oas SuijAstj
juiji nq jijsS ‘uinuBUBjq jn iujba ngai
nCusA gaui gB ‘uibjj TAq BpjBq jjbijs fi4
óuiJÁaAj gaiu gðD/qoj/oj'
^ *■ '*• •uuiq us uuinq buuiss uuBq
jngJOA BUgSA SSScJ gTUJBA B Jtjjoq
uuBq TAq jb ‘jo jgajjiga uo jnpjeq gt;q
ECggiCj gB jnguaj niqtux jngJOA uusq
go ‘jnjo gBq uiss Uiisq b tunuiuunui i
jn jsBfusq go sura unui gixoq jjinq
•glJJlOAS BJJOS gB JSS BJÁSJ
uingæjsuinguijq uinsssq jipun bui jn
-spspip raos bs go 'jnSS.Cj tnreq uBgsw
B gjujBA b Bjjoq gB b uubh 'Jnqoq
-xaq JBjmq jsbaj Bgioq gB ss uuBq ua
mppq ‘jAq gB TjBjgCij gtJOA Bo ‘gisqssj
gaui giq' 1 dðn giujBA bCjss gB jAq gsm
iSBjgsujBA nqnj Jn giqqmp BgsipTSA
-gnB Jijsg nq gB ‘uinujq BgBpj nQÐas
xaif 60 ufOA iun /puiga/v
■ - jBJÁaq
BJBq njjBqs sq go *— ggaA j jsasts
unq ijj JBq injjB go uibjj jsbijioas
Biíigtoqs nq injæi oas 'umuniÁs j juui
uinunjguijjsjA gaui uitaq njjBq go spuo
BgBq b Bjguq njjÁUH •jgæjqiBnnutoq
Bgo BjjodssuJBgjgas umguoj b BunCgjui
B glOqSJBUI JBqS BpUIH :unBJlJJ Bssoq
jjag nq injag BuioCjq iBUjnqqniqBjoC
BiiCaq juujs nuia B-quua jjja nq qa
jnuipfiqDuqqniyi
•unBiuj Bssaq jjoS
mgB iqqa iqqa Bjsq ireq ja ‘ipuBipun
BgJSA nunui jjujq JBgBjaj go gBq bCs gB
gijjjqs ja gBcj *b inppq nq uios ‘Bujirjo
-sijddBd 9 ddn Bgnfu umjsaeu Jjoq;
umuniddauss jjdat d
iijiC jijjo B jAq njjcq go nuigBiq bjojs B
Buiunjsinq Sq Buiunjjq oas njqBjinpug
•gigioq b gq ngggoj go Bjdaus buis j
ijddBd ngjjy; ‘unBiijj BjgB oas ngioQ
•jsbj iBq Jzpq go uin
-UggOA gB ddn JSggOJ gBq gB ‘gBUgBUI
-JBJ OAS glgJO JO gBq gB ‘um UnBJ gB
jsBuioq njunui cq ‘umuggaA gB ddn geq
ngjaq go jjjbus j gjgBjq nu njqsx 'jgiOA
Bquuo JO gBq UBgOUI BgOJpUBA glgBjq
-SJjddBd Bjsmq njpqs tunuoq gopj
•BjsmqBjBj
UBiinq jjBq buibs b ngBjjH uujojb
-Agojsgiui b gigBjq ngBjiq go jjddBdjsun
-qqoduui UBunjq UBgojnCuoA HiXVi
uBduijd/ qsuj unDj/ij
•sajjBjoC sijjji
guBggjA go jxoa jjjiCj injoq ngutgAq
Bjsoui uias ‘Bjjjoq gioqiijÁ jjiuiuig 10
gBq U0 --- JBJJ0UIJOJ 00^ JJ3SA BJJtsq
gJOqjJJÁ jgBJUBUIBS 'pgUO[BgOA ’uni
<j£ .TTjÁ' Bix npunux xæq qb *jn gBuqrai
gJJOA jnjoq ‘JJJBUUB JB JOAq gOJ I JB
ggBj mæA jBjBujiBq punsnq g.gg jBssaq
ja 'snq OS buiou tqqa BjBq gæq nuios
jb njsnqoj nsq itiuuo jbHo \ ‘jbibu sr.q
SSg um gujiq 1 Bjeq uojj njzsg
•gBq
X9A injsq TAq go — jbjos go sjjoi jtjqB
jáu 1 las jsiæj Q3JJ injag injaq jAq
‘nla jæq uias iJiajj tAcj uiuioii buubieu
BpjoCj Jipun ijÁai njqiui gB nia Biiraq
