Morgunblaðið - 23.12.1962, Qupperneq 1

tmrnn nfjaq inqs Sa SiujaAq 'jjiq fit«fs“
ti.mdt3;s go jtujn3fnj|s 3o
kíjX||BA uuuq ‘uuuijta>fs
-Bjfn nu Jnmatj bujb<j
;bjjt3<í |tj uioij uuuq
jBgaq ‘oas uios BtSas gB
ttOA SB'UOf So BUB'J n.IOA
buSoassocj; ijnj|Bfs Bjja<í
Tggss uuBq gB jsjXj ‘nut
-gJO B UUBq BjfBJ gB Tjpia
BufoASJSAq ug -111 tgaejs
rujB ua ‘iuuts ftsAajq
jn Bjiam ig.ia3 jnfuajp
TgnJdgnq tssatf ge ‘gnq t
eqsuusq 3nBjj umumg
„■pæj
T tsimæq Sa ja ‘uga§
t BuBjfn Bqaj fa rpfXJqs
buoas“ :buxbs nssacf
b Bjtfq gB jnjjB uuBq joj
T ipmnfg gB OAS ‘jBSBUOf
suuq BundfnsuuiqsnjæS
T gigjaAsajj 3fBJ uuBq
jBSaq fo „iuuBjfn Bfjaq
|Bqs fa SrujaAq gtif gjBfs“
;buoas uuuq tgSBs ‘miacf b
uuBjnfqqBq b tfgqq raoq
2o tl^JJopuBA JoCcfgijjf
Bga moJtsfjaa snBj>[ gtA
tstgsqsnt jAhba JBfaq
„ÍUBUIBS JJJOtj
jtsoq Btsuujm gB bjsa
gB BgjaA jjaq ittjou Jtpfa
mas oas nu ja Jnjjn uujq“
imnuBfgqs j BJpfBujBf Bga
UTS JUjqtSlíS gJA JgBfBJ
uuBq jBgeq ‘gjaj Bssaq
b gBAqtjja Bfgas gE jn
uba Jba uubh -jnqqBJfnq
jpuEJBqsjnuiBjj JBA UUBJJ
•jjttfJj JBgoS mnuoq
ntjoq gBcf go ‘mnupSqqs
t Bjjn mn jjsba gjqjm
gB ‘fjAaq jgjsq Jj?tIBA
•gjBg t njjnj gB qqaH gjjs
mns ua jngB njqqou ‘jjt
jjoa gB jzigjaH ‘Bujqq bjj
jngJSA t3ss mas gB<j
•jjÆj
ujabb fjtnqp I tn ranpunts
tsjgjaf uuBq tt9<í Bjpun ge
jqqo jAcf ja gBcj ■nmmom
go BqqBd uuoq 3o goq
Bunm gB b uuBq JBgacf
sfafqBts.ias ‘juujm juiæjs
gofm ua ‘BjJBfq uaeSB
jSes mas jnjaq uubh
•luunjojsgBqnjnS
t jntjB §ts Buqæj @0
mnfjaqBfq jb qjaABgBm
Sjs t Bja ‘jngnj un 3a§
Btfoq BJSB3J ‘B5JSJP BJOfjq
‘juunfAajj jn jn BUBgoq
-Ufo Bfjas ‘jeujnxnq b jbH
bjij ‘mnupqs Jn jngju
BguBg gB jnjoffj ja uubh
qtqfmAu Bqqajp go jnqof
uxbs Bja ‘jUBq áo suja BjBg
‘Bjfoqofus BjsBq ‘nmjfg
. go nuuadsggAjq ‘qojq j
bjbj ‘sxuqjfoq jas BdXajs
1 fgjoq B BpuBjs ‘ddoqnqBjq
eddoq gB uuBq jXjfBA
•jqijsgunuoq susq
ja jBcf mnuBjoqBusuaeq j
mnfqjj jngaeJ ogBfBggBJ)
ua ‘jBcf 3o Jaq jjt jnpjaq
BpuBjg ‘nujsnqjsaq t jAq
uunjg ‘mnuBjoqepunq 1
Bmjaq b JnjBH •pgBjBggBO
3o BpuBjg 2o uunJH
go jnjBH JiujgBjaj jjsq
OAS go SBUgf 30 BfUIBg
Buaq ja gjqfgjsjfimjaq
tuH 'susq jjjsAr ‘Bttoq 2o
suBq Jjgpjq qjjgjjjf ‘s„t
-jba JBjpjaJoj Bnq JBcf
•gifqiuajo
jjtjaq mas ‘jaeq ja mnuj
-gaA bjj NHOXViiOdS
umoiDADJjn p
ipnjdönLj uuilj JÁj/o/\
11
VNNVNHVH HQHSaa
•UB
uxes iffB op gB(í ‘jqqa Jn
P13M ISíII SBd — :subH
m- ‘ugem
-jbj au dJBAjn ‘jmxs jjt
jba iqjOAq jBgacf ‘egsp
BfmBg J BJJf gB JA< gB JgJ
qjoj gjujaAq ‘gjfjqs ga
jag jajptv — :sIaJN
■subh
jgBJBAS ‘tJOA jqqBd mas
‘jAt{ jb tíl3 Ja SB4 —
ija tsaJBqnH JBAq jam
tgBS eq ngjntag ‘jfQ JgB
-JBAS “gBcf tHUIUJH -
’SUBH ÍS°BS ‘JB
-gjBf go sujuijq jffjm tlfB
mntJA ga go jqqBH — |
JRIVJ'HS
