Morgunblaðið - 24.12.1961, Blaðsíða 7

tunuoti BJtq 'punjs uin 5i
-uueq Sis ntAq ejeq ge ji
-jja ‘iubjjb Bpieq ge sseq
ijij giA jos pous uueq
jeSaq uuis jjqj •uxnuepue
eu ge sseq iij uuiuijojs
jt iqeq enus ge uueq gJBA
iwoAq njgo 'nuijgaA ijoui
jstgjeq iSfÓH 'uepuniuejj
2{ej ejnep 3o suia uui
goqs j entjg ge jSæq suia
-ge jjsj ‘juiipie uinisoeu
gigjo eqji jba geq ngi
ipuejoCq ‘ejiAq i ueuies
nuunj gjqC go uuiurtq
ge oas ‘uin jsigeiJJiAq
uuijpCus go iiujojs ge uui
-gjo nu jba uuunpuiA
•uutgojfs i uui gejs
je !g3ei 3o uueq igges
‘„uosuieg npuioH“
I i •iunue3i3n{3 i gi
-spCi iuuis nuia iqqo ‘uin
uaeq ge uiiaq jnguai iqqa
es t3[oh ‘Jejjpq 3o Jejjaq
jæq nqpj jjejq 3o um jsn
gnjj^q jnsgA[jpfus JBijirj
-eofus ge giqaj JBA geq
•gejs je JigSei Jioq
ujoa nu 3o ’uuiSoqs giA
uiSoui uinuiq ‘njjnq i jb
-Soa nijui euiiaq ijje uias
‘epuaejj Jeseuipx JiJ uui
-punq gaui ejej ge !3ioh
geAqe bu3oa ssaq 'jnjje
uiiaq ejtoj uosuies Tpunui
Sep ejsoeu xbjjs ge ‘issia
uueq ua ‘njjnq ; ejej
uueq ejei 3o jn uinuoq
ediíaiq ge Snq ; uinuoq
^jep jsjáH •uinuis iuia
ejjæjjsj uinutq egjetq ge
gJBA uubh 'euis ungjoAq
*? giqaj !SpH ISJBq eq
•uui uioq
uueq JBgoq ‘neq ngnugoq
-uiajs oas So j8es sueq
euiuieui igjeq ‘„uueipqs
| uuiuioq jo uuijnguojp
í;j gegueq 'egiq ge jn
-gjoA' * “ leuuejppjoj qej
-tues Jn jojq igjÁaq go jb
gjOASigopgiui i!j uui uioq
uueq Jegaq qos tuuis
i ssia gaAje uueq gjeA
OAQ 'iuui jngeqoi Jba uos
-uieg jegoq ‘uuiiiej jba
uutjnuipp ge ‘jps umjiefs
gout uuej uueq ua ‘geq
uin bjia uuijei giJ9A iqqo
jeunej Tgjeq igpH ‘uos
uies ejoCqs eje; ge gtgaAq
-e ígjeq iqqed 'Jnnnj uuj
-jqæut gJBA lAq gapi
•suenqteu uinuæq je
uia geq jba nu go ijÁpje
-ujoj ge puo Jps uosuieg
ipjeA euutas ignue]/\i 'euis
unjpq eutæAquiejj ge
I!j gjs gjguaj !qqa ígjeq
sueq jqqed ge ‘egoijuu;
oas gígeq ígjeq igpH
ua ‘uosuieg edajp ejej ge
jgejoq go jngjoj eq jba
íqqej; 'iAq ejjbis ge etq
jseuioq ge jgœq jba iqqa
oas ‘quiei uueq jjoq jsneq
I '!g!JJ i JÁp jnuuo gps
jnqa jeg uueq ge ’uinuoq
i jjqj oas jba gJtgsjgPA
■jeuunjægo jbjiib qos
-jo jba iuos ‘jspj ueuiæjs
uuja ígjeq uosuieg
'egpH ? euueCuq qnui
e Jngra egoieuiA mnuÁjj
!JJÁ uueq go gejej jba
sueq J!J ge ‘xbjjs jpqqs
uosuies 'Jgpi uueq !gges
‘„jnpunq jngpQ“ -su;
-spunq pjaj ueqnCui ; jsej
umunpuoq disiS uubh
— qpueCgæjjngra geAq
-jj;9 geq uæA egojuegjaj
-e jjoq ‘jppÁq.gBAq iqqo