igæg qb gts juás injaq guq So ‘bbCjj
JiBq umpungaj umsuiÁ b jbuibibu giTBj
JBguigæijgpiis Bjnq ipuB[gua; y 'umigq
jb jiag giJSA Bqtj injaq Bjjaq 'U119C tun
QBUUB BJ0g B[JBA giq gnpunui B^ gB
IAq ‘nuaiJBJpC B JBUJB[BUIU0jg BC[0J gB
mqqÁ b gBq BCggaj qb iqqa umjjæ Qjyi
nuo/fDipf p /Dipuius/6
/dB/dui n/a QDAjf
ílfH3AH JV XXIS
£1
vNNYHava Noasaa
VNNVNHva,Noasaa
M
32 LESBÓK BARNANNA
CRETTISSACA

28
ll 197. ÖnguU sagði það frá-
•agnarvert, — „þvl að það er
þessu næst segjandi, að úti á
íslandi“, segir hann, „drap ég
happa þann, er Grettir hét
inn sterki, er þar hefir mest-
nr garpur verið og fullhugi,
því að hann gat enginn unn-
ið, fyrr en ég kom til. Hjó ég
þá í höfuð honum með sax-
inu, og þá brotnaði skarð í
eggina“.
Þeir sögðu, er næstir stóðu,
að sá hefði víst verið harður
í haus, og sýndi hver öðrum.
198. Af þessu þóttist Þor-
steinn vita, hver Öngull var,
beiddist að sjá saxið sem aðr-
ir. Lét Öngull það til reiðu,
því að flestir lofuðu hreysti
hans og framgöngu. Hann
hugði, að þessi mundi svo
gera, en hann vissi þess enga
von, að* Þorsteinn væri þar
eða frændi Grettis.
Tók Drómundur nú við
saxinu, og jafnskjótt reiddi
hann það upp og hjó tii Öng-
uls. Kom það högg í höfuðið
og varð svo mikið, að í jöxl-
um nam staðar. Féll Þorbjöm
öngull dauður til jarðar.
199. Við þetta urðu menn
mjög ókvæða. Greip gjaldkeri
staðarins þegar Þorstein og
spurði, fyrir hverja sök hann
gerði slíkt óhæfuverk þar á
þeilögu þingi.
Þorsteinn sagðist vera
bróðir Grettis hins sterka og
það með, að hann hefði aldrei
hefndinni fram komið fyrr en
þar. Og þá tóku margir und-
ir, að sá hinn sterki maður
myndi mikill fyrir sér hafa
verið, þar sem Þorsteinn
hefði rekist svo langt út' í
heim að hefna hans.
Þorsteinn var nú settur í
myrkvastofu, en síðar var
hann leystur út af konu
þeirri er Spes heitir. Áttust
þau, Þorsteinn og Spes, og
varð hann hinn mesti gæfu-
maður.
200. Svo hefur Sturla lög-
maður sagt, að enginn sekur
maður þykir honum jafnmik-
ill fyrir sér hafa verið sem
Grettir hinn sterki. Finnur
hann til þess þrjár greinir. Þá
fyrst, að honuix þykir hann
vitrastur verið hafa, því hann
var lengst í sekt allra skógar-
manna og aldrei unninn, með-
an hann var heill. Þá aðra, að
hann var sterkastur allra á
landinu. Sú in þriðja, að hans
var hefnt út í Miklagarði,
sem einskis annars íslenzks
manns.
Lýkur hér sögu Grettis Ás-
mundssonar.