—-Ut JnjJB uBgeq So tf. m uibjjb So Z - I bjj qjJts bSbjp nj|Bqs fiB<l
bjjÁ tHA 94 J3 ÁSIA jnppaejq jo uuiomjqsq mas BJ3A fiB({ jpiiíqs fiBAjj
-fiiaq fjt ranuoq Jpíojqs
jngxaA susq gjoqjB
-gujgaej gB ‘JA4 gB Emoq
unm Bunt ujaAqujg” ijges
jgjsq uujs tjja m©s ‘jbuuu
-uoqBds rvfmog Bgjo fjf
gesgnq 94 gJBA umuon
•JojsÆfq gam jntffXq
uueq jba 94 go sangjaq
Ut uinuoq BfzjaA ujpjeq
jba gjpjoAq mji sujssnq
-gBJ flft B3fB gJpfBqSBjÆt
-UIAae Bts gB JJt UBUIBS
tsngndoq jBnqjBgaoq
go mnjqqs t ujjoS tvtoa
jjiíaj ‘jjXajqs jba ujgaoq
tfQ“ •mnaAsutgo ‘juujs
gjoqjBgujgæj 1 ’ jjBgjoq
79 9
D
Ví 46 íC
%LZ
VNNVNHVH NQHS3H
91
32
LESBÓK BARNANNA
Grámann í Garðshorni
13. Snemma um morgunlnn
fer Grámann á fætur, tekur
reiptagl og gengur út á skóg
f)ar sem hann vissi aS leið
kóngsmanna með uxann lá
um. Snýr hann l>á að eik
einni stórri skammt frá veg-
inum, bregður reipinu um
háls sér og hengir sig upp
í e ikina. Skömmu síðar
koma kóngsmenn með uxann
og sjá t>á hvar Grámann
hangir i eikinni. tȇ segja
þeir, að einhverja muni Grá-
mann hafa gletzt við fleiri
en kónginn, þvi þarna hafi
þeir nú einhverjir hengt
hann og muni þeir ekki þurfa
að óttast piltinn, að hann
taki af þeim uxann.
14. Þegar kóngsmenn voru
komnir i hvarf, fer Grámann
niður úr eikinni og hleypur
eftir leynistig um skóginn
fram fyrir kóngsmenn og
hengir sig þar aftur upp í
eik eina spottakom frá veg-
inum. Þegar kóngsmenn koma
þar, verður þeim litið á, hvar
Grámann hangir 1 eikinni.
Kynjar þá nú á þessu. „Ætli
þeir séu þá tveir, ótætis Grá
mennlmlr?" segja þeir. „Við
skulum sjá, hvað hinum lið-
ur.*‘ Binda þeir nú uxann
við eik eina og snúa aftur.
En er leitl har á milli, þaut
Grámann niður úr eikinni og
leysti uxann.
15. Grámann leiddi nú ux-
ann hið skjótasta heim til
sín I Garð.shorn. Skipaðl
hann karli og kerlingu að
slátra uxanum í snatri, lét
flá belg af honum og steypa
tóm kerti úr tólginni. Var
nú heldur en ekki glatt á
hjalla 1 kotinu. Nú er að
segja frá kóngsmönnum. Þeg
■r þeir Icoma að fyrri eikinni,
var þar engina Grámann.
Hlupu þeir þá að hinni eik-
inni, en gripu þar eins í tómt
og uxinn var horfinn. Sáu
þelr nú hverjum brögðum
þeir vom beittir og sögðu
kóngl hvar komið var.
16. Lætur kóngur þá undir
eins boða Grámann á sinn
fund og segir: ,3talstu uxa
minum, Grámann?** „Já
herra," segir hann, „ég
mátti til að bjarga lifi mínu'*
Þá segir kóngur: „Ég skal
gefa þér þessa sök upp, ef
þú stelur I nótt rekkjuvoð-
unum úr rúmlnu undan mér
og drottningu minni.“ „Það
getur enginn." segir Gráman
„eða hvernig á ég að
fara að þvl?“ „Það máttu
segja þér sjálfur," segir kóng
ur, „en lífi þitt liggur við.“
25
6. árg. ¥■ Ritstjóri: Kristján J. Gunnarsson ★ JÓLIN 1962
Cleðileg iól!