;8l0H íssta geq ua ‘„gie
-jseq“ eq;i uosraes J;oq
ngnjipq oas 'punqnigoj
gpi ;jje sueq !qqed ge ;Aq
je 'ii!q;ra js;jjoq raos "sue
-joCjsddajq jnuos ‘uueq
-pf egaiqejsjps jba gecj
•„ddoi eugoi“ ega „eun
jjorajipg nugo;“ uueq ngn
-Iipq go uosraes ge u;j8
ngjog j;ujeqejjs J;u;q
jjoq eraes jba geq 'jj;s
gej jgesgnq go nmgioguni
i;pun jes uueq uegara
‘jps umjieCs gora injje 8o
injje igioH qpjmpuo geq
•jnpunq mgog eq;i jba
uueq 8o inpunq mj;A uos
-raes Jba egaiuegjaiy
•sueq rauiJnuiA ;u;a
eC ‘ijzaq g;ieA uosraes
• ‘Jg?l uueq
igges ‘„inpunq jngoo“ ‘uuipioj ueqnfui ; dioiS uueH
',,ms STBueiq i
-ejoC ej eraraera go iqqed
jo gou jo geq ‘pipAq
; mdjoqsgnejq gegjpq '
ranjag gp go qo 'ranun
-gneiq je oaj ipq ejag
gíA ranjnqs eq“ ‘bjbjh
Tgges ‘„ja oas jsjá^j"
jutss inpjaq urgjoj jsjjjos
ra;sq ra;oq gejs je nggo;
neq jegoq ‘njjiq eggajq
ge jba gtqsi •;Sejpi!jja ;
uuegajs gora nurjgOA .jow
jsejoCaq ge u;u>:oq jijáj
JJIJJO jba geq So 'jpq«
uujolus ge OAS ‘essoAq
ge qoj ;uu;gnq ; moA neq
uegopj •qipCra 8o gnejq
edneq ge njjj neq 'iuras
injsÁs ‘nipiH S3tu uuigejs
-dneq ; qjq qp joj OAg
•„glgioq iraoq j»
eq 8o“ ‘uuungera igges
‘„jps gora qin; ueuæA
eqej b;q eje; [eqs 83“
•ueuoq
igjnds „iejin e jseqaj
nu npjÁqs neq jo ua“
‘„STPIPAq jijáj Jnjje
raroq uiraoq giJOA go uue
-gais gora uuigejsdneq ;
giiej ejog uiuipH ■qipCra
je nuuoq euia go gneiq
gnqpqÁu ingpCj jdÁaq
ejag ge jij gou rangia gij^
■gÁou egua umg;i gij^"
•uuiiieqfjoq igges ‘„um
utgpqs ; uiJÁpuiiA mæA
geq jjpq lOAUjeC ‘e,jf“
•egoingæra ueuoq iggee
‘„jeqqo ranunujoq bjj
•„gneiq jjio jpra ejsg
ge uæA'oAs nu giq gtjaj^
•ejp ge jjtou tqjia ejeq
jiujui jiuieguijiÁ nijq go
Jiej[ oas ‘Jieq oas jo geq“
riggos uueq go suta jsuuej
raiaq •ego[jepmAa ipiæA
uueq ‘mpuoA jjoqqo
jsijjia uueq uo ‘læCj gijq
oas gis igiæj uuimjiH
■jjot ?
uuiqjni uueq jpq oas 3o
•„qini uegpg gora eujpq is
gp“ ‘euis injsÁs giA ijq
igges ‘„ppæiqp njjo^v" '
\in
-j;n iba ejjaq ge ‘uiuioq
nes ‘jæu raoq uueq jegoq
3o luungiajqpCus e jt
jáj ejq eggnqs ranqqpa
•bjbj
ge gia; eguei rnj? neq 8o
•nujqeq e
;ddn eueiJnj e ejjoq ge giA Jps ejuuuaqs uiuips
Ia*. 4^ /t 1 ;
//
'A r.

es
VNNVNHva Noasaa
VNNVNHva Noasaa
/
01
26
LESBÓK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA
T
Samson reis upp úr skotinu og sleikti höndina
á Helga.
lá í laufbyngnum, næst-
um hulinn af snjó.
★
Helgi vaknaði um nótt
ina með hitaroða í kinn-
um og sá þá foreldra sína
sitja við rúmstokkinn.
„Hvar er Samson?“
spurði hann.
Hundurinn svaraði hon
um sjálfur. því þegar
hann heyrði nafn sitt
nefnt, reis hann upp úr
skotinu og reyndi að
sleikja höndina á Helga.
Foreldrar hans horfðu á
þá og þrostu.
Það var dauðahljótt í
stofunni, nema hvað vind
urinn þusaði fyrir utan.
Helgi lá með iokuð augu,
og þau héldu, að hann
væri sofnaður aftur, en
allt í einu reis hann al-
veg upp í rúminu og
spurði: „Á þá að skjóta
Samson?“
„Nei drengur minn,
þegar hann hefur bjargað
þér úr lífsháska, á ekki
að svifta hann sjálfan líf
inu“ svaraði faðir hans.
Helgi andvarpaði á-
nægjulega lagðist niður
og sofnaði brátt rólegur
og áhygjulaus. Nóttina þá
fékk Samson að vera her-
bergisfélagi hans. —
\
f Ástralíu
eiga mörg
einkennileg
dýr heima.
Ef ykkur
langar til að
sjá eitt af
þeim, skuluð
þið teikna
strik milli
talnanna
í réttri röð.
manna hennar erlendis, eða hjá stórum
iðnaðarfyrirtækjum, sem varðveita
þurfa framleiðsluleyndarmál. Og svo
auðvitað í hernaði.
En svo eru til aðrir, sem hafa gaman
af að nota leyniletur, þótt ekki sé það
þá tekið eins hátiðlega. Börn og ungl-
ingar hafa oft skemmt sér við að skrifa
dulmálsbréf, og þeir eru ekki fáir strák
arnir, sem stofnað hafa leynifélög, þar
sem mikið þurfti á leyniletri að halda.
Nú ætla ég að segja ykkur frá nokkr-
um gerðum af dulmáli, sem þið getið
notað á þennan hátt. '
Fyrst skulum við þá athuga leyni-
biekið. Efnið í það er stundum hægt
að finna í eldhússkápnum hjá mömmu.
Það er hálf teskeið af hunangi, sem þú
setur í hálft glas af vatni. Hrærðu vel
í þar til hunangið er uppleyst. Skrif-
aðu svo með þessum vökva og nötaðu
yddaða spýtu fyrir penna. Þegar skrift-
in er orðin þurr, getur þú sent bréfið,
sem þá lítur út eins og óskrifuð örk.
Viðtakandi getur ekki lesið það fyrr
en hann heldur því upp við logandi
rafmagnsperu. Þegar pappírinn hefur
hitnað hæfilega mikið, kemur skriftitt
í íjós. „
2=C 2 = 8 2=C
1 \
7= R 8=T 9=Y 1
V z\ \ /1 ||
ir>»/(=pR5 .frtHN=564í*
Næst skulum við líta á dulmálslykil,
sem bundinn er við simaskífu. Á mynd-
inni sjáið þið skífu eins og þær eru
vcnjulega á símatækjum erlendis. í öll-
um götunum er tala með bókstöfum
fyrir ofan. Þar vantar íslenzku bók-
Stafí-i þ, æ og ö, en þá skuluð þiS
skrifa fyrir ofan núllið.
Ef maður nú í stað þess að skrifa
bóikstaf, skrifar töluna á því gati,
sem stafurinn er í, og setur síðan lítið
strik fyrir ofan töluna, sem vísar á
stafinn, þá er dulmálið tilbúið. Ef t. d.
strikið yfir tölunni 2, hallast til vinstri,
þýðir það a, sé það beint upp, er það
b, og hallist það til hægri c. Einnig er
sýnt á myndinni, nvernig stafirnir r,
t og v eru gerðir. Þetta mun ykkur
veitast auðvelt að skilja.
Loks er sýnt, hvernig nöfnin Tom og
John eru skrifuð með þessu leyniletri.
Þá komum við loks að dulmáli, sem
byggt er á röð stafanna í stafrófinu og
mikið er notað í ýmsum leynifélögum
unglinga. Þú þarft ekki annað en virða
vel fyrir þér myndina, sem þú sérð
hérna, og þá getur þú og félagar þínir
skrifað löng bréf með þessu letri. F.na-